1 varmis 1 yokmus

Ballarisi .!.:

Yeni uye kesin fakedir demeyin, kendi uyeligimle yazmiyorum. Yasadiklarimi kendi hesabimdan yazacak, o kadar yuku kaldiracak kadar yurekli degilim. Onuda denedim, yazdim yazdim sildim. Cok uzun olacak, tabii yasadiklarimin ne kadari anlatilabilir bilmiyorum ama yazip rahatlamak icin burda olmam lazim. Bazi detaylari mideniz kaldirmayabilir, simdiden uyariyorum. Gerci kk nin hatunlari uyari vardi buna ragmen okudum, kendimi tutamadim deyip sonrasinda kinayip, yerden yere vurup yuregimi iyice daglayabilir sasirtici olmaz.

Evliligim uzun yillardir devam ediyor, cocuk sahibi olmak istemedim hatta istemedik epey bir zamanda bunu basardim taa ki yakin zamanda hamile oldugumu ogrenene kadar. Diger saglik sorunlarim, yalnizligim, psikolojik yetersizligimin yani sira birde hamileydim. Emin olamadim, testler testler ve testler. Uzerine tahliller, doktorun tebrik ederim su kadar haftalik hamilesiniz sozune cevap bile veremedim.

Ultrasonda bu kese, bu kesenin icindeki bla bla pit pit atan bir kalp, her ne kadar sesini duymasam orda atan bir sey var. Oraya gidene kadar umudum, evdeki testin yanlis olma ihtimali o degilse bile kalbi durmus dis gebelik vs bir negatiflik bekliyorum ki benim acimdan pozitif bir durum olacak ama tam aksine. Doktora kesin bir sekilde istemedigimi soyledim. Nette o kadar sey okudum ki herkes anne olmak icin cirpiniyor, siz nasil bir bencillikle aldirirsiniz diye feryat figan edenler. Kurtaj sonrasi pismanlik yasayanlar falan filanlar. Kararim net, ne istiyorum ve ne istemiyorum ayirimim cok belli. Ama o seni anne olarak secmis, iste Allah hep boylelerine veriyor, yillardir denemedigimiz yontem kalmadi bizimde olmuyor isteler.

Tum bunlarin arasindan siyrilmak, gercekten kim ne hissediyordu bilmek isterdim. Televizyon reklamlarina bakinca bebek bezleri, mamalar, su markanin bebek urunleri indirimleri, sosyal medyada bilmem kac haftalik hamileler, anneyiz bizler sanki bir mesaj almaliyim, yok alamiyorum. Icime bir iliklik geldi mi, kendimi anne duygusalliginda mi hissediyorum hayir yok. Aldiracakmis bilmem kimi ruyasinda gormus dogur demis kurtajdan vazgecmis ne oyle bir ilahi guc ya da mesaj. Cevremde akil alip danisabilecegim kimsede yok.

Telefondaki listeye baktim kime guvenip anlatabilirim diye. Bir arkadasima yazdim, geyik yapmak istesem hemen donerdi ama yok uzunca bir sure yazmadi. Biraz zaman gecince detay vermeden anlattim cok pismanim, her gun sorulariyla naptin doguracak misin? evlilik disi degil bir sey degil niye dogurmuyorsun bik bik bik seni kaybettimleriyle bogdu beni artik haha hihi yapan biri eksildi. Ben biri bir sey anlatirsa dinlerim, fikrimi sorarsa soylerim. Yoksa didik didik karsi tarafi bunaltmam, malzemeyi ellerimle verdim. Bu acidan bazen kk hatunlarina kiziyorum buraya yazinca az empati yapsaniz disarilara yayilmadan kendi icimde size yazacagim.

Bu kadar stresin icinde birde belirtiler yasiyorum yemek yiyemiyorum, istahim yok, dusunuyorum ben neyi yemeyi severim hih en iyisi onlardan baslayayim yok yutkunamiyorum canim bal olsa istemiyorum her sey zehir gibi. Insani suyunu bile icemeyecek hale getiren bu durum nasilda kutsal olur anlayamiyorum. Kilolarim gidiyor eriyorum, diyorum gercekten doguracak olsam bebek icerde acliktan olmez mi?

