2018 Kasım Anneleri

Bebeğinizin cinsiyeti ne olacak ?


  • Ankete Katılan
    280
Canım seni o kadar iyi anlıyorum ki ablamda 10 yıl atanmayı bekledi çevreden soğudu kimseyi görmek istemezdi. En sonunda kendi branşı dışında 4001 le atandı yani memur olarak. Öğretmen olması imkansızdı bölümü gereği.
Canım benim inşallah şimdi çok mutludur.
 
Burda öğretmen olan arkadaşlarımızı okudukça o kadar çok etkileniyorum ki( lütfen yanlış anlamayın sizin suçunuz yok hiç) sonra bir düşünce deryasına dalıp gidiyorum. Mezun olalı 4 yıl oldu. Olması gereken yaştan küçük bitirdim üniversiteyi çünkü okula küçük başlamıştım. İlk yılımda iyi bir üniversiteyi kazandım. Yıl ve dönem uzatmadan okulu bitirdim. Sonuç koca hiç. 3 kez kpssye girdim teki hiç çalışmadan deneme amaçlıydı. Diğer ikisine çalıştım ve hep kıl payı kaçırdım atamayı. Benimle aynı yıl giren benden düşük puan almış arkadaşlarım güle oynaya atandı sırf farklı branş oldukları için ve ben mülakat illeti yüzünden belki atanabilecekken atanamadım. Eşimin ailesi ve memur emeklileri okumuşlar. Kendi ailemdekiler memur. O kadar ezik hissediyorum ki. Okuyorum diye hiç ev işi yemek yaptırmadı annem. Atanırım garantisiyle de gönül rahatlığıyla evlilik yoluna girdim( eşimle evlendiğim için zerre pişman değilim) ama çok ezik hissediyorum. Çünkü ne ev işi yapıyorum güzelce ne para kazanıyorum. Hamile kaldım çok şükür Rabbim bir an arattırmadan nasip etti. Ama o kadar işsizlik psikolojisindeyim ki her gün karamsarım. Ha ama asla hırslı biri değilim( bu özelliğimi sevmiyorum) kpssye çalışmıyorum artık çünkü umudum yok. Kamçılayan hiçbi şey yok. Çünkü emeğimin karşılığını alacağım bir sistem yok. Atanmış olmak bana o kadar utopik geliyor ki artık sanki onlar ordinaryus bense lise mezunuymuşum gibi fark yaratıyor onlarla aramda. Çünkü toplum gözünde de böyle. Çok özgüvensizleştim. Depresyona girdim. Bebek eşyaları çok pahalı. Eşimin ve kendi ailemin yanına ne zaman gitsem huzursuz oluyorum. Babaannemler bile kardeşimin kendilerine kendi maaşıyla aldığı şeyleri ballandırarak anlatıyorlar. Hiç kimseye katkım yok. Eve katkım yok. Asalak gibi yaşıyorum. Çok uzun oldu. Kusuruma bakmayın. Ağlamaktan bıktım, bunları düşünmekten bıktım, eğitim sisteminden bıktım. Eşim sana sonra iş buluruz diyor da işte bomboşum. İçimde kocaman eksiklik var. Keşke büyümeseydim hiç. O yüzden bu iğrenç sistemde atanabilmeyi başarmış öğretmenleri tebrik ediyorum. Şu saatten sonra atansam da büyük bir yılgınlık var üzerimde ve yıllarca atamam sanırım.
Lütfen hiç üzülme kısmetin bir gün sana gelecek ve inş hayırlısıyla atanacaksın,sadece sabret.sistemin hatası kesinlikle senin hiçbir suçun yok ,KPSS dediğin senin iyi bir öğretmen olduğunu ölçmüyor .sana şunu söyleyeyim çalışmaktan asla vazgeçme,bebeğini büyütürken KPSS çalışıp atanan çok arkadaşım oldu.önce kendin için sonra bebeğin için ders çalışmalısın .hep umutlu ol.
 
