Aynen dediğiniz gibi böyle bir şeyi yaşamak aklımın ucundan geçmemişti. Çevremde ne böyle bir şey gördüm ne de duydum. Sadece ilk 5 ayda böyle şeyler olur sanıyordum. Şimdi beni arayıp soran herkes eşime, anneme, kayınvalideme başlarına ya da yakınlarından birinin başına böyle birşey geldiğini anlatıyormuş. Meğerse ne kadar çok varmış anne karnında ani ölüm ve erken doğum sonucu ölüm.Ne denir ne seni teselli eder bilemiyorum. İnsan bazı şeyleri duyuyor ama başına gelmeden anlayamıyor. Bende 2 defa düşük yaptım Nisan ayından beri neredeyse kanamasız günüm 10 günü bulmaz. Tabiki senin yaşadığın daha başka ama bazı şeyler hayatı sorgulamaya itiyor insanı. Buda benim başıma gelir mi diye düşünmüyoruz. Evleniyorlar hemen doğuruyorlar diyoruz. Bu hamilelik sürecini bunca zamandır ne kadar hafife almışız diyorum. Gerçekten mucize olduğunu insan böyle şeyler yaşadıktan sonra anlıyor.
Allah sabırlar versin dayanma gücü versin sana bana ve nice bizler gibi acı çekenlere. Tabiki yasını tut ama kendini heba etme. Boşverilecek birşey değil ama acıların bizi daha sağlam daha dayanıklı insanlara dönüştürmesine fırsat ver. Eğer kendini salarsan toparlanman daha uzun zaman alır. Sonuçta sende bir ana baba kuzususun ve anne baba olmak ne demek bir nebze anladık. Ben birgün yat
Çok teşekkür ederim. Burada kendimi anlatabilmek ve anlaşıldığımı hissetmek nasıl iyi geliyor tahmin bile edemezsiniz.Ah canım benim. Allahım sana Peygamber sabrı versin. Peygamberimiz bile evlatlarını kaybederken ağlamış oysa kavuşacağını bilmesine rağmen.
Ağla lütfen , kimseden çekinmeden ağla.
Rabbimden dilerim inşallah sana ve senin gibi bu acıyı yaşayanlara çok sağlıklı upuzun ömürlü hayırlı evlatlar verir.
Çok üzgünüm, çok gerçekten ne denir bilemiyorum.
Allahım size de sabır versin. Yaşadıklarını öyle iyi anlıyorum ki. Keşke elimizden bir şey gelse keşke yaşadıklarımız kötü bir rüya olsa. Yazdıklarınızı okuyunca hastanedeki o berbat dakikalar gözümün önüne geldi yine. Ebe doktor gelene kadar beni oyalamıştı. Nst cihazını bir oraya bir buraya koydu ama kalp sesini duyamadı. Daha ilk anda anladım oğlumun kalbinin durduğunu. Allah kimseyi çaresiz bırakmasın. Kimse evladı ile sınanmasın ve upuzun ömür geçirsin evladıyla. Ve hep diyorum evlatlar anne babalarından daha çok yaşasın.BrcAK acını o kadar iyi anlıyorumki. 3 buçuk yıllık hasretin sonunda tüp bebekle hamile kaldım. hamileliğimde durmadan hastanelik oldum. her seferinde geceleri paçalarımdan akıp giden kanamalar, sonra sabaha kadar acaba bebeğim yaşıyo mu diye ağlayarak hastaneye gitmeyi beklemeler. her seferinde şükür deyip ama korkuyla eve dönmeler....
hamileliğim boyunca yataktan çıkmadım yemeğimi bile yattığım yerden yedim, suyumu pipetle yattığım yerden içtim. yeterki bebeğime bişey olmasın dedim. ben aylarca yatağa bağlı kalmaya razıyım.
