- 24 Ekim 2021
- 338
- 365
- 33
- 33
Rabbim huzur versin canım ne diyeyim bilmşyorum
Rabbim huzur versin canım ne diyeyim bilmşyorumNe zamandır gelmiyorum buraya. Çok sıkıntılar yaşadım, burada paylaştım. Çünkü yalnızlığımı ben burada atıyordum. Sonra bir şeyler oldu, buraya girmemeye karar verdim, kendime söz verdim ve tuttum girmedim. Şimdi iki ay sonra ilk defa giriyorum.
6 aylık hamileyim.
Yapayalnızım.
Eşim, dünyanın en merhametli adamı, en üzerime düşen adamı, hamilelik sürecinde beni yapayalnız bıraktı… Sadece ölmek istiyorum. Yok olmak istiyorum. Öyle bir yok olma isteği ki içimdeki canlının canına zarar vermeden onun beni hiç tanımamış olmasını diliyorum. Onun çok mutlu olmasını diliyorum. Ama ben onun hayatında oldukça onu mutlu edemeyeceğimi biliyorum. Yalnızım. Mutsuzum. Yalnız ve mutsuz bir annenin çocuğunu mutlu edemeyeceğini biliyorum. Yok olmak istiyorum. Onu var edip sonra hemen yok olmak…
Eşim yok mu? Var. Dışardan bakarsanız çok iyi, çok ilgili bir eş. Ama içerde 6 aydır halimi hatrımı bir kez sormadı, beni bir kez merak etmedi. Ben anlatırsam dinledi, anlatmazsam sormadı. Kötüyüm dediğim halde hem de defalarca aramadı bile beni az önce. Çok kötü oldum, sinir krizi geçirdim. Ama o aramadı. Aramadı. Aramadı. Yazdım. Kendine de bana da işkence ediyorsun dedi. Defalarca konuştum, azıcık merak et beni istiyorum. Ne olur sor beni istiyorum dedim. Unuttum dedi. Bak bugün şöyle bir şey vardı sormadın dedim, unuttum dedi. Hep unuttu. Kedimiz var birtane. Kumunu temizlememem gerekiyor ya, toksoplazma nedeniyle. Kedi kumu temizlemeyi unuttu. Ben temizlemeye başladım. Yapma kıyamam bak zararlı demedi. Kedimize su koymayı unuttu. Eve ve bana dair hatırladığı, kendiliğinden hatırladığı bir şey yok. Merhameti yok, 2-3 yıldır cinsel hayatımız yok, acımıyor bana… Mesajlarıma cevap bile vermiyor bazen. Az önce sinir krizi geçirdim evde kendi kendime, kedimle yapayalnız. Kedim -muhtemelen stresten- her yere kustu. Ben ona yazdım, yazdım, yazdım. Aramadı. Aramadı. Aramıyorsun dedim, tartışmak istemiyorum dedi. Ben kötüyüm dedim. İyice kötü olunca babamı aradım. Babam hemen yola çıkmış. Kafamı toparlayınca gelme baba dedim, tansiyonum düşmüş o kadar. Şimdi kedimle yatıyorum. Yerde göz yaşlarım, şiş gözlerim, kedim ve her yere dağılan kusmuğu ile yatıyorum. Çok yalnızım. Doğumdan sağ çıkmamayı umut ediyorum. Yapayalnız yaşamak istemiyorum. Çok ama çok mutsuzum. Kimseye anlatamıyorum, kocamı beni kötü görmesinler diye. İşte sizden medet umuyorum.
Sağlıcakla.
DURUMU ASLA ANYALAMADIM AMA COK UZUCU . EŞİNİN BUNU YAPMASINDAKI SEBEP NE ?Ne zamandır gelmiyorum buraya. Çok sıkıntılar yaşadım, burada paylaştım. Çünkü yalnızlığımı ben burada atıyordum. Sonra bir şeyler oldu, buraya girmemeye karar verdim, kendime söz verdim ve tuttum girmedim. Şimdi iki ay sonra ilk defa giriyorum.
