Psikologla oturup konuşamam ki iki dk zıplamadan durmuyorGeçecek güzel dostum bitecekAllah bir lütuf vermiş biraz zor evet ama bitecek
İnanın herkes annesi ile büyütme şansına sahip olamıyor
Bazısının çocuğu olmuyor mesela ben 3.defa tüp bebeğe başladım defalarca bebeklerimi kaybettim. Herkesin imtihanı farklı daha çok gençsiniz bitecek lütfen üzülmeyin yiyin için beslenin birde online psikologlar var aşırı iyi geliyor eğer fırsatınız varsa konuşun onlarla
Ağlasa dahi masaj yap ozamanlar bende ağlamasındna korkardım ağlamasın diye kırk takla atardım ama biraz ağlasın bir şey olmaz masajı ihmal etme gerçekten en iyi masaj iyi geliyor. Özellikle her beslenmeden önce bacaklarını karnına doğru ittir. Bir de bize hamak yok iyi gelmişti. Kolik yani gazlı bebekler sallanmaktan hoşlajırlar ayağında galan sallamayı dene kriz anlarındw. Cok enteresan ama bi kere yaptığında ağlıyo sevmiyo diyip yapmamazlık yapma. Benim kıs o gün ayağımda salladığımda ağlasa öbür gün salladığımda rahatlar uyurdu. Birde beyaz gürültü sesini aç ağladığı zamanlarda o da rahatlatıyor.Mama veriyorum. Teşekkür ederim yazınız için ama masaj yaptırmıyor bizim ki hemen ağlıyor masajda . Duşu her gün yaptırmayı deneyeceğim ama çıkınca ağlıyor bu sefer de hep ağlıyor yani . Kucakta da mızmızlanmadan durmuyo zıplamam lazım her an
Gerçekten çok zor . Bıraksan durmuyor herkes kenara koy altı temiz karnı yoksa uyur sen alıştırmışsın diyor sanki keyiftenBenim de 3 aylık kolik bir bebeğim, 2 yaşında kızım var. Kızımdan sonra neye uğradığımı şaşırdım 7 24 kucakta sürekli ağlıyor ve dediğiniz gibi zıplamaktan kollarım bacaklarım tükenmiş durumda. Sinirlerimi söylemiyorum bile.. Kızımla çoğu zaman ilgilenemiyorum bir kap yemek bile yapamaz duruma geldim. Eşim hallediyor kızımızın bakımını vakit oldukça beni dinlendiriyor kalan bir miktar akıl sağlığımı ona borçluyum. Çok zor gerçekten....
Aynen kucağa alışmış diyenleri kucağıma alıp boğmak istiyorum bazen.Gerçekten çok zor . Bıraksan durmuyor herkes kenara koy altı temiz karnı yoksa uyur sen alıştırmışsın diyor sanki keyiften
Şu an tükenmişlik sendromu yaşıyor olabilirsin. Benim kızım da tıpkı böyleydi. Bizim çok uzun sürdü emzirmeyi bırakana kadar. Muhtemelen sütüm dokunuyordu ona. Şimdi iki yaşında tüm sıkıntıları bitti. Erkenden yatıp uyuyor. Gece üçlere dörtlere kadar uyumaz kucağımda gezerdi. Hiç bitmeyecek gibi geliyordu. Hayattan bezmiştim. Ama bitiyor. Hatta şimdi iki aylık hamileyim (sürpriz bir şekilde) umarım gelen kızım kadar problemli bir bebek olmazAnnemi kaybettim . 23 yaşımdayım. Amerika’da yaşıyorum. 2.5 Aylık oğlum var ama tükendim . Yardım edebilecek kimse yok ve eski hayatımı özlüyorum . Annemi istiyorum gelsin bana yardım etsin açıp dertleşeyim geçecek kuzum desin inanmayayım ama bekleyeyim malesef onu anne olunca hem çok iyi anladım hemde daha çok özledim . Kendi bebeğime bakarken ben annemi istiyorum ve bu durum çok zoruma gidiyor . O kadar gazlı bir bebek ki kakası da mukuslu . Sütüm olduğu halde emziremedim sezeryan sonrası biberon kullanmışlar bebeğim mememi almadı bende uğraşmadım acıdan depresyondan şoktan . Kimseyi görmek konuşmak istemiyorum yemek giyemiyorum hep kusuyorum . Ölecek gibi hissediyorum kendimi . 