İnşallah bir gün ben de bu konuda huzura ulaşırım. Çok teşekkür ederim yorumun için :)

Canım benim burası Türkiye her an herşey değişebilir o yüzden lütfen umudunu kaybetme. Şer görünende de kim bilir senin için ne hayırlar saklidir... Rabbim eşine helalinden bol rizik versin sen de evladını mis gibi büyüt inşallah. İnan ki çalışan anne olmak hiç kolay değil. Kundaktaki bebeği bırakıp çalışmak öyle zor ki... Bakarsin yavrun okula başlayınca sen de atanirsin okula beraber gider gelirsiniz :)
 
Hımm benim testlerim en son gebelik öncesi yapılmıştı, 2.6 çıkmıştı. Doktor gebelikten sonra değerleri yeniden gözden geçirdğinde bir sorun yok dedi, yeniden tahlil de istemedi. Acaba yeniden ölçtürsem mi...siz ne sıklıkta tahlil yaptırmıştınız?
Zaten 4.aya yeni girdik ilk 2 ay bakildi simdi de bakilsin istiyorum canim
 
Zaten 4.aya yeni girdik ilk 2 ay bakildi simdi de bakilsin istiyorum canim

Benim ilk gebeligimde tshim 7 cikmisti 9 ay ilac kullandim bunda once 3.5 cikti sonra doktor antikorlarima bakti bir hafta kadar sonra antikorlar ile beraber tsha tekrar bakildi antikorlarim normal cikti tsh im da 1.5 a dusmus hal boyle olunca ilac baslamadik. 1 ay sonra yeniden bakalim dedi. Benim bilgidim gebelikte mak. 2.5 isyeniyor onun ustune ilac kullaniliyor.
 
Canım benim burası Türkiye her an herşey değişebilir o yüzden lütfen umudunu kaybetme. Şer görünende de kim bilir senin için ne hayırlar saklidir... Rabbim eşine helalinden bol rizik versin sen de evladını mis gibi büyüt inşallah. İnan ki çalışan anne olmak hiç kolay değil. Kundaktaki bebeği bırakıp çalışmak öyle zor ki... Bakarsin yavrun okula başlayınca sen de atanirsin okula beraber gider gelirsiniz :)
İnnnnşallah :) çok sag ol canım.
 
Lütfen hiç üzülme kısmetin bir gün sana gelecek ve inş hayırlısıyla atanacaksın,sadece sabret.sistemin hatası kesinlikle senin hiçbir suçun yok ,KPSS dediğin senin iyi bir öğretmen olduğunu ölçmüyor .sana şunu söyleyeyim çalışmaktan asla vazgeçme,bebeğini büyütürken KPSS çalışıp atanan çok arkadaşım oldu.önce kendin için sonra bebeğin için ders çalışmalısın .hep umutlu ol.
Çok sag ol canım benim. Allah hepimize her daim mutlu ve huzurlu olmayı nasip etsin inşallah :)
 
