5 yaşında ki çocukla düşman gibiyiz

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Herşeyi okumadım k. Bakmayın. Bu çocuk erkek mi. Enerjisini atamıyor olabilir. Kuzenim böyleydi rahat bırakmazdı, ilgilenmedikçe daha çok ortalığı karıştırırdı. Dikkat çekmeye çalışıyordu. Sürekli ilgi istiyor gibi gözüküyordu ama aslında sürekli etkileşim ve aksiyon istiyordu. çocukcağız meğer hiperaktifmiş. Bi doktora götürseler keşke.
 
Darlandım okurken.
Davranış bozukluklarını, ailesi tolere edebiliyor ama büyürken arkadaslık kuramayacak.
Ya icine kapanacak yalnız kaldığı için, ya da içinden daha beter bir canavar çıkacak. Bence uzmandan yardım alınmalı..
Tabi bu kısmı, sizlik degil diyecem de diyemiyorum çunku cocugunuzun kuzeni. Eşinizin yeğeni... nasil yaparsiniz bilmem ama ciddi ciddi korumaniz gerekecek kendinizi ve bebeğinizi..
 
Yani bazen öyle yaptıkça tam tersini yapıyorum durduramıyorum kendimi.
Çocukla çocuk oluyosun diye kendime kızıyorum ama karşımda öyle hareketler yaptıkça sinirlerime hakim olamıyorum
Bende öyleyim. Bana uymuyorsa yapmam yani
 
Bence siz hiç bir şey yapamazsınız ama bebeğinizi uzak tutup öyle bir çocuk olmamasını sağlayın lütfen okurken deli oldum Allah kolaylık versin
 
Çocuk konularını okumayı hiç sevmiyorum. Bir çoğunu görmezden gelmem gerekiyor. 5 yaşında bir çocuğu dövmeyi düşünen birinin hiçbir düşüncesinin değeri yok benim için.
 

soylenecek cok sey var aslinda ama temel seyler soylenecek olursa

1) gormezlikten gelmeyi ogrenin

2) cocugu terbiye etmeye asla calismayin ama rahatsiz oldugunuz bir sey varsa esiniz ablasina soylesin

3) bir de neden bu kadar gicik oluyorsunuz onu sorgulayin? tabi ki sinir bozucu ama o kadar da kafaya takmaniza gerek yok bence. arayinca acmayin, aglayinca bakmayin annesi sustursun.


ayrica cocuk evde bakilmali diyenlere ornek. cocuk bes yasinda tek gordugu insanlar anne baba babanne dayi yenge.
bu ortam saglikli mi sizce?

ayrica okula gidince hallolur bence. hallolmaza muhtemelen anne babaya psikolog yollari gorunuyor. Allah akil fikir versin ebeveynlerine
 

12 senelik eğitimciyim...
Elimden onlarca amiyane tabirle "dayak arsızı" çocuk geçti.
Malesef şiddet hiçbir zaman çözüm değildir, çocuk yetiştirme biçimi asla değildir.
Benim yeğenim ve konu sahibinin eşinin yeğeni gibi çocuklar dayak yemedikleri için böyle değiller ki, bu çocuklar dediğim gibi kuralsızlık, sınırsızlık yüzünden böyleler. El kadar bebe bile isteye kötülük yapamaz. Dünya etrafında dönüyor gibi yetiştirirsen şımarır tabi.
Sizinle şiddetin yararlarını tartışamayacağım lütfen alıntılamayın.
 
Yeğenim 1.sinifta ve onun sinifinda da varmış böyle bir çocuk. Siniftaki herkesi korkutmuş, kimse ona karşı gelemiyormuş. Çocuklar öğretmene bile şikayet edemiyorlarmış korkudan. Çocuk tabi ögretmenden de korkmuyor, dersi bölüp kim resim cizmek ister deyince cocuklar korkudan parmak kaldırıyormuş. Ailesi artık öğretmenin telefonlarini bile açmıyormuş.
İş ailede bitiyor maalesef. Bu şekilde yetiştirilen çocuklar yaşıtlarının kabusu oluyorlar.
 
