- 2 Temmuz 2013
- 15.807
- 18.335
Merhaba berirem beni yanlış anlamazsın umarım. Bence insan bir yerden sonra bir b planı hazırlamalı. Hiç bebek sahibi olamayabilirsin. Bunun için ömrünün sonuna kadar yas mı tutacaksın? Evlat sahibi olup 15 ve 12 yaşlarındaki çocuklarını aynı anda bir kazada kaybeden birini tanıyorum. Hayatta ne olacağı belli olmaz. Ben seni tam olarak anlayamam. Hiç çocuğum yok ve henüz istemediğim için o duygu nasıldır bilmiyorum.
Evlat edinmek istememeni çocuğun evlatlık olduğunu söylerler diye istemiyorsun sanırım. Ama Zaten doğrusu da bilmesi. Annemin bir arka daşı çok uzun yıllar sonra yeni doğan annesi babası ölmüş bir bebeği aldı. Bebek çok hastaydı. Bir sürü tedavi ve ameliyat oldu. Bu esnada bu aile bütün varını yoğunu bu bebeğe harcadı. Kadın o sırada hamile kalmış kendiliğinden. Ama aldığı bebeği tercih etti ve kendi çocuğunu dünyaya getirmedi. Şimdi o kız 16 yaşında ve evlatlık olduğunu biliyor yine de anne babasına çok düşkün.
Seni yine de anlarım evlatlık istemiyor olabilirsin. Ama ben olsam kendime bir sınır koyardım. Şu zamana kadar ya da şu noktaya kadar tedavi olacağım. Eğer olmazsa da hayatıma başka değerler katarak yeni bir yol çizeceğim diye. Şahsi fikrim şu ki bir çocuk sahibi olmak güzel ama hayattaki tek güzellik değil. Olmuyorsa olmuyordur hayat sadece buna endeksli değil. Bu tamamen benim düşüncem. Umarım seni üzmemişimdir.
