Eğer yaşlanınca yalnız kalmam diye çocuk yapacaksanız veya o yüzden istiyorsanız, hic yapmayın, onun garantisi yok. Ben annem vefaat etmeden 3 - 3 buçuk yıl annemin yanında yaşadım ve çok hastanelerde kaldık, şunu diyebilirim, cok yalnız yaşlı gördüm hastanelerde. Herzaman, annemin işini bitirdikten sonra, onların yanına gittim ve onları yıkadım, ekmeklerini sürdüm kahvaltılık, alınacak şeyleri varsa aldım. Bazı zaman kendi paramla, çoğu un parası bile yoktu. Ama hepsinin en azından 3 tane çocuğu vardı. Bir yaşlı kadının eşi çok erken ölmüş ve 4 tane çocuk köyde tek başına yetiştirmiş ve evlendirmis. Torunları da evli barklı insandirlar, bir oğlu geldi ve oğlunun kızı kocasıyla, kadının başına Azrail gibi dikilmisler, oğlu annesine diyordu ki"ne zaman ölçen, ne zaman? Paran olsa, bir erden gelen paran olsa, alır seni götürürüz, ama paran yok ki, cok masraflisin sen" kadıncağız oğlunun gözünün içine bakıyordu, ne olur beni al git buradan diye ama Nerde o merhamet oğlunda. Köye gittiğimiz zaman, kaç tane yalnız yaşlılar vardı, hepsinin de çocukları torunları vardı. Torunun birisi gelir, devletten gelen yardım edilen parayı alıp giderdi. Kimisininkileri atmışlar kendilerini dış memlekete, hic umurlarında bile değildi, Anne baba ne yapıyor. Benim kizim da birkaç ay sonra güney Afrikaya gidecek eşi ve oğlu ile. Oğlum is yüzünden, cok defa dış memlekette, eve gelince, kolları sivayip karısına yardım ediyor, 2 küçük çocuk evde. Yani çocuklardan çok birşey bekleme. En iyisi birkaç tane çok iyi ve yakın arkadaş, birkaç tane çok iyi komşu ve bir kaç tane normal arkadaş. Birbirinize herzaman yardım etmek. Bunun için mecbur olunmaz evlenmeye ve cocuk yapmaya. Ama bir gün gelir tesadüfen ruh arkadaşın karşına çıkarsa ve evlenirsen, cocuk o zaman bu beraberliği taclandirir.
Kekikotu 
((
yalnız da yaşayamıyorum ,şu anda akrabaların yanındayım. 2 yıl sonra tayin hakkım var ve burdan gitmek zorundayım. Daha fazla burda kalamam. Ben ne olacağım.