Burda öğretmen olan arkadaşlarımızı okudukça o kadar çok etkileniyorum ki( lütfen yanlış anlamayın sizin suçunuz yok hiç) sonra bir düşünce deryasına dalıp gidiyorum. Mezun olalı 4 yıl oldu. Olması gereken yaştan küçük bitirdim üniversiteyi çünkü okula küçük başlamıştım. İlk yılımda iyi bir üniversiteyi kazandım. Yıl ve dönem uzatmadan okulu bitirdim. Sonuç koca hiç. 3 kez kpssye girdim teki hiç çalışmadan deneme amaçlıydı. Diğer ikisine çalıştım ve hep kıl payı kaçırdım atamayı. Benimle aynı yıl giren benden düşük puan almış arkadaşlarım güle oynaya atandı sırf farklı branş oldukları için ve ben mülakat illeti yüzünden belki atanabilecekken atanamadım. Eşimin ailesi ve memur emeklileri okumuşlar. Kendi ailemdekiler memur. O kadar ezik hissediyorum ki. Okuyorum diye hiç ev işi yemek yaptırmadı annem. Atanırım garantisiyle de gönül rahatlığıyla evlilik yoluna girdim( eşimle evlendiğim için zerre pişman değilim) ama çok ezik hissediyorum. Çünkü ne ev işi yapıyorum güzelce ne para kazanıyorum. Hamile kaldım çok şükür Rabbim bir an arattırmadan nasip etti. Ama o kadar işsizlik psikolojisindeyim ki her gün karamsarım. Ha ama asla hırslı biri değilim( bu özelliğimi sevmiyorum) kpssye çalışmıyorum artık çünkü umudum yok. Kamçılayan hiçbi şey yok. Çünkü emeğimin karşılığını alacağım bir sistem yok. Atanmış olmak bana o kadar utopik geliyor ki artık sanki onlar ordinaryus bense lise mezunuymuşum gibi fark yaratıyor onlarla aramda. Çünkü toplum gözünde de böyle. Çok özgüvensizleştim. Depresyona girdim. Bebek eşyaları çok pahalı. Eşimin ve kendi ailemin yanına ne zaman gitsem huzursuz oluyorum. Babaannemler bile kardeşimin kendilerine kendi maaşıyla aldığı şeyleri ballandırarak anlatıyorlar. Hiç kimseye katkım yok. Eve katkım yok. Asalak gibi yaşıyorum. Çok uzun oldu. Kusuruma bakmayın. Ağlamaktan bıktım, bunları düşünmekten bıktım, eğitim sisteminden bıktım. Eşim sana sonra iş buluruz diyor da işte bomboşum. İçimde kocaman eksiklik var. Keşke büyümeseydim hiç. O yüzden bu iğrenç sistemde atanabilmeyi başarmış öğretmenleri tebrik ediyorum. Şu saatten sonra atansam da büyük bir yılgınlık var üzerimde ve yıllarca atamam sanırım.
Senin yasadiklarinin aynisini yasiyorum bende atanamadim bransimda fizik hic bir zamanda atanacagimi sanmiyorum. Esiminde öyle aman aman bi isi yok ustelik kendi dugunumuzu kendimz yaptik 2 yillik evliyim hala kredi ödüyoruz. Butun takilarimi bozdurduk hala bitmedi borcumuz. Evimiz kira. İkimizin de ailesinde yardim edecek durum yok. Emeklerimin karsiligini alamadigimami yanayim yoksa bu maddi sıkıntılarla cebellestigime mi. Ben calisiyordum normalde ama hamile kalinca isi biraktim cunku ilk gebeligim dusukle sonuclandi ikincisinde cok korktuk. Ama artik hamileyiz böyle seylerle canimizi sıkmamamiz lazim. Bebegimiz etkileniyor. Ben saldim artik para pul is güc mevzularini. Suan tek istegim cocugumn saglikla dünyaya gelmesi. Elimiz ayagimz tutuyo cok sukur baska islerde calisiriz. Bizi bu duruma dusuren vicdansizlar utansin. Hic canini skmaya degmez sıkılsakta bunalsakta sonuc ayni cunku.
 
Senin yasadiklarinin aynisini yasiyorum bende atanamadim bransimda fizik hic bir zamanda atanacagimi sanmiyorum. Esiminde öyle aman aman bi isi yok ustelik kendi dugunumuzu kendimz yaptik 2 yillik evliyim hala kredi ödüyoruz. Butun takilarimi bozdurduk hala bitmedi borcumuz. Evimiz kira. İkimizin de ailesinde yardim edecek durum yok. Emeklerimin karsiligini alamadigimami yanayim yoksa bu maddi sıkıntılarla cebellestigime mi. Ben calisiyordum normalde ama hamile kalinca isi biraktim cunku ilk gebeligim dusukle sonuclandi ikincisinde cok korktuk. Ama artik hamileyiz böyle seylerle canimizi sıkmamamiz lazim. Bebegimiz etkileniyor. Ben saldim artik para pul is güc mevzularini. Suan tek istegim cocugumn saglikla dünyaya gelmesi. Elimiz ayagimz tutuyo cok sukur baska islerde calisiriz. Bizi bu duruma dusuren vicdansizlar utansin. Hic canini skmaya degmez sıkılsakta bunalsakta sonuc ayni cunku.
Allah hakkınızı kimsede koymasın ,ataması yapılmayan öğretmenlerin hep yanındaydım ve hala yanındayım.
 
