Allah razı olsun inşallah kimse böle bir sınavla sınanmaz
Allah razı olsun inşallah kimse böle bir sınavla sınanmazAllah yardımcınız olsun o kadar zor ki evlat çok başka bir şey Rabbim sabırlar versin çok zor
ama ilk doğumunda postpartum depresyona girmiştim zaten o yüzden kullanıyordum ilaçlarıGebeliğimi öğrendiğim an kullanmadım bir daha gerçi bitkisel ilaçların olduğu gebelikte de emzirmede de kullanıldığını doktorum söylemişti ama ben gebe kaldığımda zaten bir yıldır kullanıyordum o yüzden devam etmedi
Eşimle aram iyi bana değer verir üstüme düşer işten eve evden işe severek evlendik bu sağlık sorunların dışında iyiyiz27 yaşında olup bunları unutamıyor oluşunu tramvaya bağlıyorum. Sana bunları kimse unutturamaz ,unutursun da demez. Ancak biraz olsun hafifletenler, yaralarını saranlar, sana bunları hatırlamana fırsat vermeyecek olan insanlar girer hayatına. Bunlara örnek eş, dost, kardeş bildiğin insanlardıır. Fakat eşinde var senin. Eşinle aran nasıl? Bunun cevabını mutlaka yazmanı bekliyorum. Diğer türlü, hepimizin imtihanları var benimde babam annemi döverdi gözümün önünde bende tramvalar geçirdim seni çok iyi anlıyorum. Ama yanımda kimse olmasa dahi hatırlamamaya çalışıyorum..
Bilmez miyim psikiyatrik deyince insanlar aman oda hastalık mı diyorlar ama psikolojik rahatsızlık öyle zor ki hem yaşayana hem yanındakilere zor. Nerelere sürükleyebiliyor insanı ama bak insanlar neler yaşıyor ben neler yaşadım sıkı sıkı tutunmak gerekiyor hayata ve Allah a elbet Onun bizden çok iyi bildiği bi şeyler vardırama ilk doğumunda postpartum depresyona girmiştim zaten o yüzden kullanıyordum ilaçları
aslında ilk gebeliğimde de psikiyatriye gitmiştim ama hemen ilaç başlamayayım fln demişti doktor şimdi keşke ilaç başlasa idi gebeliğimde diyorum çünkü lohusalığımı inanılmaz kötü yaşadım ben bu yüzden psikiyatriye ve ilaçlarına inanıyorum ve hep şunu düşünüyorum gerçekten çok zor hastalıklar var ölümcül olabilen bunların yanında psikiyatri hastalıklar pek önemsenmiyor ama bazen öyle bir major depresyon ya da artık psikoz mu diyeyim bu da insanı ölüme sürükleyebiliyor maalesef
Bu konunun üsten durucam çünkü benimde kaybetme korkum var aşamıyorum ama psikiyatrik ilaç kullanmak istemiyorum çünkü tekrar bi bebeğim olsun istiyorum
Küçük bir şehirde yaşıyoruz ama iyi bir psikolog bulmaya çalışıcamPsikiyatri baskadir psikolog baska.
Psikiyatriye giderseniz ilac verir.
Psikolog konusma terapisi uygular sizi dinleyerek vs. En fazla psikiyatriye yönlendirirse ozaman ilac verirler.
Zaten birbirleriyle baglantili bunlar aslinda.
Insanlarin geneli yanlis yönlendiriliyor benim fikrimce zaten. Önce psikologa basvurmali .. o uygun görürse ve konusma terapisi destekleme amacli psikiyatriste yönlendirir ilac yazarlar.
Insanlar tam tersini yapinca üzülüyorum gercekten. Cunki ilacin kendisi semptomlari bastirir sadece.
O yüzden dedigim gibi yapin ve iyi bir psikolog bulmak ilk isiniz olsun. Aile boyu travma yasamissiniz. Psikolog ile daha cabuk atlama sansiniz olur.
Hem herseyin hayirlisi oluyor emin olun.
Anneniz psikolog sayesinde düzelme gösterebilir sizde bu durumlarla bas etme yöntemleri ögrenirsiniz ve ondan sonra bir bebeginiz olur insallah.
Sizde sakin ve huzurlu kafa ile sagsalim büyütebilirsiniz evladinizi.
