5 yaşında ki çocukla düşman gibiyiz

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Götürdüler doktor da burda yazılanları söyledi her şeyi çocuğun yerine siz yapıyorsunuz demiş.
Çocuğun çocuk olmasına izin verin her şeyi siz yapmayın vs.
Aile tutumu düzeltmedi çocuk aynı
Çocuktan önce anne babanın doktora gitmesi lazim bence. Hiç normal gelmediler bana. Çocuğu ne hale getirmişler, yetişkin olduğundaki halini düşünmek bile istemiyorum. Size de Allah yardım etsin, tam sinir harbi gerçekten.
 
Evet çocuk dövülmez. Dayakla düzelmez ki tam tersi dayak arsızı olur. Eline son model telefonu tableti ver, her istediğine tamam de, zerre kural koyma, ilgilenme e sonuç bu.. Bu da bir nevi psikolojik şiddet işte çocuğa. Ki benim ablam son 1 senedir başa çıkamadığı için fiziksel şiddete de başladı. Çocuk daha beter tepkiler vermeye başladı. Allah ıslah etsin bu ebeveynleri ne diyeyim..
Allah aşkına sanki şuan arsız değil şuan neyin arsizi

Çocuk dövülmez çocuk olduğunu bilip çocuk gibi davranan simariklik eden bilmeyen dövülmez ama
Yetişkin gibi iftira atmasını bilen emirler yağdıranin pekalada hakkı kotektir

Bu arada kaç tane dayak arsizi çocuk gördünüz hep kiyamadiklqriniz arsız :)))))))
 
Başlığı okuyunca garip gelebilir hatta bunları okuduğunuz zaman tepki de verebilirsiniz.
Eşimin ailesiyle çok iyi anlaşıyoruz bugüne kadar en ufak bı sıkıntı yaşamadık. Aileler de mükemmel anlaşıyor ama mutlaka bir sorun çıkar ya bu sorun 5 yaşında ki bir çocuk.
Görümce ve kayınvalide karşılıklı dairelerde oturuyorlar görümce çalıştığı için oğluna kayınvalide bakıyor yani her akşam oradalar.
Size çocuktan bahsetmek istiyorum.
Kendi ailemde kuzenler de yeğenlerde daha önce böyle bi durum yaşamadım nasıl davranacağımı bilmiyorum.
Çocuk inanılmaz ilgi isteyen bir çocuk ve herkesi yönetmek istiyor. Devamlı emir veriyor ne emir verirse anında yapılıyor.
Örnek verecek olursam.
Hep birlikte masaya oturuyoruz yemek yemeye başlıyoruz çocuk geliyo ve dıyo kı kivi sen ordan kalk şu sandalyeye oturacaksın.
Annesi hemen bana dönüyo kivi geçebilir mısın x öyle istiyor dıyo.
Ya da kvme sen yemek yeme istemiyorum kalk diyo o da tamam deyip sofradan kalkıyo.
Yemeğin ortasında benım canım şu yemek istıyo yapın dıyo anında sofradan kalkıp onu yapıyolar yapınca da vazgectım deyıp yemıyo.
Ya da benım önümde ki tabağı istiyo ben o tabağı yemek ıstıyorum dıye hayır deyınce küsüyo, bağırıyo, ağlıyo kapıları çarpıyo.
Şimdi buraya kadar sanane diyebilirsiniz ama çocuğun bana ayrı bi gıcıklığı var.
Çünkü emirlerini yerine getirmiyorum rica etse ya da normal bir şekilde istese tamam ama devamlı emir vermesi beni sinirlendiriyor.
Gözlerımın içine baka baka beni şikayet ediyor annesıne benımle oynamıyo söyle oynasın.
Ya da ben su istiyorum ama kivi getirecek tarzı
Annesi bana da diyemediği için çocuga yalvarıyo ben getırıyım suyu dıye hayır o getirecek dıye ağlamaya başlıyo bu sefer bana geliyolar lütfen sen verir misin diye.
Günde 5 6 kere görüntülü arıyor eşimi benı açmıyoruz. Açana kadar arıyor. Açınca da telefonu kapatmayın ben sizi izliycem burdan dıyo. Ya da hadi buraya geleceksiniz oyun oynamak istiyorum dıyo sinirden telefonu suratına kapatıyorum arama dıye bu sefer açana kadar eşimi arıyor ya da annesini arayıp telefonumu açmadı dıye annesıne aratıyor.

