- 3 Ağustos 2011
- 15.265
- 14.075
30 civarına geldiğimde bende de olmuştu çünkü yalniz yaşıyorum ve o dönem de evden ise işten eve seklinde zamanim geçtiği icin bunalmistimYaşım 30’a bir kaldı zaman su gibi akıp gitti. Bu aralar okuduğum konularda da benzer hisleri yaşayanları görüyorum. Normalde evlilik fikrine çok sıcak bakan biri değildim. Hatta çoğu zaman evlilik sorumluluğunu taşıyamayacağımı düşünürdüm. Hala genelde öyle düşünüyorum. Ama bazen etrafıma bakıyorum geç kalmışlık hissi kaplıyor içimi. Bu yaştan sonra ya da artık olabilir mi, yapabilir miyim, karşıma bu saatten sonra kim çıkar diye düşünüyorum. Çalışıyorum 9 yıla yakın süredir oldu atanalı. Çalıştığım ortamda zaten bekar çok kişi yok. İşten eve evden işe bir hayatım var. Birini bulabilecek biri olamadım hiçbir zaman yani bazı insanlarda bir albenili olur, çekici olur vs. bende o da yok. Etrafımda yaşıtım olup da bekar kalan iki-üç kişi kaldı yakın arkadaşlarımdan. Hepsi evlendi, yuvasını kurdu çoluk çocuğa karıştı. Evlilik hayatımın hiçbir zaman merkezinde olmadı ama bazen seneler sonra tek başıma kalıp yalnız ölürsem düşünceleri sarıyor beynimi. Hiçbir zaman sevilebilecek biri olamayacağım gibi geliyor. Bu yaşlarda bu düşünceler normal mi? 30‘larında olup da benimle aynı düşüncelere kapılanlar oldu mu? Evli arkadaşlar bu hissi evlenmeden önce siz de yaşadınız mı?
Oyle gidip geldigim görüştüğüm pek cevrem de olmadığından biraz bunalima girip uzuldugum bir dönem olmustu
Şu an 34 yaşındayım hayatımda cok değişen bir sey olmamakla birlikte, is hayatım bir nebze daha yoğun geçiyor ve burada edindigim çevre beni daha da mutlu ediyor o yuzden icinde bulundugum.durumla baristim diyebilirim
Evlilik fikri uzak degil ama yakin da değil çünkü bu kisi benim esim olmali/bununla hayat geçer dediğim biri cikmadi karsima
Benim de hayata, insanlara, evliliğe bakış açım daha farkli artık
Cok sukur kendi hayatımın sorumluluğunu almis bir insanim, birine muhtac da değilim kimseye de sirtimi yaslamiyorum dolayısıyla benimle evlenecek olan ancak gönlümü kazanarak benim hayatımda yer alabilir.
Tavsiyem şu olur: kendinize odaklanin
Siz kendinizle mutluysaniz karsiniza da sizin mutlulugunuzu paylasmak isteyen insanlar çıkar
Dogru kisi degilse de gider.
Kurban psikolojisine sokmayin kendinizi.