3,5 yıllık ilişkimde aniden bırakıldım..

Merhaba,
Bu foruma ilk üye olduğumda bir konu açmıştım. Birisini tanıyordum ve birlikte olmalı mıydım emin değildim. Üzerinden 3,5 sene geçti. Dün ayrıldık.

Bu 3,5 senede çok zor zamanla geçirdik. Askeriyeden ihraç oldu, ailesi dağıldı. Bana "beni bırak artık toparlayamam" dedi, "hayır destek olacağım sana" dedim. Bu süreçte ihraç olduktan sonra çok kez kapılar yüzüne kapanmışken ona iş buldum. Sonra benim annem babam ayrıldı. İş ve ev sıkıntıları yaşadım. Birlikte yüksek lisansa kaydolduk. Ailem ile tanıştı. Ben artık sonunda iyi bir işi buldum ve yüksek lisansımızı bitirdik. Tezini ben yazdım. Ve terk edildim.

Her şey normaldi. Yeni işime çiçek bile yollamıştı. Aradan birkaç gün geçti ve birden kafasında soru işaretleri olduğunu duygularından emin olamadığın biraz ara vermek istediğini söyledi. Bu arada biz bir tatile gidecektik. Oraya gidip gelelim karar vermek istiyorum dedi. Yıkıldım ama kabul ettim. Bu arada normal ilişkimizi yaşadık. Ben iş yerinden birisiyle sohbet ettiğini öğrendim ve 1 kez kafede görüştüğünü. Telefonunu istediğimde verdi ve gördüm. Silmemiş. Bana yalan söylemek istememiş. Artık kız ile yaptıklarının yanlış olduğunu ve konuşmamaları gerektiğini yazışmışlar konu öyle kapanmış en son. Bu olaydan sonra gitmem gerekirdi değil mi? Yine de gidemedim.. Daha sonra ara verme kısmında artık emin olduğunu söyledi. Bu süre içinde sürekli karşılıklı olarak ağladık. Benimle beraber büyüdüğünü ama değiştiğini artık kim olduğundan ne istediğinden emin olamadığını, beni incitmek istemediğini söyledi. Dönebileceğini ya da dönmeyeceğini bana umut vermek istemediğini söyledi. Ama ben en ufak bir şey dediğimde "zaten umudu kesmişsin benden, dünden hazırmışsın" diye sitem etti. Çok yıprandım. Bir gün konuştuk bir gün konuşmadık. Bazen yazdı bazen yazmadı. Sonunda tatile gitme günü geldi. Ben götürmek istemiyorum seni dedi. Annem aramış meğer "ne olur götürme onu Zaten bir şey değişmeyecek kararın vermişsin diye."demiş. Anneme söz vermiş. Ama ben "Ben son kez mutlu olmak istiyorum, gelmek istiyorum" diye ısrar ettim. Gittik arkadaşlarla tatile. orada hiçbir şey yokmuşçasına normaldik. Gece konuştuk. Benim bazı huylarımdan (kıskançlık, sürekli onunla zaman geçirme, kendine zaman ayırmasına fırsat vermeme) gibi şeylerden yorulduğunu söyledi. zamanla sevgisinden yemiş tüm bunlar. Ben bu kötü huylarımın farkındaydım.. Kendi kendine kalmak istiyormuş. Bekle diyemiyormuş, zamana bırakmak istiyormuş. evet hayatında onu benim kadar çok kimse sevemeyecekmiş bunu da biliyormuş.. Neden bana fırsat vermedin dedim düzeltmem için. "Çok konuştuk" bunları, her seferinde birincide düzelttik, ikincide yaptık" dedi. "birbirimizi tamamen kaybetmeden değerimizi ve yaptığımız hataları anlayamayız. bırak anlayalım. Benim ilk ilişkim sendin. Sensizlik nasıl bir şey bilmiyorum. Bunu görmem lazım. Belki bambaşka döneceğim, sensizken senin bana kattıklarının değerini anlayacağım" dedi.
Tatilde bir olay oldu "çok şanslısın" dedim, "evet senin gibi bir kız arkadaşım oldu o yüzden di mi?" dedi. "öyle bir şey söylemedim" dedim. "bırak da değerini anlayayım, izin ver" dedi.