şiddeti canhıraş savunan üye öğretmenlik okulu mezunu acısı da bu zaten.ama allahtan çalışmak istemiyor.şanslı çocuklar
 
+1
Çevremden birinin çocuğu da böyleydi. Onun yediği dayağı kimse yememiştir, baştan söyleyeyim.
Ama ne lanet bir çocuktu, anlatamam. Koca mahalle yaka silkerdi ondan. Girdiği her oyunu bozar, 10 çocuk varsa kaşla göz arasında en az beşini döverdi. Dövdüklerinden biri de bendim mesela. Mahalledeki her çocuk en az 5-10 kez dayağını yemiştir, öyle söyleyeyim. Şeytan falan az kalır, Deccal desek yeriydi. Mutlu her oyunun sonu demekti, güzel bir oyuncağın katiliydi. Kabustu ya bildiğiniz. Anası babası da topaç çevirir gibi kaç kez ulu orta dövdülerdi bunu. Ama yok, dayağını yerdi, yapacağını da yine yapardı. Her gün bir anne baba şikayete giderdi bunların evine. Bizimkiler bezmişti, bir gün annem dedi ki sana vurduğunda altta kalmayacaksın, bir vurduysa iki kez de sen vuracaksın. Annem de sert bir kadındır, tamam dedim. Bir gün bu yine beni kovalıyor, dövecek. Bana bir sinir geldi, deli gücü geldi bir anda fırlattım yere. Düşünce kalkamadı, şişmandı da biraz. Üstünde tepindiğimi hatırlıyorum. O oldu, bir daha bana ilişmedi. Ama diğer çocukları dövmeye devam tabi.
Ha o çocuğa ne oldu diyorsanız, bir b.k olmadı. Yetişkinler dünyası farklı malum, yumruğumuzun gücü çoğu zaman önemli olmuyor artık. Zeka, para çok daha önemli güçler olduğu için, kendisi bir nevi doğal seçilime uğradı.
Not: Hayatımdaki tek şiddet anımdır. Daha da kimseye vurmadım. O oldu yani.
 
şiddeti canhıraş savunan üye öğretmenlik okulu mezunu acısı da bu zaten.ama allahtan çalışmak istemiyor.şanslı çocuklar
yok ceycey, o işler öyle bizim öğrenciliğimizdeki gibi değil, artık dayakçı işkenceci öğretmenler anında ifşa ediliyor ve gerekli yaptırımlar uygulanıyor. böyle bir şey savunulabilir mi yahu, söz konusu bile olamaz.
 
Hayır demek gerçekten bazen hayırdır.
Çocuğa yeri geldiğinde hayır diyen ebeveynler cocuguna nasıl iyilik yaptığını çok sonradan görecekler.
sınırı çizen aileler mutlu çocuk yetistirirler.
Çünkü onlar doyumsuzluk değil yetinmeyi öğrenirler.

Çocuğunu kim seviyorsa ona iyilik yapsın ve hayır demeyi bilsin. İstediği kadar ağlasada çocuk kararlı olsun. Başka çözümü yok bu problemlerin.
 
aynen öyle.ben bir iki çocuktan nefret ediyorum kızımın sınıfındaki.ders işletmedikleri için yaptıklarından bıktığım için senelerdir.ama bir tek öğretmen o çocuklara şiddet uygulasa en başta ben şikayet ederim karşı çıkarım.2022 de şiddeti savunmak.cidden şaşkınımm hocam
 
Yorumlarda da gördüğüm kadarıyla bu şekilde yetişen , kendini dünyanın kralı zanneden o kadar çok çoçuk var ki, benim eşimin yeğeni de aynı böyle ve annesine karşı aşırı şiddet var çoçukta , ben hayır olmayacak öyle dediğimde bile annesine saldırıyor çoçuk yumrukluyor ısırıyor 5 yaşında bizimki de , benim oğlum 7 yaşında önce oğlumu da ısırıyordu sürekli , oğlum küçük diye kıyamıyordu şimdi oğluma bir şey yapmaya kalksa oğlum ona karşılığını veriyor , oğluma gücü yetmeyince yine gelip annesini dövüyor babasına saldırıyor , anne-baba bizden de bekliyor her istediğini yapmamızı , artık ben de sürekli söylenmekte buldum çareyi , çoçuğu yanlış bir şey yapınca sürekli kınar gibi konuşuyorum söyleniyorum , deccal gibi ama size öyle dışarıya karşı nasıl pısırık diyorum illahlah ettik artık ben böyle söylendikçe en azından bizden beklemeyi bıraktılar kendileri aynı devam ediyor
 
size bilmem de aile kendine düşman yetiştiriyor net
önce onlara saldıracak bu çocuk kendileri çekecek cezasını
tabi çocuğun suçu yok kızmak uzaklaşmak çözüm değil
ailesiyle konuşun uzman desteği alsınlar

bu arada çocuğum kuvözden direk kreşe geçti
biz de çalışıyoruz yani nedir bu prens prenses havaları anlamıyorum
neden çocuğun emir eriler
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…