canım, tüp bebek süreci psikolojik olarak yıpratıcı gerçekten hak veriyorum baştan önyargılı olmana. ben 2 deneyimimde de bayaa yıprandım. ilkinde bir başta kendime yediremedim, bir başarısızlık duygusu geldi. Yani ben beceremedim de tüp bebek yapıyoruz gibi saçma sapan, orda bi psikolojik olarak yenik başladım zaten. Üstüne bir de iğnelerimi kendim yapamayacağımı anladım, iğneyi görünce bile tansiyonum düşüyordu. 3-4 arası da iğneyi olmam lazım, şirkettekilere söyleyemiyorum falan. Fizik tedaviye gidiyorum diye uydurdum hergün hastaneye gidip yaptırdım. neyse yumurtalar toplandı opuya gitti, o 5 gün laboratuardan hergün arayıp bilgi veriyorlar ya, tüm gün tel başındayım zaten. Çalıyor kalbim duracak gibi oluyordu kaygıdan, ilk deneme ya tabi :) Neyse geçti gitti donduruldu 1 yumurta orta kalite de olsa. 2. tedavide yumurtalarım iğnelere cevap vermedi büyümedi, hadi hadi diye diye dr, tam 17 gün iğne oldum. İğneleri yine kendim yapamıyorum tahmin edersin. Bir de hormon bunların hepsi nasıl dengem şaştı duygularım karmakarışık, bi ağlıyorum bi gülüyorum :) yumurtaların iğnelere tepki vermeyeceği gibi bir ihtimalin varlığından bile haberdar değildim oysa ki. Hadiii o da bir yıkım oldu. Dedim sen bir dur naapıyorsun, sakinleş. Koşa koşa tüp bebeğe başladık. -benim spiralim vardı, bebek düşünüyoruz dedik çıkarttırdım ocakta, amh bakalım dedi dr baktık 0,06 çıktı, koş koş koş tüp bebek yapcaz dedi. Biz öyle daldık sürece. yani kendimiz doğal hiiiç denememiştik bile. -
Sonuç olarak tüm bunları tüp bebekten seni iyice soğutmak için söylemedim, zorunda kalınca başa gelince hepsi yaşanıyor geçiyor sonu güzel olsun. Demem o ki, ben bir durdum baktım sakinleştim. O arada danışmanlık aldım, beslenmedir takviyedir düzenledim. Gittim yumurtalıklarıma prp yaptırdım. prp öncesi ve sonrası 4 aydır falan da kendimiz deniyorduk, ovulasyon testleriyle takip ederek. Yok olmadı. Prp sonrası 2. döngüm şimdi. Ben bir kez daha kendim ovulasyon testi bile yapmaya tahammülüm kalmadığını anladım gittim doktora, bana dedi ki doğal siklusta bir takip edelim yumurtalarını. Aaaa dedim bu olabiliyor muydu, neden ben daha önce yapmadım. Sonuç işte şimdi klomen de kullanıyorum, iğne derdim yok. Bak sen de klomenin işe yaradığını söylüyorsun. Ptesi kontrole gideceğim, herşey yolunda ve yumurtalar da büyüdüyse inşallah önümüzdeki hafta opu ya giderim. Ama şuan ilk 2 denememden sonra bu şekilde takip beni inanılmaz rahatlattı, kuş gibi hafifim öyle diyeyim. Tüp bebek tedavisinin benim için en zorlu kısmı iğneli olandı onu pas geçmiş oldum. Sonrasında bişey yok aslında, opu dediğin anesteziyle zaten toplanıyor yumurtalar. 2-3 saat içinde çıkıyorsun hastaneden. 5 gün bekleme süresi var işte o labdan gelen telefonlar. E onu acaba bu ay oldu mu diye regle 5 gün kala test yapmaya başlayıp o stres ve heyecan ve kaygıyı yaşıyoruz öyle düşün. aynı şey. Sonuç olarak, bu yumurtayla spermi bir lab ortamında buluşturmaları lazım bir şekilde madem biz yapamıyoruz rahimde :) öyle bak. Çekinilecek hiçbir yanı yok, bu şekilde her ay inan daha çok stres yaşıyorsundur.
Doktora güvenmek zorunda kalıyorsun bi noktada o ayrı, ama anladım ki çok sakin yürütmek lazım süreci, herkese uygulanan standart yöntem değil de sana uygun olanı ne onu bulmak, başka doktorlardan fikir almak, takip etmek araştırmak ve doktorundan da gerekiyorsa talep etmek lazım.
İnanılmaz uzun anlattım ama nedense kendi deneyimlerimden yola çıkarak vardığım nokta sana yardımcı olur diye düşündüm. hepimiz bir şekilde bazı süreçlerden geçiyoruz bu uğurda, tecrübe ettiğimiz olumlu olumsuz şeyler birbirimize yol gösteriyor diye düşünüyorum. Herkesin kendi süreci biricik sonuçta. Benim son gittiğim doktor çok güzel birşey söyledi, bir kağıda bana önümdeki seçenekleri yazdı ve dedi ki bu senin yolun, ne hissediyorsan hangisi içine umut yeşertiyorsa seç, ben seçimlerine saygılıyım ve o yoldan ilerleyelim.
haddimi aştıysam ya da üzecek birşey söylediysem affola canım