2. Çocuk fikri

S

Sonami

Aktif Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
15 Ekim 2023
1.417
1.703
53
26
Dün bi misafirliğe gittim. Orda yaşları 5 ve yakında 4 olacak kardeşler vardı. Oğlum uyumludur, sakindir, özellikle çocuklara karşı daha çok bi çekingenliği var bi arkadaşı hariç, çok çocuklu ortamda bulunmadı. Pek yaşıtı yok çevremde. Kardeşler kendi aralarında oynamaya çok dalıyolardı oğlumda bi kaç kere yaklaşımı tepkisiz kalınca kendi başına oynamaya başladı. He belki de onlara göre biraz küçük kaldı yaşı bilmiyorum (26 aylık) ama ben bundan çok etkilendim. Yani sanki oğlumun bi kardeşi olursa aynı onlar gibi olur, kimseye ihtiyacı olmaz gibi hissettirdi o görüntü. Yetişkinliklerini yaşamadan, ileride hayat önümüze ne koyar bilemem. Oğlum tek çocuk olarakta eminim yolunu bulur bu hayatta. Sadece ben bi kardeşi olacaksa da ne biliyim oğlum ilkokula başlarken falan olsun diye düşünürken iyi bi iletişim kurabilmeleri için 6 yaş farkının çok olacağı konusunu düşünmeye başladım.

Şu anda Ekim ayında sonlandırılan gebeliğimle alakalı bebeğin genetik testinde bi sorun olduğunu fark ettiler, Ocak ayınca eşimle bende test vereceğiz. Zaten 2. Çocuk düşünsek bile eğer genetik sorunumuz varsa oğlumda kontrol edilmeli, olası gebelik tüp bebek yoluyla olmalı ki sağlıklı olduğundan emin olunsun.

Ama ben bu yarım kalan gebelik sonrası hamilelikten korktum, sonlandırma sürecinde oğlumla 1 hafta ayrı kalmak sürecin en zor kısmıydı. Eşim de mutlaka kardeşi olmalı gözüyle bakıyor. Benim hazırım dememi bekleyecekmiş öyle diyor. Sizden öğrenmek istediğim şu. Bu şartlarda siz 2. Çocuk fikrine nasıl bakardınız? Hemen bugün demiyorum. Ama siz olsanız en fazla ne kadar beklerdiniz?
 
Ben travmatik bir doğum yaptığım için ikinci çocuk fikri korkutucu geliyor ama bi kardeşi olmasını istiyordum. Üç yaşında hamile kalsam dört yaş olsa aralarında diye düşünmüştüm. En sağlıklı yaş farkının da bu olduğunu okuduğumdan.
 
Ben tek çocuk olmayı çok isterdim .Kendi adıma elimde değil.Hani sevmediğim den değilde.Hayat o kadar zorki.Ablan abin olsada herkesin evi yolu derdi karakteri farklı oluyor.Maddi yönden aile her çocuğu süper büyütecek ne bileyim çok iyi eğitim verip kendi çok iyi kazanacak konuma getirecekse birşey diyemiyorum.Bu devirde tek ev tek araba 3 kardeşe değil tek kişiye kalsın diye bakıyorum.Büyüyoruz hayat savuruyor insanı insan herşeyi istiyor elbet Bebek kalsak hep sorun yok.Benim kızım asla kardeş istemedi.Benim ekonomim ona iyi şartlar sağlamak üzerine.Cok arkadaşı var sosyal hayatı.Benim kişisel fikrim bu.Herkes kardeş olamıyor genelde karindaş oluyor.Sanş yani karakterleri çok önemli ele girince hayat mücadelesine düşünce insanlar değişebiliyor.Herkesin kendi karari ben sadece o rizkiyla gelme olayinda yokum o rizkı biz çalışıp cabalayip yaratıyoruz .Bizde akıl var biz planlıyoruz olursa Allah ruhu dünyaya gönderiyor ama sorumluluk bize ait.
 
