Kızlar sağolun hepiniz destek mesajı yazmışsınız iyi ki varsınız
Yalnız değilim biliyorum çoğumuzun hissettiği şeyler..
Ama gerçekten de çocuklu hayat bana göre değilmiş
Tabi ki çok seviyorum yani o sevgi otomatik resmen
zaten içten o sevgi gelmese koy kapıya cidden dayanılmayacak dereceye geliyor ama ağlama krizine girdiğimde bile hava sıcak gidip onun ensesine üflüyorum terlemesin diye annelik öyle bişey işte ne yazık ki
Yani seviyorum çok seviyorum yoksa mümkün değil. Böyle gelip gidiyor bir an oluyor annemmmm iyi ki doğurdum mis kokuuu diyorum bir gün keşke yapmasaydım diyorum ama yüzüne değil tabi asla her zaman ona iyi ki yaptım diyorum travma olmasın diye
tek derdim midem bulanıyordu gerçi yaşarken çok zordu ya o ana gidince de bir an önce doğsun diyordum her an zor 
bu hafta 4.ay kontrolüne gideceğim kendi doktorumuza da sorcam oturma işini
allah yardımcımız olsun biraz önce de ağlama krizine girdi kucağıma alıyorum yok oyun oynatıyorum yok yatağına zaten yatıramıyorum yatay pozisyona geçtiğinde ağlamaya çığlık da ekleniyor pes etmedim sallaya sallaya uyuttum ya da bayıldı yorgunluktan bilemiyorum biraz ev işlerimi yapmaya vaktim olsun yeter zaten uyuyacağı 15 dk
kriz gelince asla sakinleşmiyor gerçekten. Ağlarken bayılıyorlar bence, büyüdüğünde uyumak için ağlayacaksın ama uyutmayacaklar kızım yat uyu işte hayat zor diyorum hep