6 aylık hamileyim.
Yapayalnızım.
Eşim, dünyanın en merhametli adamı, en üzerime düşen adamı, hamilelik sürecinde beni yapayalnız bıraktı… Sadece ölmek istiyorum. Yok olmak istiyorum. Öyle bir yok olma isteği ki içimdeki canlının canına zarar vermeden onun beni hiç tanımamış olmasını diliyorum. Onun çok mutlu olmasını diliyorum. Ama ben onun hayatında oldukça onu mutlu edemeyeceğimi biliyorum. Yalnızım. Mutsuzum. Yalnız ve mutsuz bir annenin çocuğunu mutlu edemeyeceğini biliyorum. Yok olmak istiyorum. Onu var edip sonra hemen yok olmak…
Eşim yok mu? Var. Dışardan bakarsanız çok iyi, çok ilgili bir eş. Ama içerde 6 aydır halimi hatrımı bir kez sormadı, beni bir kez merak etmedi. Ben anlatırsam dinledi, anlatmazsam sormadı. Kötüyüm dediğim halde hem de defalarca aramadı bile beni az önce. Çok kötü oldum, sinir krizi geçirdim. Ama o aramadı. Aramadı. Aramadı. Yazdım. Kendine de bana da işkence ediyorsun dedi. Defalarca konuştum, azıcık merak et beni istiyorum. Ne olur sor beni istiyorum dedim. Unuttum dedi. Bak bugün şöyle bir şey vardı sormadın dedim, unuttum dedi. Hep unuttu. Kedimiz var birtane. Kumunu temizlememem gerekiyor ya, toksoplazma nedeniyle. Kedi kumu temizlemeyi unuttu. Ben temizlemeye başladım. Yapma kıyamam bak zararlı demedi. Kedimize su koymayı unuttu. Eve ve bana dair hatırladığı, kendiliğinden hatırladığı bir şey yok. Merhameti yok, 2-3 yıldır cinsel hayatımız yok, acımıyor bana… Mesajlarıma cevap bile vermiyor bazen. Az önce sinir krizi geçirdim evde kendi kendime, kedimle yapayalnız. Kedim -muhtemelen stresten- her yere kustu. Ben ona yazdım, yazdım, yazdım. Aramadı. Aramadı. Aramıyorsun dedim, tartışmak istemiyorum dedi. Ben kötüyüm dedim. İyice kötü olunca babamı aradım. Babam hemen yola çıkmış. Kafamı toparlayınca gelme baba dedim, tansiyonum düşmüş o kadar. Şimdi kedimle yatıyorum. Yerde göz yaşlarım, şiş gözlerim, kedim ve her yere dağılan kusmuğu ile yatıyorum. Çok yalnızım. Doğumdan sağ çıkmamayı umut ediyorum. Yapayalnız yaşamak istemiyorum. Çok ama çok mutsuzum. Kimseye anlatamıyorum, kocamı beni kötü görmesinler diye. İşte sizden medet umuyorum.
Sağlıcakla.
Derdinin sıkıntının en yakın zamanda bitmesini umut ediyorum. Zor şeyler yaşamıssın. Ama bu halin bebekten çok senin akli dengene de zarar. Eşin yok gibi düşün. Tek başına olsan nasıl bir hayat kurmak isteyeceğini hayal et. Yani plan A ve Plan B seçeneklerin mutlaka olsun. Merhamet dediğin şey bu dönemde en çok ihtiyacın olan şey. Merhameti başkasından bekleme kendine merhamet göster. Hayattan ayrılma düşüncesinin bebeğinle hiçbir ilgisi yok. Eşinden beklediğin değeri görememekle ilgili gibi anladım. Ektiğini biçer o da sonunda yuvası yıkılır. Buraya daha fazla girip kafanı dağıtmayı deneyebilirsin. Psikolojik destek alabilirsen çok rahatlarsın. Konuşmak anlatmak iyi gelir.Ne zamandır gelmiyorum buraya. Çok sıkıntılar yaşadım, burada paylaştım. Çünkü yalnızlığımı ben burada atıyordum. Sonra bir şeyler oldu, buraya girmemeye karar verdim, kendime söz verdim ve tuttum girmedim. Şimdi iki ay sonra ilk defa giriyorum.
