Ben oraya adaptasyon sorunu yaşamadım. Eşim bulduğum tüm sosyalleşme çabalarımın önünü tıkadı. Yazıda var aslında. Ve mesele ben evliliğimde yalnız bırakması. Benden annesi gibi ev ganımlığı bekledi. O yğzden diğer fırsatlarımı tıkadısizin konunuzu okumustum ve açıkcacı yurt dışına lışamayan bir tip olarak kaldınız aklımda.hedef yok iş yok güç yok.oysa yurtdışında olmanın verdiği avantajları kullanmaya onlar için çabalamaya çalışmak yerine kendinizi salıp eşinizden beklentilerin için boğulup durmuşsunuz.bence toparlanın ve eşinize dönün.ilk yıl ki biz birbirimizer deli gibi aşık evlendiğimiz halde aynı şeyleri yaşadık.ilk yıl alışma dönemi oluyor.kariyer yapmaya çalış.sonra kafanı duvarlara vurursun
hayır konuşma dönme dönersen daha beter olacak boşan ve önüne bak gençsin seni mutlu edecek erkek eninde sonunda karşına çıkacak ama bu o değil.bu adam değil zatenSeni o kadar çok sevdim ki bunun tarifi yok bende soruyordun ya ne kadar seviyorsun diye bunun tarifi yok bende işte. Ama şu yaşananlar öyle yordu kırdı ki, öldüm ben evet evet öldüm. Olumsuzlukları konuşup seni üzmek değil niyetim. Eğer baskı ile benden uzak duruyorsan yapabileceğim ne var bilemiyorum Allah'a güvenip dayanmaktan başka bir çarem yok. Baskı yapan insan kimse annen mi baban mı bilemiyorum belki de yok öyle bir şey sen kafanda bitirdin hiçbir şey bilemiyorum. Ama aklımda güzel anlarımız hüzünlü anlarımız, sadece anlarımız var ve mutluydum. Sen benden uzak duruyorsun sevdiğini söylediğin Ada'mdan. Sana istediğin hayatı sağlamak için birçok şeyden vazgeçmiş birini bunları senin için yaptım yine olsa yaparım iyi ki yapmışım. Giderken söz alsaydım diye söylüyorum kendime hep onun için çok pişmanım sen benim eşimsin ve n'olursa olsun kim karışırsa karışsın beni ara benden kaçma diye söz alsaydım diyorum. Bıraktın gittin kokun hala burnumda, varsa bir çözümün paylaş benimle. Seni çok seviyorum ben.
Mutlu olamayacagimizi cok iyi biliyorum ama bu bana cok aci veriyor. Vazgectigi hicbir sey yok benim icin. Istedigim hayati bilmiyoki versin. Ayrildigimizdan beri whatsapp tan ayrilmak istedigimi soyledikten sonra numarami degstrdim ve hic konusmadik. Son kez yuzyuze konusmayarak hakkina mi giriyorum bilmiyorum. Sadece yazi bana aci verdi. Cunku benim hatirladigim mutlu ani sayisi 3... Esimi cok sevdim ama onunla olmak icin kendimden vazgecemem, ölemem... Yorumlarinizi bekliyorum
Konuyu bilmeyenler için
http://www.kadinlarkulubu.com/forum...ldim-yardim-edin.928803/page-16#post-46604774
bu sefer pasaportuna el koyup kovsun ortalıklarda sürünsün diye mibir kere daha dene eğer yine kötü olursa ayrıl
Soru neydi niye ayrildinizSeni o kadar çok sevdim ki bunun tarifi yok bende soruyordun ya ne kadar seviyorsun diye bunun tarifi yok bende işte. Ama şu yaşananlar öyle yordu kırdı ki, öldüm ben evet evet öldüm. Olumsuzlukları konuşup seni üzmek değil niyetim. Eğer baskı ile benden uzak duruyorsan yapabileceğim ne var bilemiyorum Allah'a güvenip dayanmaktan başka bir çarem yok. Baskı yapan insan kimse annen mi baban mı bilemiyorum belki de yok öyle bir şey sen kafanda bitirdin hiçbir şey bilemiyorum. Ama aklımda güzel anlarımız hüzünlü anlarımız, sadece anlarımız var ve mutluydum. Sen benden uzak duruyorsun sevdiğini söylediğin Ada'mdan. Sana istediğin hayatı sağlamak için birçok şeyden vazgeçmiş birini bunları senin için yaptım yine olsa yaparım iyi ki yapmışım. Giderken söz alsaydım diye söylüyorum kendime hep onun için çok pişmanım sen benim eşimsin ve n'olursa olsun kim karışırsa karışsın beni ara benden kaçma diye söz alsaydım diyorum. Bıraktın gittin kokun hala burnumda, varsa bir çözümün paylaş benimle. Seni çok seviyorum ben.