Dün uçağa binmeden önce, "Sanki yine görüşeceğiz gibi hissediyor musun? Birden kesip atamıyorum işte, ama verdiğim bir karar var bunu yapmak zorundayım, ama veremediğim kararlar da var. Bu yüzden böyle kesin konuşamıyorum" dedi. Kötü ayrılmak istemediğini söyledi. "Sana mutlaka yazacağım, iyi ya da kötü. Ama biraz durgunlaşalım, kendimize kalalım. Üzme kendini. Bana kızıyorsun ama bu iyiliği ikimiz için de yapmak zorundayım beni anla" dedi. Otobüse bindik inecekken, "Vedalaşmıyorum. kendine iyi bak. Sana yazacağım. İyi mi kötü mü bilmiyorum ama yazacağım, bir süre sonra" dedi. Ve sonrasında beni her yerden tüm hesaplardan sildi. Yapacağını biliyordum. Ama görmeden işte idrak edemiyor insan.

Ne yapmalıyım. O kadar çok emeğim var ki. Ve sevgim, sevgim hala bitmedi. Gurursuzluk, aptallık ne derseniz haklısınız. Ama gerçekten yürekten sevenler beni anlar.

Tavsiyelerinize ihtiyacım var. Şimdiden çok minnettarım..

Öncelikle geçmiş olsun. Arkadaşım bu adamdan bir cacık olmaz. Güvenini zaten sarsmış. Beklentin olmasın lütfen bundan. Geri dönmesini bekleme. Bunu sadece kendin için yap. Duygularını bir kenara koy ve mantıklı düşün.
Emek verdiğin ve her solukta yanında olduğun adam kıymet bilmiyorsa sil geç. Kadir kıymet bilmek çok önemli. Bir arkadaş demiş, adam etmişsin sonra da kendini adam sanmış. Hakkaten çok doğru. Çok üzüldüğünü ve sürekli "Neden?" diye sorguladığını biliyorum. Emin ol hepsi geçiyor. Sonra, o adam, el oluyor sana. Sesini, yüzünü, her şeyini unutuyorsun. Kalbin iyileşip yeniden aşık olmak istiyor. Ümitsizliğe kapılma. Realist kal. Duygularını yaşamayı erteleme. Gerekirse sonuna kadar ağla, depresif ol ;ama yaşa o duyguları. Sonra bu halinden sıkılacaksın ve normal hayata döneceksin. Ve arkadaşlarınla bu mevzunun olumsuz yanlarını sürekli konuş. Mutlu olamayacağına ikna et kendini. Gör bak nasıl soğuyorsun.
 
Ciğer verdiğiniz kediler ciğersiz çıkmış. Yolunuza bakın en iyisi olsa değmiyor değmiyor
 
Merhaba,
Bu foruma ilk üye olduğumda bir konu açmıştım. Birisini tanıyordum ve birlikte olmalı mıydım emin değildim. Üzerinden 3,5 sene geçti. Dün ayrıldık.

Bu 3,5 senede çok zor zamanla geçirdik. Askeriyeden ihraç oldu, ailesi dağıldı. Bana "beni bırak artık toparlayamam" dedi, "hayır destek olacağım sana" dedim. Bu süreçte ihraç olduktan sonra çok kez kapılar yüzüne kapanmışken ona iş buldum. Sonra benim annem babam ayrıldı. İş ve ev sıkıntıları yaşadım. Birlikte yüksek lisansa kaydolduk. Ailem ile tanıştı. Ben artık sonunda iyi bir işi buldum ve yüksek lisansımızı bitirdik. Tezini ben yazdım. Ve terk edildim.