Doktor ultrasonda bakarken sormustum, icerde gercekten bebek var mi? Bir umut hayir yok demesini bekledim. Evetttt ben goruyorum dedi heyecanla, belki milyonlarca kadin bu hayalle asindiriyor oralari ama ben aksini duymayi cok isterdim. Burda isler hadi istemedin bir randevuyla aldir olmadi. Gitler, geller devletin kurumlarinda randevular once onlari ikna etmeler. Sigortayla gorusmeler falan filan.

Gunler gecince insan alisir karnindaki bebege belki aldirmak istemez diye konulan muddetler, bu muddete eklenen acligin verdigi sinir, stres, bulanti, kusma birde cevre bilmiyor hasta oldugumu duyanlarin hamile misin diye soranlarina yok canim benim arada oluyor boyle diye soylenen yalanlar. Halsizlikten banyo yapamama pijamayla battaniye altinda gunlerin gecmesini bekleme. En son kurtaj icin randevu almaya gittim sekreter agzini yayarak en erken bir haftaya randevu verebiliriz. Ben beklemek istemiyorum dedim doktorla konus dedi.

Doktor gayet kibar bir kadin tamamdir 2 gun sonraya verebilirim dedi. Rahatladim ama korkuyorum da nasil olacak, ne yapmaliyim fikrim yok. Anlatiyor ama deneyimsizim bu konuda deneyimli olmak ne kazandirirsa insana. Gunleri sayiyorum. Sabah icmem icin 2 ilac veriyor bunlari ic gel diyor. Diyorum ben kusuyorm surekli, iki ilac daha veriyor fitil gibi kullan diyor. Soruyorum vakumlu istiyorum, genel anestezi olsun mumkun mu? Tabii ki diyor burda zaten genel yapilir hep.

Ordan cikiyorum en azindan kafam rahat iki gun bekleyecegim bitecek, gececek diyorum. Rahatsizim ilac almam lazim icmiyorum. Esim diyor niye icmiyorsun ic rahatlarsin, misafir gidecek diye kotu mu agirlarsin kaldigi muddetce icimde rahat etsin diyorum. Beni tabii ki anlamiyor.

Kurtaj gunu erken kalkip ilac oncesi bir seyler yemek icin kendimi zorlayarak bir iki ufak atistirdim sonrasinda ilaci aldim. Bir iki saat icinde kanama basladi anlam veredim, bu ilac hani rahim agzi genislesin diyeydi diye dusunurken kusmalar devam etti. Icilen ilac, su ne varsa cikiverdi. Endise icinde aradim doktoru tekrar ilac mi icecegim, alttan fitil gibi koy dedi. Koydum yola ciktim. Yalniz gelmeyin operasyon sonrasi araba kullanmayi tavsiye etmiyorlar, destek olan biri olmali esimde isten gelecek.

Evden cikmadan durumum fena degil kanama var ama reglin ilk gun sancisi gibi katlanilabilir diye dusunuyorum, Allahim hangisi daha kotuydu hamileligi ogrendigim gun mu, sonraki ac ve stresli gunler mi yoksa bu mu derken. Otobuse bindim, sanki icim ilik ilik akiyor ama ne igrenc hissediyorum. Aktarma yapiyorum gidecegim yer uzak, metronun ici kalabalik, kapilar kapanmiyor icerisi gurultulu esime kiziyorum izin alsaydin arabayla gitseydim. Kanamam sanki o kadar cogaldi ki ustum basim batmis gibi hissedip, kendimi kasiyorum. Kastikca kramplar sancilar sanki giderek artiyor, aglamak istiyorum acimdan tabii ki aglayamiyorum.

Duraga geldim, indim daha once arabayla geldigim yeri bulamadim. Yon duygum yok, ne taraftan gidecegim, randevuma gec kaldim bi taraftan, telefondan bakiyorum saga mi sola mi gidecegim bilemiyorum. Bana yardimci olabilecegini dusundugum bir dukkana girip caddeyi soruyorum, yasadiklarim o kadar yorucu ki sonunda geliyorum. Merdivenlerden bir kat cikacak halim yok, asansoru bekleyecek tahammulum de.
Iceri girince kiz bana diger kapi diyor. Hangi kapi diye soruyorum zaten bir tane var diyor.

