Bilakis o kadar normalleştiriyorlar ki. Bir tanesi şey demişti hatta önüm sıra ben doğum yaptığımda kimse gelmeseydi çok bozulurdum. Biz yatana kadar oda hiç hoş kalmamıştı sevdiğim herkes geldi beni ve bebeği gördü. Kendimi çok şanslı hissettim falan dedi. Bir şey demek istemedim, en azından kısa dururlar dedim. Hısım akraba değil allahtan onlar gitmek de bilmezdi belki.
Bir de eşim bir keresinde bebek konusunda uyarmıştı arkadaşlarımı. Yenidoğan bebek kucağa alınmaz öpülmez falan diye. Bir Arkadaşım da benim çocuğum hasta doğduğu halde herkes almıştı kucağına şapur şupur da öpmüştü hiçbir şey olmadı valla dedi. Eşim de ben mi öptüm canım, benim çocuğumu da öpmeyiverin yani dedi
Benimle hala dalga geçiyorlar hastaneye geleceğiz ama sana ya da bebeğe yaklaşmayız, işte evine eşin yokken geliriz falan diye. Keyifleri bilir. Nedir zaten başkasının çocuğunu kucaklayıp öpme merakı. Ben kimsenin yenidoğan çocuğunu kırk günden önce görmeye gitmedim, kendisi teklif etmediyse kucağıma almadım, öpmeyi zaten söylemiyorum bile. Artık biraz da bunlar normalleştirilmeli.