22 yaşında 9 Aylık evliyim boşanmak doğru bir karar mı?

Her şeyiyle o kadar aceleye gelmiş bir evlilik ki.. Konunuzu okurken kendi kendime: "Nasıl olur da evlenmeden hatta sevgili olmadan önce bu kadar ilgi gösteren biri, evlendikten sonra bu kadar değişebilir?" sorusunu soruyordum ki, eşinizin annesinin eşinizle kurduğu diyalog kısmında kafamdaki soru işareti silindi.

Devam ettirmek için bir umut ışığı bile yok ki. Pişmanlığınıza pişmanlık katmak istemiyorsanız ayrılın. Geçen yıllar bir daha geri gelmiyor. Kendi hayatınıza odaklanın. ❤️
Boşanıyorum şükürler olsun.. 🙏 Kurtuluyorum sonunda. Sürekli bir escortla görüştüğünü öğrendim ve mesajlarını fotoğrafladım, şimdi onlar düşünsün😅
 
Boşanıyorum şükürler olsun.. 🙏 Kurtuluyorum sonunda. Sürekli bir escortla görüştüğünü öğrendim ve mesajlarını fotoğrafladım, şimdi onlar düşünsün😅
Konuyu ilk defa az önce okudum ve dedim ki bu yaştaki bir erkek için normal davranışlar değil bunlar,kesin başka kadın var. Başka kadın olsaymış keşke escortla görüşmek nedir yani ezik. Çok iyi yapıyorsun ablam, kanıtında var, mahkeme de elinden geleni ardına koyma 💪
 
Allah kurtarsın. İnşallah o cesareti bulup mutlu bi hayat kurarsın. Ailene şükret ki yanındalar. Bu kişiden , yüz yıl da geçse adam olmaz.
 
Dul eşi ölene denir bosanana değil önce bunu bi anlayin
Bu yaşadığınız da evlilik değil adamin saltanati gibi bir sey yani siz yoksunuz, sizin istekleriniz, hayata bakisiniz, duygu ve düşünceleriniz önemli değil. Önemli olan onun keyfi, onun konforu, onun ailesi yani dünya onun etrafinda dönsün siz de hizmetcisi olun mantik bu
Lütfen ailenizle araniza girmesine izin vermeyin, ondan da izin beklemeyin
Lütfen bir avukata anlatin bunlari, belki fiziksel değil ama ekonomik ve psikolojik şiddetin alasini yasiyorsunuz. Hatta bir psikoloğa da gidin, kendisinden rapor alin psikolojik siddete maruz kaldiginiza dair. Bosanmazsaniz siz koleye doneceksiniz ve yarin cocugunuz olsa ayrilmak daha da zor olacak
 
Dul eşi ölene denir bosanana değil önce bunu bi anlayin
Bu yaşadığınız da evlilik değil adamin saltanati gibi bir sey yani siz yoksunuz, sizin istekleriniz, hayata bakisiniz, duygu ve düşünceleriniz önemli değil. Önemli olan onun keyfi, onun konforu, onun ailesi yani dünya onun etrafinda dönsün siz de hizmetcisi olun mantik bu
Lütfen ailenizle araniza girmesine izin vermeyin, ondan da izin beklemeyin
Lütfen bir avukata anlatin bunlari, belki fiziksel değil ama ekonomik ve psikolojik şiddetin alasini yasiyorsunuz. Hatta bir psikoloğa da gidin, kendisinden rapor alin psikolojik siddete maruz kaldiginiza dair. Bosanmazsaniz siz koleye doneceksiniz ve yarin cocugunuz olsa ayrilmak daha da zor olacak

Konu sahibi bosaniyormus.
 