Burda öğretmen olan arkadaşlarımızı okudukça o kadar çok etkileniyorum ki( lütfen yanlış anlamayın sizin suçunuz yok hiç) sonra bir düşünce deryasına dalıp gidiyorum. Mezun olalı 4 yıl oldu. Olması gereken yaştan küçük bitirdim üniversiteyi çünkü okula küçük başlamıştım. İlk yılımda iyi bir üniversiteyi kazandım. Yıl ve dönem uzatmadan okulu bitirdim. Sonuç koca hiç. 3 kez kpssye girdim teki hiç çalışmadan deneme amaçlıydı. Diğer ikisine çalıştım ve hep kıl payı kaçırdım atamayı. Benimle aynı yıl giren benden düşük puan almış arkadaşlarım güle oynaya atandı sırf farklı branş oldukları için ve ben mülakat illeti yüzünden belki atanabilecekken atanamadım. Eşimin ailesi ve memur emeklileri okumuşlar. Kendi ailemdekiler memur. O kadar ezik hissediyorum ki. Okuyorum diye hiç ev işi yemek yaptırmadı annem. Atanırım garantisiyle de gönül rahatlığıyla evlilik yoluna girdim( eşimle evlendiğim için zerre pişman değilim) ama çok ezik hissediyorum. Çünkü ne ev işi yapıyorum güzelce ne para kazanıyorum. Hamile kaldım çok şükür Rabbim bir an arattırmadan nasip etti. Ama o kadar işsizlik psikolojisindeyim ki her gün karamsarım. Ha ama asla hırslı biri değilim( bu özelliğimi sevmiyorum) kpssye çalışmıyorum artık çünkü umudum yok. Kamçılayan hiçbi şey yok. Çünkü emeğimin karşılığını alacağım bir sistem yok. Atanmış olmak bana o kadar utopik geliyor ki artık sanki onlar ordinaryus bense lise mezunuymuşum gibi fark yaratıyor onlarla aramda. Çünkü toplum gözünde de böyle. Çok özgüvensizleştim. Depresyona girdim. Bebek eşyaları çok pahalı. Eşimin ve kendi ailemin yanına ne zaman gitsem huzursuz oluyorum. Babaannemler bile kardeşimin kendilerine kendi maaşıyla aldığı şeyleri ballandırarak anlatıyorlar. Hiç kimseye katkım yok. Eve katkım yok. Asalak gibi yaşıyorum. Çok uzun oldu. Kusuruma bakmayın. Ağlamaktan bıktım, bunları düşünmekten bıktım, eğitim sisteminden bıktım. Eşim sana sonra iş buluruz diyor da işte bomboşum. İçimde kocaman eksiklik var. Keşke büyümeseydim hiç. O yüzden bu iğrenç sistemde atanabilmeyi başarmış öğretmenleri tebrik ediyorum. Şu saatten sonra atansam da büyük bir yılgınlık var üzerimde ve yıllarca atamam sanırım.

Yazdiklarini ve sana cevap yazan arkadaşlarin yazdiklarini okudum. Bir de ben içimi dökeyim dedim; yanlız değilsin anla diye... Ben 37 yaşındayım. Teknik lise branş ogretmeniyim; tabii ki atanamayan tayfadan. duygularimi anlatmaya inan kelimeler yok. icimdeki bir zamanlar olan hayal kirikligini nasil anlatacağım inan kelime secemiyorum. bak ben zamaninda anadolu lisesi mezunu; sonrasinda da Marmara Üniversitesi gibi önde gelen universitelerden birinden mezunum. mezun olali tam 14 yil oldu. 17 yil tüm ogrencilik hayatim boyunca tek hayalim bir gün ögretmen OLABILMEKTI. ne kadar masummuşuz ki; okullar bitince hayaller gerceklesecek zannetmisiz. hic bilemedim ki; kpss, kadrosuzluk, bürokrasi vs vs gibi yaşadığım ulkenin engellerine takilip hayallerimi gecmise gömmek zorunda kalacagimi. evet aynenböyle oldu. mezun olduktan sonra her yil acilan kadro bir elin parmaklarini gecmedi. inanin nefret ettim sistemden. bana kizmayin ama simdiki aklim olsa asla o kadar paralamaz, yipratmazdim kendimi. okumak cok da önemli degilmis demek ki bu memlekette onu anladim. ama tabii her kötü şeyin elbette bir güzel karşılığı da oluyor. teknik lise branş ogretmeni olduğum için ogretmenlik degil de; branşima ait özel sektorde tam 9 yil çalıştım. 3000 gün kadar primim var. ücretli ogretmenlik de denedim ama insan emegini sömürmekten öte olmayan, ögretmenligi ve ogretmenleri bukadar asagilayan bir sistemden Öte degildi o da. branşimla ilgili büyük bir şirkette tam 7 yıl orta düzey yöneticilik yaptim. velhasil bu sürecin sonunda once eşimi sonra da hemen kızımı nasip etti Rabbim. bu arada benim ikinci evliligim. ve ilk evliligimde eşimden dolayi cocuk olmuyordu. ögretmenlik hayalinden sonra, tam 3 buçuk yil evlat hasreti de çekmek ayrica sinavim oldu. sonra Rabbim (cocuklarimin babası demekten gurur duydugum) degerlimi, kiymetlimi, canim eşimi nasip etti. evliligimin 1 buçuk ayında 4 haftalik hamileliğimi öğrendim .kizim şu an 4 yaşını bitiriyor. ve ben ikinci kuzuma 12 haftalik hamileyim :)
ögretmenlik okullarda nasip olmadi belki ama öyle güzel bir evlat yetiştiriyorum ki evde; tarif edecek kelime yok. herkesin sınavı farkli; guzel düşün, güzel hayal etm unutma yanliz degilsin kesinlikle. sevgilerimle :) öpüyorum seni.
 
