merhaba arkadaşlar. 4 sene önce severek hatta ailemle büyük çatışma yaşayarak sevdiğim adamla evlendim. ilk yılımızda herşey çok güzeldi hayat tozpembeydi ta ki hamile kalana kadar. istediğimiz bir bebekti ancak düşük tehlikem ve yaşadığım diğer sorunlar nedeniyle oldukça zorlu bir hamilelik süreci geçirdim. doğuma kadar ilişki yaşamamızda yasaktı ve eşim bu süreçte hiç yanımda olmadı. kendini arkadaşlarıyla gezip tozmaya verdi ve hep ihmal edildim. tek başıma yaşadım tüm hamileliğimi desem yalan olmaz. bu konuları çok konuşmaya çalıştım o zamanlar eşimle ama hep inkar etti ve üstüne gittikçe düşük tehlikeme rağmen beni defalarca hırpaladı. doğumdan sonra herşey düzelir belki dedim ama herşey daha kötü bir hal almaya başladı. bebeğe karşı hiç ilgisi ve yardımı yoktu. herşeyin altından tek başıma kalktıkça sinirlerim yıpranıyordu. üstelik çalışıyordum da. iş ev bebek derken sürekli kavgalarımız başladı. ufacık şeylerden kavga eder hale gelmiştik. öyle ki bir defasında bana şiddet bile uyguladı ve ben bebeğimi alıp soluğu hastanede aldım. darp raporu alıp bu evliliği bitirmekti amacım. peşimden hastaneye geldi ve engelledi beni. kucağımdan çocuğu alıp gitti ve o raporu alırsam çocuğumu kaçırcağını söyledi. mecburen eve döndüm. pişman olduğunu bir daha asla beni üzmeyeceğini ve hep yardım edeceğini söyledi. ve ben son bir şans vermek istedim bebeğim için. bunu ona da söyledim. en ufak bir olayda daha fazla bu evliliği yürütemeyeceğimi ve herşeyin biteceğini kesin bir dille anlattım. zaten ona olan sevgim azalmıştı hatta bitmişti. sadece çocuğum için bu evliliğe katlanıyordum. bikaç ay herşey iyi gidiyor gibi görünse de kavgalarımız çatışmalarımız yeniden başladı ve artık olay çok çirkinleşmeye başladı. kadınlığıma kadar dil uzattı ve bu çok ağırıma gitti evden kovdum. günlerce ayrı yaşadık. bu sürede bebeğimi düşünüyordum sadece. onun için neyin doğru olduğuna karar vermeye çalışıyordum. böyle bir ailede büyümesi mi yoksa boşanmak mı? daha henüz karar verememişken bir anda eski sevgilim numaramı bulmuş ve beni aramaya başladı. zaten oldukça kafamın dumanlı olduğu günler yaşıyordum ve fazlasıyla sevgiye ilgiye ihtiyacım vardı. eşimden beklediğim ilginin çok çok fazlasını gösteriyordu. farklı şehirlerde olduğumuzdan telefonda konuşuyorduk sadece ve ben hep konuşmamak için çabalasam da onun ilgisine karşı koyamıyordum. evli olduğumdan, bebeğimden ve evliliğimin bir çıkmazda olduğundan haberi vardı. ve bana söylediği tek şey; bugüne kadar hep seni bekledim, çocuğun ve sen başımın tacısınız. onun çok iyi biri olduğunu biliyorum ancak bebeğim için kafam fazlasıyla karışık.
maddi açıdan herhangi bir sıkıntım yok çalışıyorum. bebeğimin kavga dolu bir ortamda büyümesi mi iyidir yoksa boşanmış bir ailede mi bilmiyorum? boşanırsam eğer bir süre sonra eski sevgilimle evlenmeli miyim onu da bilmiyorum? herşey darmadağınık hayatımda ve ben ne yapacağımı bilmiyorum? sizler ne yapardınız benim durumumda yardımcı olabilir misiniz bana?
bu arada bir çocuk psikoloğundan randevu alıyorum bebeğim için en doğru kararı verebilmek adına. sizlerinde fikirlerini merak ediyorum