6 aylık hamileyim.
Yapayalnızım.
Eşim, dünyanın en merhametli adamı, en üzerime düşen adamı, hamilelik sürecinde beni yapayalnız bıraktı… Sadece ölmek istiyorum. Yok olmak istiyorum. Öyle bir yok olma isteği ki içimdeki canlının canına zarar vermeden onun beni hiç tanımamış olmasını diliyorum. Onun çok mutlu olmasını diliyorum. Ama ben onun hayatında oldukça onu mutlu edemeyeceğimi biliyorum. Yalnızım. Mutsuzum. Yalnız ve mutsuz bir annenin çocuğunu mutlu edemeyeceğini biliyorum. Yok olmak istiyorum. Onu var edip sonra hemen yok olmak…
Eşim yok mu? Var. Dışardan bakarsanız çok iyi, çok ilgili bir eş. Ama içerde 6 aydır halimi hatrımı bir kez sormadı, beni bir kez merak etmedi. Ben anlatırsam dinledi, anlatmazsam sormadı. Kötüyüm dediğim halde hem de defalarca aramadı bile beni az önce. Çok kötü oldum, sinir krizi geçirdim. Ama o aramadı. Aramadı. Aramadı. Yazdım. Kendine de bana da işkence ediyorsun dedi. Defalarca konuştum, azıcık merak et beni istiyorum. Ne olur sor beni istiyorum dedim. Unuttum dedi. Bak bugün şöyle bir şey vardı sormadın dedim, unuttum dedi. Hep unuttu. Kedimiz var birtane. Kumunu temizlememem gerekiyor ya, toksoplazma nedeniyle. Kedi kumu temizlemeyi unuttu. Ben temizlemeye başladım. Yapma kıyamam bak zararlı demedi. Kedimize su koymayı unuttu. Eve ve bana dair hatırladığı, kendiliğinden hatırladığı bir şey yok. Merhameti yok, 2-3 yıldır cinsel hayatımız yok, acımıyor bana… Mesajlarıma cevap bile vermiyor bazen. Az önce sinir krizi geçirdim evde kendi kendime, kedimle yapayalnız. Kedim -muhtemelen stresten- her yere kustu. Ben ona yazdım, yazdım, yazdım. Aramadı. Aramadı. Aramıyorsun dedim, tartışmak istemiyorum dedi. Ben kötüyüm dedim. İyice kötü olunca babamı aradım. Babam hemen yola çıkmış. Kafamı toparlayınca gelme baba dedim, tansiyonum düşmüş o kadar. Şimdi kedimle yatıyorum. Yerde göz yaşlarım, şiş gözlerim, kedim ve her yere dağılan kusmuğu ile yatıyorum. Çok yalnızım. Doğumdan sağ çıkmamayı umut ediyorum. Yapayalnız yaşamak istemiyorum. Çok ama çok mutsuzum. Kimseye anlatamıyorum, kocamı beni kötü görmesinler diye. İşte sizden medet umuyorum.
Sağlıcakla.
Çok üzüldüm ...Ne zamandır gelmiyorum buraya. Çok sıkıntılar yaşadım, burada paylaştım. Çünkü yalnızlığımı ben burada atıyordum. Sonra bir şeyler oldu, buraya girmemeye karar verdim, kendime söz verdim ve tuttum girmedim. Şimdi iki ay sonra ilk defa giriyorum.
6 aylık hamileyim.
Yapayalnızım.
