30 yaş ve üzeri evlenmemiş olanlar aynı durumu yaşadınız mı?

Yaşım 30’a bir kaldı zaman su gibi akıp gitti. Bu aralar okuduğum konularda da benzer hisleri yaşayanları görüyorum. Normalde evlilik fikrine çok sıcak bakan biri değildim. Hatta çoğu zaman evlilik sorumluluğunu taşıyamayacağımı düşünürdüm. Hala genelde öyle düşünüyorum. Ama bazen etrafıma bakıyorum geç kalmışlık hissi kaplıyor içimi. Bu yaştan sonra ya da artık olabilir mi, yapabilir miyim, karşıma bu saatten sonra kim çıkar diye düşünüyorum. Çalışıyorum 9 yıla yakın süredir oldu atanalı. Çalıştığım ortamda zaten bekar çok kişi yok. İşten eve evden işe bir hayatım var. Birini bulabilecek biri olamadım hiçbir zaman yani bazı insanlarda bir albenili olur, çekici olur vs. bende o da yok. Etrafımda yaşıtım olup da bekar kalan iki-üç kişi kaldı yakın arkadaşlarımdan. Hepsi evlendi, yuvasını kurdu çoluk çocuğa karıştı. Evlilik hayatımın hiçbir zaman merkezinde olmadı ama bazen seneler sonra tek başıma kalıp yalnız ölürsem düşünceleri sarıyor beynimi. Hiçbir zaman sevilebilecek biri olamayacağım gibi geliyor. Bu yaşlarda bu düşünceler normal mi? 30‘larında olup da benimle aynı düşüncelere kapılanlar oldu mu? Evli arkadaşlar bu hissi evlenmeden önce siz de yaşadınız mı?

31 yaşında bekar bir hatun olarak selam ederim 🤪

Bu geç kalmışlık hissi zaman zaman bende de oluyor. Hayatı kaçırıyor muyum, hayata geç mi kalıyorum acaba diye zaman zaman kendimi sorguladığım oluyor. Öncelikle böyle hissetmen anormal değil. Bu çok insani bir şey.

Bu tarz konularda da iki cevap hiç sekmez. Birincisi " Kurslara git, Sosyalleş vs", ikincisi de "Evlenip ne yapacaksın, okumuş kızsın hayatını yaşa" 😁 Artık bu bdv'nin bir geleneği haline geldi. Senin için doğru zaman gelmemişse, istersen 100 tane kursa git nafile. Hem bu durum, sende bir arayış psikolojisi yaratır. İster istemez beklentiye girersin. Bu tarz işlerin hayatın doğal akışı içinde karşımıza çıkacağını düşünüyorum. İkincisi ise, evli hanımlar madem evlilikten memnun değiller, boşansınlar da samimiyetlerini anlayalım. Mutsuz evliliklere mecbur değiller di mi, kimse onları zorla tutmuyor. 😁

Asıl konumuza gelecek olursak, seni çok iyi anlıyorum. Bazen evlilik olmasa da olur diyorsun; bazen de aile kurma, biriyle hayatı paylaşma, sevme-sevilme isteği beraberinde evlenme düşüncesini getiriyor. Şu da bir gerçek ki, çevrenizde bekar sayısı azaldıkça bu da etkili oluyor. Mesela benim arkadaş çevremde, bekar bir kişi kaldı sadece 😁 Evlenen insanların da doğal olarak öncelikleri değişiyor. Hele ki arkadaşınız çocuklu bir kadınsa. Bunu yadırgamıyorum. Çünkü çocuk sahibi olmak büyük bir sorumluluk. Arkadaşınla istediğin zamanda, istediğin gibi vakit geçiremiyorsun. E böyle olunca yalnızlaşma hissediyorsun. Bu da hayat arkadaşı aramaya itiyor insanı.
Ama bu hayat arkadaşı, aranmakla da bulunacak bir şey değil. Hayatı akışına bırakmak gerek.Yollarımız doğru zamanda, doğru insanlarla kesişsin inşallah.

