Arkadaşlar
Benim eşimle problemlerimi çoğunuz biliyor. Biz iki gün önce yine kaynanamın dolduruşu yüzünden ço büyük bir kavga ettik. Ben ağır konuştum, o da bana vurdu.Ben de bunun üstüne çocuğu da alıp ablamlara gittim.
Ertesi gün p.tesi adliyeye gidicem, sen de orda ol bitsin bu iş dedim.Ama o gün kaynanam ablamı arayıp ben gitmeden önce, bir sürü saçmalamış. Babam da eşimi aramış, o da ben karımı çocuğumu çok seviyorum onlarsız yapamam demiş.
Neyse dediğim gibi ben mesaj çektim, aramayınca bugün öğlen dışardayken aradım.Ablamlar çok kızgın olduğu için, o gelip yalvarmadan, ne gidersin ne de konuşursun diyolar diye.
Öğlen konuştuk, adam dünden razıymış, ilk boşanan biz değiliz, falan filan diye konuştu.annesi yine iyice doldurmuş, ayrılmamız gerektiğini iyice işlemiş kafasına. Ben de tamam o zaman ama önce bi konuşalım. Ondan sonra mahkemeye gidelim dedim
Akşama doğru kontür yükletmek için çıkınca aradım, yarın gel insan gibi konuşup halledelim diye.
Ama açmadı, belki yarım saat aradım. Yok.En son annesinin evini aradım, ordadır diye burda yok, niye arıyosun dedi. Ben de kocam çocuğumun babası, ayrılacaksakda oturup önce bizim konuşmamız lazım, sonra aile büyükleri konuşur dedim.
O da benim oğlumun seninle konuşacak bişeyi yok, baban yoldan gelince onunla konuşur diyince beynim döndü.
Ben orda da bilerek vermiyor diye düşündüm, çünkü kaynım boşanırken gelinine yapmadığı rezillik kalmamıştı.
Ablamlara gittim, ben dayanamıycam, gidicem, kocamın da anasında derdi neymiş,öğrenicem, ağızlarının payını verip gelicem dedim.Kaynanama geldim, orda da yok, o da öğlenden beri ulaşamıyomuş.
Kaynanam aradı aradı, en sonunda açtı,ben dışardayım o ablasına gitsin, sonra konuşuruz demiş.
Ben iyice delirdim, ben eve gidiyorum, oraya gelicek, konuşup halledicez dedim.
Bu arada giderken eşime meslaj çektim, eve gidiyorum, gel ne olucaksa olsun diye.
Bi geldim halbuki evdeymiş.
Biz başladık yine kavgaya, annesini aradı, anne sen bizim aramızı bozuyomuşsun, falan diye benim tüm söylediklerimi söyledi. Ben delirdim, sen ne dedikoducu kadınlar gibi, laf taşıyosun, sanki kendisi bilmiyomu ne yaptığını, sen de dünden meraklıymışsın, annenin dibine girmeye dedim.
Bu yine çıldırdı. Tam odaya geçtik, konuşuyoduk, abisi geldi.Bir sürü attı, tuttu, yine beni suçladılar, yok tek sorun benim kıskançlığımmış, annesi bişey yapmıyomuş.Ama yine de eğer onun yüzünden oluyosa bir daha görüşmezmişiz falan. Konuştu konuştu gitti.
Eşimde oğlumla beraber bir iki saat önce yattı, uyuyor.
Ama ben çok kötüyüm. Ne yapıcağımı şaşırdım, babam arıyor ağlıyor, ne olur yapmayın kızım ayrılmayın diye. Ablamlar, kardeşim o nasıl sana vurur, kesinlikle barışmıycaksın diyor.
Uyumadan önce konuşalım dedim, üstüme gelme sonra konuşuruz dedi, yattı.
Ben tükürdüğümü yalamak istiyorum, nede oğlumu babasız bırakmak. He bu arada beni baştan beri istemeyen kaynanamda kocamı bırakmak, onu güldürmek istemiyorum.
Şimdi ben çok mu grursuz, haysiyetsiz oldum.Ben sadece oğlumu düşünüyorum.İki gündür ablamlarda çocuğa gerek ablam, gerek eniştem, gerekse çocuklar dur yapma falan diye durmadan laf söylüyolar.
Daha 2,5 yaşında anlamıyor.Ben de zorla üzülmemek için alıp çocuğu sürekli uyutuyorum. Babamın yanına gitsem, annem yok. babam zaten dengesiz, hiç olmuycak laflar söylüycek. Oğluma bi of bile deseler çok zoruma gidiyor.
İki güne kalmaz babamla birbirimize gireriz. Ama kendimi kocama karşı ve etrafa karşı küçük düşürmek istemiyorum.
Ona sadece oğlum için döneceğimi herkesin anlamsını , ve özellikle de kendinin anlamsını istiyorum.
2 gündür içim yanıyor, ciğerlerim parçalnıyor.Sürekli sakinleştirici içip uyuyorum.Ama ne kadar daha uyuyup, unutabilirdim ki olanları, en iyisi bi an önce ne olucaksa olsun dedim.
Ama yanlış mı yaptım, ben çok mu grursuz adi bir insanım. Neyim ben, ne yapmam lazım bilmiyorum.
Herkes bişey söylüyor, kafam çorba gibi.Tabi ki herkes kendi çocuğunu haklı görüyor.Ama burda haklı haksız kim önemli değil, önemli olan ne yapmam gerektiği,
siz dışardan bir insan olarak tarafsız yaklaşıp , bana ne yapmam gerektiğini söyleyin lütfen.
Allah rızası için, çünkü delirmek üzereyim..
