İkinci katın balkonundan düştü canım, kv ye emanet ettim ev işi görüyordum elinde örgüye dalmış balkon kapısınida açmış kilitlemeyi unutmuş çocuk çıkmış demire tırmanıp betona kafa üstü çakılmış, kafatası karpuz gibi dağılmış, Dr bizim akrabalara söylemiş yaşama şansı çok yok gibi heran kaybedebiliriz diye ama bana kimse bişey demedi, 72 saat bekleyecez şuan bişey diyemem dedi o kadar, yüce Rabbim e şükürler olsun ki 72 saat sonra yapılan bilinç testine tepki verdi, ayikmadi tabi hemen ama küçük bir adimdi hayata, 6.
gün solunum cihazını çıkardılar sesi çok boguktu ama ağlıyordu, ilk defa ağladığı için mutlu oldum, 10 gun kaldı yoğun bakımda hep ağladı sızdı uyudu uyandı yine ağladı meğer gözleri görmüyormuş çocuğumun sonradan farkettim çok şükür servise çıkınca görmeye başladı, bi kaç gün daha sürekli ağladı ama aynı odada emirin yaşında bi kız kalıyordu o dikkatini çekti ona gülmeye felan başladı, babasi oyuncak yigdi odaya tabi onlarla oynadı derken kendine geldi çocuğum.
Şuan çok çok iyi çok şükür, kafatası nda kırık var ama kapanır dedi dr, tek sıkıntımız kırıktan dolayı beyin zedelenmiş, epilepsi olma riski varmış, buna şükür diyoruz.
Çok uzun anlattım kusura bakma, etkisinden kurtulamıyorum, Allahım kanlı düşmanıma dahi yaşatmasın bu acıyı, nasıl dayandım diye düşünüp çıldıracak gibi oluyorum.
saat 12 de yanliş hatırlamıyorsam tüm isim bitmiş odama çıkmıştım. Gece 1 Cm. Sonra 4 dedi yarım saat sonra 6 sonra 8 sonra ikin !!!
