- Konu Sahibi TheIntrovert
-
- #41
Bu yoruma iki kere begeni verirdim mümkün olsaydi. Cok tesekkür ederim sizin bu yorumunuza. Bende diyorum enerji vampiriydi diye. Ama bunu ayrildiktan sonra anlamaya basladim. Seven biri insani bu kadar yorgun his ettirir mi? Ettirmez bencede. Cevremdede bana hep iyi niyetli oldugumu söylüyorlar. Senin enerjini seven biriydi diyorlar ama o yüzdende senin enerjini tüketti dediler. Kendime bunu hatirlatiyorum üzüldükce.
Calisiyordu. Üniversite diplomasida vardi ama akademisyen degildi. Ben pek takilmadim bu konuya cünkü birbirimizi anliyoruz diye düsünüyordum. Ayrilik sebebim zaten maddi durumu degildi. Bana manevi dahi destek verememesiydi. O bunu anlamadi ben ne kadar söylesemde. Böylece bitti iliskimiz.Yurt dışında yaşayan kadınlarda şunu fark ettim. Nerede yüzüne bakılmayacak, ipsiz sapsız erkek varsa ilişki kuruluyor. Acaba erkeklerin ağzı iyi laf yapıyor diye mi kanılıyor? Belki başka sebeptendir. Hadi diyelim ki kendi vatanından olduğu için kan çekiyor. Elin vatandaşını nasıl açıklayacağız?
Size tavsiyem, kendinizle denklerle beraber olun. Akademisyensiniz bir de. Türkiye'de olsaydınız size çok akıl verilirdi çevrenizdekiler tarafından.
Ben 30 yaşındaydım hayattan aşk anlamında pek ümidim kalmamışken ( yaşadığım durumlardan dolayı) biri çıktı karşıma öyle bir anda pat diye, 2 hafta tanıştık çıktık ettik derken 3 hafta sonra nişan oldu ve 1 ay sonra evlendik şuan 2. Yılımızdayız ve 2. Çocuğumuzu bekliyoruz Allah nasip ederseMerhaba,
senerlerce burayi takip ettim ve bugün ilk defa bende bir derdimi paylasmak istedim. Bu arada yabanci ülkede yasiyorum. Orada dogdum ve büyüdüm. Klavyem Türkce degil. Bu yüzden kusura bakmayin lütfen. Imla hatalarimda olursa simdiden özür diliyorum.
Ben bir kac hafta önce sevgilimden ayrildim. Ben 36 o 37 yasinda. Üc senedir beraberdik. Türkiye'de yasasada, üc senedir uzak mesafeli bir ilisikimiz vardi ve gayet güzel gidiyordu her sey. Ben Türkiye'ye geldikce bulusuyor ve evlilik planlari yapiyorduk. Bana iki sene önce evlilik teklifi yaptiydi. Kabul ettiydim ve cok mutluydum. Sorun su ki, onun kendi sahsina ait sorunlari vardi (buraya yazmak istemiyorum, ama sorunlarin ne oldugunu biliyordum; asilamayacak bir seyler degildi).
Tam sorunlar artik bitti derken, bu yaz nisanimiz olacakti (ailelerimiz zaten bir süre önce tanismisti). Ama ben son zamanlarda yipranmistim. Cünkü hic bir sekilde ilerlemiyorduk sanki. Hep benim itelememle evlilik konularimiz ilerliyordu. Beni cok sevidiginden emindim. Hala eminim, ama ben bütün sorumluluklari sanki bana yüklüyormus gibi his ediyordum. Cünkü onun maddi durumu yoktu (sorunlarinin bir tanesi buydu). Ben bunu biliyordum. Sorumluluklara hazirdim (kendim akademisyen olarak calisiyorum) ama bana sözle dahi olsa "Benim durumum yok, ama ben senin arkandayim sevgilim. Elimden geleni yaparim" diyemiyordu. Hep sorunlarinin arkasina saklandi. Seninle evlenmek istiyorum, seni cok seviyorum diyordu ama hic bir icrat yoktu tabiri caizse. Bu yüzden cok kavga ettigimiz oldu.
