Benim kız yumurta yemiyor. Sabah ne yedireceğimi şaşırıyorum. Yumurtayı çıkarınca kahvaltıdan, geri kalanlar benim için ıvır zıvır. Güne başlangıcımız çok kötü o yüzden. Diğer öğünlerde de sevdiği şeyler piştiyse ne ala, yoksa aç durur yani hiç sorun değil onun için
Kusmanın dışındaki her şey tam 71 gündür yaşadığım hayatın özeti arkadaşım. Atak matak gerek yok bizde öyle şeylere. Doğdu doğalı atakta sağolsun. Gündüz kabus gibi zaten sürekli ağlama modunda, gece bari uyu di mi? Sallıyorum şu an, uyusa da ben de biraz kafamı koysam yastığa
Gündüzleri yeni taktik yaptım bak dur anlatayım.
Puseti yanıma alıyorum mutfağa, yere koyuyorum (ıslak zemin olması şart, halıda güzel sallanmıyor) bir ayağımla puseti sallıyorum altına takıp ayağımı, diğer ayağımın üstünde, tek ayak üstünde cezalı öğrenci gibi, mutfak işimi yapıyorum. Kahvaltı hazırlama, iki el gerektiren yemek hazırlıkları falan hep böyle yapılıyor bizim evde. Ha susuyor mu diye sorarsan hayır susmuyor ama sabit bir yere bıraktığımda katılarak ağlıyor ve morarıyor ağlamaktan. Böyle de ağlıyor ama en azından katılma derecesine gelmiyor. İki el gerektiren işleri bitirince kucağıma alıp kalan işleri öyle yapıyorum. Yine ağlamaya devam ediyor ama şiddetini azaltıyor biraz. Sağ bileğim şu an ciddi seviyede hasar görmüş durumda. İçi dolu tencereleri falan tek elle tutup sağa sola taşımaktan haşat oldu bileğim. Aklına gelebilecek her şeyi tek elle yapmak zorundayım bütün gün. Ve sadece sevdiği pozisyonda duruyor, sevmediği bir pozisyonda taşırsan da kıyamet kopuyor. Kucakta olmak yetmiyor yani. Hiç memnun edemiyoruz hanımefendiyi, ben tükenmiş durumdayım.
Şu an biri bana bu çocuğun ağlamasını bitiririm diye gelse yemin ediyorum tek böbreğimi falan veririm herhalde. O kadar bezdim sürekli ağlamasından
Ha bi de bu kadar şeyin yanında evde talepleri bitmeyen bir 5 yaşını geçmiş kız çocuğu daha var.
Tam kendini kesmelik.
Yani işin özeti beterin beteri var haline şükret dostum diyorum. Ben hazır birini büyütmüşken kaşındım ya. Ben nerelere gitsem? 1 numara da ağlaktı, bu sakin olur artık herhalde dedik, bu ilkinden de fena çıktı.
Hepsi büyüyünce geçecek. Bizde akıl kalacak mı o zamana kadar göreceğiz
[/QUOT
Okurken güldüm.aynı şeyler bende yaşıyorum.benim ilk çocuk 2 yaşında ve görseniz bu nasıl çocuk dersiniz.emzirirken ilk oğlum da kafama çıkıyor öyle zavallı emmeye çalışıyor.sesinden bile korkar oldu.yani gerçekten beterin beteri var.