Acaba sen biliyor musun bu gozler goruyor mu orasi neresi, kac kapi var gercekten kapi olup olmadiginin farkinda miyim? Girer girmez ilk soyledigim ben cok susadim, kanamam ve sancim cok, Esim henuz gelmedi, beni sonra alin. Siz bekleme odasina gecin ben haber verecegim icerisi cok dolu dedi. Lavaboyu kullanabilir miyim dedim evet dedi. Sancidan oluyorum rahim agzi nasil acilir, kendi kendime gormus oldum o kadar parcalar dustu ki acaba bebek mi dustu diye dusundum, halbuki zaten bebegi istemiyorum ama tuvaletin deligine kan topagi seklinde gitsin de istemiyorum. Ne var ne yok delikteki anlamsiz seye bakiyorum.

Bunu kimseye soramadim. O dusen parca gercekten bebegin parcalari mi birde ona bebek deme henuz olusmamis diyenler var her neyse bebek cocuk kan pihtisi adi x olsun y olsun tuvaletin icinde olmasi beni rahatsiz etti bir turlu aklimdan cikaramiyorum. Tuvaletten bu endiseyle ciktim, esim bekleme odasinda, gelmis oturmus. O hep rahatti, yine rahat. Ben kivraniyorum, beklemek istemiyorum bitsin bir an evvel diyorum. Disarda iki asistan konusuyor yok ben girmeyecegim bu sefer sen gir diye aralarinda sen ben konusmasi yapiyorlar, sadece yaptiranlar icin yapanlar icinde zor durum.

Iceri girenler, icerden cikanlar yuzlerine bakiyorum acaba bir pismanlik, bir sey gorur muyum diye yok bir mana bulamiyorum. Iceriden ismim soyleniyor. Neyi cikarmam gerek, onlugu nasil giyecegim yardimci oluyorlar. Esyalarimi koydugum dolabin anahtarini boynuma asmam gerekmis, ustumde arkadan baglanan onlukler ilk kez giyiyorum yakasi oldukca yukardan bogazima degip rahatsiz ediyor, ne sacma diye dusunup galoslu ayaklarimla koridoru yuruyorum. Aman Allahim iceride bir suru sedye var baygin yatan, konusan kadinlar. Tam operasyon kapisinin yanindaki sedyeye yatin diyorlar yatiyorum, uzerimi ortuyorlar. Sonra yatmaktan sirtim agriyor, sancim var ayaklarimi kendime cekip sedyeye oturup olan biteni izliyorum.

Sedyeler arasi paravanlar var. Ama iceri giren cikanlari gorebiliyordum, sterilizasyon odasi tam karsimda. Birkac kadin odadan cikardiklarini kamufle etmis sekilde sterilizasyon odasina goturuyorlardi kanli sular gordum cok hassas olan ben ilk kez tiksinmedim. Tuvalette deligin icini inceledikten sonra daha tiksinir miyim bilmiyorum. Icerden cikan bir adam elimi sikip, kendini tanitti ama ugultu sekilde duydum adini hatirlamiyorum. Daha sonra tekrar gelip konustu yine anlamiyorum ne diyor. Iceri giren kadinlarin bir kismi yuruyerek yardimla sedyesine geciyor, bir kismi sedye uzerinde baygin halde.

Ve sira bana geldi. Iceri yuruyerek girdim ve bir sure oyle kapinin orda kalakaldim. Doktorum soyle otur, boyle vs yonlendirdi. Sol koluma az once kendini tanitan adam igneyi batirdi ve nefes al tarzi bir seyler soyledi. Doktorum ultrason cihazini sokup ekrana bakti, bende bir umut ekrana baktim tuvaletin deligine mi gitti yoksa orda mi diye ama goremedim bir sey. O ara nefes al, derin nefes al diyordu son gordugum operasyon odasinin tavanindaki beyaz isikti. Uyandigimda sol tarafima yatmis sekildeydim, bir kiz gelip nasilsin tarzi bir sey soyledi. Heralde su ister misin dedi hatirlamiyorum. Suyu getirdi, yattigim yerde bir yudum aldim biraz daha icmemi soyledi. Elimde bardakla bir sure daha uyudum galiba hatirlamiyorum.

