- 24 Ağustos 2020
- 3.055
- 7.758
- 108
Bir de hala sınavlarla derslerle uğraşmasına sinir oluyorum çocuğu var bir de. Yeğenimi seviyorum ama evde küçük çocuk olmasını istemiyorum yeğenim de olsa. Sürekli ses, gürültü bir yandan da annem uğraşıyorAy ben sizin yerinizde olsam söylerdim al çocuğunu diye nasıl vicdanları rahat ediyor ya ben ayda 1 çocuğumu anneme bırakıyorum eşimle biraz vakit geçirelim diye onda bile sabah kalkınca hemen çocuğu almaya gidiyoruz özlüyoruz. Ablanız gerçekten beleşci ve vicdansız
Hem çalışıyor hem de lisansüstü eğitimine mi devam ediyor ablanız? Tez dönemi veya yeterlilik gibi bir zamanda ise işle bir arada götürmesi zor oluyordur. Yemek yapmaya bile zor vakit bulabilir ama sizin anlatımınıza göre neredeyse doğduğundan beri sizde. Bu bana tuhaf geldi.Ya gençten kastım sonuçta olgun bir insan çocuğuna da bakabilir istese ama bakıcı da tutmuyor çalıştığı halde. Ve hala derslerle sınavlarla falan uğraşıyor. Bu bana biraz sorumsuzluk gibi geliyor
Doğduğundan beri derken şu şekilde farklı şehirdeyken bakıcısı vardı sonra vazgeçti ondan ve anneme bırakıyordu çalıştığı için. İstanbula da gelince okullar kapali suan ve anneme birakti. Biz ailecek yazliga gidecektik haftaya ve diyor ki cocukla beraber bizde sizinle gelecegiz. Annem bugun aradi gelirseniz gideceginiz zaman cocugu da alin yaniniza diye. Yani normalde balikesirde de bize birakacaklardi annem dedi 1 hafta kalip gittiginiz zaman bana birakma diye. O da bugun ben söylediğim icin yoksa aramiyordu. Ablam verdigi sozu tutar mi bilmiyorum tabi hic belli olmazHem çalışıyor hem de lisansüstü eğitimine mi devam ediyor ablanız? Tez dönemi veya yeterlilik gibi bir zamanda ise işle bir arada götürmesi zor oluyordur. Yemek yapmaya bile zor vakit bulabilir ama sizin anlatımınıza göre neredeyse doğduğundan beri sizde. Bu bana tuhaf geldi.
50 de yaşlıymış onu da öğrendik30 lu yaşlarında genç olmadığını öğrendik çok şükür 35 ten bildiriyorum 30 lu yaşlar genç oluyor
Annenizin cocuk bakmak istememesine birsey diyemem bakmak istemez enerjisi yoktur vs. Vs.Ablanizinda cocugu basindan atmasina diyecek cok laf var dogurduysan buyutme yollarina kendin bakacaksin.Ama benimde 7 yasinda çocuğum var evde savaş çıkmıyor normal senin benim gb ses çıkartıyor ekstra bir gürültü yok.Kendime ne yemek yapıyorsam 1 tabakta ona yapılıyor kendi özbakımını kendi yapıyor oturur kitap okur oyun oynar kendi duşunu alip disini fircalar.Evde savaş çıkmıyor 8 yaşı bu kadarda gözünüzde büyütmeyin sanırsın evde savaş var.Siz bence ablanizin hala kariyer peşinde koşmasına tahammül edemiyorsunuz.Ilk cumlenize istinaden bu düşünceye vardım.Bir de hala sınavlarla derslerle uğraşmasına sinir oluyorum çocuğu var bir de. Yeğenimi seviyorum ama evde küçük çocuk olmasını istemiyorum yeğenim de olsa. Sürekli ses, gürültü bir yandan da annem uğraşıyor
Kesinlikle çok doğru yapmışsınız. Konu sahibininde bu şekilde davranması gerekiyor.Benim yengem de ev hanımı olduğu hâlde çocuklarını engelli anneme atıp giderdi, özellikle benim olduğum zamanlara denk getirirdi. Açık açık kimse senin çocuğuna günde bilmem kaç saat bakmak zorunda değil. Annem zaten kendini zor dolandırıyor, senin çocuğuna hizmet mi edecek; az ye de bakıcı tut dedim. Ayrıca ders çalışmam gerekirken senin çocuğuna yemek hazırlamak ilgilenmek zorunda değilim dedim. Sokakları gezecek onun evinde kısır şunun evinde kek yiyecek diye çocuklarını başımıza attı saatlerce yok oluyordu. Susarsanız ne bilecekler? Anneniz de siz de tepkinizi koyun. Sevmem sürekli özel alanımın işgal edilmesini.
