iyi akşamlar herkese. Yarın sabah 7 de hastanede olacağım inşallah, 08:30 da sezeryan olacağım.
Çok farklı duygular içindeyim ya, çok son ana işler bıraktığım için kendime kızgınım, duşa girdim hamile bedenime bakıp bakıp ağladım şükür, heyecan, aynı vücuttan ayrılmanın hüznü, “iyi beslendim mi, mutlu muydum derken hepsi bitti bak hamileliğin son gecesi” düşüncesi, büyük oğlumu ihmal eder miyim korkusu ki oğluma dehb tanısından beri ona karşı çok mahcup ve vicdan azabındayım. Öyle böyle daha bir çok düşünce kafamda…
ama en azından duşta bebeğimi hissetmek, onunla ve hamile kendimle konuşmak iyi geldi
heyecanlıyım veya korkuyorum veya mutluyum diyemiyorum karmakarışık bir ruh hali ile yazıyorum, dualarınızda yer almak isterim.