Dün öğle saatlerinde eşimle biraz alışverişe çıktık. Deva'yı anneme bıraktık. Uyutup çıktık evden, öğle saatlerinde 3 saatten önce uyanmaz genelde,o rahatlıkla biraz dolaşalım dedik.
1 saat kadar sonra annem aradı, Deva çok ağlıyor diye, telefondan da nasıl cırlama sesi geliyor kızımın :sinifsinif: Uçarak eve geldik, apartmanın girişinden kızımın sesi geliyordu, o nasıl bir ağlama, sanırsınız ki bir yerini kesmişler !
Annem ne yapacağını şaşırmış, o da ağlamaklı.. Karnı tok, gazı yok, altı temiz, ateşi yok, masaj yaptım, mama yaptım, kucağımda gezdirdim, salladım.. Ama hiç susmadı yarım saattir dedi.
Kızımı aldım kucağıma, o an öyle bir şey oldu ki.. Kızım susuverdi..Başını göğsüme yaslayıp, iç çekmeye başladı. Yatırıp emzirdim hemen, emerken sürekli göğsümü tuttu, iç çekti.. 5 dakika sonra da uyuyakaldı, ama göğsümü öyle sıkı tutuyordu ki, o şekilde uyuttum mecburen.. Dün bütün gün, kucağımdan hiç bırakmadım.. Gecede yanımızda uyudu, ama çok enteresan, bir eli ile hep ya parmağımı, ya göğsümü tutarak uyudu..
Bir taraftan çok mutlu oldum, bir taraftan çok üzüldüm onu bırakıp gittiğim için.. Şimdi düşünüyorum da, annelik ve kızımla aramızdaki bağ ne kadar muhteşem opuyorumnanaktan
Ve yine düşünüyorum ki, ben kızımı bırakıp nasıl işe gidicem :sinifsinif:?