Eşim, dünyanın en merhametli adamı, en üzerime düşen adamı, hamilelik sürecinde beni yapayalnız bıraktı… Sadece ölmek istiyorum. Yok olmak istiyorum. Öyle bir yok olma isteği ki içimdeki canlının canına zarar vermeden onun beni hiç tanımamış olmasını diliyorum. Onun çok mutlu olmasını diliyorum. Ama ben onun hayatında oldukça onu mutlu edemeyeceğimi biliyorum. Yalnızım. Mutsuzum. Yalnız ve mutsuz bir annenin çocuğunu mutlu edemeyeceğini biliyorum. Yok olmak istiyorum. Onu var edip sonra hemen yok olmak…
Eşim yok mu? Var. Dışardan bakarsanız çok iyi, çok ilgili bir eş. Ama içerde 6 aydır halimi hatrımı bir kez sormadı, beni bir kez merak etmedi. Ben anlatırsam dinledi, anlatmazsam sormadı. Kötüyüm dediğim halde hem de defalarca aramadı bile beni az önce. Çok kötü oldum, sinir krizi geçirdim. Ama o aramadı. Aramadı. Aramadı. Yazdım. Kendine de bana da işkence ediyorsun dedi. Defalarca konuştum, azıcık merak et beni istiyorum. Ne olur sor beni istiyorum dedim. Unuttum dedi. Bak bugün şöyle bir şey vardı sormadın dedim, unuttum dedi. Hep unuttu. Kedimiz var birtane. Kumunu temizlememem gerekiyor ya, toksoplazma nedeniyle. Kedi kumu temizlemeyi unuttu. Ben temizlemeye başladım. Yapma kıyamam bak zararlı demedi. Kedimize su koymayı unuttu. Eve ve bana dair hatırladığı, kendiliğinden hatırladığı bir şey yok. Merhameti yok, 2-3 yıldır cinsel hayatımız yok, acımıyor bana… Mesajlarıma cevap bile vermiyor bazen. Az önce sinir krizi geçirdim evde kendi kendime, kedimle yapayalnız. Kedim -muhtemelen stresten- her yere kustu. Ben ona yazdım, yazdım, yazdım. Aramadı. Aramadı. Aramıyorsun dedim, tartışmak istemiyorum dedi. Ben kötüyüm dedim. İyice kötü olunca babamı aradım. Babam hemen yola çıkmış. Kafamı toparlayınca gelme baba dedim, tansiyonum düşmüş o kadar. Şimdi kedimle yatıyorum. Yerde göz yaşlarım, şiş gözlerim, kedim ve her yere dağılan kusmuğu ile yatıyorum. Çok yalnızım. Doğumdan sağ çıkmamayı umut ediyorum. Yapayalnız yaşamak istemiyorum. Çok ama çok mutsuzum. Kimseye anlatamıyorum, kocamı beni kötü görmesinler diye. İşte sizden medet umuyorum.
Sağlıcakla.
ben zamanla kestim hala kullandığım 2 ilacım da varArkadaşlar merhaba bir şey sorabilir miyim? Tüp bebek ile hamile kaldıktan sonra doktor 10. Haftada ilaçları bırak diyor ya mesela. Birden hepsini mi kestiniz? Sorun olmuyor dimi? Nasıl işliyor süreç i?
Tiroid ilacımı hep kullanıcam sanırım. Ama 3 günde 1 kalçadan iğne , günde 2 göbekten iğne ve 4 estrofem var. İki haftaya yaya yaya azaltarak bırakmak en mantıklısı heralde. Doktora sorucamben zamanla kestim hala kullandığım 2 ilacım da var
Sorun mutlaka. Ben estrofemİ azalta azalta kesmiştim.Tiroid ilacımı hep kullanıcam sanırım. Ama 3 günde 1 kalçadan iğne , günde 2 göbekten iğne ve 4 estrofem var. İki haftaya yaya yaya azaltarak bırakmak en mantıklısı heralde. Doktora sorucam
Progestanları birden mi kestiniz?Sorun mutlaka. Ben estrofemİ azalta azalta kesmiştim.