Böyle annenizi düsünerek ayri bir stres ve üzüntü kaynaginiz var. Insan kendisi bazen caresiz kaliyor ve kendi basina isin icinden cikamiyorsa psikolog cok büyük bir destekcidir.
Allah razı olsun hemşireler bizi düşünmüş uzaktan geliyorlar yolda aceleyle gelmesinler diye bize bi şey söylememişler ama bebeğim iyi değilmiş kalbi durmuş ve müdahale etmişler ama dönmemiş. Onu kaybettik dediler yanına girdiğimizde kalp masajından mosmordu göğsü ağzı açıktı Gülümser gibiydi gözümün önüne gelince çok kötü oluyorum. Atalatamıyprım . Ağlayamadım. Yansıtamadım hiç dışarıya herkes beni iyi sanıyor ne çabuk toparladı diye konuşuyorlar . Ama ben iyi değilim artık kaybetme korkularım çok arttı bir daha aynı şeyleri yaşamaktan çok korkuyorum. Tutunmaya çalışıyorum hayata ama bilmiyor işte böyle parmaklarım koptu yazarken ama iyi geldi teşekkürler okuyanlara .
Sizi üzmek istemezdim gerçekten ama benim yaşadıklarımı bir ben mi abartıyorum diyordum bazen demek ki size de hissettirildim biraz olsun hayatımıBen ağladım
O kadar etkilendim ki yaşadıklarınızdan keşke okumasaydım dedim. şimdi nasıl uyucam bilmiyorum.
Allah size sabır versin bunları atlatacak güç versin. Çok zor ya. ne diyeceğimi de bilemedim. Dua edicem size
Annemin tanısı var psikoz dedi doktor ilaç kullanıyor antipsikotik bir ilacı var.Annenizin teşhisinin konulması lazım, hastaneye yattığında doktorlar bir şey söylediler mi? Psikolojik bir rahatsızlığı olduğu belli. Yaşadığı travmalar tetiklemiş ama sonucunda bir hastalığı olmuş. Zaman zaman alevlenip, endişe kaygılarının artıp, arada düzelmesinden belli. Pek çok hareketinin de kendinin de kontrol edemediği bu hastalıktan ileri gelebileceğini düşünüyorum. Teşhis koymak benim haddime değil ama ben de psikiyatriyle yakından ilgiliyim ve dışarıdan bakınca tablo böyle görünüyor.
Depresyon gibi hastalıklar ciddiye alınmayıp, güçlü dur, geçer gibi geçiştiriliyor ama aslında insana ve çevresindekilere hayatı dar eden, zor ve tedavi olmadığında yineleyen hastalıklar.
Diğer mesajları okuyamadım ama bebeğinizi kaybetmişsiniz sanırım. Çok çok geçmişler olsun. Atlatırsınız ve yine bir bebeğiniz olur inşallah. Öncelikle siz kafa olarak bir düzelin, kendinizi toparlayın.
Benim De annemle de kötü bir ilişkim var, sizinkinden biraz farklı ama hayatımda şunu fark ettim. Ben hayatımın her döneminde kendimden memnun olmayacak şeyler bulup, onlara üzüldüm yıllarca. Çok ciddi sorunlarım oldu aslında ama onları aşabilecek kadar güçlüydüm. Yine de Hep eksik ve sorunlu hissettim. Ve sonunda bunun annemin bana çocukluğumdan beri aşıladığı bir ruh hali olduğunu fark ettim. Ve sorunlar ne olursa olsun, kendimden memnun olmayı, değerli olduğumu, sorunlara takılmak yerine hayatımdaki olumlu şeylere odaklanmayı öğreniyorum artık. Hayatımda bir şey değişmedi ama benim hayata bakışım değişti. Böyle olunca hayat da değişti. Artık bir şeylere üzülmek yerine, hayatıma anlam katacak yeni adımlar atabilmeye başladım.
Siz de annenizden bayağı bir yük biriktirdiniz muhtemelen. Çok izi kalmıştır ama yavaş yavaş çıkmaya çalışın o girdabın içinden. Anneniz kaybolmuş orada, siz de kaybolmak zorunda değilsiniz. Yeni bir hayAtınız var. O kendi hayatını yaşamış, sizinki farklı. Buna odaklanın.