2.5 Aylık oldu hala gazlı koltuğa bırakıyorum 2 dk sonra gezmek istiyor zıplayarak uyutabiliyorum. Kuzenlerime baktım ama hiç böyle değillerdi. Bazen keşke yapmasaydım diyorum ben o kadar güçlü değilmişim . Duş almak yemek yemek istemiyorum çünkü uyanır diye korkuyorum . Öyle korkuyorum ki o uyurken kımıldamıyorum bile . Çünkü uyanırsa 3 saat kucaktan bırakamicam oturamicam hep zıp zıp bittim artık . Geçecek mi ne zaman geçecek
Benim de annem yok ben de yalniz buyuttum seni cok iyi anliyorum.Bir tek benim bebeğim böyle diye düşünme...emin ol birçok kişi aynı şeyleri yaşıyor.yorgun hissetmen çok normal ilk zamanlar gerçekten cok zor çünkü.Annemi kaybettim . 23 yaşımdayım. Amerika’da yaşıyorum. 2.5 Aylık oğlum var ama tükendim . Yardım edebilecek kimse yok ve eski hayatımı özlüyorum . Annemi istiyorum gelsin bana yardım etsin açıp dertleşeyim geçecek kuzum desin inanmayayım ama bekleyeyim malesef onu anne olunca hem çok iyi anladım hemde daha çok özledim . Kendi bebeğime bakarken ben annemi istiyorum ve bu durum çok zoruma gidiyor . O kadar gazlı bir bebek ki kakası da mukuslu . Sütüm olduğu halde emziremedim sezeryan sonrası biberon kullanmışlar bebeğim mememi almadı bende uğraşmadım acıdan depresyondan şoktan . Kimseyi görmek konuşmak istemiyorum yemek giyemiyorum hep kusuyorum . Ölecek gibi hissediyorum kendimi . 2.5 Aylık oldu hala gazlı koltuğa bırakıyorum 2 dk sonra gezmek istiyor zıplayarak uyutabiliyorum. Kuzenlerime baktım ama hiç böyle değillerdi. Bazen keşke yapmasaydım diyorum ben o kadar güçlü değilmişim . Duş almak yemek yemek istemiyorum çünkü uyanır diye korkuyorum . Öyle korkuyorum ki o uyurken kımıldamıyorum bile . Çünkü uyanırsa 3 saat kucaktan bırakamicam oturamicam hep zıp zıp bittim artık . Geçecek mi ne zaman geçecek
Ben babamı doğumdan 5 gün sonra kaybettim bebeğim erken doğmuştu babamın cenazesine bile gidemedim ne yemek istiyordum ne de su ama biliyorum ben kendimi bırakırsam bebeğim zarar görecek onun için dayandım onun için çabaladım onun kokusuyla ağladım onu düşündüm sizde öyle yapın bebeğini al kucağına kokla sana nasıl muhtaç olduğunun farkına var biz anneyiz kimseye ihtiyaci yok bebeğimizin bir tek bize ihtiyacı var bu günler mutlaka geçecek ama sen güçlü olmalısın bebeğin içinAnnemi kaybettim . 23 yaşımdayım. Amerika’da yaşıyorum. 2.5 Aylık oğlum var ama tükendim . Yardım edebilecek kimse yok ve eski hayatımı özlüyorum . Annemi istiyorum gelsin bana yardım etsin açıp dertleşeyim geçecek kuzum desin inanmayayım ama bekleyeyim malesef onu anne olunca hem çok iyi anladım hemde daha çok özledim . Kendi bebeğime bakarken ben annemi istiyorum ve bu durum çok zoruma gidiyor . O kadar gazlı bir bebek ki kakası da mukuslu . Sütüm olduğu halde emziremedim sezeryan sonrası biberon kullanmışlar bebeğim mememi almadı bende uğraşmadım acıdan depresyondan şoktan . Kimseyi görmek konuşmak istemiyorum yemek giyemiyorum hep kusuyorum . Ölecek gibi hissediyorum kendimi . 