Her çocuk aynı değil maalesef. Ben çocuklarımın kuzenlerini görünce yoruluyordum. 1 gün geliyorlardı ya per perişan oluyordum. Çocuğuma bakıyorum bir de onlara inanamıyordum. Bu çocuklar 1 yaştan 15 yaşa kadar vahşettilerAnnenizin cocuk bakmak istememesine birsey diyemem bakmak istemez enerjisi yoktur vs. Vs.Ablanizinda cocugu basindan atmasina diyecek cok laf var dogurduysan buyutme yollarina kendin bakacaksin.Ama benimde 7 yasinda çocuğum var evde savaş çıkmıyor normal senin benim gb ses çıkartıyor ekstra bir gürültü yok.Kendime ne yemek yapıyorsam 1 tabakta ona yapılıyor kendi özbakımını kendi yapıyor oturur kitap okur oyun oynar kendi duşunu alip disini fircalar.Evde savaş çıkmıyor 8 yaşı bu kadarda gözünüzde büyütmeyin sanırsın evde savaş var.Siz bence ablanizin hala kariyer peşinde koşmasına tahammül edemiyorsunuz.Ilk cumlenize istinaden bu düşünceye vardım.
Tutacak. Tutmak zorunda.Bakıcı da tutmuyor
Ama benim annem de tepki gösterdi. İnsan markete gideceğim deyip en az altı yedi saat yok olur mu? Ya da okula diye çıkardı okul süresi boyunca olmazdı. Annem okulda dersi sen mi veriyorsun hayırdır bile dedi. Yaptığı da çingene gibi kapı kapı ev ev gezmek, kek kısır yemek. Çok bunaltıcı olmaya başlamıştı. Aksayarak yürüyerek kadın senin canavar gibi çocuklarınla nasıl başa çıksın, durdan sustan anlamaz ufacık çocuklar? Annemin tek başına yetişemeyeceğini bildiğinden de ben varken sormadan etmeden çocuklarını eve atardı inadına. Sanki bizim görevimiz. Koy bebek arabasına yanında götür dedik, o gün bugündür bizden kötüsü yok. Zaten artık hiç görüşmüyoruz o kadar mesudum ki.Kesinlikle çok doğru yapmışsınız. Konu sahibininde bu şekilde davranması gerekiyor.
Bilmiyorum belki de benim çocuklar uslu dicem ama geçen servisci dedi abla seninki servisteki herkesi dövüyor diye(bide gulerek anlatiyorlar).Pek uslu olduğunu düşünmüyorum(altımda eltimin var 12 yasinda beraber büyüttük sayılır oda normal yani) (bu arada 2 çocuğum var biri 16 biri 7 yasinda)Tabiki bakmak zorunda değil ona hem fikirim ama burada anlatışı var yada ben öyle enerji aldim bilemiyorum.Ama bilmiyorum farkettinizmi her yazısında ablasının ders çalışması kariyerini dile getiriyor.Yaramazliktan ziyade benim için sorumluluk almak büyük birsey.Allah muhafaza düşse başını çarpsa al başına belayı.Hani burdan yol alsa tamam önemli birsey dicem ama bilemiyorum.Tabi herkes kendi çocuğunun buyutulmesine kendi yön vermeli anneanne babaanne istemiyorsa zorla mı?Her çocuk aynı değil maalesef. Ben çocuklarımın kuzenlerini görünce yoruluyordum. 1 gün geliyorlardı ya per perişan oluyordum. Çocuğuma bakıyorum bir de onlara inanamıyordum. Bu çocuklar 1 yaştan 15 yaşa kadar vahşettiler
