Vallahi zor tuttum kendimi. İyi ki de tutmuşum, bu sabah daha sakin ve normal ortalık, ipleri aldım elime.
Demir'i sürekli, kimse sana istemediğin sekilde dokunamaz, istemedıgın seylerı yaptıramaz, vuramaz, vs diyerek dolduruyorum tüm gün. Öyle birşey olursa hemen benimle paylas, ne olursa olsun ben senı korurum dıyorum ama dogru mu yapıyorum sence bılmıyorum? O da, o kadar adaletli bir çocuk ki maasallah, yoksa vurdu mı neden ağlıyorsun dıyorum, hayır anne çekti acıdı vs diyor. Kadına sorunca, o da giyinmek istemiyor, kolunu kendı cektı suraya carptı vs dıyor. Yanı öyle mınık seyler kı, gizli kameradan dahı anlasılabılecegını sanmıyorum. Çünkü, öyle vicdansız bır kadın degıl, sanmıyorum.
Bır kere gözdağı vermek için, çocugu döven bakıcının hikayesini anlattım. Bn annesi olsam, kapıyı üzerine kilitler, ağzını burnunu kırana dek döverdim. Pasaportunu da yırtar atar, hakkında çocuga darptan şikayette bulunup bir de hapse attırırdım dedım. Ayrıca yaratıcılık örneği olarak, köydeki akrabalarına kadar bulup hepsının beşikteki bebeğe kadar tanımaz ağzını burnunu kırdırırdım dedim. Nasıl ama iyi gözdağı vermişim di mi?!? :)
Canım ben işe başlayamıyorum tüm bu aşırı duygularım yüzünden. Oğluma 6 aylık hamileyken işten ayrıldım. Hep kendım baktım buyuttum, oğlum 3.5 yasında oldu sımdı de kızım 4.5 aylık oldu. Yanı işe dönmedim bir daha.
Eziyet olurum mıllete çalışıyor olsam, yurumez o iş
(