Ben de düşük yaşadım, üstelik tedaviyle olmuştu ve 5 yıldır da olmuyor ama bunları geride bırakmayı tercih ediyorum. Üstüne başka hastalık geçirdim, gebe kalmam yasaklandı. Düzeldiğimde doktor kontrolünde tedavime başlayabilirim ancak. Onun da tutacağı kesin değil. Ama devamlı bunun için üzülmeye gerek yok. Hayatım olduğu gibi güzel. Aceleye getirmeden, kendimi hırpalamadan, ben hazır olduğumda ve Allah nasip ettiğinde her şey en güzel bir şekilde olur inşallah.
Gidebiliyorsanız psikoloğa gidin. O ilaç vermez ama terapi iyi gelir. Çünkü anneniz çok kaygılı bir çocukluk geçirtmiş size. O da istememiş ama normal değilmiş.
Yapabileceğiniz en güzel şey. Annenizi de olduğu gibi kabullenmek. Siz apayrı bir insansınız. Sizin Hayatınız da sizin kontrolünüzde, onunkisi gibi olmak zorunda değil. Geçmişin travmalarının esiri olmak zorunda değilsiniz. Siz hepsini atlatıp, onlardaki saçmalıkları görebilecek kadar güçlü çıktınız. Pek çok endişeniz aslında, annenizin size empoze ettiği, aslında var olmayan şeyler. Farklı bir şekilde bakarsanız, her meselenin birden daha kolay olduğunu göreceksiniz.
Amin inşallah sağolunAllah yardımcınız olsun çok zorlanmışsınız
inşallah bundan sonra hep mutlu olun
babam bipolar ve annemin tanısı psikoz . Ailede bu semptomları taşıyan kimse yok ama akrabalarım annemin babaannesinin de böyle hastalığı olduğunu söylediler ne kadar doğru bilmiyorum . Evet doktor bana da çok büyük risk altındasın annen ve babanda var demişti. Takıntılarım obsesyonlarım var malesef oda yetişme tarzından kaynaklı annemin bana aktardığı mesela annem yalnız yaşıyor gaz açık kalırsa Ocak açık kalırsa ya deprem olursa ne yapacak gibi düşüncelerim oluyor kan veriyoruz kötü bi şey çıkacak diye çarpıntı yaşıyorum bayılacak gibi oluyorum. Değişik çalıştığım iş ortamında da sürekli yaptığım işi kontrol ediyorum gibi gibiAilenizde annenizin semptomlarını taşıyan başkası var mi? Ve annenizi net tanısı nedir? Anneniz kesinlikle ilaç kullanmayı bırakmamalı. Psikozlu durumlar genelde genetik aktarımı olabiliyoruz travmatik çocukluğunuz, yaşadıklarıniz ve belki genetik durumlardan ötürü sizde risk altında olabilirsiniz. Bebek kaybetmek psikolojik olarak sağlıklı bir insanî da rahatsız edebilir. Benim eltim hamileliği boyunca hatta doğumdan sonra da doktor kontrolünde psikiyatri ilaçları kullandı. O ilaçlar için bebeğini emzirmedi. Çünkü bebeğin anne sütünden daha fazla onunla sağlıklı bağ kurabilen anneye ihtiyacı var. Sizde gidin diye tavsiye ederim.