12 hafta 16 hafta derken kızımın olacağını öğrendim. 16 haftalık oldum ama hala kanamam var ve haftada bir hastanelik oluyorum. içimde bir sızı hiç geçmeyen. anneler hissedermiş ya, ben hep kızımın beni bırakıp gideceğini hissettim. hamileliğime sevinemedim bile. hep yürek sızısıyla yaşadım. belkide çok beklediğim için bu kadar korktum.
18 haftalık olduk yine gecenin vaktinde paçalarımdan akan kanlar, ve biz yine acilen hastaneye
bu defa gitti dedim eşime, kızım bizi bırakıp gidiyo
hastaneye gittiğimizde ultrasonla baktılar. pır pır atan kalbi durdu duracak. doğum başlamış dedi doktor.dünyam başıma yıkıldı. feryat figan ağlıyorum doktorun ellerine sarılıyorum nolur kurtarın kızmı ben onu çok bekledim gitmesin diyorum ama ne çare. eşime diyorum başka hastaneye gidelim belki kurtuluruz kızım tutunur bana, bırakmaz bizi
ama olmadı, melek oldu kızım. bir gece öncesi ismini asel koyalım demiştik ama Allah melek koymuş adını.
mezarlığa defnederken babasının kundağına sardık kızımı. kayınvalidem seneler önce saklamış oğlum çocuğunda kullansın diye. meğer kızımın kefeni olacakmış babasının kundağı
mezara defnederken aldım kucağıma ilk ve son kez. evlat acısının tarifi yok. tesellisi yok. 3 şubatta yaşadım ama inan sanki her gün canımdan can gidiyoher gün aynı acı aynı özlem.
söyleyecek hiçbişey yok. en büyük tesellimiz cennette yavrularımıza kavuşup doya doya öpüp koklamak
Çok sağolun. Ben ve benim gibi annelere için dualarınızı eksik etmeyin.Çok aci bisey okurken kendimi tutamadim hiçkiriklara boguldum allah sabir versin allah gucunu kuvvetini artirsin cok aci biseydir inşallah tez zamanda allah yerini doldursun ne olur biraz sakin olmaya calis kendini cok yipratma ne desem boş boyle bi konuda ne diyecegimi bilmiyorum allah yardimcin olsun basin sagolsun
Doktor 1,5 ay sonra kontrole gel dedi ama aynı doktora gitmek istemiyorum. Cumartesi günü başka bir doktora randevu aldım. Henüz çok erken aslında biliyorum ama sadece şimdiye kadar yapılan tahlilleri kontrol etmesini ve yapılması gereken bir şey var mı öğrenmek istiyorum. Yeni bir bebek için henüz kendimi hazır hissetmiyorum sanırım. Önce korkularımı yenmem gerekiyor.BrcAK merhaba canim,oncelikle başın sagolsun.dün gece okudum konunu.inan dun geceden beri aklimdan cikmiyor.o kadar üzüldüm ki.Allahim sana peygamber sabrı versin.seni teselli edebilecek cumlelerim yok.ne desem acini hafifletmez.sadece şunu soylemek istiyorum.bunun altinda mutlaka bi sebep olmali.yani mutlaka arastir tekrar ayni şeyleri yasamamak icin.belki o an tansiyon yukseldi belki seker belki pihtilasma belki de bilmedigimiz birseyy vardir mutlaka.onlemini al en azindan tekrar hamile kalirsan
Seni çok iyi anlıyorum . Herşey bitti diye düşünürken , aslında bunun gerçek hayatın başlangıcı olduğunu anlıyorsun .kaybede kaybede öğreniyor ve bir zaman sonra duygularını donduruyorsun .kendi içinde kıyametler koparken dışarı gülücükler dagitabiliyorsun. .aslında aklın hep özgürün kötü haberini aldığın ve onun için güzel hayaller kurduğun anlar arasında sıkışıp kalıyor .geçiyor arkadaşım ama bitmiyor .. sadece alışıyorsun .. ben çok fazla kayıp verdim ,babamda dağıttım, toparlayamadım. Kaybı da çok yeni olduğu için anılar sarmaliyor, rahat bırakmıyor .kafamı çeviriyorum ,bir bakıyorum o ,sonra tekrar bakıyorum yok ...güzel bir cocukluk ve anılar bıraktı bana ,onlarla avunmaya çalışıyorum .sen de özgürün sana bıraktıklarıyla sil gözyaşlarını ,kalk ayağa ,onun için iyi ol ..kavusacaksiniz ,ölüm bir son değil , sonsuzlugun başlangıcı ..dedim ya sonsuzlukta çok güzel ağırlayacak özgür seni ..