Kızlar malum yemek, iş, güç, bebek.
Her şey yarım kalıyor..
Geçen memleketten döndük, çamaşır as, topla, katla, ütüle.. Temizliktemizlik..
Çöp atmaktan bile nefret eder olmuştum. Üç ayrı çöp kovasını topla, birleştir, ayrı ayrı poşetler geçir vs vs. Eşime diyordum, çöp atmak bile bir iş.
Hani özlem de var, efkâr tavan yapmış. Üstelik bebeğim hava değişimi yaşamış, huysuz.
5 dk iş 15 dk bebiş :)
Eşim sınavlar sebebiyle geç geliyordu, ben, evim, her şey yarım yamalak. "Yahu" dedi "Sen akşama kadar ne yapıyorsun merak ediyorum" Hiç seslenmedim. Zira görünürde haklıydı, o işte ben evdeydim..
Bugün 2,5 saatliğine dışarı çıktım. Önce 1 saat dışardaydım eve geldim, sağdığım sütü içmemiş kuzum, meme verdim, altını temizledim, al babası, dedim. Daha odadan çıkmadan eşim "Uykuu zamanııııııııı" demeye başladı :)
Gittim kalan işimi hallettim, geldim ki eşim kan ter içinde kalmış. Telefon açmıştım "çay koy, simit aldım" Sen tut çaydanlığı ocağa susuz koy, yak! :)
"Çok rica ediyorum bir daha bana 'Akşama kadar evde ne yaptın' deme. En azından çaydanlık yakmıyorum" dedim. Eh anladı tabii :)
Şimdi güya markete gidecektik, kuzum da babası da sızdı içerde :)