Her şey normaldi. Yeni işime çiçek bile yollamıştı. Aradan birkaç gün geçti ve birden kafasında soru işaretleri olduğunu duygularından emin olamadığın biraz ara vermek istediğini söyledi. Bu arada biz bir tatile gidecektik. Oraya gidip gelelim karar vermek istiyorum dedi. Yıkıldım ama kabul ettim. Bu arada normal ilişkimizi yaşadık. Ben iş yerinden birisiyle sohbet ettiğini öğrendim ve 1 kez kafede görüştüğünü. Telefonunu istediğimde verdi ve gördüm. Silmemiş. Bana yalan söylemek istememiş. Artık kız ile yaptıklarının yanlış olduğunu ve konuşmamaları gerektiğini yazışmışlar konu öyle kapanmış en son. Bu olaydan sonra gitmem gerekirdi değil mi? Yine de gidemedim.. Daha sonra ara verme kısmında artık emin olduğunu söyledi. Bu süre içinde sürekli karşılıklı olarak ağladık. Benimle beraber büyüdüğünü ama değiştiğini artık kim olduğundan ne istediğinden emin olamadığını, beni incitmek istemediğini söyledi. Dönebileceğini ya da dönmeyeceğini bana umut vermek istemediğini söyledi. Ama ben en ufak bir şey dediğimde "zaten umudu kesmişsin benden, dünden hazırmışsın" diye sitem etti. Çok yıprandım. Bir gün konuştuk bir gün konuşmadık. Bazen yazdı bazen yazmadı. Sonunda tatile gitme günü geldi. Ben götürmek istemiyorum seni dedi. Annem aramış meğer "ne olur götürme onu Zaten bir şey değişmeyecek kararın vermişsin diye."demiş. Anneme söz vermiş. Ama ben "Ben son kez mutlu olmak istiyorum, gelmek istiyorum" diye ısrar ettim. Gittik arkadaşlarla tatile. orada hiçbir şey yokmuşçasına normaldik. Gece konuştuk. Benim bazı huylarımdan (kıskançlık, sürekli onunla zaman geçirme, kendine zaman ayırmasına fırsat vermeme) gibi şeylerden yorulduğunu söyledi. zamanla sevgisinden yemiş tüm bunlar. Ben bu kötü huylarımın farkındaydım.. Kendi kendine kalmak istiyormuş. Bekle diyemiyormuş, zamana bırakmak istiyormuş. evet hayatında onu benim kadar çok kimse sevemeyecekmiş bunu da biliyormuş.. Neden bana fırsat vermedin dedim düzeltmem için. "Çok konuştuk" bunları, her seferinde birincide düzelttik, ikincide yaptık" dedi. "birbirimizi tamamen kaybetmeden değerimizi ve yaptığımız hataları anlayamayız. bırak anlayalım. Benim ilk ilişkim sendin. Sensizlik nasıl bir şey bilmiyorum. Bunu görmem lazım. Belki bambaşka döneceğim, sensizken senin bana kattıklarının değerini anlayacağım" dedi.
Tatilde bir olay oldu "çok şanslısın" dedim, "evet senin gibi bir kız arkadaşım oldu o yüzden di mi?" dedi. "öyle bir şey söylemedim" dedim. "bırak da değerini anlayayım, izin ver" dedi.

Dün uçağa binmeden önce, "Sanki yine görüşeceğiz gibi hissediyor musun? Birden kesip atamıyorum işte, ama verdiğim bir karar var bunu yapmak zorundayım, ama veremediğim kararlar da var. Bu yüzden böyle kesin konuşamıyorum" dedi. Kötü ayrılmak istemediğini söyledi. "Sana mutlaka yazacağım, iyi ya da kötü. Ama biraz durgunlaşalım, kendimize kalalım. Üzme kendini. Bana kızıyorsun ama bu iyiliği ikimiz için de yapmak zorundayım beni anla" dedi. Otobüse bindik inecekken, "Vedalaşmıyorum. kendine iyi bak. Sana yazacağım. İyi mi kötü mü bilmiyorum ama yazacağım, bir süre sonra" dedi. Ve sonrasında beni her yerden tüm hesaplardan sildi. Yapacağını biliyordum. Ama görmeden işte idrak edemiyor insan.

Ne yapmalıyım. O kadar çok emeğim var ki. Ve sevgim, sevgim hala bitmedi. Gurursuzluk, aptallık ne derseniz haklısınız. Ama gerçekten yürekten sevenler beni anlar.