üzme onu annesi ..özgür için ,toparlanma vakti ..Çok teşekkür ederim. Sizin de başınız sağolsun. Hem evladınızı hem babanızı kaybetmişsiniz. Başka acılar göstermesin size allahım. Dedikleriniz çok doğru. O acıyı ancak ağlayarak içimden atabilirim ama işte evdekilere bir şey diyemiyorum. Ben de bugün geçtim odama oğlumun son ultrason fotoğrafına bakarak hıçkıra hıçkıra ağladım. Eşim telefonumdaki videoları ve fotoğrafları silmişti ama whatsaptan bazılarını buldum. Karnımda hareket ederken videoya çekmiştim ilerde Özgür izler diye, onları izledim. Ne kıymetli anlarmış o anlar onu farkettim. Çok zor çok zorlanıyorum çok acıyor canım. Ama sizler gibi aynı acıyı yaşayanların olduğunu bilmek bir nebze iyi geliyor. Yanlış anlaşılmasın. İnsan, neyin ne olduğunu ancak başına gelince anlıyor. O yüzden acımın anlaşıldığını bilmek, bu acıyı yaşayanlardan bir cümle duymak bana yalnız olmadığımı hissettiriyor. Yatıp kalkıp dua ediyorum allahım kimseyi evladı ile sınamasın. Hiç kimseyi.
Başınız sağolsun Allah yardımcın olsun kardeşim çok zor birşey çok zor ama şunu bil rabbim kaldıramayacağı yükü kuluna vermez demek ki senscok guclu bir kadinsin özgür un melek oldu cennette acı çekmeyecek aglamayacak anneciği izleyecek senin mutlu olmanı dileyecek Allah sana ve ailene güç kuvvet versin10 gün önce pazar günü oğlumu karnımda kaybettim. 36+3 günlüktü. Cuma günü son kontrolünü yaptırmıştık ve her şey yolundaydı. 3,600 gr, 51 cm’di hatta 2,5 hafta önde gidiyor demişti dr. Pazar günü tekme hissetmedim ve hastaneye gittim. Allahım o günü ancak öldüğümde unuturum. Oğlumun kalbi durmuş. Suni sancı verdiler ama hiç sancım olmadı. Sezeryan istedim. Normal doğum sancısını acısını çekmek önemli değil de, onun ağlama sesi ile doğum yapma hayalini kurarken o küçücük bedenini görmeyi kaldıramam dedim. Hiç göremedim oğlumu. Son Dr a gittiğimizde ultrasonda öyle net görünmüştü ki yüzü, o güzel yüzü. Canım oğlum Özgürüm. Çok çok acı çekiyorum ve ne yapıcam bilmiyorum. İlk hamileliğimdi ve öyle çok hayal kurmuştum ki onunla ilgili. Herkes uykusuz kalacaksın çok yorulacaksın derdi, ben de eninde sonunda geçecek o zorluklar, onu uyurken uyanıkken sürekli izliycem, her hareketini beynime kaydedicem derdim. Ama bir kere bile göremedim, koklayamadım, sevemedim oğlumu. Ben onu kucağımdan indirmem derken hastaneden eve karnım kucağım boş döndüm. Kıyafetlerini yıkayıp asarken eldiveni yere düşmüştü de onu tekrar makineye atmıştım toz oldu diye. Toz değmesin oğluma derken şimdi toprağın içinde benim güzel yavrum. Düşündükçe çıldıracak gibi oluyorum Allahım ne beter bi acıymış bu. Ben hastanedeyken eşim ve kuzenlerim oğlumun bütün eşyalarını toplamış. Benim hamileyken giydiğim kıyafetlerden kullandığım şampuanlara kadar her şeyi kaldırmışlar. Ama evde