Sonra bir baskasi geldi. Sedyede dogurulup ayaklarimi oynatmami kendimi nasil hissettigimi sordu, bir bardak suda ondan istedim gunlerdir icmedigim suyu icesim vardi. Sancim var deyince icerden bir ilac getirdi ve bir bardak su daha. Cikabilir misin dedi evet dedim. Ne yapip, yapmamam gerektigini soyleyecekti dedim esim disarda ona anlatin. Iceri gecip boynumdaki anahtari cikarip dolaptan kiyafetlerimi giyip esimin yanina bekleme odasina gectim. Ne kadar sure kaldim bilmiyorum, vakumlu mu oldu bebek wc nin icine mi dustu bunlar mi aldi o kisimlar yok, sedyeye kim yatirdi. Hey hanim kalk mi dediler kac dakika yattim bunlarin hic biri yok. Yaklasik yarim saat oldu dedi esim.

Hemen cikalim mi biraz oturalim mi diye sordu eve gitmek istiyorum dedim. Arabaya bindik yolda gelirken ictigim suyu ilacla birlikte yine kustum. En merak ettigim kurtajdan ne kadar sonra vucudum normale donecek, yiyip icebilecektim. Eve geldim yattim, uyaninca siparis edilmis yemekten biraz yeyip tekrar yattim, uyudum iki uc gun boyunca agzimda sanki uyutulurken verdikleri seyin tadi kokusu vardi arada bazen yine geliyor o koku. 24 saatte eskisine yakin derecede iyiydim. Sanki daha rahat yiyip, icmek icin bebegimi aldirmis gibi hissettim.

Pisman degilim yaptigimdan ama tabii ki bu duruma gelmek istemezdim, ben bildiginiz annelerden olamazdim, bunca eksigin oldugu bir ailede oda oyle buyumek istemezdi. Bir anlik zevkin icin beni dunyaya getirdin diye feryat etmesini duymak istemezdim ve nicesini soyleyebilirim. Herkes kurtaj sonrasi pismanligini yazmis. Bende dusundum dogurup pisman olmak daha kotu olur cunku o zaman bir cocugun, evladin sorumluluguda olmus olacak simdi kendimden sorumluyum.

Zaman gececek belki cantamda duran ultrason resmine bakip acaba kiz mi erkek mi diye dusunecegim ama keske demeyecegim. Ya da 2017 nin su ayinda yaklasik dogum tarihi diye verilen gunde aklima gelecek. Bunlar icin aglayip, dertlenmeyecegim.

Ben asil bundan sonrasi icin korkuyorum. Kondoma alerjim var ve artik guvenilir bulmuyorum, ilaclar yan etkilerle dolu gecen bir uye yine konu acti emboli vs yapiyor diye. Spirale ragmen hamile kalanda var ve kiminin vucudu onuda kabul etmiyor, geriye sevismemek kaliyor. Bunlar boyleyken bir daha hamile kalma ihtimalimin varligi beni esimden sogutuyor, nasil yakinlasacagim bilemiyorum.

Bir baska arkadasim gecen aradi, asilama yaptiracagini falan anlatti, ne guzel sen istemiyorsun bende bebekli arkadaslarimi kiskaniyorum dedi. Bende diyemedim yatip dinleniyorum, senin cabaladigin sey beni buldu aylardir bununla ugrasiyorum.

Birinin bekledigi, umit ettigi sey bir baskasinin istemedigi sey oluyor. Kimi cabaliyor elde edemiyor kimi de ben gibi istemesemde sahip oluyor. Herkesin umduklari bulduklariyla ayni olsun.
Bir gece hamile olarak yattigim yataga ertesi gece hamile olmayarak yattim. Benimki de bir varmis bir yokmus hikayesi oldu.

Genişletmek için tıkla...

deryaderya .!.:

Eee Bunu neden anlattınız anlamadım. Pişman değilsin mutlusun o halde burada yazmana gerek var mı? Psikologtan yardım alman iyiligine olur diye dusunuyorum.

Genişletmek için tıkla...