2.5 Aylık oldu hala gazlı koltuğa bırakıyorum 2 dk sonra gezmek istiyor zıplayarak uyutabiliyorum. Kuzenlerime baktım ama hiç böyle değillerdi. Bazen keşke yapmasaydım diyorum ben o kadar güçlü değilmişim . Duş almak yemek yemek istemiyorum çünkü uyanır diye korkuyorum . Öyle korkuyorum ki o uyurken kımıldamıyorum bile . Çünkü uyanırsa 3 saat kucaktan bırakamicam oturamicam hep zıp zıp bittim artık . Geçecek mi ne zaman geçecek
Merhaba öncelikle başınız sağolsun zor günler geçirmişsiniz ve geçiriyorsunuz. Biliyor musunuz bebeğinizle yaşayabileceğiniz güzel anıları kaçırıyorsunuz şu an. Belki sizin gerginliğiniz bile yansıyor olabilir ona. Ve en önemlisi eğer söylediğiniz gibi alerjisi varsa bu da bebekte huzursuzluk yapar. Kısa uyku aralıkları ,sürekli ağlama, kakada mukus ya da kan, kendini yay gibi germe olabilir. Eğer anne sütü almıyorsa muhakkak alerjiye özgü tıbbi mama kullanmalı. Öyle market mamaları sorununuzu çözmez. Eğer sorunlarınızla kendi başınıza baş edemiyorsanız psikolojik destek almanızı öneririm. İnanın herşey yoluna girer herşeyi unutursunuz kaçırdığınız zamana yanarsınız.Kesinlikle zaten yorgunluktan sinirlerim tepemde . Evet annelik zor dendi ama zorluk bu değil , bu çile . Tek istediğim bebeğimi mutlu görmek çünkü herşeyi yaşıyorum
Öncelikle başın sağ olsun. İnsan en zor zamanında annesini arıyor, bu yoklukla birlikte zorlukların sana iyice ağır geliyor. Benim anacığımda kanser hastası. Yaşı da var. Çok yardımcı olamadı bana annem de. Desteksiz olmak çok zor. Hele bir de gurbettesin. Sonuna kadar bunalmakta haklısın.Benim oğlum da inanılmaz zor bir bebekti meme reddi çok yaşadım. Ağlaya ağlaya az bir süre emzirdim, hep ağlardı uyumazdı. Geçmeyecek gibi geliyordu. Ama geçti. Her döneminin zorluğu var ama yenidoğan ayrı zor. Her bebek bir değil ama ileride çok güzel anlar yaşayacaksın bebeğinle, onları düşün.Annemi kaybettim . 23 yaşımdayım. Amerika’da yaşıyorum. 2.5 Aylık oğlum var ama tükendim . Yardım edebilecek kimse yok ve eski hayatımı özlüyorum . Annemi istiyorum gelsin bana yardım etsin açıp dertleşeyim geçecek kuzum desin inanmayayım ama bekleyeyim malesef onu anne olunca hem çok iyi anladım hemde daha çok özledim . Kendi bebeğime bakarken ben annemi istiyorum ve bu durum çok zoruma gidiyor . O kadar gazlı bir bebek ki kakası da mukuslu . Sütüm olduğu halde emziremedim sezeryan sonrası biberon kullanmışlar bebeğim mememi almadı bende uğraşmadım acıdan depresyondan şoktan . Kimseyi görmek konuşmak istemiyorum yemek giyemiyorum hep kusuyorum . Ölecek gibi hissediyorum kendimi . 2.5 Aylık oldu hala gazlı koltuğa bırakıyorum 2 dk sonra gezmek istiyor zıplayarak uyutabiliyorum. Kuzenlerime baktım ama hiç böyle değillerdi. Bazen keşke yapmasaydım diyorum ben o kadar güçlü değilmişim . Duş almak yemek yemek istemiyorum çünkü uyanır diye korkuyorum . Öyle korkuyorum ki o uyurken kımıldamıyorum bile . Çünkü uyanırsa 3 saat kucaktan bırakamicam oturamicam hep zıp zıp bittim artık . Geçecek mi ne zaman geçece