attığım her adım, baktığım yaptığım her şey bana oğlumu hatırlatıyor. Dün biraz yürüyeyim diye eşim markete beraber gidelim dedi. Bi insan markette ağlar mı? En son oğlumla alışveriş yaptığım markette şimdi oğlum yoktu yalnızdım. Zaten hep yalnızım. Kendimi öyle gereksiz öyle boş hissediyorum ki anlatamam. Sanki ben oğlum karnımdayken vardım sadece ve onunla var olacaktım. Ama şimdi bi hiçim. Birlikte nefes alıp birlikte yemek yedik. Birlikte gezip birlikte uyuduk. Ama şimdi o yok. Kahvaltıda eşim yumurta yapayım diyo ne önemi var ki. Ben onu Özgür beslensin diye yiyordum. Yediğim içtiğim hiç bişeyin bi önemi yok ki. Karnıma dokunduğumda bana tepki veren, buradayım anne diyen oğlum artık yok ki. Allahım sabır ver nolur. Çok özlüyorum oğlumu nolur yardım et. Kimseyle konuşamıyorum. Sağolsun kayınvalidem her gün bizde. Yemek yapıp evi idare ediyor. Annem de yeğenime baktığı için sadece akşamları gelebiliyor. Onların yanında da ağlayamıyorum üzmemek için ama dayanamıyorum. İçimi buraya dökebilirim diye düşündüm. Allahım kimseyi evladı ile sınamasın. Hayatta en büyük dileğim, allahım tüm evlatları anne babalarının kucağında koysun, evlatlara sağlıklı upuzun ömür versin. Ve hiçbir anne baba evladından çok yaşamasın.
Özel bir hastaneye gitmiştim. Antalya’da yaşıyorum ve epey hamile takip eden bir doktordu. Otopsi isteyemedim dayanamadım yapılmasına. Ama plesenta da incelenebiliyormuş bunu bilmiyorduk, bize de hastanede söyleyen olmadı. Belki o incelenseydi en azından pıhtılaşma mı var zehirlenme mi var öğrenebilirdim. Şimdi hiçbir şey bilmiyorum sadece kalbi durdu dendi.Aynisi bana da oldu sismistim cok dr normal her sey dedi eve gonderdi bir hafta sonra oglum öldů karnimda...
Devlet hastanesiyse gittiginiz benim basima gelen sizin basiniza da gelmis olabilir maalesef ...
Ilgilenmiyorlar ya da bilemiyorlar sanirim tabi her sey vesile doktor da bir vesile sonucta ...
Bebegin icin otopsi istemis miydin canim biz istemedik kiyamadik plesantasi gitti incelemeye kireclenme ve yaslanma cikmisti ... yani kan pihtilasma sorunu ve akabinde gebelik zehirlenmesi...
Doktorunu riskli gebelikten tercih edersen bosa zaman kaybetmezsin allah yardimcin olsun canim...
cumlemizden canim benim,rabbim sana daha nice evlatlar verir insallah.acini dindirmez belki ama bi nebze olsa kabuk baglamasina yardımcı olur.simdi anlatinca farkettim de,36 haftalik 3 600 kilo cok fazla geldi.ayni sekilde senin bu kadar sismis olman 30 kilo alman bence bunlar normal degil.gestasyonel diyabet olabilir büyük ihtimal.bu gebelik zehirlenmesini de tetiklemis olabilir.bence de sen birdaha ayni doktora gitme.bana doktorun büyük ihmali varmis gibi geldi.tabi ki herşey rabbimden ama, anlattigin değerlere gore birseylerin normal gitmedigi belli.baştan savma iş yapmis demekki o doktorDoktor 1,5 ay sonra kontrole gel dedi ama aynı doktora gitmek istemiyorum. Cumartesi günü başka bir doktora randevu aldım. Henüz çok erken aslında biliyorum ama sadece şimdiye kadar yapılan tahlilleri kontrol etmesini ve yapılması gereken bir şey var mı öğrenmek istiyorum. Yeni bir bebek için henüz kendimi hazır hissetmiyorum sanırım. Önce korkularımı yenmem gerekiyor.