Tavsiyelerinize ihtiyacım var. Şimdiden çok minnettarım..
Söyleyecegim tek sey oda kolay seyler yasamamis simdi sana yoluna bak diyen insanlar cok olacaktır ama benim nacizane düsüncem onuda kendinide zamana bırak bırak sende oda yasasın görsün ne dogru ne gercek ne en iyisi attıgınız seyler öle kolay şeyler degil bırak oda senin kadirini kıymetini anlasin baya baya zorlanmıs cünkü emin ol onında kafasında cözemedihi okadarr cok seyler vardir ki... yapacagin en güzel sey zaman burak arama sorma heraeyin sogumasıno dinmesini bekle Mevlam herseyin en güzelini nasip etsin zorunu kolaylastırsın seni anliyorum zor zamanlardan gecenbiri olarak emin ol okadar cok sey ust uste gele gele zamanla insanlarda ilişkilerdeyoruluyor ve bunu cözmenin en iyi yolu kenara cekilmek zamana bırakmak ne kadar zor acı olsada.. insan yasamadn anlayamaz anlatamaz hissettiklerini bırak kendi haline yasasin ve görsün
 
Merhaba,
Bu foruma ilk üye olduğumda bir konu açmıştım. Birisini tanıyordum ve birlikte olmalı mıydım emin değildim. Üzerinden 3,5 sene geçti. Dün ayrıldık.

Bu 3,5 senede çok zor zamanla geçirdik. Askeriyeden ihraç oldu, ailesi dağıldı. Bana "beni bırak artık toparlayamam" dedi, "hayır destek olacağım sana" dedim. Bu süreçte ihraç olduktan sonra çok kez kapılar yüzüne kapanmışken ona iş buldum. Sonra benim annem babam ayrıldı. İş ve ev sıkıntıları yaşadım. Birlikte yüksek lisansa kaydolduk. Ailem ile tanıştı. Ben artık sonunda iyi bir işi buldum ve yüksek lisansımızı bitirdik. Tezini ben yazdım. Ve terk edildim.

Her şey normaldi. Yeni işime çiçek bile yollamıştı. Aradan birkaç gün geçti ve birden kafasında soru işaretleri olduğunu duygularından emin olamadığın biraz ara vermek istediğini söyledi. Bu arada biz bir tatile gidecektik. Oraya gidip gelelim karar vermek istiyorum dedi. Yıkıldım ama kabul ettim. Bu arada normal ilişkimizi yaşadık. Ben iş yerinden birisiyle sohbet ettiğini öğrendim ve 1 kez kafede görüştüğünü. Telefonunu istediğimde verdi ve gördüm. Silmemiş. Bana yalan söylemek istememiş. Artık kız ile yaptıklarının yanlış olduğunu ve konuşmamaları gerektiğini yazışmışlar konu öyle kapanmış en son. Bu olaydan sonra gitmem gerekirdi değil mi? Yine de gidemedim.. Daha sonra ara verme kısmında artık emin olduğunu söyledi. Bu süre içinde sürekli karşılıklı olarak ağladık. Benimle beraber büyüdüğünü ama değiştiğini artık kim olduğundan ne istediğinden emin olamadığını, beni incitmek istemediğini söyledi. Dönebileceğini ya da dönmeyeceğini bana umut vermek istemediğini söyledi. Ama ben en ufak bir şey dediğimde "zaten umudu kesmişsin benden, dünden hazırmışsın" diye sitem etti. Çok yıprandım. Bir gün konuştuk bir gün konuşmadık. Bazen yazdı bazen yazmadı. Sonunda tatile gitme günü geldi. Ben götürmek istemiyorum seni dedi. Annem aramış meğer "ne olur götürme onu Zaten bir şey değişmeyecek kararın vermişsin diye."demiş. Anneme söz vermiş. Ama ben "Ben son kez mutlu olmak istiyorum, gelmek istiyorum" diye ısrar ettim. Gittik arkadaşlarla tatile. orada hiçbir şey yokmuşçasına normaldik. Gece konuştuk. Benim bazı huylarımdan (kıskançlık, sürekli onunla zaman geçirme, kendine zaman ayırmasına fırsat vermeme) gibi şeylerden yorulduğunu söyledi. zamanla sevgisinden yemiş tüm bunlar. Ben bu kötü huylarımın farkındaydım.. Kendi kendine kalmak istiyormuş. Bekle diyemiyormuş, zamana bırakmak istiyormuş. evet hayatında onu benim kadar çok kimse sevemeyecekmiş bunu da biliyormuş.. Neden bana fırsat vermedin dedim düzeltmem için. "Çok konuştuk" bunları, her seferinde birincide düzelttik, ikincide yaptık" dedi. "birbirimizi tamamen kaybetmeden değerimizi ve yaptığımız hataları anlayamayız. bırak anlayalım. Benim ilk ilişkim sendin. Sensizlik nasıl bir şey bilmiyorum. Bunu görmem lazım. Belki bambaşka döneceğim, sensizken senin bana kattıklarının değerini anlayacağım" dedi.
Tatilde bir olay oldu "çok şanslısın" dedim, "evet senin gibi bir kız arkadaşım oldu o yüzden di mi?" dedi. "öyle bir şey söylemedim" dedim. "bırak da değerini anlayayım, izin ver" dedi.