Kardeşi olsa bile büyüyene kadar zaman gerek. Onun yerine neden çocuğa arkadaş bakmıyorsunuz? Kres olur, oyun grupları olur, bence çocuğa arkadaş bulun. Çocuğa kardeş çocuga kardes diye tedaviyle ugraşıcaksınız, kliniklerde geziceksiniz o süreçte de çocukla ilgilenemeyecesiniz çocuk hepten yalnız kalacak. Onun yerine gerçekten çocuğa koyun zamanınızı, beraberce sosyalleşin ,dışarı çıkın oyun grubu bulun onlara gidin.
 
Çocuklarımın arasında 5 yaş var. Ben çok memnundum ilk çocuğum büyüdüğü için onun bana yükü olmadı ama iki kardeş çokta oynayamıyorlar yaş farkı etkiliyor
O yüzden şimdiki aklım olsa kendimi düşünmeyip peş peşe yapardım
 
26 ay birlikte oyun dönemi değil zaten. Onunla çok ilgilenen oynayan çocuklar da olsa oynamazdı içinde bulunduğu dönem gereği. Bu açıdan gereksiz yere duygusallaştırmayın kendinizi.

Bugün çocuk yapsanız bile gelişim dönemleri bambaşka iki çocuğunuz olacak. Birbirlerine arkadaş olma ihtimalleri yok. Ergenlik sonrasında ancak.

Kardeşten önce çocuğu sosyalleştirmeyi düşünün bence.

İkinci çocuk kararı eşinizle birlikte maddi manevi yer ayrıntıyı düşünerek almanız gereken bir karar. Ne buradaki fikirlerle ne de eşlerden birinin tek başına isteği ile olmaz.
 
Bilmiyorum. Oğlumun doğumu sezaryen olmasına rağmen pek travmatik değildi. 9 günlük yoğun bakım sürecimiz oldu ama kötü bi süreç değildi. Hastanemiz iyiydi, travma kalmadı ama bu sonlandırılan gebelik beni hamilelik konusunda korkuttu. Zaten plansız bi bebekti ama kabul etmiştim. Şimdi bu seçenek benim elimde. Kişisel olarak doğrumun ne olduğunu da bilmiyorum
 
Eşimin babadan mirası çok, babası vefat ettiği için dedesinden kalacak malı da var. Kendi işletmesi var çok şükür şu an iyi kazanıyor. oğlumun geleceği için endişelenmiyorum. Hatta kardeşi olsa maddi gelecek ikisi içinde güzel olur. Mesele maddiyat değil. Doğru hareketin ne olduğunu kestiremiyorum sadece. Belki burdaki fikirler ne yapmam gerektiğini anlamama yardımcı olur diye yazdım
 
İyi bakabilecekse ben kimsenin kararına karışmam şahsen maddi manevi yeterim ilgi olarakda yeterim diyen iyi anne baba olan kendi bilir saygı duyarım hayırlısı olsun sizin içinde
 
Çünkü yakın çevremde tuvalet eğitimi olmadan kabul eden, 3 yaş altı kreş yok. Oyun grubu araştırıyordum o süreçte bu sorunlu gebelik süreci patladı. Daha yeni toparlıyorum hiç aklımda yokken dün öyle bi ortam görünce biraz kendimle çeliştim. Tuvalet eğitimini tamamlayabilirse bi sonraki okul döneminde anaokuluna göndericem. Onun içinde iyi olacağının farkındayım.zaten sosyaliz baya evde pek durmuyoruz oğlum benden başkalarıyla da yakınlaşsın istiyorum ama çocuklu çevrem pek olmadığı için daha çok ya büyük yaş ya da yetişkinlerle iletişim kuruyor.
 
İşte bende ileride bunu düşünmekten çekiniyorum
 
Doğumum kolay olsaydı maks aralarında dört yaş olacak şekilde ikinci çocuğumu isterdim ben.
 