Bir iki kere acil işleri olduğu için bır ıkı saat ilgilenmek zorunda kaldım. İkimiz tek olunca ne dediysem yaptı ne dersem tamam tamam hiç zorlamadı. Kapıdan içeri ailesi girer girmez beni terslemeye sanane şu bu dedi anında.
Yanımızda kimse yokken o kadar uysal kı.
Bebeğim var zaten sık gitmiyoruz oraya bu sefer de gecenın saat onbırınde ailesıne ben bebeği görücem dediği için bize geliyorlar. Yatıcaz diyoruz. Yaa şimdi sabaha kadar ağlar 10 dakıka görsün çıkarız diyolar.
Oraya gitsem konuşmalar hep şu şekilde bebeği uyandır sevcem.
Şu elbiseyi giydir.
Oyuncaklarıma dokunmayacak
Onu kimse sevmeyecek
Kucağınıza almayacaksınız su içiyorum içmesin.
Mama içiriyorum içmesin.
Korkudan torununu almıyor kadın kucagına.
Ya da evde ki herkese oyun oynatıp kendi ev halkını izliyor oyuna gırmeyı kabul etmezsen saatlerce ağlıyo
Bir iki kere eşim hareketlerıne o kadar sinirlendi ki uzun süre gitmedik 5 yasında kı cocuk yuzunden.
Kreşe verdiler iki saat sonra aldılar kreşten nedeni de tüm öğretmenler sadece onunla ilgilenecekmiş başka çocuklarla da ilgilendikleri için çocuk ağlamış.
Çocukla yalnız kalmaktan çekiniyorum bir kere puzzle yaptırmaya çalıştı bana bunu senin yapman lazım dedim diye annesine beni şikayet etti beni azarladı, vurdu dıye. gözlerimin içine baka baka bana iftira atıp gülüyor.
Evet bu tamamen yetiştirme tarzıyla alakalı bi durum aileden kaynaklı farkındayım.
Ama bu telefonlar, evde rahat bırakmamalar artık beni delirtmeye başladı gece uyku da bile arıyor açın telefonu dıye. 5 yaşında ki bi çocukla böyle bı zıtlık yaşamak istemiyorum. Yaklaşımım nasıl olmalı yorumlarınızı bekliyorum
Okula başlayınca dünyanın merkezi olmadığını fark edecek. 5 sene sonra çok mutsuz bi çocuk olacak. Annesi neden böyle diye ağladığında gülerek bu günleri hatırlatırsınız. Belli ki yardım alma niyetleri yok çünkü. Muhtemelen ailesinden nefret edecek ergenlik sonrasında, beni neden bu hale getirdiniz diye
 
Allah aşkına sanki şuan arsız değil şuan neyin arsizi

Çocuk dövülmez çocuk olduğunu bilip çocuk gibi davranan simariklik eden bilmeyen dövülmez ama
Yetişkin gibi iftira atmasını bilen emirler yağdıranin pekalada hakkı kotektir

Bu arada kaç tane dayak arsizi çocuk gördünüz hep kiyamadiklqriniz arsız :)))))))
Asla!

O çocuktan emir alanın hakkı kotektir.
 
Ama ben ortamda müdehale ediyorum, dayanamıyorum ki. Annesi bişi diyemiyor
Ama içinden kızıyordur bana.
Ben susamam yani

Kızmıyor olabilir ya. Bizim bir akrabanın çocuguna ben lisedeyken asla tahammül etmezdim. Azarlardım, bilgisayar diye tuttururdu hayır derdim işime bakardım. Annesi bana kıl sanıyodum. Ne zaman bize gelseler kadın “hadi ablayla otur sen” diye odama yollardı ama. Cünkü salonda dursa iki kelime konuşturmayacak beni dinleyin benle konuşun susun diye terör estirecek. Benim odamda mum gibi oturuyo. Annesinin işine geliyordu.
 