Hamile kalmadan önce genetik test yapılmıştı, iyi çıkmıştı. Şekerim ve tansiyonum hamilelik döneminde hep normaldi. Hamile kalmadan önce 1 ay kan sulandırıcı kullanmıştım ama sonra gerek yok denmişti. Bebeğim 2,5 hafta önde gidiyordu. Hatta kilosu da 3,600 gr olduğu için dr normal doğumda zorlanabilirsin o yüzden sezeryan yapabiliriz demişti. Doğuma kadar 4,000 gr ı geçeceğini öngörmüştü çünkü. Hamileliğim çok kolay geçmişti. Hani ne ağrım ne sızım hiçbir şeyim yoktu. O yüzden bizim için inanması çok güç, çok kötü bir sürpriz oldu. Dediğiniz gibi son dönemde pıhtılaşma oluyorsa onu bilmiyorum ama dr da tahlil yapmadı. Beslenmeme çok dikkat etmeme rağmen 30 kilo aldım ve son zamanlarda ayaklarımın şişliğinden yürümekte zorlandım. Bunları söylediğimde normal dedi. Şimdi 11 günde 18 kg vermişim. Çünkü gerçekten sağlıksız beslenmemiştim ve aldığım o kilolar da yağ değilmiş zaten ödemmiş. Bilmiyorum. Eğer doktor ihmali var ise de onu Allah’a havale ediyorum.
Size de ilginiz için teşekkür ederim. Buradaki herkese çok teşekkür ederim. Allah hepinizden razı olsun.
Canım benim öncelikle başın sağolsun meleğin emanetlerin en güzel yerinde seni bekliyor sana şefaatçi olacak Rabbim inşallah en kısa zamanda hayırlı bı bir şekilde evlat verir sağ salim kucağına alırsın canım benim şuan ne desek boş üzülme demek boş acıyı çekerek atlatacaksinn ama unutma Rabbim herşeyi en iyi bilendir Rabbim sabır versin bidahada yaşatmsin kimseyi evlat acısıyla sınaması10 gün önce pazar günü oğlumu karnımda kaybettim. 36+3 günlüktü. Cuma günü son kontrolünü yaptırmıştık ve her şey yolundaydı. 3,600 gr, 51 cm’di hatta 2,5 hafta önde gidiyor demişti dr. Pazar günü tekme hissetmedim ve hastaneye gittim. Allahım o günü ancak öldüğümde unuturum. Oğlumun kalbi durmuş. Suni sancı verdiler ama hiç sancım olmadı. Sezeryan istedim. Normal doğum sancısını acısını çekmek önemli değil de, onun ağlama sesi ile doğum yapma hayalini kurarken o küçücük bedenini görmeyi kaldıramam dedim. Hiç göremedim oğlumu. Son Dr a gittiğimizde ultrasonda öyle net görünmüştü ki yüzü, o güzel yüzü. Canım oğlum Özgürüm. Çok çok acı çekiyorum ve ne yapıcam bilmiyorum. İlk hamileliğimdi ve öyle çok hayal kurmuştum ki onunla ilgili. Herkes uykusuz kalacaksın çok yorulacaksın derdi, ben de eninde sonunda geçecek o zorluklar, onu uyurken uyanıkken sürekli izliycem, her hareketini beynime kaydedicem derdim. Ama bir kere bile göremedim, koklayamadım, sevemedim oğlumu. Ben onu kucağımdan indirmem derken hastaneden eve karnım kucağım boş döndüm. Kıyafetlerini yıkayıp asarken eldiveni yere düşmüştü de onu tekrar makineye atmıştım toz oldu diye. Toz değmesin oğluma derken şimdi toprağın içinde benim güzel yavrum. Düşündükçe çıldıracak gibi oluyorum Allahım ne beter bi acıymış bu. Ben hastanedeyken eşim ve kuzenlerim oğlumun bütün eşyalarını