Merhaba kızlar,son zamanda herşey üst üste geldi dertleşmek istiyorum. Biliyorum bu tarz konular çok açılıyor. Sorun yalnızlık kendimi yalnız hissediyorum karşıma kime çıkmıyor, çalışıyorm yönetici pozisyonunda işyerinde herkes evli ve ben onları gördükçe ezik hissediyorum. Geleceğe yönelik içimde kıpırtıların olduğu, bekar kız arkadaşlarımla kıkırdadığım gezdiğim 20'li yaşlarımı özlüyorum meğer ne güzel günlermiş ne mutluymuşum. Şimdi etrafta tek bekar kız arkadaş kalmadı, herkes evli eşine çocuğuna odaklı yaşıyor. Hayat rutin iş ev ev iş sarmalında işyerinde herkes evli çocuklu . Takılacak biri Yok 20'lerindeki neşe eğlence Yok.
Bi arkadaşım var ama bendeki şans, uzakta yaşıyor. 35 yaşında o da bekar ara ara dertleşiriz karşılıklı yakınırız. Geçen yine konuştuk sosyal medyada 20'li yaşlar akımı vardı foto koymuştu. Bana dedi ki "feray ne gençmişiz ne güzelmişiz o cazibe gitti artık. O yaşlarda evlenmek vardı. Artık yalnızıx alışalım Ümit beslemeyelim" filan dedi içim cız etti. Çünkü bu Benim de ara ara düşündüğüm birşey. 20'li yaşlar başka gerçekten, cilt parlak, saçlar gür, gözler ışıl ışıl Ümit dolu, neşe desen dorukta. Cazibenin, ışıltının yüksek olduğu o yaşlarda bir hayat arkadaşı bulmak çok çok daha olası. Şimdi direksiniz insan 30, 40 hatta 50'lerde de evlenir. Ama nadir oluyor gibi geliyor bana. Son 10 yılda çok düğüne gittim bi tane 40'lı 50'li yaşta kadın yoktu evlenen. 30 'şu yaşlar tek tük vardı onların da ilişkisi 20'lerin sonunda başlamış. Gerçekten 20-30 yaş arasını iyi değerlendirmek gerekiyormuş şimdi anlıyorum. 20'li yaşlarda bir hayat arkadaşı bulan ve hayatın sonuna dek onunla yürüyen kadınlar ne şanslıymış. Ama şanssız olanların karşısına ş...siz çıkıyor 20'li yaşları yiyor. Bana da 20'lerimde öyle bir ş...siz denk geldi maalesef. Şiddet ve aldatma vardı sineye çekemedim ayrıldım ama o evlenmiş çocukları olmuş sosyal medyada gördüm ve benim suçum neydi ben niye mutlu olamadım diye çok üzülüyorum kızlar