Aslında farkındayım söylediklerinizin. İşte bu duygusallığa düşüp yanlış adım atmaktan korkuyorum. Ya da yine kişisel düşüncelerim ileride değişirse ve ben bu kadar ara bırakmaktan pişman olursam diye de korkuyorum. İki uçu şeyli değenek gibi geliyor bu konu bana. Eşim olmalı dese de ne kadar hırpalandığımın farkında. Bu konu benim kararına kalmış durumda
 
garciaas .!.:
İyi bakabilecekse ben kimsenin kararına karışmam şahsen maddi manevi yeterim ilgi olarakda yeterim diyen iyi anne baba olan kendi bilir saygı duyarım hayırlısı olsun sizin içinde
Genişletmek için tıkla...
Teşekkür ederim. Ben kendimden emin olmadan adım atmam asla ama aynı zamanda ben korkuyorum diye de çocuğumun sahip olabileceği ve mutlu olacağı birşeyi de kaçırsın istemiyorum. Dün öyle bi ortam görünce üzüldüm işte ne biliyim
 
Siz çalışıyor musunuz. Ben evde olsam ikinci çocuğu düşünürdüm. Ama şu an bakıcı kreş vs tüm bunları düşünmek beni öyle yoruyor ki. Evde olsam isterdim kardeşi olmasını. Onda da 4 yaş ara koyardım muhtemelen.
 
Oğlumun doğumundan sonra işten ayrıldım. Evde olmak pek benim istediğim bişey olmasa da çocuğumun bakımından kendim sorumlu olmak daha çok hoşuma gitti. Aslında dünkü ortam olmasaydı ben 3 yaş itibariyle kreşe verip işe geri dönmeyi düşünüyordum
 
Bir çocuğun en az 2 sene anne üstünde hakkı olduğunu düşünüyorum. Yani bebek iki yaşına gelene kadar bence anne, bile isteye doğurmamalı. Sadece o bebekle ilgilenmeli.

İki yasından sonra hamile kalınsa doğana kadar üç yaş olur. Ve kardeşler arası 3-4-5 yaş, makul bi farktır. Birlikte oyun oynama ve paylaşımlar açısından daha avantajlıdır. 5 yaştan fazlası sanki biraz jenerasyon farkına giriyor.

24 ay dönemi de birlikte isbölümü içinde oyundan ziyade, paralel oyun dönemidir. O yaştaki çocukları düşünün. Birlikteyken bile hepsi bireysel oyun oynar. Suan bi kardeşi de olsaydı onunla pek bi paylaşımı olmazdı.

Eğer maddi manevi gücüm yeter derseniz, bence kardeş güzel bi fikir. Dediğiniz gibi arayı çok açmadan bir çocuk daha yapılabilir.
 
Doğru zaman geldiğinde bu tereddütler olmaz. Biraz daha büyüse daha rahat olur 2. Eğer geç kalma durumunuz yoksa amh gibi bekleyin. Benim olduğu halde ben hala beklemedeyim. Cesaret edemiyorum ama istiyor gibiyim. Adım atamadım. Ve 10 ay önce 26 ayı düşünüyorum. Korkunçtu. Şimdi daha kolay. Bence hamilelik süreci de kolaylıkla geçirilmeli.
 
Teşekkür ederim bu yorumun bana ne kadar iyi hissettirdiğini bi bilseniz maddi bi zorluk çekmeyeceğimizden eminim, manevi zorlukta karar verdikten sonra üstünden kalkamayacağımı sanmıyorum. Zaten onlarda 4-5 yaş çocuklar yani zaten onların o paylaşımını çoktan kaçırdım ama belki bi yerden doğrusunu yaparım diye umut ediyorum
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Geçip giden gençliğim
3 4 5
Yorumlar
80
Görüntüleme
4K
garciaas
Y
  • Kilitli
Yalnızlıktan sıkılanlar
2 3
Yorumlar
50
Görüntüleme
2K
At Kili Firca
A
2 erkek cocuk biri özel çocuk...
2
Yorumlar
22
Görüntüleme
678
nalaaan
B
Boşanmaya çalışıyorum ve çocuklarım var
2
Yorumlar
21
Görüntüleme
599
Tugceee1212
  • Kilitli
Yolun sonu.. boşanma kararım.
Yorumlar
15
Görüntüleme
2K
Miss Salvatore
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…