- 14 Mart 2013
- 5.906
- 3.234
Canim yüreğine saglik ben yazindan cok büyük dersler aldım kendi adima bazen benim enerjim düşüyor eşim beni güçlendirmeye çalışıyor bazen o çok kötü oluyir ben onu toparliyorum iste ne bileyim yazmak istedim paylastigin için teşekkürler
canımm tüp bebek nedenlerimiz farklı belki hikayelerimiz hep aynı.. Bizde hiç korunmadık benim adet düzensizliğim yüzünden gitmiştim dr'a pko var dedi ama çok önemli bir durum değil çocuk düşünmüyorsan doğum kontrol hapı kullan falan dedi hapı aldım eve gelene kadar düşündüm çocuk için çok erkendi ama "ya olmazsa" fikri beni çok korkutmuştu. Eşime bende gayet sıradan bir şekilde anlattım böyle bir durum varmış bence biz korunmayalım baktık bir süre olmazsa tekrar dr' a gideriz zaman kaybetmemeiş oluruz dedim tamam dedi. 1 yıl korunmadık ve çocuğumuz olmadı ben bu arada özel bir kaç dr'a gittim bana hepsi farklı teşhis koydu senin hiç yumurtan oluşmuyor diyen bile oldu hepsinden ağlayarak çıktım. Ikimizde özel sektörde çalışıyoruz ve izin sıkıntısı yüzünden ben çoğu dr'a yalnız gittim geldiğimde eşime anlattım ve sağolsun hep destek oldu benimle çocuğu olsun diye evlenmediğini allah nasip ederse çok mutlu olacağını ama olmasa da zaten mutlu olduğunu söyledi durdu. O zaman hiç belli etmezdi duygularını. Sonra bir devlet hastanesinde testlerimizi yaptırırken eşim test yaptırmak istediğini söyledi yaptırdık ertesi gün ben sonucu yine yalnız almaya gittim sonuç çok kötüydü dr direkt öyle ayaküstü tüp bebekten başka şansımız olmadığını söyledi . Işte o zaman o kadar ağlak olan ben güçlü olmak zorunda kaldım.. Eve gittim eşimle testlerin tekrar edilmesi gerektiğini söyledim," sonuçlar aynı çıkarsa tüp bebek yaptırmamız gerekirmiş, aslında bir yandan iyi oldu ilaç tedavisi, aşılama vs. Derken zaman kaybetmedik başarı oranı en yüksek olan tüp bebekmiş" falan diye anlatmaya başladım. Sorun bendeyken o kadar güçlü olan adam içine kapandı, sustu bazen ağladı... şimdi biz birbirimiz için güçlü olmak zorunda hissediyoruz kendimizi, çok fazla kaptırmamaya çalışıyoruz tüp bebek için ama içten içe ümitleniyoruz işte..
Tabiki ben çok anlattım amaya çok konuştum aynı senin gibi basit bir iş arasında basit bir konu gibi... Daha biz 1. Tüp bebek için ilaçlara bile başlamadık ama ben eşimle sürekli olmazsa ikincisini şurda yaptırırız iyi bir hastaneymiş falan diye konuşuyorum sırf olmama ihtimaline alışsın sarılacağı başka bir ümidi olsun diye.. Ama işte arkadaşlarımızın çocuklarına nasıl baktığını görüyorum, kucağına alamayışını, tedirginliğini, o anda gözlerinde oluşan hüznü, hepsini görüyorum ve hep dua ediyorum ona hayırlı bir evlat verebilmek için.. Allah çabalarımızı boşa çıkarmasın.. Napalım bu da bizim sınavımız..
ne güzel söyledin naiadd bu da bizim sınavımız diye... evet bu da bizim sınavımız ama ben hep korkuyla düşünüyorum çocuğum olunca sınavım ne olacak acaba diye bu da beni korkutuyor.kayınvalidemin bir lafı vardır 'kızım kim bu dünyada sıkıntısız ki, herkes bir çeşit çeker' der hep (kendiside zamanında çektiği için ) Allah kaldıramayacağımız yük vermesin inşallah.Herkesin ne duası varsa rabbim kabul etsin. hikayelerinizden çok etkilendim.benzer şeyleri bende yaşadım, yaşıyorum. Çok ağlayan biri değilken en ufak şeylere bile gözüm doluyor. şuan bile bıraksam kendimi hüngür hüngür ağlarım. Allah hepimize sağlık versin. Hem ruh halimizi biran önce düzeltmemiz lazım hamiş olursak bebeklerimizde bizim gibi ağlak olur
teşekkürler yazdıklarınız için.