Bir de kendimi çekici bulmuyorum demişsin, emin ol bu çekicilik, senin kendinle alakalı düşüncelerine bağlı. Sen kendini sever, olduğun gibi kabul eder, çekici bulursan bu etki karşı tarafa yansıyor. Yani çekicilik, senin kendinle ilgili düşüncelerinde bitiyor. Kendini sevmenin ve olduğun gibi kabul etmemin yollarına bak. Her insan çeşitli güzellikler barındırır. Sadece bir kısmı bundan haberdar değildir😊🌺
 
Kekikotu Kekikotu
Ozelden mesaj yazdim gonderemedim sanırım mesaj izni kapali
Sadece şunu diyeyim ki bosuna kendinizi kapatiyorsunuz benzer seyleri yasadim hiç hastaligimi kendime dert edinmedim begenen boyle begensin yani hasta olmayı istemedim ki neden bunu kendime dert edip birilerine bir seyler ispat edeyim ki
Özel mesajla daha acik yazmistim bazi seyleri ama ifşa olmak istemedigim icin bu sekilde ifade etmek istedim.
 
31 yaşında bekar bir hatun olarak selam ederim 🤪

Bu geç kalmışlık hissi zaman zaman bende de oluyor. Hayatı kaçırıyor muyum, hayata geç mi kalıyorum acaba diye zaman zaman kendimi sorguladığım oluyor. Öncelikle böyle hissetmen anormal değil. Bu çok insani bir şey.

Bu tarz konularda da iki cevap hiç sekmez. Birincisi " Kurslara git, Sosyalleş vs", ikincisi de "Evlenip ne yapacaksın, okumuş kızsın hayatını yaşa" 😁 Artık bu bdv'nin bir geleneği haline geldi. Senin için doğru zaman gelmemişse, istersen 100 tane kursa git nafile. Hem bu durum, sende bir arayış psikolojisi yaratır. İster istemez beklentiye girersin. Bu tarz işlerin hayatın doğal akışı içinde karşımıza çıkacağını düşünüyorum. İkincisi ise, evli hanımlar madem evlilikten memnun değiller, boşansınlar da samimiyetlerini anlayalım. Mutsuz evliliklere mecbur değiller di mi, kimse onları zorla tutmuyor. 😁

Asıl konumuza gelecek olursak, seni çok iyi anlıyorum. Bazen evlilik olmasa da olur diyorsun; bazen de aile kurma, biriyle hayatı paylaşma, sevme-sevilme isteği beraberinde evlenme düşüncesini getiriyor. Şu da bir gerçek ki, çevrenizde bekar sayısı azaldıkça bu da etkili oluyor. Mesela benim arkadaş çevremde, bekar bir kişi kaldı sadece 😁 Evlenen insanların da doğal olarak öncelikleri değişiyor. Hele ki arkadaşınız çocuklu bir kadınsa. Bunu yadırgamıyorum. Çünkü çocuk sahibi olmak büyük bir sorumluluk. Arkadaşınla istediğin zamanda, istediğin gibi vakit geçiremiyorsun. E böyle olunca yalnızlaşma hissediyorsun. Bu da hayat arkadaşı aramaya itiyor insanı.
Ama bu hayat arkadaşı, aranmakla da bulunacak bir şey değil. Hayatı akışına bırakmak gerek.Yollarımız doğru zamanda, doğru insanlarla kesişsin inşallah.