Mutlu olamayacagimizi cok iyi biliyorum ama bu bana cok aci veriyor. Vazgectigi hicbir sey yok benim icin. Istedigim hayati bilmiyoki versin. Ayrildigimizdan beri whatsapp tan ayrilmak istedigimi soyledikten sonra numarami degstrdim ve hic konusmadik. Son kez yuzyuze konusmayarak hakkina mi giriyorum bilmiyorum. Sadece yazi bana aci verdi. Cunku benim hatirladigim mutlu ani sayisi 3... Esimi cok sevdim ama onunla olmak icin kendimden vazgecemem, ölemem... Yorumlarinizi bekliyorum
Konuyu bilmeyenler için
http://www.kadinlarkulubu.com/forum...ldim-yardim-edin.928803/page-16#post-46604774
o zaman konus bunları master doktora yapmadan sakın buraya dönmeBen oraya adaptasyon sorunu yaşamadım. Eşim bulduğum tüm sosyalleşme çabalarımın önünü tıkadı. Yazıda var aslında. Ve mesele ben evliliğimde yalnız bırakması. Benden annesi gibi ev ganımlığı bekledi. O yğzden diğer fırsatlarımı tıkadı
hamile mi arkadasKonunuzumu okudu dıye dusundum ıstemsızce
nerden cıktı aramak sormak ustune dogurmak uzeresınız
bana konu sahibinin biraz abarttugını düşünüyorum.yemek yapmak sadece ev hanımlarının değil çalışanların da yaptıgı bir şey.bunları angarya olarak görmesi eşinin zoruyla yapması evliliğini benimseyemediğini gösteriyor.orası evindir o da esindir yaparsın .yapmazsan kaçarsan boğulursun.ayrıca yurt dışında cok cüzzi paralarla asşstanlık yapıyorlar para sıkıntısı cekeceğini tahmin etmeliydi.konu sahibinin konusu (dön diyenden şüphe ederim)
LaReina dedi: ↑
22 yaşındayım 8 aylık evliyim boşanma kararı aldım. eşimle mayısta tanıştım ağustosta evlendim eylülde yurtdışına gittim. ve evliliğimin ilk haftasından itibaren beni çok yalnız bırakmaya başladı. yani orada var olan hayatına devam etti sanki ben yokuşum gibi. bekar gibi. daha sonraları master yapmak ya da çalışmak istediğimi sosyal biri olduğum için evde kala kala delireceğimi söylemeye başladım. bana ne istersen yap dedi ama ne zaman bunun için uğraşsam param yok. orası olmaz. borç alamam. ne gerek var dedi. evin geçimini zor sağlarken daha da kısmamı istedi ama kendi bekarkenki harcamalarıma devam ettti. afedersiniz utanarak söylüyorum ama o sıkıntıya girmesin diye kendime ordan bi iç çamaşırı bile almadım ben. sosyal evde durmayan üniveristede burslu okumuş yurtdışında yaşamış kimseye muhtaç olmamış birinden, evden çıkmayan sürekli yemek temizlik yapan ve bunları beğendiremeyen birine dönüştüm. bunlar tabiki beraberinde depresyonu getirdi. kendimden vazgeçmiştim çünkü. el uyuşmalarım uyku bozukluklarım ve kusmalarım oluyordu. hasta olduğumu en azından ailemi görmek içn tr ye gelmek istediğimi söyledim. bana abarttığımı canım istediğinde gidip gelemeyeceğimi söyledi. tabi bu süreçlerde beni sürekli eleştirmeleri alttan alttan hakaretvari laf sokmaları... hep ben onun elini tuttum hep ben sarıldım. sıcak diye beni iterdi. en son başka bir ülkeye taşınmaya karar verdik. herşey hazırken valizleri topladığımız gün ben tr de 2 ay kalmak istiyorum dedim. hayır tedavi ol gel dedi. bende ısrar ettim. daha önce böyle konuşmadığımızı söyleyince ayır valizini defol git dedi. sonra görüntülü olarak annesini araıyp "ben bunla uğraşamam gönderiyorum başlatın işlemleri" dedi. arkasından " annesine "bunun ne kadınlığı var ne yemeği ne temizliği ne itaati" dedi. üstüne dini zaaflarım yüzümden müslüman bile değilsin dedi. ondan sonrasını kaldıramadım nefesim kesildi zaten. babamı arayp anlattım biletini alacak mıymış edi babam. eşim de sana vereek param yok dedi. babam da aldı biletimi ve geldim. 8 ayda toplasan 1 hafta yüzüm gülmedi. cicim haftası bile yaşamadım. aşağılama eleştirme sürekli memnuniyetsizlik canıma tak etti. buraya geldikten 15 gün sonra yazdı ne zaman geliyosun diye ben de kafamda bitirdiğimi söyledim. ben seni çok seviyorum asla boşamam gibisinden maço laflar etti cevap vermedim. numaramı değiştirdim. ve 15 gün geçti bana bi daha hiç ulaşmaya çalışmadı. ne anesi ne kendisi üstlerine bi kusur kondurmadan yurtdışı zor geldi sizin kız kontes e getirdiler mevzuyu. daha neler neler. bu kısa bir özetti sadece.şu an antidepresan kullanıyorum. mide ve hastasıyım ve inanılmaz zayıfladım. bu haldeyim ablalarım kardeşlerim. siz olsanız napardınız sizin içn çaba bile göstermekten aciz sevgisi sadece dilinde biriyle?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?