Benim eşimle problemlerimi çoğunuz biliyor. Biz iki gün önce yine kaynanamın dolduruşu yüzünden ço büyük bir kavga ettik. Ben ağır konuştum, o da bana vurdu.Ben de bunun üstüne çocuğu da alıp ablamlara gittim.
Ertesi gün p.tesi adliyeye gidicem, sen de orda ol bitsin bu iş dedim.Ama o gün kaynanam ablamı arayıp ben gitmeden önce, bir sürü saçmalamış. Babam da eşimi aramış, o da ben karımı çocuğumu çok seviyorum onlarsız yapamam demiş.
Neyse dediğim gibi ben mesaj çektim, aramayınca bugün öğlen dışardayken aradım.Ablamlar çok kızgın olduğu için, o gelip yalvarmadan, ne gidersin ne de konuşursun diyolar diye.
Öğlen konuştuk, adam dünden razıymış, ilk boşanan biz değiliz, falan filan diye konuştu.annesi yine iyice doldurmuş, ayrılmamız gerektiğini iyice işlemiş kafasına. Ben de tamam o zaman ama önce bi konuşalım. Ondan sonra mahkemeye gidelim dedim
Akşama doğru kontür yükletmek için çıkınca aradım, yarın gel insan gibi konuşup halledelim diye.
Ama açmadı, belki yarım saat aradım. Yok.En son annesinin evini aradım, ordadır diye burda yok, niye arıyosun dedi. Ben de kocam çocuğumun babası, ayrılacaksakda oturup önce bizim konuşmamız lazım, sonra aile büyükleri konuşur dedim.
O da benim oğlumun seninle konuşacak bişeyi yok, baban yoldan gelince onunla konuşur diyince beynim döndü.
Ben orda da bilerek vermiyor diye düşündüm, çünkü kaynım boşanırken gelinine yapmadığı rezillik kalmamıştı.
Ablamlara gittim, ben dayanamıycam, gidicem, kocamın da anasında derdi neymiş,öğrenicem, ağızlarının payını verip gelicem dedim.Kaynanama geldim, orda da yok, o da öğlenden beri ulaşamıyomuş.
Kaynanam aradı aradı, en sonunda açtı,ben dışardayım o ablasına gitsin, sonra konuşuruz demiş.
Ben iyice delirdim, ben eve gidiyorum, oraya gelicek, konuşup halledicez dedim.
Bu arada giderken eşime meslaj çektim, eve gidiyorum, gel ne olucaksa olsun diye.
Bi geldim halbuki evdeymiş.
Biz başladık yine kavgaya, annesini aradı, anne sen bizim aramızı bozuyomuşsun, falan diye benim tüm söylediklerimi söyledi. Ben delirdim, sen ne dedikoducu kadınlar gibi, laf taşıyosun, sanki kendisi bilmiyomu ne yaptığını, sen de dünden meraklıymışsın, annenin dibine girmeye dedim.
Bu yine çıldırdı. Tam odaya geçtik, konuşuyoduk, abisi geldi.Bir sürü attı, tuttu, yine beni suçladılar, yok tek sorun benim kıskançlığımmış, annesi bişey yapmıyomuş.Ama yine de eğer onun yüzünden oluyosa bir daha görüşmezmişiz falan. Konuştu konuştu gitti.
Eşimde oğlumla beraber bir iki saat önce yattı, uyuyor.
Ama ben çok kötüyüm. Ne yapıcağımı şaşırdım, babam arıyor ağlıyor, ne olur yapmayın kızım ayrılmayın diye. Ablamlar, kardeşim o nasıl sana vurur, kesinlikle barışmıycaksın diyor.
Uyumadan önce konuşalım dedim, üstüme gelme sonra konuşuruz dedi, yattı.
Ben tükürdüğümü yalamak istiyorum, nede oğlumu babasız bırakmak. He bu arada beni baştan beri istemeyen kaynanamda kocamı bırakmak, onu güldürmek istemiyorum.
Şimdi ben çok mu grursuz, haysiyetsiz oldum.Ben sadece oğlumu düşünüyorum.İki gündür ablamlarda çocuğa gerek ablam, gerek eniştem, gerekse çocuklar dur yapma falan diye durmadan laf söylüyolar.
Daha 2,5 yaşında anlamıyor.Ben de zorla üzülmemek için alıp çocuğu sürekli uyutuyorum. Babamın yanına gitsem, annem yok. babam zaten dengesiz, hiç olmuycak laflar söylüycek. Oğluma bi of bile deseler çok zoruma gidiyor.
İki güne kalmaz babamla birbirimize gireriz. Ama kendimi kocama karşı ve etrafa karşı küçük düşürmek istemiyorum.
Ona sadece oğlum için döneceğimi herkesin anlamsını , ve özellikle de kendinin anlamsını istiyorum.
2 gündür içim yanıyor, ciğerlerim parçalnıyor.Sürekli sakinleştirici içip uyuyorum.Ama ne kadar daha uyuyup, unutabilirdim ki olanları, en iyisi bi an önce ne olucaksa olsun dedim.
Ama yanlış mı yaptım, ben çok mu grursuz adi bir insanım. Neyim ben, ne yapmam lazım bilmiyorum.
Herkes bişey söylüyor, kafam çorba gibi.Tabi ki herkes kendi çocuğunu haklı görüyor.Ama burda haklı haksız kim önemli değil, önemli olan ne yapmam gerektiği,
siz dışardan bir insan olarak tarafsız yaklaşıp , bana ne yapmam gerektiğini söyleyin lütfen.
Allah rızası için, çünkü delirmek üzereyim..