Dediğim gibi genetik yatkınlık, yaşadıklarıniz, travmalar sizi etkilemiş olabilir. Hiç çekinmeden önce psikiyatra sonra iyi bir terapiste gitmenizi tavsiye ederim. Ama gerçek bir psikoterapiste. Yasadiklariniz kolay değil ve normal hayatınız olsa dahi genetik yatkinliginiz sizi bazı takıntılar konusunda itiyor olabilir. Bu tarz durumlarda ilaç tedavisi de psikoterapi de önemlidir.babam bipolar ve annemin tanısı psikoz . Ailede bu semptomları taşıyan kimse yok ama akrabalarım annemin babaannesinin de böyle hastalığı olduğunu söylediler ne kadar doğru bilmiyorum . Evet doktor bana da çok büyük risk altındasın annen ve babanda var demişti. Takıntılarım obsesyonlarım var malesef oda yetişme tarzından kaynaklı annemin bana aktardığı mesela annem yalnız yaşıyor gaz açık kalırsa Ocak açık kalırsa ya deprem olursa ne yapacak gibi düşüncelerim oluyor kan veriyoruz kötü bi şey çıkacak diye çarpıntı yaşıyorum bayılacak gibi oluyorum. Değişik çalıştığım iş ortamında da sürekli yaptığım işi kontrol ediyorum gibi gibi
Allah razı olsun amin inşallah teşekkür ederim güzel dilekleriniz içinCok uzuldum cocukluktan itibaren yasadiklariniza
Hasta bir annenin cocugunolmak gercektrn zor hem de cok zor , psikolojik hastaliklari yasamayanlar anlayamaz maalesef
Ancak siz bir bireysiniz , annenize sirtinizi donun diyemem ama onceligi kendinize vermenizi tavsiye edebilirim , inanin her annenin isteyecegi seydir bu evladinin mutlu olmasi ve onceliginin kendisi olmasi
Anneniz sagliksiz oldugu icin size verdigi zararin farkinda degil
Bence bir psikologa gidip terapi alin , eminim iyi gelecektir toparlanmaniza
Bebek mevzusuna yorum yapmak istemiyorum , icim parcalaniyor , melek olmus yavrucak , dilerim kendinizi toparladiginiz ve hazir oldugunuz an yeniden anne olursunuz , basiniz sagolsun
Mutlaka araştırıcam teşekkür ederim ilginiz için sağolun tanımadığım insanlar tarafından bu kadar ilgiyle dinlenmek çok iyi geldicDediğim gibi genetik yatkınlık, yaşadıklarıniz, travmalar sizi etkilemiş olabilir. Hiç çekinmeden önce psikiyatra sonra iyi bir terapiste gitmenizi tavsiye ederim. Ama gerçek bir psikoterapiste. Yasadiklariniz kolay değil ve normal hayatınız olsa dahi genetik yatkinliginiz sizi bazı takıntılar konusunda itiyor olabilir. Bu tarz durumlarda ilaç tedavisi de psikoterapi de önemlidir.
Nesi fake?Bir kiyafeti iki defa giymezdimden belli fake olduğu.
Değişik bir hayat yaşadım dinlemek isteyenlere anlatmak istiyorum hatta bazen kitap bile yazmayı düşünmüyor değilim.
Öncelikle merhaba ben 27 yaşındayım 2 senelik evliyim. Kamu sektöründe çalışıyorum .
ben 6 yaşındayken annem ve babam ayrılmışlar. Annemden duyduğuma göre maddiyat ve aldatma olarak biliyorum. Sonra annemin kıskançlıkları ve sanrılarını hatırlıyorum . Ben küçükken ev telefonundan sürekli o kadını ve babamı arar saatlerce kıskançlık krizlerine girer onlarla kavga ederdi. Camdan bardakları fırlatırdı. Beni kimseye göndermez bütün ailemdeki herkesten uzaklaştırırdı. Herkesin bana zarar vereceğinden korkardı. Annem hayatını bana adamış beni çok sevmiş ama en çokta bana zarar vermiş kişi... çalışırdı ve maaşından tek bir kuruş almadan bana harcardı. Bir giydiğimi ikinci gün giymez bi telefonu bir kaç aydan fazla kullanmazdım. Her dediğim olurdu. Ama yaşadığım stresler hariç. Küçükken annemin hezeyanlarına çok aklım ermezdi. Babamı kötü bilir ondan kaçardım. Annem o kadınla babamı arayıp