Bir de kendimi çekici bulmuyorum demişsin, emin ol bu çekicilik, senin kendinle alakalı düşüncelerine bağlı. Sen kendini sever, olduğun gibi kabul eder, çekici bulursan bu etki karşı tarafa yansıyor. Yani çekicilik, senin kendinle ilgili düşüncelerinde bitiyor. Kendini sevmenin ve olduğun gibi kabul etmemin yollarına bak. Her insan çeşitli güzellikler barındırır. Sadece bir kısmı bundan haberdar değildir😊🌺
Bin tane begendim tusu olsa basardım valla kendim yazmis kadar hissederek okudum
Gerçekten o enerji kendi icinde yoksa karşıya da yansiyor, ne kadar mutlu hissedersen insanlar da seni mutlu etmeye calisiyor ya da yaninda olmak istiyor. Kimse (kadin erkek farketmez) mutsuz insanla bir arada bulunmak istemez, kaçar. O yüzden kendinle mutlu olmak, etrafındaki insanlarin da benzer enerjide olmasi anlamina geliyor
 
bu 30 yaş sendromu yine erkeklerin dayatması işte.. evlenmenin yaşı olmaz ne zaman şartlar uygun olursa o zaman evlenirsiniz ya da evlenmesiniz herkes evlenecek diye bişey yok ki herkes evlenmesin de zaten..
o yüzden boşa üzüp kahrediyorsunuz kendinizi ben de bekarım hiç de düşünmüyorum evlenmeyi mutluyum böyle.
uygun biri çıksa evlenirdim zaten çoktan çıkmıyorsa demek ki böylesi hayırlısıymış.
 
Bu hisleri yaşamak yaş ile değil de kişinin kendisine bakışıyla alakalı bence. Ben bu hisleri 18 yaşımda ilk sevgilim tarafından aldatılınca hissetmiştim. Ben de beğenilesi biri olmadığımı, sevilmeyecğimi, yalnız öleceğimi düşünüyordum. 18 yaşındayım bir de bu sırada. Ne kadar salak mışım 😅
Sonra kendime bakış açımı değiştirdim, dünya görüşüm değişti üniversitenin etkisiyle. Yalnız da mutlu olabileceğimi öğrendim. Beni mutlu eden şeylere odaklandım. Ama zaman zaman aynı moda dönüyorum evli olmama rağmen. Evlenmeden önce de arada gelio gittiği olurdu yani evliliğimle alakalı değil. Sanırım ailemin yetiştirme tarzında alttan alta bana kodlanan şeylerle alakalı.. Bunu çözmek için kapsamlı bir yardım almamız lazım diye düşünüyorum. Umarım sonunda aşarız. 💜💜
 
bu 30 yaş sendromu yine erkeklerin dayatması işte.. evlenmenin yaşı olmaz ne zaman şartlar uygun olursa o zaman evlenirsiniz ya da evlenmesiniz herkes evlenecek diye bişey yok ki herkes evlenmesin de zaten..
o yüzden boşa üzüp kahrediyorsunuz kendinizi ben de bekarım hiç de düşünmüyorum evlenmeyi mutluyum böyle.
uygun biri çıksa evlenirdim zaten çoktan çıkmıyorsa demek ki böylesi hayırlısıymış.
Evet evlilik sart degil tabii ki
Ama bir kadin acisindan anne olma yasi belli surelerle kısıtlı
Bir de duygusal ihtiyaclarimiz da var ha sevgili olunur gezersin tozarsin iste o da olmayinca insan tek basina üzülüyor
Çünkü maalesef ülkemizde evlilik sosyal bir statu ayni zamanda.
Bir arkadasi ariyorum aramadın sormadin, sen de aramadin deyince eee ben evliyim coluk cocuk sen bekarsin!
Boyle boyle insanları çıkartınca yalniz kalıyorsun
Ben tek basina da hayatın tadını çıkarırım ama bir yerde insan sosyallik de arıyor
 