Konu eskiymis ben yeni acildi diye yazdim bosaniyormussunuz
Elinizde deliller olmasına sevindim yolunuz acik olsun
 
Merhaba arkadaşlarım ablalarım.. yardımınıza çok ihtiyacım var. Biraz uzun oldu ama nolur okuyun yardımcı olun bana.. Eşimle Eylül ayında tanıştık 4 aylık yalvarma, peşimden koşma kapımın önüne gelip bekleme ağlama sonucunda Aralık ayında hayatıma kabul ettim. Sevgili olduk Martta nişanlandık ve Eylül'de evlendik. O kadar çok sorunum var ki. Yüz yüze tartışamıyoruz en ufak suratım düşsün benden çok o surat asıyor. Günlerce konuşmasam günlerce konuşmuyor. Nişanlıyken hep çocuğumuz olsun hemen derdik evlendikten sonra biraz bekleyelim zamanı var demeye başladı 9 aydır bekliyorum. Normalde kadın istemez erkek ister bebeği ama ben çok istediğim halde kabul ettiremedim. Doğal olarak benim de hevesim kaçtı zaten bu durumdayken bebeği düşünmek istemiyorum. Ben çok bakımlı biriyim kişisel temizliğime her zaman çok dikkat ederim. hatta ilk nişanlandığımızda kimse yakıştıramamıştı bizi eşimin zengin vs. Olduğunu düşünmüşlerdi. Yoksa ona bakmayacağımı söylüyorlarmış arkamdan. Biraz özel ama 1 buçuk 2 ayda bir ilişki yaşıyoruz o da ben yanıma yaklaşmadığın için gururum inciniyor diye üzülüp ağlayıp kavga çıkardıkran sonra oluyor. Evlendiğimizden beri bir kere gelip sarılıp öptüğünü bilmiyorum. Ben yaklaşınca şakayla karışık git yaa bi dur vs. Sözler ediyor sanki kadın gibi naz yapıyor itiyor beni. Zoruma gidiyor uzaklaşıyorum. Bu arada defalarca konuştum bunları bana karşı biraz ilgili ol biraz sevgi göster diye. Benim adım evde "hişt, kız, aloooo" bu şekilde çağırılıyorum. Ben ona aşkım hayatım canım derken. Tabii ki evlilik bu nişanlılık gibi olmaz diyeceksiniz ama daha 1 yıllık bile evli değiliz ki.. Ben hayat dolu bir insanımdır her zaman enerji doluyumdur. Ama artık içimde o enerji, istek mutluluk yok. Bu evde sadece temizlik, yemek, çamaşır bulaşık yıkamak için varmışım gibi geliyor artık. Evden çıkmıyorum psikolojim altüst oldu. Sürekli azar işittiğim için o psikolojiye kapılmışım kendi ailemle görüştüğümde sürekli babam birşeylere kızacak sanıyorum anne hadi babam kızmasııın diyip durduğum için annem anladı burada çok ezildiğimi. Çok ağladı. Yaptığım yemeklere ben de dahil herkes bayılırken o sürekli kusur buluyor. Bir bardak suyunu dahi mutfaktan gelirken bile kendi almıyor. Her sabah 7 de uyandırıyorum işe gitmesi için zar zor işe gönderiyorum. (çalışmayı sevmiyor) o gittikten sonra uyuduğum zaman kızıyor. Ben çalışıyorum sen uyu anca diye. Çalışmak istiyorum izin vermiyor. akşam gelip yemek yedikten sonra beni evde tek başıma bırakıp arkadaşlarıyla dışarı çıkıyor. Geldiğinde de uykudan gözlerini açamıyor sırtını dönüp uyuyor düğün gecesi hariç bir kere uyurken sarıldığını bilmem. Evde sıkılıyorum diyorum sıkılıyorsan annemlere git diyor çok iyi anlaşıyorum eşimin ailesindeki herkesle ama oraya gittiğimde akşam yemeğe kendisi de oraya geliyor ve kayınvalidem eşimin dizinin dibinden ayrılmıyor , sanki onun eşi oymuş gibi davranıyor eşime ayağının altına kurban olduğum diye hitap ediyor ve o da annesine her gün daha da aşık olduğunu söylüyor. Anneni mi çok seviyorsun beni mi diye şakayla karışık sorduğumda annemi seviyorum tabiki sorman hata diye bir cevap aldım. Aynı zamanda benim ailemde sürekli kusur arıyor. Onlarla beni bir yere göndermiyor ablama gelinlik ve ev eşyası almaya gidilecek iki kardeşiz benden başka kardeşi yok beni istedi yanında ve beni de çağırdılar. O kadar doldum ki artık ne yapacağımı bilmiyorum. Eğer oraya da göndermezse kalbimden geçen tek şey eşyalarımı toplayıp ailemin evine dönmek. Annem az buçuk biliyor bu yaşadıklarımı kapımız her zaman açık sana dedi. Sizce ne yapmalıyım her yolu denedim herşeyi yaptım ama bir türlü mutlu olamıyorum düzelmiyor durumlar. Ayrılırsam herkesin bana bakışı farklı mı olur dul diye? Ya da pişman olur muyum sizce? Lütfen yardım edin fikirlerinize ihtiyacım var bitik durumdayım artık...
Eşiniz kaç yaşında.Eşinizin hem cinsel hemde psıkolojık sorunları var .Keşke hayatınızın baharında evlenmeseydınız.Dul çok çirkın bır kelıme bence .Bende boşandım.Herkes kendıne baksın.Boşansmadıkları için benı kıskananlar bıle var.Ben kurtuldum onlar hala azapta dıye .
 
