Aynı şekilde ilk başlarda her şeyleri üzüyordu bir yandanda ailenin karşısında eziliyorsun ben çok utanıyordum hani benim ailem bizim için parcalanirken onun ailesinin umrunda değil diye.. bir müddet sonra karıkoca olarakda gecimsizlige sebep oluyor.. ben ilk zamanlar yüzüne söylüyordum esimin tartisiyorduk sonradan eşim ne yapabilirim aileyi ben secmiyorum meselesine girdi derken yaptıklarının yani yapmadiklarinin üzerine benim huzurumuzun da içine tukurduklerini farkettim ve vazgeçtim
Eşimin birseyler almaması bir noktadan sonra sıkıntı etmedim her çocukta durumumuz farklıydı alamamış olabilir vs yaş olgunlastikca bakış acisida değişiyor ama ailesininkini sesimi cikartmam ama bazı iplerim kopuktur severim sayarım ama o ince iplerin varligi bAglari güçlü kılan
yasadigimiz yerde arabasiz hicbir sey yapilmiyor, toplu tasima diye bir sey de yok, iki araba sart. Hamileligimde dogurana kadar her sabah ise birakip aksam isten aldim esimi, yoksa eve tikilip kafayi yiyordum, ama artik yapamam. Bir de baska seyler de var mecbur alinacakti da iste ona hediye diyor cakal. Neyse.
bence erkekleri bilgisayar gibi düşünmek gerekiyor. Siz bir giriş yapmadan sonuç çıkmayan, ama güzel girişler yapınca çok güzel sonuçlar çıkan.
törpü mantikliymis ya ben kesemiyorum babasi azcik ucundan aliyo ama jilet mübarek hem bizj hem kendini kesiyo