Evet evlilik sart degil tabii ki
Ama bir kadin acisindan anne olma yasi belli surelerle kısıtlı
Bir de duygusal ihtiyaclarimiz da var ha sevgili olunur gezersin tozarsin iste o da olmayinca insan tek basina üzülüyor
Çünkü maalesef ülkemizde evlilik sosyal bir statu ayni zamanda.
Bir arkadasi ariyorum aramadın sormadin, sen de aramadin deyince eee ben evliyim coluk cocuk sen bekarsin!
Boyle boyle insanları çıkartınca yalniz kalıyorsun
Ben tek basina da hayatın tadını çıkarırım ama bir yerde insan sosyallik de arıyor
insanların öncelikleri değişebilir bunları anlayışla karşılamak lazım.
anne olmak da aynı bugün anne olmak istemeyen nice kadın var. anne olmak isteyen de alternatiflere yönebilir evlat edinme gibi.
zira sırf anne olacağım diye 2 ayaklı öküz beslemek de sağlıklı değil.
 
Bin tane begendim tusu olsa basardım valla kendim yazmis kadar hissederek okudum
Gerçekten o enerji kendi icinde yoksa karşıya da yansiyor, ne kadar mutlu hissedersen insanlar da seni mutlu etmeye calisiyor ya da yaninda olmak istiyor. Kimse (kadin erkek farketmez) mutsuz insanla bir arada bulunmak istemez, kaçar. O yüzden kendinle mutlu olmak, etrafındaki insanlarin da benzer enerjide olmasi anlamina geliyor
Öncelikle teşekkür ederim 😊🙋‍♀️
Kesinlikle, kendini sevmeyen birini kimse sevmez. Kendimizi sevdikçe çevremize pozitif bir enerji yayıyoruz ve bu bizi çekici kılıyor. O yüzden şekle çok da takılı kalmamak gerek. Yani güzel kadınlar çekicidir anlayışı, pratikte geçerli değil. Kendisiyle barışık olup, kendini güzel, değerli ve sevilmeye layık bulan kadınlar çekicidir. Ve biz buna özgüven diyoruz. Bunun çok fazla örneğini gördüm.
 
Seni çok iyi anlıyorum ve aynı hisleri paylaşıyorum. Yakında 30 yaşıma gireceğim. 2 üni bitirdim, senelerdir çalışıyorum. Şimdiye kadar hep bir hedefim vardı, mesela üni bitireceğim, işe başlayacağım, işimde yükseleceği falan. Şuanda Allahın izniyle bunların hepsini başardım. Artık benim de bir yuvam olsun, benim sevdiğim ve beni seven biriyle hayatımı birleştirmek istiyorum. Özellikle sosyal medyada beraber tatile giden çiftleri gördükçe çok imreniyorum. Veya eşine hamileyim diye süpriz yapanları, yeni bebek sevinci yaşayanları gördükçe hem onlar adına mutlu oluyorum, hemde kendi adıma üzülüyorum.

Bu korona sürecinde bir çok kişiyle görüştüm ama hiç biri olmadı. Artık bu konu beni çok üzüyor.

Diyorum ki elimde olmayana bakmayım, Allah ne güzel şeyler nasip etti ama benimde sevdiğim ve sevildiğim bir evliliğin olsun, çocuklarım yuvam olsun 😔
O kadar görüşme olumsuz geçince umudum azalıyor 😔😔😔
Keşke üniversite gibi birşey olsa kısmet, ne kadar çalışırsan okadar iyi kısmet gelse ama öyle değil
Çok güzel ifade etmişsiniz 👍
 
30 yaşında evlendim :)

Ondan önce 9 yıl süren bir ilişkim vardı ve travmatik bir şekilde nişandan 1 ay sonra bitti (yaşım 29'du). O ayrılıktan sonra bende de aynı durum oldu. Bir de kuzenim var benden 1 yaş büyük. Onun da birçok anlamsız ilişkisi olmuştu ve ikimiz de hiç evlenecek gibi görünmediğimiz o dönmelerde zaten diyorduk evlenmeyeceğiz belli hayatımızı böyle çizelim diye :) Bu konuşmayı yaptıktan 9 ay sonra kuzenim evlendi. Ben de ondan 1 yıl sonra.