Gerçekten çok zor şeyler yaşamışsınız aile olarak. Aileden biri mutsuzsa bu herkesi etkiliyor biliyorum. Nasip işte ben de kardeşimle aynı yıl sınava girdim. O atandı ben atanamadım. Gerçekten nasip işi. Çok teşekkürler güzel yorumun için.

ben seni çok iyi anlıyorum bu yüzden. ama her şey bir süreç. iş kapısı çok önemli, özellikle bizim kimsemiz yoktu. biz bunları yaşadık, sense şimdi bunları düşünüyorsun. inan çalışmak istemekten vazgeçmezsen önünde sonunda bir kapı açılıyor. şimdi böyle şeyler düşünmen bir şey değiştirmeyeceği gibi seni strese sokar. önce bebeğe odaklan hayırlısıyla al kucağına ondan sonra yapabileceklerine bakarsın. şansın bol olsun.
 
Üzülme ağlama lütfen.. gerçi bende bütün gün ağladım.. niye böyle yapıyorlar anlamıyorum.. eşimde beni çok üzüyor sevgili aydingelini bugün ağlamaktan gözlerim şiş. O kadar çok üzdü ki beni biri gelmiş arabasına çarpmış allahım dedim ahımı aldı o mu çıkıyor. Kv ayıp ediyor kuzum ama takma onları üzülmemeye çalışmamız gerekiyor sanırım. Ama bende bir şeyler kopuyor gözümü karartıyorum sanırım planlar yapmaya başladım geleceğe dair.. beni karar vermek zorunda bırakacak gibi. Affedilemeyecek şeyler söylüyor sabrım kalmadı..
Bende eşime sinir oluyorum biz simdi ayri eve cikicaz kayinvalidemle birlikteyiz benimkide gece calisiyo sabah geliyo bizde iste kaynanam kayinpeder benim annrm babam onun abisi 2 3 gundur yeni eve gidiyoruz evde esyaliydi esyalari bosaltmamix gerek ugrasiyoruz biyandan kayin pederim kirilcak tamir edilcek yerlerle ugrasiyo bi yandan esya bosaltiyoz bizimkinide 6.30 da kaldiriyorum 7 ise gidicek tamam diyo kalkiyo sonra kendine geldinmi bi sorar insan napiyonuz ne ediyonuz kolayladinizmi isleri hic uyanir uyanmaz oyun oynuyo sinirlerim zipliho bide ikinciye arayinca uyandinmi diye be arayip duruyon gibisinden konusuyo cok sinirliyim cok simdi gece aricak o beni acmicam telefonlarini uyuz oldum cok ya
 
Ben de oluyor ya bugün 2.kez oldu .çarpıntı değil kalbime bıçak batıyormuş gibi oluyor hafif hafif nefes alıyorum derin nefes alamıyorum ortalama 40-50 dakika sürüyor bu durum.seninki kaç dakika sürüyor?
valla şu an bile çok derin derin nefes alamıyorum. her gün böyle olmuyor ama evet hamilelikten beri ara ara yaşıyorum bunu. az önce 1 saat yürüdüm geldim. yürüyüşten sonra açılıyorum biraz. hareketsizlikte yıpratır. çok odaklanmayın bu duruma derim ben. normaldir herhalde.
 
valla şu an bile çok derin derin nefes alamıyorum. her gün böyle olmuyor ama evet hamilelikten beri ara ara yaşıyorum bunu. az önce 1 saat yürüdüm geldim. yürüyüşten sonra açılıyorum biraz. hareketsizlikte yıpratır. çok odaklanmayın bu duruma derim ben. normaldir herhalde.
Teşekkür ederim bakalım umarım geçer.
 
Back