Bu yoruma herkes dislike atmış ama bence olayın özeti budurBu ne böyle ya.. Sanki evcilik oynuyorsunuz.
Ne evlenmek bu kadar basit ne de boşanmak bu kadar kolay olmamalı.. Yazık ya 22 yaşında evlenilir mi.. Küçük yaşta evleniyorsunz iki gün sonra ee ben bu işi sevmedim hadi ayrılalım.. Onca yaşanan mahremiyet ne olacak... En azından şöyle bi 25 i geçmelisin evlenmek için
Bu yoruma herkes dislike atmış ama bence olayın özeti budur
23 yaşındayım 24e az kaldı. Ders çalışmaktan erkek sinekle bile karşılaşmıyorum çünkü işimi elime almam lazım. İlerde özgürce gezmem tozmam lazım bir daha 20li yaşlarım gelmeyecek. Evlilik basit bir şey değil tam tersi büyük bir kumar.+1. ben 27'yim, şimdi evlensem çocuk gelin gibi hissederim. daha yapacağım o kadar çok şey varmış gibi geliyor ki, evlilip top 50'ye bile giremez, 100'ü zorlar. ortalama ömür 88 yılken 25 yaş bile çok erken geliyor.
Abla ben de artık öyle düşünüyorum ben 22 yaşındayım o 24 sevgimi belli edemiyorum diyor ama nişanlıyken gayet ediyordu bana kurban olduğum diyerek hitap ederdi çok güzel bir kalbi vardı nereye gitti nasıl oldu aklım almıyor. Görüyorum babası da bu şekilde davranıyor annesine belki aileden gördüğü bu.. Ama ben onun annesi değilim... Şimdi böyle yazdım vicdan azabı çekiyorum çünkü 9 ayın 1 ayı da olsa mutlu etti beni. Rabbim hepimizi değer bilen insanlarla karşılaştırsın inşaallah.. Çok teşekkür ederim herkese güzel yaklaşımları için..canım bana darilma ama bu adam seni sırf annesi hadi artik evlen dediği için almış sevdiğinden değil...hatta belki de annesi seni uygun bulup "bunu ikna et" dedigi icin sen karısı oldun, o kadar kisa surede evlenmişşin ki zaten tanıman mümkün degilmiş, adam değişmemiş yani hep böyleymiş hep de böyle kalacak, abla tavsiyesi istersen sakın hamile kalma ve boşan derim, evlilik boyle birsey degil çunkü
İnsan mutlu olmak için evlenir, ilgi görmek ister, sevildiğini hissetmek ister, bunların hiçbiri yok gibi, kendine bu zulmü yaptırma, kimsenin hakkı yok buna. Annen baban senin senin gözünün içine bakarken yanlış seçimle hayayına aldığın adama ezdirme kendini sakın. Boşanmak ayıp değil, mıtlu değilsen ki değilsin, yaşında çok küçük,ailen de arkandaysa 1 dk bile durma, bu şekilde ömür geçmez kuzum.Hiç uğraşma. Genceciksin. Bas tekmeyi dön evine. Elin manyağı sana mi kaldı. Ailen Arkandaysa düzeltecek diye 1 gününü bile harcama. Hayatına yazık canım. Zararın neresinden dönsen kardır
Senin adına gerçekten çok üzüldüm fakat artık eşinin gözünü korkutman gerekmiyor mu ona yokluğunu değerni bildirmen gerekiyor çünkü bellikş o bilmiyor yani söylick çok bişey bulamadım senin adına çok üzüldüm Allah yardımcın olsunMerhaba arkadaşlarım ablalarım.. yardımınıza çok ihtiyacım var. Biraz uzun oldu ama nolur okuyun yardımcı olun bana.. Eşimle Eylül ayında tanıştık 4 aylık yalvarma, peşimden koşma kapımın önüne gelip bekleme ağlama sonucunda Aralık ayında hayatıma kabul ettim. Sevgili olduk Martta nişanlandık ve Eylül'de evlendik. O kadar çok sorunum var ki. Yüz yüze tartışamıyoruz en ufak suratım düşsün benden çok o surat asıyor. Günlerce konuşmasam günlerce konuşmuyor. Nişanlıyken hep çocuğumuz olsun hemen derdik evlendikten sonra biraz bekleyelim zamanı var demeye başladı 9 aydır bekliyorum. Normalde kadın istemez erkek ister bebeği ama ben çok istediğim halde kabul ettiremedim. Doğal olarak benim de hevesim kaçtı zaten bu durumdayken bebeği düşünmek istemiyorum. Ben çok bakımlı biriyim kişisel temizliğime her zaman çok dikkat ederim. hatta ilk nişanlandığımızda kimse yakıştıramamıştı bizi eşimin zengin vs. Olduğunu düşünmüşlerdi. Yoksa ona bakmayacağımı söylüyorlarmış arkamdan. Biraz özel ama 1 buçuk 2 ayda bir ilişki yaşıyoruz o da ben yanıma yaklaşmadığın için gururum inciniyor diye üzülüp ağlayıp kavga çıkardıkran sonra oluyor. Evlendiğimizden beri bir kere gelip sarılıp öptüğünü bilmiyorum. Ben yaklaşınca şakayla karışık git yaa bi dur vs. Sözler ediyor sanki kadın gibi naz yapıyor itiyor beni. Zoruma gidiyor uzaklaşıyorum. Bu arada defalarca konuştum bunları bana karşı biraz ilgili