kavga ettiği için bir gün ben onların yanına gittim hasta olduğum için annem beni babama bıraktı doktora getir diye kendisi işten izin alamamıştı demek o zaman. Kadınla beni kandırdılar ah haniymiş benim kızım sen bilirsin dayınların telefonunu ezberlemişsindir hadi söyle bakalım dediler vende akıllıyım ben diye göstericem ya verdim telefonu. Annem onları arardı onlarda dayımı arayıp annemi şikayet ederler bizi rahatsız ediyor derlerdi. Sonra Dayım bize gelir annemi bi güzel döverdi. Bir gün annem karşılık veriyordu küçük tüpü eline aldı tam kafasına geçirecek ben girdim araya... bunlar buz dağının en ufak bir kısmı eğer ilginizi çekerse yazmaya devam etmek istiyorum
Neyse ben varım diye vuramadı haliyle. Annem birilerinin bana tecavüz ettiğine takıyordu bende olmayacak kişilerle kafayı eniştenler sana bi şey mi yaptı ananen seni dövdü mü ananen lezbiyen mi falan küçücüktüm bunlara maruz kalırdım. O bir psikozdu ama benim çocukluğumu çaldı. Banyodayım delikten beni kontrol ederdi biri bi şey yapmış mı diye. Uyurken vücuduma bakardı . Saçma sapan işler. Hastalandığında her zaman hastalığı böyle olmuyordu dönem dönem alevlenirdi o dönemlerde çalışamaz işten çıkardı beni okula göndermezdi. Okulda öğretmenler sana bi şey mi yapıyor derdi. Birgün özel derse gittim annem hasta kızıma bi şey yapıyorlar diye dersin kapısına kadar geldi yoldan birilerini çevirmiş kızımı kurtarın diye . Ben bu şartlar altında sinir hastası oldum tabi liseye kadar geldim ama bende bi sinir herkesle kavga ediyorum sorun çıkartıyorum eve girmiyorum akşama kadar dışarılarda. Bende iyice yok oluyorum anlayacağınız. Derslerimde çok iyiydi . Okul müdürü bu çocuk düzgün bi aileye sahip olsa tıp kazanacak düzeyde demiş bi akrabama hatta.... devamı var tabi daha
Neyse sonra ben annemin psikoz olmasından ve tek çocuk olmamdan dolayı annem bana aşırı düşkün uzak bi yerde okuyamazdım. Üniversite sınavına girdim o kafayla ilk senemde bi sağlık sektörü bölümünü kazandım kendi yaşadığım şehirde okumaya başladım. Annem ben ilkokul lise dönemlerindeyken psikiyatri kliniklerinde yatıyordu bu beni çok üzüyordu. Herşeyi söyler ama saldırmaz zarar vermezdi kimseye bi kere yine yattı klinikte o zaman ortaokul dönemindeyim anneme vurmuşlar uyuşturucuyu sersem etmişler adım bile atamıyor kelimeleri birleştiremiyordu. O gün onu gördüğüm en ağır travmalardandı benim için. Sonra En son hazırlık dönemini bitirdim 1. Sınıf üniversite de bi doktora getirdim onu özel bi hastanede yattı doktor bi ilaç başladı hiç öyle ağır ilaçlar yapmadılar sonra o ilaç anneme iyi geldi annem tam 4-5 sene hastalanmadı diyebilirim. Ama en ufak bi stres yaşasın yine atak geçirebilir hep bi tetikleyici durum olunca oluyordu. Kafasına takacak bi şey olunca
Sonra ben eşimle tanıştım üniversite 1. Sınıfta çok iyi bir insan hayatımdaki şanslarımdan biri onu tanımasam belki yok olup savrulup giderdim. Ben çok asabi ve sinirli biri oldum tabi o beni dinginleştirdi gezdirirdi denize giderdik beraber hep arkamdaydı destek olurdu. Çok güzel bir 6 sene beraberlik yaşadık. Onun sayesinde derslerime verdim kendimi üniversiteyi bölüm 2. Si olarak bitirdim. Annemde üniversite 1. Sınıftan sonra hiç hastalanmadı