Burada sınırı çizen siz olmalısınız. Doğru bulmuyorum o yüzden bu konuda emrivaki yapmayın demelisiniz. Ve ne olursa olsun kararınızın arkasında durmalısınız. Bir ağlar iki ağlar üçüncüde anlar. 5 yaşında kızım var her şeyi anlıyor.
 
Allah aşkına sanki şuan arsız değil şuan neyin arsizi

Çocuk dövülmez çocuk olduğunu bilip çocuk gibi davranan simariklik eden bilmeyen dövülmez ama
Yetişkin gibi iftira atmasını bilen emirler yağdıranin pekalada hakkı kotektir

Bu arada kaç tane dayak arsizi çocuk gördünüz hep kiyamadiklqriniz arsız :)))))))
Annemin eski Mahallesi'nde bir çocuk vardı ergen bir erkek gecenin bir saati döner istiyorum para ver diye mahalleyi ayağa kaldırırdı polis geldiyse eğer biliyorduk ki o çocuğa gelmiş
Amcaları gelip çocuğun ağzını burnunu kirarlardi :KK43: yok anlamazdi çocuk o döner parası saat kaç olursa olsun verilecek
Annesine vurur kız kardeşlerini döverdi
Ne gördüyse onu uyguluyor gerçekten dayak arsiziydi .
Bir zaman sonra dayakta fayda etmez yani anne baba beceremiyorsa pedagog falan egitmeli .
Şahsen kendi küçüklüğüme bakıyorum
Babam gözlerini devirse ağlar kalkardim korkudan .
dayakta yoktu öyle bu çocuk anlaşılan hiç endişe etmiyor anne babadan yana dayakta fayda etmez o yüzden
 
Çocuk bana yabancı gelmedi, bizim evde iki tane aynı cins var ama ağzının payını veren, dediğini yapmayan anne de var.
Çocuk bu, yapıldıkça ister zaten.
Eğitimi önce ailesine vermek lazım ne diyeyim!
 
Anne baba sevilen bir anne baba olmak, çocuğunu mutsuz etmemek için çocuğunun çoğu isteğine hayır diyemeyip yaparsa, çocuklar anne babayı her isteklerini karşılaması gereken kişiler olarak görmeye başlar. Ayrıca sadece anne babasının değil herkesin kendisini her istediğini hemen yapmasını bekler. Bu çocuklar hazzı ertelemeyi veya bunun yaşattığı gerilimle baş etmeyi öğrenemez. ‘‘benmerkezci’’ ve talepkar bir tutumla, dünyanın kendi etrafında döndüğünü kendisinin her şeyi istemeye hakkı olduğunu ve diğer insanların kendisine hizmet etmek için var olduklarını düşünür.

Çocuklarınızın mutlu olmasını istiyorsanız bazı isteklerine hayır diyebilmeyi bilmeli ve uyulması gereken kuralları öğretmeliyiz. Çocuğa anlaşılır, kesin ve etkili sınırları olan, güvenli bir ortam sunmak çocuğun sağlıklı gelişimi için gereklidir.

Hiçbirimiz sınırları çok isteyerek memnuniyetle kabul etmek istemeyiz. Çocukların da kural koyan anababaya ‘’ Bu kuralları benim iyiliğim için koyduğunuz, iyi ki kurallarımız var’’ demesini beklemek yanlış olur. Anababa olmanın zor taraflarından birisi de konulan kurallar sınırlar nedeniyle çocuğun kızgın olmasını tolere edebilmek ve geri adım atmamaktır.
 
Ben şimdi sizin bebeğiniz adına da üzüldüm😳 Büyüyünce iyice kıskanacak, herkes bu çocuğun daha fazla isteklerini yerine getirecek, çocuğunuzdan da isteklerini yerine getirmesini talep edecektir herhalde.
Ben olsam çatlardım ve konuşurdum ailesiyle. Çocuğa kurallar koymaları gerektiğini, gerekli gereksiz her istediğini yapmamalarını, ona iyilik değil kötülük ettiklerini söylerdim. Çünkü bu aile, 1 gün değil 2 gün değil. Ağlarsa ağlasın yani, ne yapabilir ki en fazla..
Anaokuluna falan gitmiyor mu çocuk? Ve ya özel gereksinimi falan mı var?
 