Doktor normal dedi test yaptırmadı ama ısrar mı etsem acaba çünkü içimden bir ses alerjik diyorMerhaba öncelikle başınız sağolsun zor günler geçirmişsiniz ve geçiriyorsunuz. Biliyor musunuz bebeğinizle yaşayabileceğiniz güzel anıları kaçırıyorsunuz şu an. Belki sizin gerginliğiniz bile yansıyor olabilir ona. Ve en önemlisi eğer söylediğiniz gibi alerjisi varsa bu da bebekte huzursuzluk yapar. Kısa uyku aralıkları ,sürekli ağlama, kakada mukus ya da kan, kendini yay gibi germe olabilir. Eğer anne sütü almıyorsa muhakkak alerjiye özgü tıbbi mama kullanmalı. Öyle market mamaları sorununuzu çözmez. Eğer sorunlarınızla kendi başınıza baş edemiyorsanız psikolojik destek almanızı öneririm. İnanın herşey yoluna girer herşeyi unutursunuz kaçırdığınız zamana yanarsınız.
O kadar haklısınız ki bugün bol bol öptüm kokladım bebeğimi ağlayacak diye korkmadan huzursuz edermiyim sıkar mıyım diye korkmadan ve sanırım daha çok ilgi istiyormuşMerhaba öncelikle başınız sağolsun zor günler geçirmişsiniz ve geçiriyorsunuz. Biliyor musunuz bebeğinizle yaşayabileceğiniz güzel anıları kaçırıyorsunuz şu an. Belki sizin gerginliğiniz bile yansıyor olabilir ona. Ve en önemlisi eğer söylediğiniz gibi alerjisi varsa bu da bebekte huzursuzluk yapar. Kısa uyku aralıkları ,sürekli ağlama, kakada mukus ya da kan, kendini yay gibi germe olabilir. Eğer anne sütü almıyorsa muhakkak alerjiye özgü tıbbi mama kullanmalı. Öyle market mamaları sorununuzu çözmez. Eğer sorunlarınızla kendi başınıza baş edemiyorsanız psikolojik destek almanızı öneririm. İnanın herşey yoluna girer herşeyi unutursunuz kaçırdığınız zamana yanarsınız.
Geçecek, hatta o kucağınızdaki minik size şefkat gösterecek sarılacak öpecek minik elleriyle saçınızı yüzünüzü okşayacakAnnemi kaybettim . 23 yaşımdayım. Amerika’da yaşıyorum. 2.5 Aylık oğlum var ama tükendim . Yardım edebilecek kimse yok ve eski hayatımı özlüyorum . Annemi istiyorum gelsin bana yardım etsin açıp dertleşeyim geçecek kuzum desin inanmayayım ama bekleyeyim malesef onu anne olunca hem çok iyi anladım hemde daha çok özledim . Kendi bebeğime bakarken ben annemi istiyorum ve bu durum çok zoruma gidiyor . O kadar gazlı bir bebek ki kakası da mukuslu . Sütüm olduğu halde emziremedim sezeryan sonrası biberon kullanmışlar bebeğim mememi almadı bende uğraşmadım acıdan depresyondan şoktan . Kimseyi görmek konuşmak istemiyorum yemek giyemiyorum hep kusuyorum . Ölecek gibi hissediyorum kendimi . 2.5 Aylık oldu hala gazlı koltuğa bırakıyorum 2 dk sonra gezmek istiyor zıplayarak uyutabiliyorum. Kuzenlerime baktım ama hiç böyle değillerdi. Bazen keşke yapmasaydım diyorum ben o kadar güçlü değilmişim . Duş almak yemek yemek istemiyorum çünkü uyanır diye korkuyorum . Öyle korkuyorum ki o uyurken kımıldamıyorum bile . Çünkü uyanırsa 3 saat kucaktan bırakamicam oturamicam hep zıp zıp bittim artık . Geçecek mi ne zaman geçecek