Sonra ben tabi yine uzağa gidemem hem artık birisi var hayatımda beni hayatta göndermez hemde annem beni hayatta uzağa göndermez. KPSS e köpek gibi çalıştım kendi şehrime atanmak için. mezuniyetten sonra 6 ay geçti KPSS oldu 84 puan aldım ve yaşadığım şehre atandım. İşe başladım 2 ay çalıştım ve annemle ananemin evinde kalıyorduk. Annem kimseye muhtaç olmasın evlenirsem diye ananemin evini annemin diğer kardeşlerinden kredi çekerek satın aldım
sonra işte 1 sene çalıştım eşimle nişanlandıkkk evet ve hop anneme yok eşinin tahsilatı iyi değil yok daha erken az daha çalışsın oydu buydu diye başını yiyen akrabalarımız sayesinde kadın tekrar hastalandı. Nişan günüm burnumdan geldi. Nişanımda annemin kafası yerinde değil saçımı yaptırıyorum kuaföre zar zar arıyor sana biri bi şey mi yaptı nerdesin sen bilmem ne diye neyse nişanım berbat oldu bende yine bi travma annemi doktora getirsem yaptıkları tek şey ilaç dozunu artırmak artık senelerdir ezberledim ve o hastanede yatıp ağır ilaçları vurdukları günden beri de yatmaması taraftarıyım. Belki çevrenizde olan vardır ilaçlarını düzenli 20 gün civarı içerlerse hemen kendilerini toparlıyorlar ama o 20 gün iyileşene kadar birde bana sorun
Neyse nişanım geçti annem ilaçlarını düzenledik falan iyileşti. Ben evlendim düğünümüz oldu annem çok şükür hastalanmadı balayı en büyük korkumdu hiç benden ayrı kalmadı hayatı boyunca beni hiç uzağa göndermezdi. Balayına gidince dedim kesin hastalanacak biz gerisin geriye dönüceZ ama hiç öyle olmadı hayatımda ilk kez böyle güzel tatil yaptım o kadar güzeldi ki belki de bir daha olur mu bilmem. Sonra bir yandan da çalışıyorum iş yerinde sağlık çalışanlarının genelinin tavrını bilirsiniz meslektaşlarım ama malesef anlatmama gerek yok oda ayrı bi mevzu da . Biz döndük işte 10 aylık evliyiz eşim çocuk diye tutturdu tamam dedim hemen hamile kaldım . Birazda tamam deme sebebim polikistik över hastasıyım düzenli adetlerim yoktu belki dedim olmazsa öğrenelim diye ama oldu bizde şaşırdık ve sevindik .
hamileliğimi öğrendiğim ilk gün ateşliydim tonsillit oldum acildeydik. Bi baktılarsa beta hcg yüksek zaten eşim kaç gündür evde idrar testi yaptırtıyor içine doğmuş gibi ama tabi idrarda hemen çıkmadı acilde de baktığımızda çok düşüktü hcg 23 tü yani daha çok yeniydi. Ben bir serviste çalışıyordum o sırada. Bulaşıcı hastalıkların olabileceği bir serviste . Tonsillit oldum hastanede yattım ateşim 4 saatte bir çıkıyor ve ben hamileyim mecbur antibiyotik verdiler. İstemedim ama ateş de tehlikeli olunca mecbur kalındı . Annem başımı bekledi o dönem iyiydi sonra ben iyileştim işe başladım tekrar rapor almıştım o dönem. Annem takıntı yaptı bana bi şey olacak diye korktu baştan hastalığı tekrarladı . Artık delirecektim yani. Çalıştığım kurumu arıyor. Doktorlar sana bi şey mi yapıyor orda. Sen nerdesin hastane misin diyor nöbetteyim beni durdurmuyor nöbetten çıkmak zorunda kaldım. Eşimi arıyor saçma sapan şeyler söylüyor beni hamileliğimin 2. Ayı falandı hüngür hüngür ağlattı. Psikoz doktora gittik ilacını dozunu iki katına çıkarttı ve artık başka yollar aramaya koyulduk hocaya bile gittim yeni düşünün. Annemi yatırdı hoca okudu üfledi 5 tane büyü yapılmış size dedi ve birisinin yapılma zamanı benim doğum yılıma falan geliyor. Üç harflileri var dedi.evde muska bulabilirsin korkma at ben okudum hepsine dedi normalde inanmam ama hoca hiç para almıyor bi de muskası ben yorganların arasından evlenmeden bulmuştum onu da resim atılıyorsa size atarım. Neyse annem bizde kaldı bi dönem işte iyileşene kadar beni yanında görünce rahatlıyor ayrı kalamıyor hastalanınca çok fazla .