Dün uçağa binmeden önce, "Sanki yine görüşeceğiz gibi hissediyor musun? Birden kesip atamıyorum işte, ama verdiğim bir karar var bunu yapmak zorundayım, ama veremediğim kararlar da var. Bu yüzden böyle kesin konuşamıyorum" dedi. Kötü ayrılmak istemediğini söyledi. "Sana mutlaka yazacağım, iyi ya da kötü. Ama biraz durgunlaşalım, kendimize kalalım. Üzme kendini. Bana kızıyorsun ama bu iyiliği ikimiz için de yapmak zorundayım beni anla" dedi. Otobüse bindik inecekken, "Vedalaşmıyorum. kendine iyi bak. Sana yazacağım. İyi mi kötü mü bilmiyorum ama yazacağım, bir süre sonra" dedi. Ve sonrasında beni her yerden tüm hesaplardan sildi. Yapacağını biliyordum. Ama görmeden işte idrak edemiyor insan.

Ne yapmalıyım. O kadar çok emeğim var ki. Ve sevgim, sevgim hala bitmedi. Gurursuzluk, aptallık ne derseniz haklısınız. Ama gerçekten yürekten sevenler beni anlar.

Tavsiyelerinize ihtiyacım var. Şimdiden çok minnettarım..
Bu kadar hirpalanmanin ve ayriliga zorlanmanin tek nedeni bi ayrilip bi barismalar . Verdigin emekler sevgin ne kadar çok olsa da ayrilip barisma ara verme ve tekrar baslama durumlari daha fazla yipratir insani . Aklinda surekli donecegini tekrar eskisi gibi olacaginizi düsunuyorsun. Su an biriyledir bence belki yakaladigin kisi belki de baskasi ama sana acik kapi birakip gidiyorsa gittigi baska biridir , yanindakiyle iliskiyi oturtamayinca gelir ama geri gider. Bu adam sende kalici degil . Bosluk doldurur dökülenlerini kirilanlarini toplar durursun her toparladiginda gider , kendine yazik etme.

Yapacagin en güzel sey kendini düsunmek . Onu ve dönme ihtimalini degil kendini düsün .
 
Size bunu yapan bunları söyleyen bir adama fazlasıyla yüz vermişsiniz. Adam sıkılmış biraz farklı heyecanlar yaşamak istemiş gibi geldi. Ama sonunda sana da gelebilirim diyede açık kapı bırakmış. Gezip gezip sonunda kimseyi bulamazsam sana dönerim gibi de olmuş. Bence asla kabul etmeyin silin gitsin. Millet 25 senelik eşini bırakıyor 3,5 sene neki
 
Canın cehenneme
Merhaba,
Bu foruma ilk üye olduğumda bir konu açmıştım. Birisini tanıyordum ve birlikte olmalı mıydım emin değildim. Üzerinden 3,5 sene geçti. Dün ayrıldık.

