Seni çok iyi anlıyorum ve aynı hisleri paylaşıyorum. Yakında 30 yaşıma gireceğim. 2 üni bitirdim, senelerdir çalışıyorum. Şimdiye kadar hep bir hedefim vardı, mesela üni bitireceğim, işe başlayacağım, işimde yükseleceği falan. Şuanda Allahın izniyle bunların hepsini başardım. Artık benim de bir yuvam olsun, benim sevdiğim ve beni seven biriyle hayatımı birleştirmek istiyorum. Özellikle sosyal medyada beraber tatile giden çiftleri gördükçe çok imreniyorum. Veya eşine hamileyim diye süpriz yapanları, yeni bebek sevinci yaşayanları gördükçe hem onlar adına mutlu oluyorum, hemde kendi adıma üzülüyorum.
Bu korona sürecinde bir çok kişiyle görüştüm ama hiç biri olmadı. Artık bu konu beni çok üzüyor.
Diyorum ki elimde olmayana bakmayım, Allah ne güzel şeyler nasip etti ama benimde sevdiğim ve sevildiğim bir evliliğin olsun, çocuklarım yuvam olsun
O kadar görüşme olumsuz geçince umudum azalıyor
Keşke üniversite gibi birşey olsa kısmet, ne kadar çalışırsan okadar iyi kısmet gelse ama öyle değil