Çok üzüldüm ...
ama bil ki yalnız değilsin. hem burda bir sürü kişiyiz aynı süreci yaşayan hem de yaşadıkların bir tek senin başına mı geliyor sandın? belki birebir aynısı değil ama ben de sürekli uyarmaktan , anlatmaktan yoruldum ama her şeye rağmen bir sürü zorlukla yaptığım bebeğimi hayatta yalnız bırakmayı aklımdan geçirmem.
bizim de kedilerimiz var 2 tane.. ve 1 kedinin 2 katı tuıvalet temizliği düşün. en yakın arkadaşı dahil bir çok kişi söylemiş olsa da o kumu ya temizlemiyor ya da söylene söylene temizliyor. ( kedilerin hiçbirini ben almadım hep o getirdi )
bazı riskler sebebi ile eğilmemem, iş yapmamam , uzanmama vs gerekiyor. ama bunu da unutuyor ve hemen hemen her işi ben yapıyorum.
eşinden farklı olarak ara sıra da olsa nasılsın kızım nasıl diyor :)
ama inanki bencillikte sınır tanımaz :) ben onu böyle kabullendim. yıllar içinde bu durumla yüzleştim aksi halde ne çocuk yapabilirdim ne de beraber yaşayabilirdim.
senin eşinle neden cinsel ilişki yok o kısmı bir yere bağlayamadım? hamilelikten bayağı önce bitmiş.
ki zaten normal yolla hamile kalamazmışsın bu durumda.
lütfen toparlan kendini oyalayacak bir şeyler bul ve canın sıkıldığında yaz. biz burdayız
hayır günde 1 devam ediyorum 35. haftada bırakacakmışım.Progestanları birden mi kestiniz?
ben yaptırmadım. doktorum da zorunlu değil dedi.Hanımlar benden başka tetenoz aşısı yaptıran var mı? Ben ilkini yaptırdıktan sonra siz toplatılıyor aşılar filan demiştiniz. 2. Si için yarına çağırmışlardı. Emin olamadım ikincisine gitsem mi gitmesem mi? Konu hakkında bilgisi olan var mı? Veya doktoruna soran?
uzun süredir bu şekilde giden bir evlilikte tüp bebek macerasına nasıl girdiniz ?fruitella narinal ve diğer arkadaşlar…
Çok teşekkür ederim.
Eşime sakince evden ayrılmasını söyledim ve ayrıldı.
Biraz ayrı kaldıktan sonra doğumdan sonra boşanma sürecine girmeyi planlıyorum.
Hissettiğim gibi görünmeye hoşgeldim…
Yapayalnızım…
Oysa ben de şu an karnımı okşayan kocamla gelecek hayali kuruyor olmayı dilerdim…
Şu an karnımdaki kızıma ve bana merhamet eden adama sarılarak uyumak isterdim…
En son ne zaman birbirimize sarılarak uyuduk hatırlamıyorum…
Bu hale nasıl geldik bilmiyorum…
En zoru insanlara söylemek olacak…
ve her dakika ağlamaktan yoruldum…
Her dakika ağlamak, ağladığım için bebeğime zarar verdiğimi düşünüp kendimi suçlamak, bir daha ağlamak… kedim hastalandı bir de.. muhtemelen stresten… 3-4 avuç kustu resmen minik can… ona da ayrı kahroluyorum…
Benim detaylım fena geçmedi Bebeğin kalbinde bir parlaklık göründü ama başka hiçbir bulguya rastlanmadığı için bebekte bir sorun yoktur zamanla düzelir dediler Benim de rahimde Çentik çıktı bebeği besleyen damarlar birinde bir sorun varmış ekopirine başlandı bebeğim de pek hareket etmiyor ben hissedemiyorum biraz keyifsizim ama pozitif olmaya çalışıyorum bebeğe yansıtmak istemiyorum �nşallah sağlıkla dünyaya getiririm çocuğumuKızlar detaylıya gittiniz mi nasıl geçti ne kadar sürdü bende bir hafta sonra perinotolog profesöre randevu aldım bakalım çok merak ediyorum boyunu kilosunu
EVET BUNA BENDE ŞAŞKINIM.uzun süredir bu şekilde giden bir evlilikte tüp bebek macerasına nasıl girdiniz ?