Sakın bir daha annenimi beni seviyorsun diyemi sorma eşin yeri annenin yeri ayrı, kendini küçük düşürmüşsün annesinide tabiki sevecek onu doğuran büyüten o yaşa getiren o,
 
İnşallah kendini kurtarırsın bu adamdan.
genceciksin yolunu değiştirebilirsin, sakın korkma hiç bir şey için geç değil.
 
bu işler yaşla alakalı mı pek bilmem evlendiğimde ben 23 eşim 24 yaşıındaydı. Hiç böyle şeyler yaşamadım. Zaten anlattıklarınız normal değil. Şu noktada boşanmak çocuk yapmaktan bile önceki sıran olsun. Çocuğu asla düşünmez. Ben altında başka şeyler olduğunu düşündüm açıkçası davranışlarını bırak ayda bir kez ilişki yaşayarak nasıl duruyor aynı evde seninle bu hiç normal değil. Konuşmayı uyarmayı denedin mi. Seslenirken bana şöyle dersen çok hoşuma gider vs.
 
Merhaba arkadaşlarım ablalarım.. yardımınıza çok ihtiyacım var. Biraz uzun oldu ama nolur okuyun yardımcı olun bana.. Eşimle Eylül ayında tanıştık 4 aylık yalvarma, peşimden koşma kapımın önüne gelip bekleme ağlama sonucunda Aralık ayında hayatıma kabul ettim. Sevgili olduk Martta nişanlandık ve Eylül'de evlendik. O kadar çok sorunum var ki. Yüz yüze tartışamıyoruz en ufak suratım düşsün benden çok o surat asıyor. Günlerce konuşmasam günlerce konuşmuyor. Nişanlıyken hep çocuğumuz olsun hemen derdik evlendikten sonra biraz bekleyelim zamanı var demeye başladı 9 aydır bekliyorum. Normalde kadın istemez erkek ister bebeği ama ben çok istediğim halde kabul ettiremedim. Doğal olarak benim de hevesim kaçtı zaten bu durumdayken bebeği düşünmek istemiyorum. Ben çok bakımlı biriyim kişisel temizliğime her zaman çok dikkat ederim. hatta ilk nişanlandığımızda kimse yakıştıramamıştı bizi eşimin zengin vs. Olduğunu düşünmüşlerdi. Yoksa ona bakmayacağımı söylüyorlarmış arkamdan. Biraz özel ama 1 buçuk 2 ayda bir ilişki yaşıyoruz o da ben yanıma yaklaşmadığın için gururum inciniyor diye üzülüp ağlayıp kavga çıkardıkran sonra oluyor. Evlendiğimizden beri bir kere gelip sarılıp öptüğünü bilmiyorum. Ben yaklaşınca şakayla karışık git yaa bi dur vs. Sözler ediyor sanki kadın gibi naz yapıyor itiyor beni. Zoruma gidiyor uzaklaşıyorum. Bu arada defalarca konuştum bunları bana karşı biraz ilgili ol biraz sevgi göster diye. Benim adım evde "hişt, kız, aloooo" bu şekilde çağırılıyorum. Ben ona aşkım hayatım canım derken. Tabii ki evlilik bu nişanlılık gibi olmaz diyeceksiniz ama daha 1 yıllık bile evli değiliz ki.. Ben hayat dolu bir insanımdır her zaman enerji doluyumdur. Ama artık içimde o enerji, istek mutluluk yok. Bu evde sadece temizlik, yemek, çamaşır bulaşık yıkamak için varmışım gibi geliyor artık. Evden çıkmıyorum psikolojim altüst