Götürdüler doktor da burda yazılanları söyledi her şeyi çocuğun yerine siz yapıyorsunuz demiş.
Çocuğun çocuk olmasına izin verin her şeyi siz yapmayın vs.
Aile tutumu düzeltmedi çocuk aynı
Doktorq gitmesi gereken aile
İnanın çekinerek açtım konuyu.
Benim de kızım var onu gördükçe ne yapıp ne yapmamam gerektiğini görüyorum resmen
Sizin işiniz de o açıdan ayrı zor. Siz doğru davranırken onlar sizin, kızınızı bu şejilde şımartırsa çocuk size karşı hırçınlaşabilir. Cidden uzak durmak lazım ama zor sanırım
 
Başlığı okuyunca garip gelebilir hatta bunları okuduğunuz zaman tepki de verebilirsiniz.
Eşimin ailesiyle çok iyi anlaşıyoruz bugüne kadar en ufak bı sıkıntı yaşamadık. Aileler de mükemmel anlaşıyor ama mutlaka bir sorun çıkar ya bu sorun 5 yaşında ki bir çocuk.
Görümce ve kayınvalide karşılıklı dairelerde oturuyorlar görümce çalıştığı için oğluna kayınvalide bakıyor yani her akşam oradalar.
Size çocuktan bahsetmek istiyorum.
Kendi ailemde kuzenler de yeğenlerde daha önce böyle bi durum yaşamadım nasıl davranacağımı bilmiyorum.
Çocuk inanılmaz ilgi isteyen bir çocuk ve herkesi yönetmek istiyor. Devamlı emir veriyor ne emir verirse anında yapılıyor.
Örnek verecek olursam.
Hep birlikte masaya oturuyoruz yemek yemeye başlıyoruz çocuk geliyo ve dıyo kı kivi sen ordan kalk şu sandalyeye oturacaksın.
Annesi hemen bana dönüyo kivi geçebilir mısın x öyle istiyor dıyo.
Ya da kvme sen yemek yeme istemiyorum kalk diyo o da tamam deyip sofradan kalkıyo.
Yemeğin ortasında benım canım şu yemek istıyo yapın dıyo anında sofradan kalkıp onu yapıyolar yapınca da vazgectım deyıp yemıyo.
Ya da benım önümde ki tabağı istiyo ben o tabağı yemek ıstıyorum dıye hayır deyınce küsüyo, bağırıyo, ağlıyo kapıları çarpıyo.
Şimdi buraya kadar sanane diyebilirsiniz ama çocuğun bana ayrı bi gıcıklığı var.
Çünkü emirlerini yerine getirmiyorum rica etse ya da normal bir şekilde istese tamam ama devamlı emir vermesi beni sinirlendiriyor.
Gözlerımın içine baka baka beni şikayet ediyor annesıne benımle oynamıyo söyle oynasın.
Ya da ben su istiyorum ama kivi getirecek tarzı
Annesi bana da diyemediği için çocuga yalvarıyo ben getırıyım suyu dıye hayır o getirecek dıye ağlamaya başlıyo bu sefer bana geliyolar lütfen sen verir misin diye.
Günde 5 6 kere görüntülü arıyor eşimi benı açmıyoruz. Açana kadar arıyor. Açınca da telefonu kapatmayın ben sizi izliycem burdan dıyo. Ya da hadi buraya geleceksiniz oyun oynamak istiyorum dıyo sinirden telefonu suratına kapatıyorum arama dıye bu sefer açana kadar eşimi arıyor ya da annesini arayıp telefonumu açmadı dıye annesıne aratıyor.

