Merhaba, iyi akşamlar herkese. Öncelikle konum uzun özet geçerek anlatmaya çalışacağım. Derdimin bir çaresi yok ama kimseye içini dökemeyince insan çıldırma raddesine geliyor, bir nebze olsun objektif yorum almak adına açıyorum içimi.
Konu abim ve eşi. En başından itibaren abimin iki tarafın da her dediğini birbirine aktarması sonucunda olumsuz başladı zaten her şey. Abim kendine eş arama sonucunda her konuştuğu kişiyi bize gösterip, sizce nasıl hoş kız mı, beğendiniz vb minvalinde sorular soruyordu. Biz de fikrimizi açıkça beyan ediyorduk. Eşiyle tanışınca da aynısını sordu biz de fikrimizi söyleyerek fiziksel görünüşüne yorum yaptık,pek beğenmediğimizi söyledik fakat biz bilmiyoruz ki her konuşulanı karşı tarafa aktarıyor. Her şey bununla başladı.
Bir müddet sonra yengem ailesi covid olduğu için abimle yaşamaya başladı. Biz abimi gün içinde arıyoruz sohbet ediyoruz, sanıyoruz ki yalnız fakat neredeyse her konuşmada arkada yengem hoparlörü açtırıp dinliyormuş. Bir süre sonra da özellikle bu "oyununa" devam etmiş, anneni ara hadi sohbet et yanımda konuş bakalım ne diyecek vs vs.
Söz kesmeye gittik, yengemi ilk defa orad gördük. Ailem bu nasıl iş, söz kesiyoruz eşini tanıyalım vs diyerek yemeğe davet etti. İmkanı yok gelmiyor, yalvar yakar çağırdık geldi en sonunda. Orada başladı garip hareketleri, ben şakasına aa sarmalarına dokunmamışsın tatsana abla demişim, neden öyle demişmişim. Söz günü suratına bakıyormuşuz hep onu inceliyormuşuz, yüzüne bakıyormuşuz, neden söz kesilirken o kadar fotoğraf çekmişiz vs daha bir sürü olay. Tamam dedik yani yapacak bir şey tatsızlık olmasın, herhangi bir pürüz çıkarmayalım, sustuk her kelimeye.
Düğün hazırlığı süreci de çok sıkıntılı geçti, babam abime diyordu hep oğlum bak iyi düşün, sen seviyorum istiyorum diyorsun ben hep arkandayım ne olursa olsun ama iyi düşün, her şey hazır ama sen şimdi vazgeçtim desen bile ben arkandayım her şeyi silerim. Bunların hepsi de aktarılıyormuş karşı tarafa.
Yengem bizim ailemizi "araştırttırmış" annem çok dedikodu yaparmış, benim için evden gitse de kurtulsam diyormuş, evde hep babam temizlik yapıyormuş, yerleri kapıyı bacayı o siliyormuş, evimizde hep kavga gürültü varmış. Böyle "denmiş" ona. Bunları da abime anlatıyor. Abim de çıkıp da demiyor ki sen ne diyorsun ya ne araştırması, onlar nasıl laflar. Bu araştırma olayı da büyük ihtimal uydurma- aile falcıları var onun laflarına benziyor.
Yapılan başka bir patavatsızlık, bizden araba istiyorlardı babası kıza ev alacak-mış. Biz de araba alacakmışız onlara. Babam da oğlum düğün yapıyorum, kardeşini okutucam daha üniversitede hani bi tarlamız vs satılırsa alırım zaten demiş. Bu muhabbetler geçerken yengemin kurduğu cümle, baban delikanlı gibi lüks araba tepesinde geziyor habire.
Olay düğünden sonra koptu zaten. Hep bi altın muhabbeti dönüyordu. Abim meğer babam hakkında işte babam namussuzdur altınları vermez gibisinden laflar etmiş. Düğün de bizim memleketimizde yapıldı, onlar düğün çıkışı otelde kalacaklardı. Altın sandığı arabaya konuldu. Otele girerken abim tutturuyor sandığı ver diye. Babam da diyor ki oğlum otelde sandık mı durur, ben altınları sayacağım, kimin ne taktığını da not edip size vereceğim zaten. Kıyametler kopmuş, yengem odaya kendini kitleyip,jakuziye giriğ abimi almıyor içeri 3.5 saat. Herkes onu bekliyor otelin içinde saatlerce. En son babam dünürlere ya kızınız kapıyı açar ya da bu iş burda biter oğlumu alır giderim bu nasıl rezalet diyor öyle bitiyor gece.