Hayatında çok sevdiğin birinin olması falan çok güzel şeyler olduğu için evlenip de ne yapacaksın diyemiyorum ama gerçekten asıl önemli olan doğru kişiyi bulabilmek. Bunun için de mümkün olan çok kişiyle iletişimde olmak lazım. Bu dönemde yapamazsınız tabi ama covid geçtikten sonra dans, resim, müzik ne seviyorsanız o kurslara gidin. Arkadaşlarınıza, ailenize haber salın :) Eğer akıllı mantıklı insanlarsa sizinle uyumlu olabilecek bekar kısmetlerle tanıştırırlar. Fakat oldu ki olmadı hiç üzülmeyin.

Hayat öyle çok seçeneklerin olduğu bir şey ki sürekli bir olmamışlık, hayattan geri kalma hissi oluyor. Sevdiğim insan olmayacak mı diye oldu. Sonrasında çocuk istedim yine olmayacak hissi oldu. İşimi sevmedim vay kariyer ne olacak diye çevreden baskı gördüm o da oldu :) kısaca hayatta hep bir şeylere yetemeyeceğiz, olmamış gibi hissedeceğiz. Artık bunu kabullendim. Toplumun senden insan üstü olma beklentileri var. Çok çalışkan ol, çok iyi yerlerde oku, hemen çok iyi iş bul ama bunları yaparken hemen de evlen, hemen ev al, araba al, hemen çocuk yap aaa beklenir mi yok biyolojik saat, yok kariyerini de asla bırakma, aaaa ev hanımı olup koca parası yiyecek halin yok eşşek gibi de çalış ama hem çalışıp, hem süper eş olup, hem süper anne olurken de sosyal de ol, hobin de olsun, tabi evin de bal dök yala olsun, e kadınsız zaten ahçı gibi de yemek de yapman lazım derken insan nasıl yaşadığını anlayamıyor. Ve bu beklentileri karşılamak imkansız. Yapıyorum diyen yalan söylüyor :p Sosyal medyada çok mutlu olduğunu söyleyen insanlar da bizimle aynı acıları 3 aşağı 5 yukarı yaşıyor.
 
insanların öncelikleri değişebilir bunları anlayışla karşılamak lazım.
anne olmak da aynı bugün anne olmak istemeyen nice kadın var. anne olmak isteyen de alternatiflere yönebilir evlat edinme gibi.
zira sırf anne olacağım diye 2 ayaklı öküz beslemek de sağlıklı değil.
Buna katılıyorum 🤣ben de evlenemezsem evlat edinmeyi düşünüyorum annelik dogurmaktan ibaret degil önemli olan o duyguyu tatmak ve bir evlat yetiştirmekse bu da bir yöntem.
Gercekten sevgiyi saygiyi yasamadigin evlilik olsa ne olmasa ne
Hak veriyorum size
 
Öncelikle teşekkür ederim 😊🙋‍♀️
Kesinlikle, kendini sevmeyen birini kimse sevmez. Kendimizi sevdikçe çevremize pozitif bir enerji yayıyoruz ve bu bizi çekici kılıyor. O yüzden şekle çok da takılı kalmamak gerek. Yani güzel kadınlar çekicidir anlayışı, pratikte geçerli değil. Kendisiyle barışık olup, kendini güzel, değerli ve sevilmeye layık bulan kadınlar çekicidir. Ve biz buna özgüven diyoruz. Bunun çok fazla örneğini gördüm.
Son gorustugumde bunu yasadim gercekten
Enerjim tavandi :) ben cok acik net davrandim kendimi nasil kabul.ettiysem karsimdaki adam da öyle görüyordu
Ha anlasamadik olmadi ama guzeldi
Kendimi iyi hissettim
 
Ben görüyorum evliler ama ne hakaretleri bitiyor birbirlerine ne başka şeyleri. Böyle evliliktense yalnız yaşa daha iyi. Genelleme yapmakta uygun olmaz tabi, iyi insanlar var.
 