Bu 3,5 senede çok zor zamanla geçirdik. Askeriyeden ihraç oldu, ailesi dağıldı. Bana "beni bırak artık toparlayamam" dedi, "hayır destek olacağım sana" dedim. Bu süreçte ihraç olduktan sonra çok kez kapılar yüzüne kapanmışken ona iş buldum. Sonra benim annem babam ayrıldı. İş ve ev sıkıntıları yaşadım. Birlikte yüksek lisansa kaydolduk. Ailem ile tanıştı. Ben artık sonunda iyi bir işi buldum ve yüksek lisansımızı bitirdik. Tezini ben yazdım. Ve terk edildim.

Her şey normaldi. Yeni işime çiçek bile yollamıştı. Aradan birkaç gün geçti ve birden kafasında soru işaretleri olduğunu duygularından emin olamadığın biraz ara vermek istediğini söyledi. Bu arada biz bir tatile gidecektik. Oraya gidip gelelim karar vermek istiyorum dedi. Yıkıldım ama kabul ettim. Bu arada normal ilişkimizi yaşadık. Ben iş yerinden birisiyle sohbet ettiğini öğrendim ve 1 kez kafede görüştüğünü. Telefonunu istediğimde verdi ve gördüm. Silmemiş. Bana yalan söylemek istememiş. Artık kız ile yaptıklarının yanlış olduğunu ve konuşmamaları gerektiğini yazışmışlar konu öyle kapanmış en son. Bu olaydan sonra gitmem gerekirdi değil mi? Yine de gidemedim.. Daha sonra ara verme kısmında artık emin olduğunu söyledi. Bu süre içinde sürekli karşılıklı olarak ağladık. Benimle beraber büyüdüğünü ama değiştiğini artık kim olduğundan ne istediğinden emin olamadığını, beni incitmek istemediğini söyledi. Dönebileceğini ya da dönmeyeceğini bana umut vermek istemediğini söyledi. Ama ben en ufak bir şey dediğimde "zaten umudu kesmişsin benden, dünden hazırmışsın" diye sitem etti. Çok yıprandım. Bir gün konuştuk bir gün konuşmadık. Bazen yazdı bazen yazmadı. Sonunda tatile gitme günü geldi. Ben götürmek istemiyorum seni dedi. Annem aramış meğer "ne olur götürme onu Zaten bir şey değişmeyecek kararın vermişsin diye."demiş. Anneme söz vermiş. Ama ben "Ben son kez mutlu olmak istiyorum, gelmek istiyorum" diye ısrar ettim. Gittik arkadaşlarla tatile. orada hiçbir şey yokmuşçasına normaldik. Gece konuştuk. Benim bazı huylarımdan (kıskançlık, sürekli onunla zaman geçirme, kendine zaman ayırmasına fırsat vermeme) gibi şeylerden yorulduğunu söyledi. zamanla sevgisinden yemiş tüm bunlar. Ben bu kötü huylarımın farkındaydım.. Kendi kendine kalmak istiyormuş. Bekle diyemiyormuş, zamana bırakmak istiyormuş. evet hayatında onu benim kadar çok kimse sevemeyecekmiş bunu da biliyormuş.. Neden bana fırsat vermedin dedim düzeltmem için. "Çok konuştuk" bunları, her seferinde birincide düzelttik, ikincide yaptık" dedi. "birbirimizi tamamen kaybetmeden değerimizi ve yaptığımız hataları anlayamayız. bırak anlayalım. Benim ilk ilişkim sendin. Sensizlik nasıl bir şey bilmiyorum. Bunu görmem lazım. Belki bambaşka döneceğim, sensizken senin bana kattıklarının değerini anlayacağım" dedi.
Tatilde bir olay oldu "çok şanslısın" dedim, "evet senin gibi bir kız arkadaşım oldu o yüzden di mi?" dedi. "öyle bir şey söylemedim" dedim. "bırak da değerini anlayayım, izin ver" dedi.

