Mucizevi sevgi tabiki var ama doğar doğmaz olmayabiliyor onu söylemeye çalıştım :) doğumdan yeni çıkmışken değişen hormonlar, değişen duygular, sütüm geldi mi yeterince besleyebiliyor muyum nefes alıyor mu gibi endişeler esnasında of annelik çok harika bi his diye düşünemiyor insan. Ben de doğumdan hemen sonra kucağıma aldığımda çok garip hissedip ağlamıştım ama başına ne geldiğini dahi anlamadan çok büyük bi sorumluluğun içine giriyorsun sonuçta. Doğumdan sonraki fiziksel ağrıları hiç saymıyorum bile.. konuştuğum bir çok anne de bu karmaşayı yaşadığını anlattı. Doğurur doğurmaz kutsal annelik hisleriyle dolup taşan pek insana rastlamadım yani o yüzden endişe etmeye gerek yok
şu an ben de oğlumu canımdan çok seviyorum ama doğurduğum zaman böyle hissediyor muydum? Pek değil. Sevmemek değil yani bu. Sürece alışana kadarki duygu durumu
sahurda çok rahatsız oldum yedikten sonra aşırı bı üşüme şişkinlik karın agrisi falan kıvrandim biraz uyandığımda iyiydim şükür e şimdi biraz acıktım tabi ama rahat geçti sahurdan sonrası. Oğluma hamileyken denemiştim bile bunda nedense bı istek geldi denedim böyle giderse devam edebilirim. Edemesemde kötü hissetmem mazeretimiz var sonuçta 
9 haftalık olduk
önce naptım ben oldum 
demem o ki hamilelikte o duyguyu hissedemedim doğdu yine emzirmek falan afalladım ben yaşıma bağlıyorum 22 yaşındaydım.. sonra değişti herşey yavrusunu sahiplenen dişi kaplan gibi oldum
kremlerde fayda etmiyor hüüp diye çekiyor
