36 haftalık oğlumu karnımda kaybettim

10 gün önce pazar günü oğlumu karnımda kaybettim. 36+3 günlüktü. Cuma günü son kontrolünü yaptırmıştık ve her şey yolundaydı. 3,600 gr, 51 cm’di hatta 2,5 hafta önde gidiyor demişti dr. Pazar günü tekme hissetmedim ve hastaneye gittim. Allahım o günü ancak öldüğümde unuturum. Oğlumun kalbi durmuş. Suni sancı verdiler ama hiç sancım olmadı. Sezeryan istedim. Normal doğum sancısını acısını çekmek önemli değil de, onun ağlama sesi ile doğum yapma hayalini kurarken o küçücük bedenini görmeyi kaldıramam dedim. Hiç göremedim oğlumu. Son Dr a gittiğimizde ultrasonda öyle net görünmüştü ki yüzü, o güzel yüzü. Canım oğlum Özgürüm. Çok çok acı çekiyorum ve ne yapıcam bilmiyorum. İlk hamileliğimdi ve öyle çok hayal kurmuştum ki onunla ilgili. Herkes uykusuz kalacaksın çok yorulacaksın derdi, ben de eninde sonunda geçecek o zorluklar, onu uyurken uyanıkken sürekli izliycem, her hareketini beynime kaydedicem derdim. Ama bir kere bile göremedim, koklayamadım, sevemedim oğlumu. Ben onu kucağımdan indirmem derken hastaneden eve karnım kucağım boş döndüm. Kıyafetlerini yıkayıp asarken eldiveni yere düşmüştü de onu tekrar makineye atmıştım toz oldu diye. Toz değmesin oğluma derken şimdi toprağın içinde benim güzel yavrum. Düşündükçe çıldıracak gibi oluyorum Allahım ne beter bi acıymış bu. Ben hastanedeyken eşim ve kuzenlerim oğlumun bütün eşyalarını toplamış. Benim hamileyken giydiğim kıyafetlerden kullandığım şampuanlara kadar her şeyi kaldırmışlar. Ama evde attığım her adım, baktığım yaptığım her şey bana oğlumu hatırlatıyor. Dün biraz yürüyeyim diye eşim markete beraber gidelim dedi. Bi insan markette ağlar mı? En son oğlumla alışveriş yaptığım markette şimdi oğlum yoktu yalnızdım. Zaten hep yalnızım. Kendimi öyle gereksiz öyle boş hissediyorum ki anlatamam. Sanki ben oğlum karnımdayken vardım sadece ve onunla var olacaktım. Ama şimdi bi hiçim. Birlikte nefes alıp birlikte yemek yedik. Birlikte gezip birlikte uyuduk. Ama şimdi o yok. Kahvaltıda eşim yumurta yapayım diyo ne önemi var ki. Ben onu Özgür beslensin diye yiyordum. Yediğim içtiğim hiç bişeyin bi önemi yok ki. Karnıma dokunduğumda bana tepki veren, buradayım anne diyen oğlum artık yok ki. Allahım sabır ver nolur. Çok özlüyorum oğlumu nolur yardım et. Kimseyle konuşamıyorum. Sağolsun kayınvalidem her gün bizde. Yemek yapıp evi idare ediyor. Annem de yeğenime baktığı için sadece akşamları gelebiliyor. Onların yanında da ağlayamıyorum üzmemek için ama dayanamıyorum. İçimi buraya dökebilirim diye düşündüm. Allahım kimseyi evladı ile sınamasın. Hayatta en büyük dileğim, allahım tüm evlatları anne babalarının kucağında koysun, evlatlara sağlıklı upuzun ömür versin. Ve hiçbir anne baba evladından çok yaşamasın.

Ağlayarak okudum bende 27 haftalık kaybetmiştim çok ama çok zor kardeşim herseye ağlıyordum kimseyle görüşmedim uzun süre tlf kapattım yatarken ağlıyordum gece kalkıp ağlıyordum . 1 ay sonra bir yıl olacak .gecmiyor ki acısı külleniyor biraz . Ne zaman böyle bir yazı görsem ağlıyorum .bu da bizim imtihanımız Allah sabır versin hepimize.