Dün uçağa binmeden önce, "Sanki yine görüşeceğiz gibi hissediyor musun? Birden kesip atamıyorum işte, ama verdiğim bir karar var bunu yapmak zorundayım, ama veremediğim kararlar da var. Bu yüzden böyle kesin konuşamıyorum" dedi. Kötü ayrılmak istemediğini söyledi. "Sana mutlaka yazacağım, iyi ya da kötü. Ama biraz durgunlaşalım, kendimize kalalım. Üzme kendini. Bana kızıyorsun ama bu iyiliği ikimiz için de yapmak zorundayım beni anla" dedi. Otobüse bindik inecekken, "Vedalaşmıyorum. kendine iyi bak. Sana yazacağım. İyi mi kötü mü bilmiyorum ama yazacağım, bir süre sonra" dedi. Ve sonrasında beni her yerden tüm hesaplardan sildi. Yapacağını biliyordum. Ama görmeden işte idrak edemiyor insan.

Ne yapmalıyım. O kadar çok emeğim var ki. Ve sevgim, sevgim hala bitmedi. Gurursuzluk, aptallık ne derseniz haklısınız. Ama gerçekten yürekten sevenler beni anlar.

Tavsiyelerinize ihtiyacım var. Şimdiden çok minnettarım..
bu adam seni sevmemiş başından beri çıkarıniçin ses etmemiş birini buluncada olmuyo demiş.bahaneler bahaneler.bırak yoluna bak geçirdiğin zamana acırsın ilerde.
 
Canın cehenneme

bu adam seni sevmemiş başından beri çıkarıniçin ses etmemiş birini buluncada olmuyo demiş.bahaneler bahaneler.bırak yoluna bak geçirdiğin zamana acırsın ilerde.
Canın cehenneme deseydin

bu adam seni sevmemiş başından beri çıkarıniçin ses etmemiş birini buluncada olmuyo demiş.bahaneler bahaneler.bırak yoluna bak geçirdiğin zamana acırsın ilerde.
 
Merhaba..
Konuyu biliyorsunuzdur belki de unutmussunuzdur coktan.. ben icimi dokmek icin geldim yine de buraya..

yakin bir arkadasim var eski erkek arkadasimla da hala instagramda ekliler. Bugun gorustuk cok bocalamis soylemekle soylememek arasinda kalmis. Galiba sevgilisi var dedi. Seni seviyorum yazan bir cikolata buketi gelmis onu paylasmis. Bir baska fotografta da "Hedefi 12 den vuran kiz arkadas" yazmis paylasmis. Agzinda sigara ile fotograflar paylasiyormus. Ki surekli icmezdi. Biz ayrilirken sigara arada bir de olsa icmesine uzuldugum ona yakistiramadigim ve kiyamadigim onun iyiligi icin istememis olmama bile laf soyluyordu. Sanki inat olsun diye koymus bakin artik ben ozgurum istedigimi yaparim imaji veriyor. Oyle sacma seyler paylasiyormus ki inanamiyorum o olduguna dedi. Yemek paylasmaktan hoslanmazken her yedigini koyuyormus..

Aslinda iyiydim bir suredir. Kendimi iyi olduguma inandiriyordum yani. Surekli birseylerle ugrasiyorum, bos vaktim yok.. mutlu olmaya calisiyorum. 2 ay oldu. Yine de nsil yedirir insan kendine daha dun bana cicek yollarken simdi baskasindan cicekler cikolatalar
alip goze sokar gibi paylasmayi.. ben bu dunydan degilim sanirim degerlerim uymuyor bu dunyaya diye dusunuyorum bazen.. sanirim is yerindeki o kiz olmali tahminince. Bana 'ben o karakterde degilim birkac ayda hemen yenisini buldu derler insanlar ne dusunur zaten istemiyorum" soyle boyle diyen adama bakin. o isyerindeki herkes beni tanirdi yemeklerine evlerine giderdim. Nasil ici aliyor icine siniyor inanamiyorum.

Tek istedigim karsima gercekten iyi insanlarin cikmasi. Onu Allah'a havale ediyorum..


Tam olarak ne diyeceğimi bilmiyorum aslında. Genellemek istemiyorum, ama bu anlattıklarınızın aynısını eski erkek arkadaşım da yapıyor. Bazen merak edip bakıyorum benimleyken samimi bulmadığını söylediği ne kadar ortam varsa orada şimdi. Sürekli bir şeyler kanıtlama peşinde gibi, ailesi alkol almasına karşı bir aile mesela geçen itlik serserilik yazıp biraları belli olmasın diye karartıp paylaşmış. O kadar üzücü geliyor ki halleri. Benim sevdiğim insandan eser olmadığımı görünce rahatlıyorum.