toplamış. Benim hamileyken giydiğim kıyafetlerden kullandığım şampuanlara kadar her şeyi kaldırmışlar. Ama evde attığım her adım, baktığım yaptığım her şey bana oğlumu hatırlatıyor. Dün biraz yürüyeyim diye eşim markete beraber gidelim dedi. Bi insan markette ağlar mı? En son oğlumla alışveriş yaptığım markette şimdi oğlum yoktu yalnızdım. Zaten hep yalnızım. Kendimi öyle gereksiz öyle boş hissediyorum ki anlatamam. Sanki ben oğlum karnımdayken vardım sadece ve onunla var olacaktım. Ama şimdi bi hiçim. Birlikte nefes alıp birlikte yemek yedik. Birlikte gezip birlikte uyuduk. Ama şimdi o yok. Kahvaltıda eşim yumurta yapayım diyo ne önemi var ki. Ben onu Özgür beslensin diye yiyordum. Yediğim içtiğim hiç bişeyin bi önemi yok ki. Karnıma dokunduğumda bana tepki veren, buradayım anne diyen oğlum artık yok ki. Allahım sabır ver nolur. Çok özlüyorum oğlumu nolur yardım et. Kimseyle konuşamıyorum. Sağolsun kayınvalidem her gün bizde. Yemek yapıp evi idare ediyor. Annem de yeğenime baktığı için sadece akşamları gelebiliyor. Onların yanında da ağlayamıyorum üzmemek için ama dayanamıyorum. İçimi buraya dökebilirim diye düşündüm. Allahım kimseyi evladı ile sınamasın. Hayatta en büyük dileğim, allahım tüm evlatları anne babalarının kucağında koysun, evlatlara sağlıklı upuzun ömür versin. Ve hiçbir anne baba evladından çok yaşamasın.
Pihtilasma sorunun varsa riskli gebelik doktorlarinda yaptirabilirsin canim otopsi yaptirmadigin bana gore iyi olmus cunku bazen ölüm nedeni hic bulunamiyormus ve yuzde doksanmiş bu oran... o nedenle kendini hic bir sey icin suclama ben de cok sucladim hala da sucluyorum zaman zaman ama her sey nasip arkadasim...Özel bir hastaneye gitmiştim. Antalya’da yaşıyorum ve epey hamile takip eden bir doktordu. Otopsi isteyemedim dayanamadım yapılmasına. Ama plesenta da incelenebiliyormuş bunu bilmiyorduk, bize de hastanede söyleyen olmadı. Belki o incelenseydi en azından pıhtılaşma mı var zehirlenme mi var öğrenebilirdim. Şimdi hiçbir şey bilmiyorum sadece kalbi durdu dendi.
Canim tekrar hatırlatmak istemem ama merak ettim kusura bakma.kaçıncı haftada kaybettin melegini? Ve odemlerin kacinci hafta baslamisti.başın sagolsun senin de ❤Aynisi bana da oldu sismistim cok dr normal her sey dedi eve gonderdi bir hafta sonra oglum öldů karnimda...
Devlet hastanesiyse gittiginiz benim basima gelen sizin basiniza da gelmis olabilir maalesef ...
Ilgilenmiyorlar ya da bilemiyorlar sanirim tabi her sey vesile doktor da bir vesile sonucta ...
Bebegin icin otopsi istemis miydin canim biz istemedik kiyamadik plesantasi gitti incelemeye kireclenme ve yaslanma cikmisti ... yani kan pihtilasma sorunu ve akabinde gebelik zehirlenmesi...
Doktorunu riskli gebelikten tercih edersen bosa zaman kaybetmezsin allah yardimcin olsun canim...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?