jnaz,pamugum, yaralım hepimiz aynı durumdayız....benim ailem "şimdi biz bişey deriz,sen onu yaparsın yarın bigün sizin yüzünüzden oldu diye başımızın etini yersin" diye olabildigince müdahale etmediler ve halende etmiyolar....gerci hersey tamam ama insan yanında manevi bi güç istiyo,sonuçta bende onların arkamda oldugunu bilerek ayaktayım,onlar zannediyo ki cok güçlüyüm,herseyin üstesinden gelebilirim....bazen gelemiyorum ama .......tek bi söze ihtiyacım oluyor....kayınvalidemleri hiç konuşmayalım bile.....yazlıktaydılar döndüler,dügüne gittiler,oradanda istanbula gececeklermiş,gezip egleniyolar....aşkımla biz ortalarda debelenip duruyoruz bende hırsımı aşkımdan cıkarıyorum....garibim gecen gün,"haklısın farkındayım herseyin ama nolur bana surat asma "dedi....o kadar üzüldüm ki....