Üzülmeyin, henüz 2 ay olmuş. Zamanla daha da rahatlarsınız, sıkmayın hiç kendinizi :)
 
Tam olarak ne diyeceğimi bilmiyorum aslında. Genellemek istemiyorum, ama bu anlattıklarınızın aynısını eski erkek arkadaşım da yapıyor. Bazen merak edip bakıyorum benimleyken samimi bulmadığını söylediği ne kadar ortam varsa orada şimdi. Sürekli bir şeyler kanıtlama peşinde gibi, ailesi alkol almasına karşı bir aile mesela geçen itlik serserilik yazıp biraları belli olmasın diye karartıp paylaşmış. O kadar üzücü geliyor ki halleri. Benim sevdiğim insandan eser olmadığımı görünce rahatlıyorum.


Üzülmeyin, henüz 2 ay olmuş. Zamanla daha da rahatlarsınız, sıkmayın hiç kendinizi :)

Beni anladigini biliyorum jeehan :) hepsinin kumasi ayni demek ki ne diyeyim.. kendilerini dusuruyorlar. Su an karakterlerimiz arasinda ucurum var artik. Baska bir insan yani oyle uzak..

Allah bildigi gibi yapsin..
 
tezini yazmışsınız, iş bulmuşsunuz, bir yerlerdeyse sizin sayenizde olmuş ,resmen bir eser. mermerden heykel yapmışsın o da "tşkler oldu ok kib bye" demiş yoluna bakmış gibi. sizde de hata var. evladım olsa tezini yazmam açıkçası neyse olan olmuş yolcu yolunda gerek. döndüğünde( dönecek gibi) karşılık vermezseniz paçayı kurtarırsınız yoksa geçmiş olsun.
 
Eğer ayrıl barış ilişkiniz olmadıysa ilk büyük kopuş olduysa döner bu kişi kesinlikle ama ilk önce girdiği ortamlarda batıp çıkması gerekli etrafında ki insanlar zarar vermeye başlayınca ben ne yapıyorum pişmanlığı ile tekrar yoklar sizi. Belki hemen değil ama bir süre sonra. En azından pişmanlığını görünce için daha da soğur.
 
Eğer ayrıl barış ilişkiniz olmadıysa ilk büyük kopuş olduysa döner bu kişi kesinlikle ama ilk önce girdiği ortamlarda batıp çıkması gerekli etrafında ki insanlar zarar vermeye başlayınca ben ne yapıyorum pişmanlığı ile tekrar yoklar sizi. Belki hemen değil ama bir süre sonra. En azından pişmanlığını görünce için daha da soğur.

Ilk kez oldu boyle birsey daha once kavga edip ayrilmadik hic. Bana oyle geliyor ki egosundan dolayi ozlemekten pismanliktan olse bile artik donmez yazmaz. Vicdani rahatsiz etsin onu hep diye dua ediyorum..
 
Ilk kez oldu boyle birsey daha once kavga edip ayrilmadik hic. Bana oyle geliyor ki egosundan dolayi ozlemekten pismanliktan olse bile artik donmez yazmaz. Vicdani rahatsiz etsin onu hep diye dua ediyorum..
Aman ne egolular gördük ya :) bi erkek arkadaşım vardı ayrılırken ben tükürdüğümü yalamam, hiç bi kadının peşinden de koşmam diye atıp tuttu. 1 aydır mesajlar atıyo yalvarıyor barısalım diye. Ee noldu şimdi ne değişti. o yüzden bu işler hiç belli olmaz
 
"ya canım, sen şimdi burada bekle ama kesinlikle beklemekten de vazgeçme; ben bir iki hatunla konuşayım, baktım sarmazlarsa sana dönerim. Sararlarsa dönmem ama. Adına da 'değerini anlamak' için bilmem ne birşeyler dışkıladım ağzımdan ama idare et işte." demenin laciverti.
 
X