oldu. Sürekli azar işittiğim için o psikolojiye kapılmışım kendi ailemle görüştüğümde sürekli babam birşeylere kızacak sanıyorum anne hadi babam kızmasııın diyip durduğum için annem anladı burada çok ezildiğimi. Çok ağladı. Yaptığım yemeklere ben de dahil herkes bayılırken o sürekli kusur buluyor. Bir bardak suyunu dahi mutfaktan gelirken bile kendi almıyor. Her sabah 7 de uyandırıyorum işe gitmesi için zar zor işe gönderiyorum. (çalışmayı sevmiyor) o gittikten sonra uyuduğum zaman kızıyor. Ben çalışıyorum sen uyu anca diye. Çalışmak istiyorum izin vermiyor. akşam gelip yemek yedikten sonra beni evde tek başıma bırakıp arkadaşlarıyla dışarı çıkıyor. Geldiğinde de uykudan gözlerini açamıyor sırtını dönüp uyuyor düğün gecesi hariç bir kere uyurken sarıldığını bilmem. Evde sıkılıyorum diyorum sıkılıyorsan annemlere git diyor çok iyi anlaşıyorum eşimin ailesindeki herkesle ama oraya gittiğimde akşam yemeğe kendisi de oraya geliyor ve kayınvalidem eşimin dizinin dibinden ayrılmıyor , sanki onun eşi oymuş gibi davranıyor eşime ayağının altına kurban olduğum diye hitap ediyor ve o da annesine her gün daha da aşık olduğunu söylüyor. Anneni mi çok seviyorsun beni mi diye şakayla karışık sorduğumda annemi seviyorum tabiki sorman hata diye bir cevap aldım. Aynı zamanda benim ailemde sürekli kusur arıyor. Onlarla beni bir yere göndermiyor ablama gelinlik ve ev eşyası almaya gidilecek iki kardeşiz benden başka kardeşi yok beni istedi yanında ve beni de çağırdılar. O kadar doldum ki artık ne yapacağımı bilmiyorum. Eğer oraya da göndermezse kalbimden geçen tek şey eşyalarımı toplayıp ailemin evine dönmek. Annem az buçuk biliyor bu yaşadıklarımı kapımız her zaman açık sana dedi. Sizce ne yapmalıyım her yolu denedim herşeyi yaptım ama bir türlü mutlu olamıyorum düzelmiyor durumlar. Ayrılırsam herkesin bana bakışı farklı mı olur dul diye? Ya da pişman olur muyum sizce? Lütfen yardım edin fikirlerinize ihtiyacım var bitik durumdayım artık...
ayrılmaman hata canım en kısa sürede ayrıl daha çok gençsin
 
Boşanmaya çalışıyorum.. Mayısta mahkememiz olacak, ailemin yanına döndüğüm için "beni nasıl terkeder" diyerek bana 150 bin lira tazminat davası açtı😂 ben de ona tabii ki.. Ayrıca bana ait olan eşyaları ve altınları vermediği için dava açtım. Sürekli bir escortla görüştüğünü öğrendim fotoğrafladım mesajlaşmalarını.. Bana dua edin olur mu en kısa zamanda kurtulayım bu bataklıktan🙏
Hakkınızda hayırlısı olsun kurtulmaya çalışmanıza sevindim. İnşallah her şey güzel olur sizin için.
 
Bence kıymetinizi anlaması için uzaklaşın. Anlamıyorsa ayrılın. Yolunuz uzun. Bu zihniyetle gidilmez o yol.
 
X