eşimde özel sektör çalışanı, ben devletteyim ama benim için bile, müdür bişey demiyo ama rahatsız edici bi durum, işi asmak gibi gelmiyo değil. o yüzden genelde 5 e alıyorum randevumu, bi saat erken çıkıyorum; hastaneye 1 saat mesafemiz. eşime de bi çok kez sorun oluyosa gelme dedim. şefi ile arası çok iyi, malzeme almaya diye çıkıyo işten, doktor kontrolleri özellikle 15-20 dk sürüyo, sonrasında da onun işi ile ilgili yapması gerekenleri hallediyoruz ve öyle geliyoruz. şefi dışında bilen yok hastaneye gittiğimizi, o şekilde idare diliyo; Allah onlardan da razı olsun.
ben hep inşallah sorun bendedir diye geçirmiştim ilk zamanlar, nedenini bilmezken. eğer eşimde olsa nasıl toparlarım ki onu diye düşünmüştüm. içine kapanırsa, benimle konuşmazsa.... naiadd; aynen senin dediğin gibi genelde sorun bende olmasına rağmen, negatif sonuçlandığında, sonrasında doktor konuşmamızda eşiminde spermlerinde şekil bozuklukları olduğunu söyledi doktor, çok yoğun olmamakla birlikte. o zaman eşimde daha bi hüzünlü hal aldı önce. ama çabuk toparladık.
dün gece evlilik yıldönümümüzdü, unutur diye düşünüyodum. elinde kocaman bi çiçekle geldi :))))) bi sene kahrımı çektin dedi :) ne kahrı estağfurullah dedim, hem bi ömür çekmiycekmiyiz birbirimizi dedim.... evdeydik. sıradan bi gece geçirdik. bu işlerin içinde kendimi bulduğumdan beri aklımdan geçen en kötü şey sadece şuydu... ya insan ilk evlilik yıldönümünde ne hediye alsam diye düşünmek ister, ben ona hediye olarak üzerinde pozitif yazan bi gebelik testi vermeyi çok isterdim. ilk yıl oldukça ağır gelebilir belki ama Rabbime şükürler olsun ki, süper bi insanla yolumu bir etti, bu ağır yük bi sınavsa; ilk yıl bizi birbirimize daha çok bağlayan bi sonuç aldık. bu bence çok güzel bi şii....
bi de evlenmeden önce, nişanılyken; ya çocuğumuz olmazsa konulu bi konuşmamız olmuştu; ben açtım konuyu tabi. tedavi oluruz dedi eşim. ona rağmen olmazsa ve sorun bendeyse dedim. yeniden tedavi oluruz dedi. ama olması imkansız derse doktor dedim... iyi günde kötü günde demiyo muyuz hayatım dedi. öyle ama dedim; eğer öyle bi şey olursa ben seni azad etmek isterim çünkü çocukları nası sevdiğini görebiliyorum... eşim; yani diyosun ki dedi, "eğer çocuğumuz olmazsa ve sorun erkek taraflıysa ben seni çekemem, çocuksuz bi ev düşünemiyorum, hayatıma bakarım...." öyle mi dedi.... hayır ne alakası var onu demek istemedim dedim; o zaman bunu da deme dedi. şimdi insanın aklına gelenin başına gelmesi midir bu, dua anıma denk geldi de Allah da kabul mu etti, yoksa zaten kaderimizdi ve biz o yüzden mi bunu yaşıyoruz diyorum arada bir. dilimi ısıraydım diyorum... çok kez Allah göstermesin diyerek söylemiştim ama.... bazen aklımda olanın dilimde olmasına nası kızıyorum anlatamam