Daha fazla beni usandiran seyler oldu ama buraya yazmaya gerek yok uzun uzun. Sonuc, cok severek ayrildim. Cünkü ileriyi göremedim. Beni yipratan biriyle devam edemezdim, ne kadar canim yansada ondan ayrilirken. Ailem cok dogru bir karar oldugu söylüyor bana (durumun detaylarini biliyorlar cünkü). Arkamdalar bu konuda.
Benim sorum su: Artik enerjim o kadar düstü ki, acaba diyorum 36 yasindan sonra ask evliligi mümkün mü? Cünkü bir insani tanidim, ettim derken sanki cok zaman geciyor. Tanimadanda nasil evlenirsin? Sanki bir daha eski sevgilime karsi his ettigim o sicakligi ve yakinligi kimseye karsi his edemem gibi geliyor. Belki sacmadir düsündüklerim ama su an gercekten pozitif sözlere ihtiyacim var. Sizin bu konuda düsünceleriniz ne? Sadece mantikla evlenemem herhalde (su an zaten icim hic bir sey istemiyor sevgililik ve evlilik konularinda).
Kendimi cok yorgun ve mutsuz his ediyorum...
Umarim sizde daha mutlu olursunuz bundan sonra. Ben daha hic evlenmedim. Sanirim onunla evlenseydim pek iyi bir sonu olmazdi.Öncelikle şunu söylemek isterim o kadar doğru bir karar vermişsiniz ki hem de tam olması gereken zamanda..
Ben bu durumun (benzer kişilikti ex) evlilik versiyonunu yaşadım sonuç boşanma..bu arada ben de 36 yaşındayım..
Dengini bulmak çok önemli..madden manen hemde..
Yoksa herşey ziyan..
Insanlar yirmili yaslarda sanki evlilik konusunda daha mi cesur oluyor? Yada deli mi desek :). Saka bir yana, dedigim gibi, ben daha hic evlenmedim ve ilk defa böyle ciddi bir iliski olunca, ayrilmak daha da zor oldu benim icin. Ama tecrübe daha saglikli bir birliktelige yol acar umarim. Sizede mutluluklar diliyorum. :)Yaşanmışlıkla alakalı. Ben ilk evliliğimi 20 yaşında yaptım. 15 sene sürdü. Beraber büyüdük. İkinci evliliğimi 39 yaşında yaptım. İki evliliğim arasında dağlar kadar fark var.
Nasip neyse o oluyor sanirim. Peki daha önce tanisiyormuydunuz? Baya hizli sekilde ilerlemis ya ilisikinz o yüzden soruyorum.Ben 30 yaşındaydım hayattan aşk anlamında pek ümidim kalmamışken ( yaşadığım durumlardan dolayı) biri çıktı karşıma öyle bir anda pat diye, 2 hafta tanıştık çıktık ettik derken 3 hafta sonra nişan oldu ve 1 ay sonra evlendik şuan 2. Yılımızdayız ve 2. Çocuğumuzu bekliyoruz Allah nasip ederse
Yani hiç bir zaman bitti deme heran herşey olabilir hayatta
Yok hiç tanışmıyorduk ben kötü bir birliktelikten yeni çıkmıştım ve bir anda eşim çıktı karşıma ve bir anda çıkmaya başladık ve toplamda çıkma etme nişan derken 2 ay sonra evlenmiştik 2. Yılımızdayız şimdi çok şükürNasip neyse o oluyor sanirim. Peki daha önce tanisiyormuydunuz? Baya hizli sekilde ilerlemis ya ilisikinz o yüzden soruyorum.