Bir iki kere acil işleri olduğu için bır ıkı saat ilgilenmek zorunda kaldım. İkimiz tek olunca ne dediysem yaptı ne dersem tamam tamam hiç zorlamadı. Kapıdan içeri ailesi girer girmez beni terslemeye sanane şu bu dedi anında.
Yanımızda kimse yokken o kadar uysal kı.
Bebeğim var zaten sık gitmiyoruz oraya bu sefer de gecenın saat onbırınde ailesıne ben bebeği görücem dediği için bize geliyorlar. Yatıcaz diyoruz. Yaa şimdi sabaha kadar ağlar 10 dakıka görsün çıkarız diyolar.
Oraya gitsem konuşmalar hep şu şekilde bebeği uyandır sevcem.
Şu elbiseyi giydir.
Oyuncaklarıma dokunmayacak
Onu kimse sevmeyecek
Kucağınıza almayacaksınız su içiyorum içmesin.
Mama içiriyorum içmesin.
Korkudan torununu almıyor kadın kucagına.
Ya da evde ki herkese oyun oynatıp kendi ev halkını izliyor oyuna gırmeyı kabul etmezsen saatlerce ağlıyo
Bir iki kere eşim hareketlerıne o kadar sinirlendi ki uzun süre gitmedik 5 yasında kı cocuk yuzunden.
Kreşe verdiler iki saat sonra aldılar kreşten nedeni de tüm öğretmenler sadece onunla ilgilenecekmiş başka çocuklarla da ilgilendikleri için çocuk ağlamış.
Çocukla yalnız kalmaktan çekiniyorum bir kere puzzle yaptırmaya çalıştı bana bunu senin yapman lazım dedim diye annesine beni şikayet etti beni azarladı, vurdu dıye. gözlerimin içine baka baka bana iftira atıp gülüyor.
Evet bu tamamen yetiştirme tarzıyla alakalı bi durum aileden kaynaklı farkındayım.
Ama bu telefonlar, evde rahat bırakmamalar artık beni delirtmeye başladı gece uyku da bile arıyor açın telefonu dıye. 5 yaşında ki bi çocukla böyle bı zıtlık yaşamak istemiyorum. Yaklaşımım nasıl olmalı yorumlarınızı bekliyorum
Engin Günaydın'in "AZİZLER" adlı filminde de aynı bu anlattiginiz gibi bı çocuk var aklıma o geldi. Üzüldüm, sizin adınıza da ama en çok o çocuğa üzüldüm. Beş yaşında ki çocuğu nasıl yetistirmişler, o konuşmalar tavırlar..Sanırsın 15 yaşinda ergen...
 
Allah aşkına sanki şuan arsız değil şuan neyin arsizi

Çocuk dövülmez çocuk olduğunu bilip çocuk gibi davranan simariklik eden bilmeyen dövülmez ama
Yetişkin gibi iftira atmasını bilen emirler yağdıranin pekalada hakkı kotektir

Bu arada kaç tane dayak arsizi çocuk gördünüz hep kiyamadiklqriniz arsız :)))))))

Dövmek kolay. 5 yaşında çocuğa gücünüz yeter. Ama onu değiştirmek daha fazla zamanınızı alır. O yüzden dövmeyi seçebilirsiniz. Uğraşmamak isteyebilirsiniz.
Ki çocuğun suçu yok ki. Çocuk bu davranışların normal olduğunu düşünüyor. Böyle yetiştirilmişken bir de üstüne dayak mı yiyecek?
Kaç tane dayak arsızı gördünüz diyorsunuz ama ülke sorunlarını şiddetle çözen yaratıklarla dolu. Sizce neden bu kadar şiddete meyilliyiz?
 
Son düzenleme:
Allah aşkına sanki şuan arsız değil şuan neyin arsizi

Çocuk dövülmez çocuk olduğunu bilip çocuk gibi davranan simariklik eden bilmeyen dövülmez ama
Yetişkin gibi iftira atmasını bilen emirler yağdıranin pekalada hakkı kotektir

Bu arada kaç tane dayak arsizi çocuk gördünüz hep kiyamadiklqriniz arsız :)))))))
çocuk dövülebilir ha.sen iyi ki öğretmenlik mesleğine başlamamışsın.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X