ol biraz sevgi göster diye. Benim adım evde "hişt, kız, aloooo" bu şekilde çağırılıyorum. Ben ona aşkım hayatım canım derken. Tabii ki evlilik bu nişanlılık gibi olmaz diyeceksiniz ama daha 1 yıllık bile evli değiliz ki.. Ben hayat dolu bir insanımdır her zaman enerji doluyumdur. Ama artık içimde o enerji, istek mutluluk yok. Bu evde sadece temizlik, yemek, çamaşır bulaşık yıkamak için varmışım gibi geliyor artık. Evden çıkmıyorum psikolojim altüst oldu. Sürekli azar işittiğim için o psikolojiye kapılmışım kendi ailemle görüştüğümde sürekli babam birşeylere kızacak sanıyorum anne hadi babam kızmasııın diyip durduğum için annem anladı burada çok ezildiğimi. Çok ağladı. Yaptığım yemeklere ben de dahil herkes bayılırken o sürekli kusur buluyor. Bir bardak suyunu dahi mutfaktan gelirken bile kendi almıyor. Her sabah 7 de uyandırıyorum işe gitmesi için zar zor işe gönderiyorum. (çalışmayı sevmiyor) o gittikten sonra uyuduğum zaman kızıyor. Ben çalışıyorum sen uyu anca diye. Çalışmak istiyorum izin vermiyor. akşam gelip yemek yedikten sonra beni evde tek başıma bırakıp arkadaşlarıyla dışarı çıkıyor. Geldiğinde de uykudan gözlerini açamıyor sırtını dönüp uyuyor düğün gecesi hariç bir kere uyurken sarıldığını bilmem. Evde sıkılıyorum diyorum sıkılıyorsan annemlere git diyor çok iyi anlaşıyorum eşimin ailesindeki herkesle ama oraya gittiğimde akşam yemeğe kendisi de oraya geliyor ve kayınvalidem eşimin dizinin dibinden ayrılmıyor , sanki onun eşi oymuş gibi davranıyor eşime ayağının altına kurban olduğum diye hitap ediyor ve o da annesine her gün daha da aşık olduğunu söylüyor. Anneni mi çok seviyorsun beni mi diye şakayla karışık sorduğumda annemi seviyorum tabiki sorman hata diye bir cevap aldım. Aynı zamanda benim ailemde sürekli kusur arıyor. Onlarla beni bir yere göndermiyor ablama gelinlik ve ev eşyası almaya gidilecek iki kardeşiz benden başka kardeşi yok beni istedi yanında ve beni de çağırdılar. O kadar doldum ki artık ne yapacağımı bilmiyorum. Eğer oraya da göndermezse kalbimden geçen tek şey eşyalarımı toplayıp ailemin evine dönmek. Annem az buçuk biliyor bu yaşadıklarımı kapımız her zaman açık sana dedi. Sizce ne yapmalıyım her yolu denedim herşeyi yaptım ama bir türlü mutlu olamıyorum düzelmiyor durumlar. Ayrılırsam herkesin bana bakışı farklı mı olur dul diye? Ya da pişman olur muyum sizce? Lütfen yardım edin fikirlerinize ihtiyacım var bitik durumdayım artık...
Benim düşüncem aslında bu yönde.. Nişanşıyken bir kere kötü bir durum yaşamıştık ve ben yüzüğümü çıkarmıştım 3 gün boyunca sabahtan akşama kadar yanımdan ayrılmamıştı ve sonrasında da aylarca.. Eğer ben gidersem geri gelmem için çaba sarfeder mi tam olarak onu bilemiyorum işte. Çabasından ziyade davranışları düzelir mi bilmiyorum.. Gerçi artık düzelse de düzelmese de farketmez düzelirse iyi olur düzelmezse ikimiz de kendi yolumuza bakarız..Senin adına gerçekten çok üzüldüm fakat artık eşinin gözünü korkutman gerekmiyor mu ona yokluğunu değerni bildirmen gerekiyor çünkü bellikş o bilmiyor yani söylick çok bişey bulamadım senin adına çok üzüldüm Allah yardımcın olsun
Bende onu demeye çalışıyorum işte gidecek adamın düzeldğne tam inancak ki dönecek yoksa gittiği yerde kalacak çünkü doğruyu bulmuştur o zamanBenim düşüncem aslında bu yönde.. Nişanşıyken bir kere kötü bir durum yaşamıştık ve ben yüzüğümü çıkarmıştım 3 gün boyunca sabahtan akşama kadar yanımdan ayrılmamıştı ve sonrasında da aylarca.. Eğer ben gidersem geri gelmem için çaba sarfeder mi tam olarak onu bilemiyorum işte. Çabasından ziyade davranışları düzelir mi bilmiyorum.. Gerçi artık düzelse de düzelmese de farketmez düzelirse iyi olur düzelmezse ikimiz de kendi yolumuza bakarız..
Evet öyleler ama eşim hiç düşünmüyormuş evlenmeyi tüm ailesi öyle söylemişti bana onu ikna edemiyorduk seni tanıyana kadar diye.Günümüz şartlarında bir erkeğin 24 yaşında evlenmesi offf yacok tutucu ailemi aile yapisi? Genelde onlar bir an evvel kız olsun erkek olsun baş gözetmeyi seviyor çünkü ama sonlarida husran. bak benim gibi 30'una kadar evlenmeyeceksin En güzeli o