Evlilik süresince sürekli baskı ve sözlü şiddete maruz kaldım.Gelin olarak girdiğim eve sadece yatmadan yatmaya ve temizlik yapacagım vakitlerde girebiliyodum.Çoğu zaman annesiyle kalmaya zorlandım.Evimize gitmek istediğimde benle irtibatı kesip bana yabancı gibi davranıp küsüyor ve konuşmaya çalıştıgımda da azarlayıp bagırıyordu.Annesinin evinde kendimi baskı altında hissettim. Her yaptıgıma bir kulp takıyor ve beni hizmetçi olarak gördüğünü düşünüyordum.sevgisini hiç bir şekilde belli etmediği gibi şefkat ve merhametini de annesinin evinde hiç bir şekilde üzerimde hissedemediğimden orada fazla durunca kendimi yalnız hissediyordum.Aslında evime gitmeyi de eşimle muhabbetimizin olması başbaşa kalabilmemiz bi bağ kurabilmemiz için istiyordum.Bana sürekli söylediği laf " ben seni gelin aldım bunu kabul et" evlilik boyunca kendi düzenimizde yaşatmadıkları için sevgi ilgisinden mahrum kaldım,eve gittiğimizde de çoğunlukla kendi halinde takılıyor sadece yatak odasına gittiğimizde benle ilgileniyordu.Ondan ilgi istediğimde "bi sürü işim var şimdi senle mi ilgileneyim hayat çok zor" deyip beni kalbi aç bi şekilde bırakıyordu.Annesinin evinde eşyalarım düzenim oraya kuruldu burda rahat edemiyorum dedikçe" kal nolcak görümceninkilerden falan veririz giysi,duşunu falan almak istiyosan burda al" deniliyodu.eşimle dogru duzgun balayı yaşayamadık,hep yanlarında istediler.
Bir keresinde annesinin evindeyken orda kalmak istemeyince küfür ederek beni kovdu.o gece baba evinde kaldım. başka bi gün de annesinin evinde ben sevgi ve ilgi istediğimde beni azarladı
Beni eşimle dostumla görüştürmedi,evimizin uzak oldugunu bahane ederek. görüşmek istedigimde bundan memnun olmuyordu.arkadaşlarımın olmasını,kültür olarak ondan ileri olmamı hazmedemediler.ailemle dahi zor bela görüşebiliyodum.her gün onların ailesindeydim ama kendi ailemle haftada ya da on günde görüşebiliyodum.Annesinin evinde bi " gelin" olarak sürekli koşturmamı,hiç bi şeyden şikayet etmememi,tüm bu manevi eksikliğe ragmen mutlu olup gülmemi istedi. bi keresinde rahatsız hissedip uzandıgımda ne çok hastalanıyosun sürekli hastasın çok rahatına düşkünsün bilseydim evlenmezdim senle dedi.(annesinin evinde yine)beni satın aldıgı bi mal gibi görüyordu,nereye çekiştirirse oraya gidecek oraya uyum sağlayacaktım.Başından beri her şey onun istedigi gibi oldu ayak uydurmaya çalıştım ama çabalarımı hiç bi zmn görmedi.Köy hayatını yeni görmeme ragmen elimden geleni yaptım ama beklentilerini karşılayamadım.Adeta ona ailesine ve çevresine tapmamı istiyordu.kendine eş dert ortagı hayat ortagı degil de,önlerinde dönecek ve yatagına girecek bi hatun arıyordu.
düğünden itibaren takılarımı ve tüm ziynet eşyalarımı ellerinde tuttular.yeter ki tatsızlık olmasın,borçları dertleri vardır düğün yaptılar diye sesimi çıkarmadım istemedim. Lakin altınları bozdurup ev eşya borçlarını ödediklerini ve sonra da arsa aldıklarını öğrendim.düğün cdsindeki takı merasimini izledigimde de bi çok bileziklerimi de bana vermediklerini farkettim.neredeyse yarısını vermişler bana.altınları vs de vermediler zaten.ben safım ama bunların şu an farkına varıyorum. bana sormadan rızamı almadan bunları yapmaları benim varlıgımı saymadıklarını düşündürdü. ve altın toplamak için düğün yaptıklarını
Anlaşmazlıgımızın son gününde ben yine annesinin evinde kalmak zorunda bırakldım.kendisi arkadaşlarıyla balıga gitti. o gece mesajlasıp ayrılma kararı aldık. sen beni evlendigimizden beri sevmedin dedim.Sevgi olmayınca yürümüyo dedim. o da Allah var,sevmiştim demedi.Güle güle dedi.