8 yaşındaki çocuk belli bir yaşta.sonucta söylenilen anlayabilecek durumdadır.Merhabalar siteyi bir süredir takip ediyordum ve sizinle bir konuyu paylaşmak istedim. Üniyi açıktan okuyorum ve evdeyim o nedenle. 8 yaşında da bir yeğenim var. Yeğenim ilk doğduğu zamanlar ablam bakıcı tutmuştu. Sonra bakıcıdan vazgeçip yine anneme bırakıyordu. Eşi de kendisi de çalışıyor çünkü. Farklı şehirlerdeydik o zaman. Okullar olduğu zamanda okulda bırakıyordu iş çıkışı alıyordu ama şimdi tatil oldu ve yine bize bıraktı. Sürekli annem bakıyor, çocuk da annesiyle babasıyla neredeyse çok vakit geçiremiyor. Beni rahatsız eden şey de annem genç değil 50li yaşlarında artı olarak rahatsızlığı var onlarla uğraşıyor çocuk bakmak istemiyor ama ablam kırılmasın diye de yüzüne söyleyemiyor. Ve çok yaramaz evde her yerde yiyecekler, gece uyumamalar, aşırı ses. Yeğenimi seviyorum ama çocuk seven biri de değilim evde her gün ses, yaramazlık vs. bu yüzden bazen çıkıp geziyorum dışarıda vakit geçiriyorum. Ama anneme üzülüyorum bakmak istemiyor ama ablamı da kırmak istemiyor. Ablamı da seviyorum aramda bir sorun yok ama hem çalışan bir kadın hem de ne diye çocuk yapıyor bakamayacaksa? Bakıcı da tutmuyor. Benim sinirimi bozan şey de çocuk yaramazlık yapınca annem artık sitem ediyor bıktım diyor kendi kendine ve bugün dedim anne yüzüne söyle diye. 1 hafta bakacağım ondan sonra söyleyeceğim dedi. Bir de babaannesi hiç çocuğa bakmadı mesela onlarda kalmadı bile hiç. Çocuğu resmen biz büyütüyoruz. Bu sorumsuzluk değil mi sizce? Hadi ben okuyorum belki anlamıyorum bunun zorluklarını ama sorumsuzluk değil mi bu?
Bebzer konu vardı. En son sizin durumdaki kardes kötü kişi ilan edildi. Anne kisisi ben bakarim kizım bisey demiyorum dedi. Evdeki kıza soylenen agrilarım var bakamam diyrn kadın diğer kizina sus pus olmuştu. Sizde de benzeri olurMerhabalar siteyi bir süredir takip ediyordum ve sizinle bir konuyu paylaşmak istedim. Üniyi açıktan okuyorum ve evdeyim o nedenle. 8 yaşında da bir yeğenim var. Yeğenim ilk doğduğu zamanlar ablam bakıcı tutmuştu. Sonra bakıcıdan vazgeçip yine anneme bırakıyordu. Eşi de kendisi de çalışıyor çünkü. Farklı şehirlerdeydik o zaman. Okullar olduğu zamanda okulda bırakıyordu iş çıkışı alıyordu ama şimdi tatil oldu ve yine bize bıraktı. Sürekli annem bakıyor, çocuk da annesiyle babasıyla neredeyse çok vakit geçiremiyor. Beni rahatsız eden şey de annem genç değil 50li yaşlarında artı olarak rahatsızlığı var onlarla uğraşıyor çocuk bakmak istemiyor ama ablam kırılmasın diye de yüzüne söyleyemiyor. Ve çok yaramaz evde her yerde yiyecekler, gece uyumamalar, aşırı ses. Yeğenimi seviyorum ama çocuk seven biri de değilim evde her gün ses, yaramazlık vs. bu yüzden bazen çıkıp geziyorum dışarıda vakit geçiriyorum. Ama anneme üzülüyorum bakmak istemiyor ama ablamı da kırmak istemiyor. Ablamı da seviyorum aramda bir sorun yok ama hem çalışan bir kadın hem de ne diye çocuk yapıyor bakamayacaksa? Bakıcı da tutmuyor. Benim sinirimi bozan şey de çocuk yaramazlık yapınca annem artık sitem ediyor bıktım diyor kendi kendine ve bugün dedim anne yüzüne söyle diye. 1 hafta bakacağım ondan sonra söyleyeceğim dedi. Bir de babaannesi hiç çocuğa bakmadı mesela onlarda kalmadı bile hiç. Çocuğu resmen biz büyütüyoruz. Bu sorumsuzluk değil mi sizce? Hadi ben okuyorum belki anlamıyorum bunun zorluklarını ama sorumsuzluk değil mi bu?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?