Söylerim çünkü yengemin kardeşinde oldu aynı durum. Uzun süre teyzesi baktı çocuğa. Çocuk teyzesine anne diyordu annesine ismiyle hitap ediyordu. Gerçi annesinin de pek umrunda değildi hiç alakası yoktu çocukla.
Şu anlık idare etmeye çalışıyorum ama çok canımı sıkıyor sürekli sürekli söylüyor. Bir de aynı şeyleri elli kere söyleyerek seviyor kafası şişiyor insanın. Annesinin kaymağı ne ya hangi annesi
Özellikle ben annecim diye seviyorum onun yanında belki anlar diye. Ama yok. Az önce eşimde çocuk duruyor kucağında illa kendi alacak ben de istiyorum ki eşim alışsın yalnız bakacağız çünkü. Ondayken hemen elinden alma derdinde. Zaten çalışıyor adam bir gün evde onda da kendi ilgilensin yani bırak da. Ben de inadına ne olsa eşimi çağırıyorum babası sen al babası sen yap diye. Ay zormuş valla böyle iç içe.