O gecenin sabahında işte beni eve götürmesini istedim abisinden.eltim de geldi. valizimi hazırladım.bi de baktım eltim elinde takı setimle o bana (bagışladıkları!) bi kaç bileziğimle gelmiş,yerini kocam söylemiş,açmış bulmuş"eşin bunları bana al dedi,almak zorundayım yoksa bana kızar" diye aldı ."ver onlar benim,adalet ne diyosa ona göre paylaşılacak "dedim,zorla çekiştirdi ."kavga çıkarmak istemiyorum ver "dedim zorla aldım valizin içine attım. sonra indik aşağı gittik biraz kocasına söyledi "bilezikleri aldı vermedi" diye. "nasıl vermiyon ya dedi sizinki size bizimki bize " dedi elini havaya kaldırıp sesini yükselterek." kanuna göre bunlar benim hakkım satıp yiyecek degilim mahkemede nasılsa anlaşırız"dedim."adalet hak hukuk bu" dedi "vercen onları" dedi. neyse can korkusuyla sesimi çıkarmadım. sonra eltim indi aldı valizden.sonra kaynanamın eve sürdüler. verdiler bileziklerini. kapıyı mapıyı çarparak geldi tekrar kaynım. arabanın gazını kökledi. sağa sola yalpalattı trafikte deli gibi sürerek gözümü korkutmaya çalıştı. inemedim kaldım öylece arabanın içinde.
6 aralık 2014 te nişanlandık 8 ay boyunca istememe ragmen beni çalıştırmadı.çalışıp eğitim kredim için para biriktirmem gerektigini söyledim sürekli"ben kocanım ben öderim" dedi. bu ay da taksitlerim başladı ve elde var sıfır. baba evi de harıl harıl çeyiz taksidi ödüyor. kılı kılına geçiniliyo.bu konuda da kaldım mı magdur.
Bazen annesinin eşimi benden soğuttuğunu düşünüyorum.Nişanlıyken hiç bu mevzular geçmedi aramızda ,ana evinde kalınacak sürekli gidilip gelinecek mevzuları konuşulmadı bile.Bu kadar yüksek bi beklentiden habersiz gözlerimin içi güle güle çıktıydım ne hayallerle babamın evinden.yeni bi hayatımız kurulacak evimin hanımı olcam kocamı beklicem evime bakcam onu mutlu etcem ne hayallerim vardı.
Annesinin herhangi bi lafına şahit olmadım bu süre zarfında bana karşı ama ayrıldıgımda ortada ciddi bi problem olmadıgını bildiği halde kızım niye ayrılıyosunuz bak bu evlilik kolay kurulmuyo yuvanı yıkma vs.. hiç bi şey demedi yukarı katta olmasına ragmen. o arada sadece bileziklerin alınması gerektigini tembihlediğini düşünüyorum.
Daha önce yine bu sebepten eşimle aramız açılmıştı aile arasında açık açık dedi ki" kalıncak deniyosa kalıncak,gidilcek deniliyosa gidilcek.Öyle evim barkım orda,orda kalmak istiyom demek filan yok" demişti anası,oğlundan önce tepkiyi koymuştu.
3 gündür baba evindeyim ve sürekli düşünüyorum,parçaları yerine koymaya çalışıyorum. Eşim fazlasıyla ana kuzusu.Annesi ve kardeşine aşırı bağlı bi şekilde yaşıyor . Onun ailesi o yani ben hiç bi şekilde ailesi degilim.Ben bi "el"im . onlar önplanda.Onlar için benim kalbimi rahatlıkla kırabilir. umrunda da olmaz,çünkü haketmişimdir.hakettiğimi düşünür,beni konuşturmaz dinlemez,kendi haklıdır,ben haksızımdır. Eşimin 3 sene önce babası vefat etmiş bu düşkünlüğünü anlayabiliyorum ama bu derece evliliğimizi sarsacak ve bana yaptırım uygulayarak bi şeyleri yaptıramaz. tabiki ailesine sahip çıkacak gidecek gelecek destek olacak bi erkek olarak. Fakat benim kaynım zaten kaynanam ve görümcemin bi alt katında kalıyo. sürekli birlikte yiyip içiyolar.Benden de aynısını bekliyo fakat yuvam orda degil ve oradaki köy ortamına alışık degilim.alışana kadar çok zorlandım.Eve bi erkek lazımsa zaten yanı başlarında var ama kaynanam oglundan beni kıskanıyo. Ailesiyle arasına sınır koyamıyor " benim artık bi yuvam var ben evlendim bi eşim var bi düzen kurdum" diye hayatta bi düşüncesi yok. evi eşyayı aldı koydu oraya. Ben de işte zaten nereye çekilirsem oraya gidecem ya. Annesi fazlasıyla otoriter oglunu ve kızını aşırı şımartarak büyütmüş ve halen devam ediyo.hayatını onlara endekslemiş sadece.anası ogluna,oglu da anasına sürekli bagımlı. ben burda dış kapının mandalı oluyorum sadece. bana kıyıyo her şekilde bana acımıyo şefkat merhamet göstermiyo ama anası ve kardeşinin her çabasına" yazık" . İşte böyle böyle aile sosyal çevre eş dost beklentileri yüzünden 1 buçuk aylık yuvam yıkılıyo. tırnaklarımda daha kınalarım çıkmadan. Evlilik hiç bi zaman kocamla benim aramda olmadı.olsaydı sorunumuz olmayacagına inanıyorum.evlendikten sonra hep bu beklentilerle yordu beni. ne mutlu edebildi ne mutlu oldu. ikimiz de sürüklendik ve çok yorulduk