Amin. Yalnız bak 40 yaşında biri olarak şunu söyleyeyim, evlenemedim değil evlenmedim diyeceksin ! İlk evliliğimi de ikinciyi de çok aşık olarak yaptım. Öyle çok güzel bir kadın değilim, özelde öğretmenim, arkadaşlarım ayakkabı çanta alırken, ben bütün maaşımı 30 yaşımdan beri saç, baş, botox ve son 5 yıldır da dolgulara harcıyorum. (Hiçbir erkek çantana 2. Kez bakmaz) Makyaj yapmam ama yaz kış güneş koruyucu ve nemlendirici sürerim, kiloma dikkat ederim vs; dediğim gibi kimseden daha güzel değilim, ama sahip olduğum her şeyi avantaja çevirdim. Zeki ve enerjisi iyi biriyim. Çok okurum, entelektüel sayılırım. Evlenmek mi istiyorsun, çıtanı yüksek tut, bir de bu hayati önem taşıyor: hiçbir adama 2 aydan fazla süre verme. Ben flört edemem diyeceksin, bu kadar basit. Asla yeterli ilgiyi göstermeyen ve ilişkinin geleceği için zamana ihtiyaç duyan adamlarda oyalanma. Kimsenin üzerine düşme ve ilgi gösterme. Erkekler düz yaratıklar, bizim gibi komplike değiller, hepsi vahşi hayvanlar gibi avının peşinden koşmak ister. Gözüne kestirdiğin adamı mutlaka birkaç tur koştur... en kısa zamanda aşık ol, evlen, anne ol inşallah :)
Bence anlaşabildiğin insanla evlilik güzel bir şey. Ben 21 yaşında evlenmiştim. Şimdiki aklım olsa 28 civarları evlenirdim. Bence tam zamanı karşınıza standartlarınıza uygun biri çıkarsa. 
ne yalan soyleyeyim, konunuzu görünce su aralar yaşıyor olduğum duygu geçişinin normal olduğunu düşündüm. Ekimde 30 olacağım ben de. Ve niye bilmiyorum ama sanki benim de evlenmem gerekiyormuş gibi geliyor. Neredeyse bekar arkadaşım kalmadı etrafımda. Dört sene yalnız yaşadıktan sonra bazı durumlardan dolayı birkaç aydır tekrar ailemle yaşamaya başladım. Sanırım bunun da etkisi var evlenmek düşüncesinin kafamı fazla meşgul etmesinde. Hem evliliği istiyorum hem de bu yönde bir adım atamıyorum ben maalesef. Son ilişkim 4 ay önce bitti. Sebebi ise erkek arkadaşımın evliliği istemesi fakat benim ise onunla evlenmeyi isteyecek kadar onu sevmiyor oluşumdu. Onu oyalamanin anlamı yok diye düşündüm ve ayrildik. Sonra geçtiğimiz günlerde evlenmek istediğimi, yasim neredeyse 30 olduğu için değişik bir ruh haline girdiğimi bir arkadaşıma söyledim. arkadaşım erkek ama normal arkadaş. O da beni bir arkadasiyla tanıştırdı. Kaynaşın evlenin dedi bir nevi 
ama sonra farkettim ki her ne kadar evliliği istiyor olsam da asıl istediğim şey aşk ile evlenmek.. sanırım bu yüzden evlenmeyi istesem de evlenemeyecegim. Çünkü bir daha birine aşık olabileceğimi sanmıyorum. Sirf bu hislerimi yazıp rahatlamak için konu açmayı düşünüyordum ama sizin konunuzu görünce buraya döktüm içimi. Affola 
Umarım hep mutlu olursunuz. Dilerim hepimiz iyilerle karşılaşırız.
allahtan ailem öyle üstüme gelebilecek bir aile değil. belki anneannemin de annemin de boşanmış olması bunda etkilidir. yani en yakınımda güzel bir evlilik olmayınca, onların yaşadıklarına yakın şahit olunca zaten 1-0 yenik başlıyorum böyle şeylere bence. kendi adıma diyorum. 
Şimdi siz 30 yaşıma geliyorum hiç evlenemeyecek miyim diyince ben boşuna hayal kurmasam mı acaba diye düşünmeye başladım 
Şu depresif zamanımda ışık tuttu diyebilirim bana. Sakıncası yoksa size özelden bir konu hakkında danışmak isterim; mevzu ayrılık
Yani bu işler kısmet işi salın gitsin.