Ballarisi .!.:

Yeni uye kesin fakedir demeyin, kendi uyeligimle yazmiyorum. Yasadiklarimi kendi hesabimdan yazacak, o kadar yuku kaldiracak kadar yurekli degilim. Onuda denedim, yazdim yazdim sildim. Cok uzun olacak, tabii yasadiklarimin ne kadari anlatilabilir bilmiyorum ama yazip rahatlamak icin burda olmam lazim. Bazi detaylari mideniz kaldirmayabilir, simdiden uyariyorum. Gerci kk nin hatunlari uyari vardi buna ragmen okudum, kendimi tutamadim deyip sonrasinda kinayip, yerden yere vurup yuregimi iyice daglayabilir sasirtici olmaz.

Evliligim uzun yillardir devam ediyor, cocuk sahibi olmak istemedim hatta istemedik epey bir zamanda bunu basardim taa ki yakin zamanda hamile oldugumu ogrenene kadar. Diger saglik sorunlarim, yalnizligim, psikolojik yetersizligimin yani sira birde hamileydim. Emin olamadim, testler testler ve testler. Uzerine tahliller, doktorun tebrik ederim su kadar haftalik hamilesiniz sozune cevap bile veremedim.

Ultrasonda bu kese, bu kesenin icindeki bla bla pit pit atan bir kalp, her ne kadar sesini duymasam orda atan bir sey var. Oraya gidene kadar umudum, evdeki testin yanlis olma ihtimali o degilse bile kalbi durmus dis gebelik vs bir negatiflik bekliyorum ki benim acimdan pozitif bir durum olacak ama tam aksine. Doktora kesin bir sekilde istemedigimi soyledim. Nette o kadar sey okudum ki herkes anne olmak icin cirpiniyor, siz nasil bir bencillikle aldirirsiniz diye feryat figan edenler. Kurtaj sonrasi pismanlik yasayanlar falan filanlar. Kararim net, ne istiyorum ve ne istemiyorum ayirimim cok belli. Ama o seni anne olarak secmis, iste Allah hep boylelerine veriyor, yillardir denemedigimiz yontem kalmadi bizimde olmuyor isteler.

Tum bunlarin arasindan siyrilmak, gercekten kim ne hissediyordu bilmek isterdim. Televizyon reklamlarina bakinca bebek bezleri, mamalar, su markanin bebek urunleri indirimleri, sosyal medyada bilmem kac haftalik hamileler, anneyiz bizler sanki bir mesaj almaliyim, yok alamiyorum. Icime bir iliklik geldi mi, kendimi anne duygusalliginda mi hissediyorum hayir yok. Aldiracakmis bilmem kimi ruyasinda gormus dogur demis kurtajdan vazgecmis ne oyle bir ilahi guc ya da mesaj. Cevremde akil alip danisabilecegim kimsede yok.

Telefondaki listeye baktim kime guvenip anlatabilirim diye. Bir arkadasima yazdim, geyik yapmak istesem hemen donerdi ama yok uzunca bir sure yazmadi. Biraz zaman gecince detay vermeden anlattim cok pismanim, her gun sorulariyla naptin doguracak misin? evlilik disi degil bir sey degil niye dogurmuyorsun bik bik bik seni kaybettimleriyle bogdu beni artik haha hihi yapan biri eksildi. Ben biri bir sey anlatirsa dinlerim, fikrimi sorarsa soylerim. Yoksa didik didik karsi tarafi bunaltmam, malzemeyi ellerimle verdim. Bu acidan bazen kk hatunlarina kiziyorum buraya yazinca az empati yapsaniz disarilara yayilmadan kendi icimde size yazacagim.

Bu kadar stresin icinde birde belirtiler yasiyorum yemek yiyemiyorum, istahim yok, dusunuyorum ben neyi yemeyi severim hih en iyisi onlardan baslayayim yok yutkunamiyorum canim bal olsa istemiyorum her sey zehir gibi. Insani suyunu bile icemeyecek hale getiren bu durum nasilda kutsal olur anlayamiyorum. Kilolarim gidiyor eriyorum, diyorum gercekten doguracak olsam bebek icerde acliktan olmez mi?