Ayy evet ya ben de sinir oluyorum kadınlar 40 yaş üstü erkekler 50 yaş üstü kart muamelesi görüyor ıyyy bitmedi şu toplumun yargılarıKadınların üzerindeki bu yaş baskısından nefret ediyorum. Burası bir erkek forumu olsa bir erkek kesinlikle "36 yaşından sonra aşk evliliği olur mu" diye konu açmazdı çünkü böyle bir dertleri yok. Ama kadınlık ve kadınlar gerçekten son kullanım tarihi varmış gibi değerlendiriliyor bizim toplumumuzda ve hatta dünyanın her yerinde. Hayat aklımıza bile gelmeyen birçok duruma gebe. Seray sever 50 yaşında ikiz çocuk annesi oldu. Seda sayan 60 yaşında yedinci kez evlendi. Kuzenim ise 29 yaşında iki ayda boşandı. Başımıza gelen olaylarda yaşımızın belirleyiciliği çok da yüksek değil.
Ne yazik ki dogru. Dünyanin bir cok yerinde farkli sekillerde oluyor sanki bu baski. Avrupa ülkeleride buna dahil. Öyle sanmiyor Avrupada yasamayanlar ama buralardada kadin dergileri "30 yasindan sonra ask" gibi makaleler falan yayinliyor. Bende karsiyim bu baskiya. Benim bunu sormamin sebebi acaba insan tecrübe sahibi oldugu icin, artik asik olmayi bekleyipte evlenebiliyor mu gibiydi :). Tesekkür ederim yorumunuz icin.Kadınların üzerindeki bu yaş baskısından nefret ediyorum. Burası bir erkek forumu olsa bir erkek kesinlikle "36 yaşından sonra aşk evliliği olur mu" diye konu açmazdı çünkü böyle bir dertleri yok. Ama kadınlık ve kadınlar gerçekten son kullanım tarihi varmış gibi değerlendiriliyor bizim toplumumuzda ve hatta dünyanın her yerinde. Hayat aklımıza bile gelmeyen birçok duruma gebe. Seray sever 50 yaşında ikiz çocuk annesi oldu. Seda sayan 60 yaşında yedinci kez evlendi. Kuzenim ise 29 yaşında iki ayda boşandı. Başımıza gelen olaylarda yaşımızın belirleyiciliği çok da yüksek değil.
Sevdigim icin asabiliriz bu sorunlari diye düsündüm. Beraber her seyi yapariz dedim ama onda o cesaret dahi olmadi. Bana hep "söyle yapcam, söyle etcem, su sekil calisirsam su olur" gibi konusuyordu ama elde tutulur bir sey olmuyordu iste.Bir insanı tanıdınız da ne oldu tanıyamamışsınız tanısanız bile kusurları göz ardı etmişsiniz bir şey soracağım maddi imkanı olmayan bir erkekten ne beklediniz 3 yıl Allah aşkına yılları heba etmeye değer miydi dünyadaki tek erkek o muydu yahu bir erkeğin ekonomik özgürlüğü olmalı taşı sıksa suyunu çıkaramasa bile o taşı sıkmaya uğraşmalı biraz toksik ilişkilerin farkında değilsiniz.
Çaba sarfetmediğini gördüğünüz anda kaçmalıydınız çünkü yaşınız tozpembe aşık olacak bir yaş değil maalesefSevdigim icin asabiliriz bu sorunlari diye düsündüm. Beraber her seyi yapariz dedim ama onda o cesaret dahi olmadi.
Evet kesinlikleInsanlar yirmili yaslarda sanki evlilik konusunda daha mi cesur oluyor? Yada deli mi desek :). Saka bir yana, dedigim gibi, ben daha hic evlenmedim ve ilk defa böyle ciddi bir iliski olunca, ayrilmak daha da zor oldu benim icin. Ama tecrübe daha saglikli bir birliktelige yol acar umarim. Sizede mutluluklar diliyorum. :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?