Düğün ertesi bayramdı, annemler de dediler kalın hem eşine şehri gezdiririz hem bayram gezmesi yaparız. İleride hep bunun lafı yapılıyor yok işte çok gezmişiz etmişiz. Başka kıyamet de gezerken kopuyor, annem yengemin ablasıyla çok benzer karakterler böyle fıkır fıkır konuşkan. Ona böyle kolunu severek ayy ben seni çok seviyorum ya demiş, arkadan yengem beni sevmiyo musun diye atlamış, annem de gülerek ayy yok ya senin neyini sevicem diye şaka yapmış dümdüz. O gün de otele dönmüş apar topar ağlama krizleri, bize telefonlar. Aynı günün sabahı biz evde yokken de girip annemlerin yatak odasını karıştırmışlar beraber.
Bundan sonra aramız bir süre düzeldi iyi ayrıldılar evden hepimiz mutluyuz artık oh her şey düzeldi diye. Sonradan yengem annemin telefonları açmamaya, cevapsız çağrılara da geri dönmemeye başladı. Asla anlam veremiyoruz, abime soruyoruz telefonda yok bulaşık yıkıyor yok çamaşır katlıyor gibi cevaplar. Annem de bipolar hastası, sağlıklı bir duygu durumu yok her olayda hassasiyet gösteriyor, yaklaşık 2 hafta kesintisiz baş ağrısıyla gezdi üzüntüden. En son annemin doğum günü diye zorla aradı kutladı, nasılsın diyince de annem rahatsız olduğunu doktorun kendini kasmaktan olduğunu vs söyledi normal seyirde telefon kapandı.
Araya küçük bir not, bundan 1.5 hafta önce de abim bizi arıyor, altınlar yok kayıp, yengemle annesinin çaldığından şüpheleniyor. Gelin buraya onların yanında beni yalnız bırakmayın diye, öyle bir güven işte.
Ertesi gün telefon çalıyor, işte biz ona ima yapıyomuşuz ne istiyomuşuz ondan neden başım ağrıyo diyomuş vs babam da kızım ben oradaydım onu kastetmedi diyerek cevap veriyor. Yok işte ben 28 yaşındayım neyin ne demek olduğunu biliyorum demiş babam da karşılık olarak kızım ben de 64 yaşındayım merak etme ben de biliyorum demiş. Aldığı cevap yüksek sesle akıl yaşta değil baştadır. Tabi bunun üzerine babm diyor terbiyesizlik yapma ne biçim konuşuyosun sen ne hakla benle böyle vsvs olaylar burda koptu.
Üzerine yüz kere bağırışlı çağırışlı telefon konuşmaları, yengemden 5 satırlık mesaj ben sizi sildim artık vb. Abim de aynısını yazıyor artık benim sizin gibi ailem yok canım karım var sadece vs. Bizi beni de dahil her yerden engelliyorlar.
Bundan sonra onlarca telefon konuşması yapıldı dünürlerle vs. Orda da komik olan biz her şeye karışıyormuşuz, onları rahat bırakıcakmışız kızın annesi hiç karışmıyormuş gitmiyormuş bile vb. Fakat abimin dediğine göre kızın annesi tüm gün orda, yemeği temizliği yapıyormuş. Yengemin bir lafı da şu o başkasının çamaşırını yıkamazmış, kendinikileri yıkıyormuş bi. Bi adım atılmadan kız her şeye annem bilir anneme sorun diyordu. Her yere anne geliyor yanımızda. Şaka gibi. Karışmıyormuş hiç, karışan taraf biz.
Bu olayda annemin yaptığı tek fesatlık tüm bunların üstüne, madem öyle huzur kaçırıyorsun her lafı başımıza kakıyorsun diyerek yengemin ablası hakkında dediklerini eniştesine iletmek oldu. Bizi engelledikleri için enişteyi haber almak için aradığında, gelinim diyordu ki yok siz eşinizi dövüyormuşsunuz, oh oluyomuş ona o da hak ediyor diyordu diyerek her şeyi bir bir anlattı. Bundan sonra da ipler koptu. İkisi de bizi arayarak yok sizle uğraşırım sizi mahvederim lan, savcılığa veririm demeler. Abimin babama seni ellerimle boğarım, mahvederim lan sizi vs vs küfür kıyamet çıldırmaları. İnsan ailesini seçemiyor işte, daha çok var ama çok uzattım. Vaktini ayırıp okuyan, fikir veren herkese teşekkür ederim.
ben söylerim vallah. Yakışmıyorsunuz derim. Söylemem diyene de inanmıyorum ben. 