Doktor ultrasonda bakarken sormustum, icerde gercekten bebek var mi? Bir umut hayir yok demesini bekledim. Evetttt ben goruyorum dedi heyecanla, belki milyonlarca kadin bu hayalle asindiriyor oralari ama ben aksini duymayi cok isterdim. Burda isler hadi istemedin bir randevuyla aldir olmadi. Gitler, geller devletin kurumlarinda randevular once onlari ikna etmeler. Sigortayla gorusmeler falan filan.

Gunler gecince insan alisir karnindaki bebege belki aldirmak istemez diye konulan muddetler, bu muddete eklenen acligin verdigi sinir, stres, bulanti, kusma birde cevre bilmiyor hasta oldugumu duyanlarin hamile misin diye soranlarina yok canim benim arada oluyor boyle diye soylenen yalanlar. Halsizlikten banyo yapamama pijamayla battaniye altinda gunlerin gecmesini bekleme. En son kurtaj icin randevu almaya gittim sekreter agzini yayarak en erken bir haftaya randevu verebiliriz. Ben beklemek istemiyorum dedim doktorla konus dedi.

Doktor gayet kibar bir kadin tamamdir 2 gun sonraya verebilirim dedi. Rahatladim ama korkuyorum da nasil olacak, ne yapmaliyim fikrim yok. Anlatiyor ama deneyimsizim bu konuda deneyimli olmak ne kazandirirsa insana. Gunleri sayiyorum. Sabah icmem icin 2 ilac veriyor bunlari ic gel diyor. Diyorum ben kusuyorm surekli, iki ilac daha veriyor fitil gibi kullan diyor. Soruyorum vakumlu istiyorum, genel anestezi olsun mumkun mu? Tabii ki diyor burda zaten genel yapilir hep.

Ordan cikiyorum en azindan kafam rahat iki gun bekleyecegim bitecek, gececek diyorum. Rahatsizim ilac almam lazim icmiyorum. Esim diyor niye icmiyorsun ic rahatlarsin, misafir gidecek diye kotu mu agirlarsin kaldigi muddetce icimde rahat etsin diyorum. Beni tabii ki anlamiyor.

Kurtaj gunu erken kalkip ilac oncesi bir seyler yemek icin kendimi zorlayarak bir iki ufak atistirdim sonrasinda ilaci aldim. Bir iki saat icinde kanama basladi anlam veredim, bu ilac hani rahim agzi genislesin diyeydi diye dusunurken kusmalar devam etti. Icilen ilac, su ne varsa cikiverdi. Endise icinde aradim doktoru tekrar ilac mi icecegim, alttan fitil gibi koy dedi. Koydum yola ciktim. Yalniz gelmeyin operasyon sonrasi araba kullanmayi tavsiye etmiyorlar, destek olan biri olmali esimde isten gelecek.

Evden cikmadan durumum fena degil kanama var ama reglin ilk gun sancisi gibi katlanilabilir diye dusunuyorum, Allahim hangisi daha kotuydu hamileligi ogrendigim gun mu, sonraki ac ve stresli gunler mi yoksa bu mu derken. Otobuse bindim, sanki icim ilik ilik akiyor ama ne igrenc hissediyorum. Aktarma yapiyorum gidecegim yer uzak, metronun ici kalabalik, kapilar kapanmiyor icerisi gurultulu esime kiziyorum izin alsaydin arabayla gitseydim. Kanamam sanki o kadar cogaldi ki ustum basim batmis gibi hissedip, kendimi kasiyorum. Kastikca kramplar sancilar sanki giderek artiyor, aglamak istiyorum acimdan tabii ki aglayamiyorum.

Duraga geldim, indim daha once arabayla geldigim yeri bulamadim. Yon duygum yok, ne taraftan gidecegim, randevuma gec kaldim bi taraftan, telefondan bakiyorum saga mi sola mi gidecegim bilemiyorum. Bana yardimci olabilecegini dusundugum bir dukkana girip caddeyi soruyorum, yasadiklarim o kadar yorucu ki sonunda geliyorum. Merdivenlerden bir kat cikacak halim yok, asansoru bekleyecek tahammulum de.
Iceri girince kiz bana diger kapi diyor. Hangi kapi diye soruyorum zaten bir tane var diyor.