Buna katılıyorum 🤣ben de evlenemezsem evlat edinmeyi düşünüyorum annelik dogurmaktan ibaret degil önemli olan o duyguyu tatmak ve bir evlat yetiştirmekse bu da bir yöntem.
Gercekten sevgiyi saygiyi yasamadigin evlilik olsa ne olmasa ne
Hak veriyorum size
Kendim gibi düşünen birine rastlamak mutlu etti. 😊Benim de hayat planım bu şekilde. Evlenmez isem, bir çocuğa korucu aile olmak istiyorum. Sadece anneliği tatmak için öylesine bir evlilik yapmak ve o mutsuzluğa bir çocuğu ortak etmek çok bencilce geliyor bana. Aqegnne olmak için illa ki doğum yapmak gerekli diye düşünmüyorum. O çocuğu kalbinde doğurup, büyütmek önemli olan 💗
 
Kendim gibi düşünen birine rastlamak mutlu etti. 😊Benim de hayat planım bu şekilde. Evlenmez isem, bir çocuğa korucu aile olmak istiyorum. Sadece anneliği tatmak için öylesine bir evlilik yapmak ve o mutsuzluğa bir çocuğu ortak etmek çok bencilce geliyor bana. Aqegnne olmak için illa ki doğum yapmak gerekli diye düşünmüyorum. O çocuğu kalbinde doğurup, büyütmek önemli olan 💗
Evet aynen son cümleniz gibi zaten
Karninda degil yureginde büyütmek 😍 ilk üye oldugum zamanlarda burada evlat edinme topiginden de guzel arkadaşlar edindim çoğu evladini büyüttü bile. Öyle güzeller ki, hic öyle doğurmadin düşüncesi olmuyor bir arkadasim da kizi 3 yasindayken dedi ki, doğurmak sart degil cocukla birbirinizi paylasimda bulundukca taniyorsun zaten diye. Annelik ruhla alakali, icinden gelmeyen dogurunca daha cok sevmiyor.
Ben de yorumunuzu ilk okudugumda dedim ben mi yazdim bu kadar hisler karşılıklı gercekten😍
 
İlk evliliğimi 32, ikinci evliliğimi 39 yaşında yaptım. İlk eşimde, şimdiki eşimde maddi/ manevi standartların üzerinde adamlar. 30 yaş nedir ki? Tadını çıkarın, yalnız çocuk istiyorsanız 35 i geçmeyin derim. Sevgiler
 
Evlilik başarı değil, sosyal statü hiç değil. Neşeli olun, enerjinizi kaybetmeyin. Maddi imkanınız da varsa 50lerinizde bile genç kız gibi kalmanız mümkün. Çok okuyun, meraklı olun, entelektüel olun. Bu yaşa kadar beklemişsiniz iyi bir eş seçin, acele etmeyin. 30 yaşında ve bekar olmak çağın getirdiği bir durum. Okuldu, iş bulmaktı, kariyerdi derken çok olağan yaşadığınız. Hiç kafanıza takmayın, bekar arkadaşlarım bana aman yapma etme boşanma dediklerinde hiç oralı olmadım. 50 koca daha alırım dedim, aynen öyle, yola devam edin...
 
İlk evliliğimi 32, ikinci evliliğimi 39 yaşında yaptım. İlk eşimde, şimdiki eşimde maddi/ manevi standartların üzerinde adamlar. 30 yaş nedir ki? Tadını çıkarın, yalnız çocuk istiyorsanız 35 i geçmeyin derim. Sevgiler
Valla yas 34 işte evlenmek basari degil elbette ama anne olmak icin de yas geçiyor
 
Bunun stresini ben de yaşıyorum kardeşim ama sonra kendime diyorum ki “yaş bebek için sadece bir faktör, sağlıklı bir kadın için şans hep var.” Kaderci bir yaklaşım belki ama 23 yaşında evlenip anne olamayan kadınlar da var, 45 yaşında anne olan da var. Gönlüne göre olsun :)
 
X