Allahım sonsuz sabır versin

Ağlayarak okudum hikayenizi.Allah sabırlar versin.İnşallah acınızı birazda olsun dindirecek evlatlar nasip eder Allah size ve tüm isteyenlere.

Allah sabir versin ins. Aciniz tarif edilemez Basina gelmeyen de anlayamaz, biliyorum. Ama ben hep soyle dusuyorum beterin beteri var. O simdi melek ,yavrum.Dogduktan sonra olebilirdi.
İyi olmaya calisin lutfen . Allah hayirli bir bebek daha nasip etsin ins.

Çok üzülerek gözlerim dolu dolu okudum... Çok zor bir durum, yaşadıklarınızı tahmin bile edemem. Allah’ım size ve eşinize sabır versin, dayanma gücü versin. Size de başka annelere de bu acıyı yaşatmasın...

Allah sabırlar versin size.

Kardesim yazini aglayarak okudum bende bebegimi kaybettim 3ay bitti ama gecen her gun anlamsiz boşmus gibi geliorbebegim dogdu 35gun yasadi sadece kalp hastaligi vardı kuvezde kaldi genelde sadece 5gun evde kaldi ben ona doyamadim opup koklayadim emziremedim bakmaya bile kiyamadim ama topraga koydum acısı tarifsiz anlatılması zor onsuz olmak zor rabbim sabir versin bize bizim gibi olanlara

Ağlayarak okudum yazdıklarınızı... hamileliklerimdeki en büyük korkum idi...

Rabbim cennette kavuştursun..

Neden kalp atimi durmuş, bilgilendirdiler mı, gebelik şekeriniz yada tansiyonunuz mu vardı?

Glsmmc .!.:

Ağlayarak okudum bende 27 haftalık kaybetmiştim çok ama çok zor kardeşim herseye ağlıyordum kimseyle görüşmedim uzun süre tlf kapattım yatarken ağlıyordum gece kalkıp ağlıyordum . 1 ay sonra bir yıl olacak .gecmiyor ki acısı külleniyor biraz . Ne zaman böyle bir yazı görsem ağlıyorum .bu da bizim imtihanımız Allah sabır versin hepimize.

Genişletmek için tıkla...

Ben de kimseyle görüşemiyorum günlerdir. Telefonumu eşimin telefonuna yönlendirdik o görüşüyor arayanlarla. Hiç böyle bir şey yaşayacağım aklıma gelmemişti. Her şey o kadar yolunda gidiyordu ki, doğuma günler kala en büyük derdim, acaba hangi kıyafetini doğum sonrası giydirsem olmuştu. Derde bakın. İnsan başına gelince öğreniyor, anlıyor. Meğer o kadar çok varmış ki anne karnında ani bebek ölümü..

-Asmin- .!.:

Bebeğini erken doğum yaparak kaybetmiş bir anne olarak, ağlayarak okudum yazdıklarınızı..
Başınız sağolsun, evlat acısı bu hayattaki en büyük acılardan biri..
Ne hayallerimiz vardı fakat olmadı, melek oğullarımız cennette şimdi..
Onların varlıkları sonsuzlukta tecelli buldu, ve bir gün biz kavuşacağız... (Buna inanarak yaşadım, yaşıyorum...)
Kendini teselli etmen çok zor bu durumda, sana sadece söylebileceğim tek şey..
Sevdiklerinle vakit geçirmen.. Seni aşağı çeken insanlarla görüşme..
Ve en önemlisi genetik test yapmanızı öneririm, pıhtılaşma sorununuz olabilir...
​

Genişletmek için tıkla...

Allahım size de sabır versin. Aynı acıları yaşayan insanlarla görüşmek, kendini anlatabilmek ne kadar önemliymiş. Ben geçen sene kimyasal gebelik yaşamıştım. Üniversite hastanesinde bir doçente göründüm ve o genetik test yaptırmıştı, sonuç temiz çıkmıştı. 39 yaşındayım şu an. İsterseniz garantiye alıp tüp bebek yapalım dedi ama ona gerek kalmadan o ay rahim röntgeni çekildikten hemen sonra hamile kaldım. Pıhtılaşma da hamileliğin ilerleyen dönemlerinde oluşur mu bilmiyorum çünkü hamileliğimi takip eden doktor benden hiç öyle bir tahlil istememişti.