Acaba sen biliyor musun bu gozler goruyor mu orasi neresi, kac kapi var gercekten kapi olup olmadiginin farkinda miyim? Girer girmez ilk soyledigim ben cok susadim, kanamam ve sancim cok, Esim henuz gelmedi, beni sonra alin. Siz bekleme odasina gecin ben haber verecegim icerisi cok dolu dedi. Lavaboyu kullanabilir miyim dedim evet dedi. Sancidan oluyorum rahim agzi nasil acilir, kendi kendime gormus oldum o kadar parcalar dustu ki acaba bebek mi dustu diye dusundum, halbuki zaten bebegi istemiyorum ama tuvaletin deligine kan topagi seklinde gitsin de istemiyorum. Ne var ne yok delikteki anlamsiz seye bakiyorum.

Bunu kimseye soramadim. O dusen parca gercekten bebegin parcalari mi birde ona bebek deme henuz olusmamis diyenler var her neyse bebek cocuk kan pihtisi adi x olsun y olsun tuvaletin icinde olmasi beni rahatsiz etti bir turlu aklimdan cikaramiyorum. Tuvaletten bu endiseyle ciktim, esim bekleme odasinda, gelmis oturmus. O hep rahatti, yine rahat. Ben kivraniyorum, beklemek istemiyorum bitsin bir an evvel diyorum. Disarda iki asistan konusuyor yok ben girmeyecegim bu sefer sen gir diye aralarinda sen ben konusmasi yapiyorlar, sadece yaptiranlar icin yapanlar icinde zor durum.

Iceri girenler, icerden cikanlar yuzlerine bakiyorum acaba bir pismanlik, bir sey gorur muyum diye yok bir mana bulamiyorum. Iceriden ismim soyleniyor. Neyi cikarmam gerek, onlugu nasil giyecegim yardimci oluyorlar. Esyalarimi koydugum dolabin anahtarini boynuma asmam gerekmis, ustumde arkadan baglanan onlukler ilk kez giyiyorum yakasi oldukca yukardan bogazima degip rahatsiz ediyor, ne sacma diye dusunup galoslu ayaklarimla koridoru yuruyorum. Aman Allahim iceride bir suru sedye var baygin yatan, konusan kadinlar. Tam operasyon kapisinin yanindaki sedyeye yatin diyorlar yatiyorum, uzerimi ortuyorlar. Sonra yatmaktan sirtim agriyor, sancim var ayaklarimi kendime cekip sedyeye oturup olan biteni izliyorum.

Sedyeler arasi paravanlar var. Ama iceri giren cikanlari gorebiliyordum, sterilizasyon odasi tam karsimda. Birkac kadin odadan cikardiklarini kamufle etmis sekilde sterilizasyon odasina goturuyorlardi kanli sular gordum cok hassas olan ben ilk kez tiksinmedim. Tuvalette deligin icini inceledikten sonra daha tiksinir miyim bilmiyorum. Icerden cikan bir adam elimi sikip, kendini tanitti ama ugultu sekilde duydum adini hatirlamiyorum. Daha sonra tekrar gelip konustu yine anlamiyorum ne diyor. Iceri giren kadinlarin bir kismi yuruyerek yardimla sedyesine geciyor, bir kismi sedye uzerinde baygin halde.

Ve sira bana geldi. Iceri yuruyerek girdim ve bir sure oyle kapinin orda kalakaldim. Doktorum soyle otur, boyle vs yonlendirdi. Sol koluma az once kendini tanitan adam igneyi batirdi ve nefes al tarzi bir seyler soyledi. Doktorum ultrason cihazini sokup ekrana bakti, bende bir umut ekrana baktim tuvaletin deligine mi gitti yoksa orda mi diye ama goremedim bir sey. O ara nefes al, derin nefes al diyordu son gordugum operasyon odasinin tavanindaki beyaz isikti. Uyandigimda sol tarafima yatmis sekildeydim, bir kiz gelip nasilsin tarzi bir sey soyledi. Heralde su ister misin dedi hatirlamiyorum. Suyu getirdi, yattigim yerde bir yudum aldim biraz daha icmemi soyledi. Elimde bardakla bir sure daha uyudum galiba hatirlamiyorum.

