Ablam çocuğuna bakamıyor sürekli annem bakıyor

ipek2890 .!.:

Ablanız abartmış ama insan cocuk bakarken yardıma ihtiyac duyuyor bir de nedense annesine guveniyor sadece
Ama cocuk büyümüş bence yaz kursuna gidebilir futbol yüzme tarzı kurslar oluyor ya onlara

Genişletmek için tıkla...

bketknr .!.:

Akşamları alcak olsalar bile sabah zaten işte oluyorlar sanırım o yüzden yatılı bırakalım diyorlar hepten

Genişletmek için tıkla...

varbir hayalimiz .!.:

Bende çalışıyorum, iki çocuğumu bakıcı ve kreste idare ettikten sonra 3.cocugum epilepsi hastası olunca kimseye güvenmedim annemden rica ettim kabul etti 4 yıl bakti şimdi işten ayrıldım okula başladığında ilgilenebilmek için. Asla yatılı bırakmadım sabah götürüp iş çıkışı aldım, bakıcıya vereceğim parayı kızıyor diye annemin çantalarına sıkıştırdım her maaşımda,bütün gün oğlum orda diye evime ne alırsam orayada aldım sırf yük olmiyayim bu yaşta ugrastiriyorum içim rahat çalışıyorum sayesinde diye elimden gelenin fazlasını yaptım. Böyle anneyi bakmak zorunda gibi davranmak hiç iyi değil diyecegimde, kendi doğurduğu çocuğa acımayan annesini niye düşünsün. Nineler dedeler arada gider torun sever ,bunlar anne baba arada gifip cocuk seviyor hiç umurlarında değil çok üzüldüm çocuğa

Genişletmek için tıkla...

bketknr .!.:

Merhabalar siteyi bir süredir takip ediyordum ve sizinle bir konuyu paylaşmak istedim. Üniyi açıktan okuyorum ve evdeyim o nedenle. 8 yaşında da bir yeğenim var. Yeğenim ilk doğduğu zamanlar ablam bakıcı tutmuştu. Sonra bakıcıdan vazgeçip yine anneme bırakıyordu. Eşi de kendisi de çalışıyor çünkü. Farklı şehirlerdeydik o zaman. Okullar olduğu zamanda okulda bırakıyordu iş çıkışı alıyordu ama şimdi tatil oldu ve yine bize bıraktı. Sürekli annem bakıyor, çocuk da annesiyle babasıyla neredeyse çok vakit geçiremiyor. Beni rahatsız eden şey de annem genç değil 50li yaşlarında artı olarak rahatsızlığı var onlarla uğraşıyor çocuk bakmak istemiyor ama ablam kırılmasın diye de yüzüne söyleyemiyor. Ve çok yaramaz evde her yerde yiyecekler, gece uyumamalar, aşırı ses. Yeğenimi seviyorum ama çocuk seven biri de değilim evde her gün ses, yaramazlık vs. bu yüzden bazen çıkıp geziyorum dışarıda vakit geçiriyorum. Ama anneme üzülüyorum bakmak istemiyor ama ablamı da kırmak istemiyor. Ablamı da seviyorum aramda bir sorun yok ama hem çalışan bir kadın hem de ne diye çocuk yapıyor bakamayacaksa? Bakıcı da tutmuyor. Benim sinirimi bozan şey de çocuk yaramazlık yapınca annem artık sitem ediyor bıktım diyor kendi kendine ve bugün dedim anne yüzüne söyle diye. 1 hafta bakacağım ondan sonra söyleyeceğim dedi. Bir de babaannesi hiç çocuğa bakmadı mesela onlarda kalmadı bile hiç. Çocuğu resmen biz büyütüyoruz. Bu sorumsuzluk değil mi sizce? Hadi ben okuyorum belki anlamıyorum bunun zorluklarını ama sorumsuzluk değil mi bu?

Genişletmek için tıkla...