Mirketcik .!.:

Çok üzülerek gözlerim dolu dolu okudum... Çok zor bir durum, yaşadıklarınızı tahmin bile edemem. Allah’ım size ve eşinize sabır versin, dayanma gücü versin. Size de başka annelere de bu acıyı yaşatmasın...

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim. Evet dilerim hiç bir anne bu acıyı yaşamasın, hep koklasın güzel yavrularını.

gözlerım dolarak okudum
en çokta yumurtada kötü oldum , allahım eyüp peygamberın sabrını versin size ,
allahım kımseyi evladıyla sınamasın , tez zamanda kucagınız sağlıklı bebeklerle dolsun inşallah ,

Rabbim sabırlar versin, başın sağolsun kardeşim. Çok zor bir acı, Allah hayırlı bir evlatla acını hafifletsin inşallah

Rabbim sabır versin canım benim...

MONAROZA31 .!.:

Ağlayarak okudum yazdıklarınızı... hamileliklerimdeki en büyük korkum idi...

Rabbim cennette kavuştursun..

Neden kalp atimi durmuş, bilgilendirdiler mı, gebelik şekeriniz yada tansiyonunuz mu vardı?

Genişletmek için tıkla...

Doktor bir sebep yok dedi. Ani Bebek Ölümü diye geçiyormuş bu durum. Ne kordon dolanmış, ne kakasını yemiş ne de plesanta ayrılmış. Şekerim normaldi. Tansiyonum normalde de düşüktü benim. İki gün önceki kontrolde de 10/6 çıkmıştı. En fazla 12/9 du. Zaten hiçbir şey çıkmaması beni delirtiyo. Yalnız inanılmaz şişmiştim ve gayet dikkatli beslenmeme rağmen 30 kilo almıştım. Ekmek bile yemiyordum ama sürekli kilo alıyordum. Ayaklarım o kadar şişmişti ki oturup ağlıyordum ayakta durunca ağrıyor diye. Doktora sürekli bunu hatırlatıyordum ama normal diyordu. Şimdi 10 günde 17 kilo gitmiş. Hergün gidiyor çünkü yağ değilmiş aldığım kilolar ki emindim bundan çok dengeli ve sağlıklı beslenmiştim.
Ve bir de dediğiniz gibi inşallah cennette kavuşurum yavruma. Nasıl da sarılırım sıkı sıkı nasıl koklarım içime çeke çeke.

BrcAK .!.:

Doktor bir sebep yok dedi. Ani Bebek Ölümü diye geçiyormuş bu durum. Ne kordon dolanmış, ne kakasını yemiş ne de plesanta ayrılmış. Şekerim normaldi. Tansiyonum normalde de düşüktü benim. İki gün önceki kontrolde de 10/6 çıkmıştı. En fazla 12/9 du. Zaten hiçbir şey çıkmaması beni delirtiyo. Yalnız inanılmaz şişmiştim ve gayet dikkatli beslenmeme rağmen 30 kilo almıştım. Ekmek bile yemiyordum ama sürekli kilo alıyordum. Ayaklarım o kadar şişmişti ki oturup ağlıyordum ayakta durunca ağrıyor diye. Doktora sürekli bunu hatırlatıyordum ama normal diyordu. Şimdi 10 günde 17 kilo gitmiş. Hergün gidiyor çünkü yağ değilmiş aldığım kilolar ki emindim bundan çok dengeli ve sağlıklı beslenmiştim.
Ve bir de dediğiniz gibi inşallah cennette kavuşurum yavruma. Nasıl da sarılırım sıkı sıkı nasıl koklarım içime çeke çeke.

Genişletmek için tıkla...

Guzel kardesim.kavusacagiz elbet bi gun yavrularimiza buna inancimiz olmasa dayanamayiz zaten şimdi cennette onlarla hz ibrahim ve eşi hz sare annemiz bakıyormuş ve bebeklerimizin yüzü suyu hurmetine onlarla konusma hikmetinde bile bulunacağımız bunlari dusunmek.içimi rahatlatior rabbimden gelen herseye raziyiz

Nasil agladim okurken...
Allah sabir versin size ve evlat acisi yasayan tum kalbi yarali annelere..
Allahim birdaha size ve hic kimseye yasatmasin..