Sonra bir baskasi geldi. Sedyede dogurulup ayaklarimi oynatmami kendimi nasil hissettigimi sordu, bir bardak suda ondan istedim gunlerdir icmedigim suyu icesim vardi. Sancim var deyince icerden bir ilac getirdi ve bir bardak su daha. Cikabilir misin dedi evet dedim. Ne yapip, yapmamam gerektigini soyleyecekti dedim esim disarda ona anlatin. Iceri gecip boynumdaki anahtari cikarip dolaptan kiyafetlerimi giyip esimin yanina bekleme odasina gectim. Ne kadar sure kaldim bilmiyorum, vakumlu mu oldu bebek wc nin icine mi dustu bunlar mi aldi o kisimlar yok, sedyeye kim yatirdi. Hey hanim kalk mi dediler kac dakika yattim bunlarin hic biri yok. Yaklasik yarim saat oldu dedi esim.

Hemen cikalim mi biraz oturalim mi diye sordu eve gitmek istiyorum dedim. Arabaya bindik yolda gelirken ictigim suyu ilacla birlikte yine kustum. En merak ettigim kurtajdan ne kadar sonra vucudum normale donecek, yiyip icebilecektim. Eve geldim yattim, uyaninca siparis edilmis yemekten biraz yeyip tekrar yattim, uyudum iki uc gun boyunca agzimda sanki uyutulurken verdikleri seyin tadi kokusu vardi arada bazen yine geliyor o koku. 24 saatte eskisine yakin derecede iyiydim. Sanki daha rahat yiyip, icmek icin bebegimi aldirmis gibi hissettim.

Pisman degilim yaptigimdan ama tabii ki bu duruma gelmek istemezdim, ben bildiginiz annelerden olamazdim, bunca eksigin oldugu bir ailede oda oyle buyumek istemezdi. Bir anlik zevkin icin beni dunyaya getirdin diye feryat etmesini duymak istemezdim ve nicesini soyleyebilirim. Herkes kurtaj sonrasi pismanligini yazmis. Bende dusundum dogurup pisman olmak daha kotu olur cunku o zaman bir cocugun, evladin sorumluluguda olmus olacak simdi kendimden sorumluyum.

Zaman gececek belki cantamda duran ultrason resmine bakip acaba kiz mi erkek mi diye dusunecegim ama keske demeyecegim. Ya da 2017 nin su ayinda yaklasik dogum tarihi diye verilen gunde aklima gelecek. Bunlar icin aglayip, dertlenmeyecegim.

Ben asil bundan sonrasi icin korkuyorum. Kondoma alerjim var ve artik guvenilir bulmuyorum, ilaclar yan etkilerle dolu gecen bir uye yine konu acti emboli vs yapiyor diye. Spirale ragmen hamile kalanda var ve kiminin vucudu onuda kabul etmiyor, geriye sevismemek kaliyor. Bunlar boyleyken bir daha hamile kalma ihtimalimin varligi beni esimden sogutuyor, nasil yakinlasacagim bilemiyorum.

Bir baska arkadasim gecen aradi, asilama yaptiracagini falan anlatti, ne guzel sen istemiyorsun bende bebekli arkadaslarimi kiskaniyorum dedi. Bende diyemedim yatip dinleniyorum, senin cabaladigin sey beni buldu aylardir bununla ugrasiyorum.

Birinin bekledigi, umit ettigi sey bir baskasinin istemedigi sey oluyor. Kimi cabaliyor elde edemiyor kimi de ben gibi istemesemde sahip oluyor. Herkesin umduklari bulduklariyla ayni olsun.
Bir gece hamile olarak yattigim yataga ertesi gece hamile olmayarak yattim. Benimki de bir varmis bir yokmus hikayesi oldu.

Genişletmek için tıkla...

siyah kugu .!.:

Önceki konuyu hatırlar gibiyim. Bebek doğurmaya hazır hissetmiyorsun diye kimse sizi yargılama hakkına sahip değil.
Yalnız psikolojik destek alın isterseniz..

Genişletmek için tıkla...