tenkit etmek amacı ile sormuyorum gerçekten düzelme ihtimali varsa , şu anki psikolojinle ters bir karar alma diye merak ediyorum
Benimki 21 de hafif başlamıştı şuan bamgüm baya yerimden hoplatıyor beni 24+5 im. Ama çok garip yani daha çok dinlenirken sırt üstü uzanırken oluyor.KIZLARRR BEBİŞİN KIPIRDAMALARI COK NET HISSEDIYORMUSUNUZ.
22+4 BUGUN. AMA BIR GUN COK HAFIF BALIK KIMILDAMA GIBI HISSEDERKEN BUGUN MESELA HIC HISSETMEDIM.
:)
BENIM HAFTAMDA NASILDIIIBenimki 21 de hafif başlamıştı şuan bamgüm baya yerimden hoplatıyor beni 24+5 im. Ama çok garip yani daha çok dinlenirken sırt üstü uzanırken oluyor.
Hep sorun vardı ama sonra hep çözüyorduk. sorunları çözdükten sonra çok iyiydik. Eşimle tartışsak da bağırsak da ertesi gün barısıverirdik. 18 yaşından beri tanısıyoruz. Çözemediğimiz tek konu cinsellikti. Cinsel hayatımız neredeyse bitmişti. Ama ben ilk başlarda kendimi suçladım. Dedim ki ben çok huysuzum benden soğudu o yüzden yaklaşmıyor… Bunun üzerine psikoloğa gittim… değişmedi… sonra dedim ki şişmanladım o yüzden, kilo verirsem beni beğenir, kilo verdim… değişmedi… sonra uzun zamandır deniyor ama çocuğumuz olmuyordu… deneme de ne deneme… ayda maksimum 3-4 kez falan birlikte olarak… sonra doktora gittik, eşimde sorun olduğunu öğrendik… dedim ki ondanmış, ameliyat olsun düzelecek… ameliyat oldu… düzelmedi… çocuğumuz olmadı yine… derken tüp bebek önerildi, tüp bebek denedik.. yine tartışmalar devam… dedim ki ben strese giriyorum süreçle ilgili benim huysuzluğumdan, benim düzeltmem lazım… tüp bebek başarılı… ilk haberi verdim.. çok mutluyduk… çok yoğun kanamalar yaşadım ilk üç ay. Düşük atlattım. O süreçte cinsel yaşam yasaktı. O yüzden gözüme batmadı.. asıl çok büyük kavgalar hamilelikle başladı… ilk 3 ay hormonların yüzündendir, yine benim yüzümden dedim… kavgaların ana teması aynı.. sohbet yok, muhabbet yok, merhamet yok, üzerime titreme yok, tam gün aç dururdum bulantılardan, akşam anlatırdım da tepkisiz dinlerdi. Beklerdim ki olur mu bir şeyler yemen lazım bebeğimiz var vs desin… cts pazar saat 2 ye kadar uyur, ben aç aç onu beklerdim… sonra 3 ay bitti… ben artık ne yaparsa yapsın sessiz kalmaya başladım… çünkü kavgadan bıktığını söylemişti… bir üç ay daha geçti, hiç bir şey değişmedi… ben sessiz oldukça beni daha da bir saldı… öyle ki gece iş yerindeki bir kadınla hiç lüzumu olmamasına rağmen yazışıyor, benim mesajlarımı cevapsız bırakıyor… ve işte bu noktaya geldim.. az önce avukatla görüştüm, boşanma sürecini başlatacak…uzun süredir bu şekilde giden bir evlilikte tüp bebek macerasına nasıl girdiniz ?
tenkit etmek amacı ile sormuyorum gerçekten düzelme ihtimali varsa , şu anki psikolojinle ters bir karar alma diye merak ediyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?