Ben işe başladım işte iyileştikten sonra bu seferde kahverengi lekelenmeler başladı. Doktor düşük tehdidin var dedi bi süre yat dedi bi iki hafta dinlendim bi fitil vardı onu kullandım falan sonra çalışabilirsin dedi ama tek nöbet tutuyoruz dedim tutma rica et arkadaşlarına yazmasınlar sana tek dedi . Rica ettim böyle söylüyor doktor dedim o zaman bana yazılı kağıt versin dedi. Doktora gittim böyle böyle yazılı kağıt istiyorlar diye ben öyle bi kağıt veremem çalışabilirsin ama tek nöbet yazmasınlar işte rica et dedi. Neyse ben anlattım bunu bana bi tek sen mi hamile kalıyorsun abartıyorsun benim kaç arkadaşım aktif kanamalı çalıştılar diye tepki verdi bi kaç kişi . Ve beni tek nöbete yazdılar
Neyse benim kanamalarım geçti 3.5 ayından sonra çok iyi hissetmeye başladım kendimi çalışıyorum gayet hiç bir eksik yanım yok diğer çalışanlardan ama bi gece nöbette hasta fenalaştı ben tek başımayım ve hamileyim o gün hastaya müdahale ederken zorlandım ve bunu da belirttim yine kaale alınmadım o günü de atlattık üstünden beya geçti 24. Hafta oldu son nöbetimi tuttum ve dedim ki oh be bitti nöbet artık nöbet tutmak yok 1 hafta 2 gün daha çalıştım sonra grip oldum bi gün evdeyim yatıyorum iyice bürledim üstümü terleyip atarım gribimi diye uyuya kalmışım saat 12 gibi bir uyandım altımda bir ıslaklık hissettim su gibi bir şey ıslaklıkla uyandım allahtan tuvalete gittim. İdrar kaçırıyorum sandım herhalde dedim idrar yolu enfeksiyonum vardı ondan idrarımı tutamıyorum çünkü hiç bir ağrı belirtisi bi şey yok 25+2 haftalık hamileyim bu arada
Eşimi aradım doktora gittik ki doktor suların gelmiş açılman var 4 cm dedi eşim başladı ağlamaya küçük bir şehirde yaşıyoruz . Şartlar çok gelişmiş değil doktor dedi ki eğer bu çocuğu burda doğurursan yaşamaz kilosu iyi kurtulabilir seni sevk etmem lazım ama sana yolda bir şey olabilir çünkü suların gelmiş doğum başlayabilir ne yapalım hemen karar ver dedi bana iğneler falan yapıldı işte tamam gidelim dedim ambulansın kapısında tekrar doktor iyi düşün bak karar ver diyor bana ben yok istemiyorum gitmicem dedim yakın arkadaşım var beraber büyüdük 20 senedir . O vardı hadi hadi dedi bana bende tamam neyse gidiyorum dedim beni bindirdiker 1.45 dakika da oradaydık
Sonra baktılar bebeğin bacağı kanala girmiş artık doğum başlamış sezaryen olacak dediler sanırım çok küçük olduğu için ve dönemedi haliyle makat geliş. Ameliyathaneye aldılar yeni doğan uzmanı herkes hazır bekliyor spinalde uyuşmadım genel anestezisiyle doğum gerçekleşti. 850 gr ve sağlıklı bir bebeğimiz oldu küvezde alındı herşey iyi gidiyor dediler. Süt sağdım hatta ikinci gün sütüm bile geldi hemen beslemeye başladılar hortumla diyim tıp dilinde anlatmadan . Tabi ben doğum yaptım o dönem annem çalışıyor iyi olduğu için hiç bir şeyden haberi yok zaten eve akşam geliyor ona söylesen ağır hastalanır eminim söyleyemedim anneme. Doğumdan 2 gün sonra beni taburcu ettiler. Döndük bizim şehire anneme yüz yüze açıklamam gerekiyordu o beni evde sanıyor ben doğum yaptım neler yaşadım haberi yok arıyor evdeyim diyorum yapayalnız doğum yaptım orada kimsem yoktu eşimden başka oda çok korktu . Herşey kabus gibiydi . Anneme gelince doğum yaptım ben dedim inanmadı karnıma baktı zaten karnımda çıkmamıştı ki düzgün. Doğum belgesini gösterdim inandı şok geçirdi beya kendine gelemedi. Ağlayamadım bile yansıtsam bana üzülüp yine hastalanacak . Neyse oğlumuza geleyim bi hafta anne sütü aldı sütüm o kadar çoktu ki biz de yollarda git gel git gel uğraşıyoruz. Orada kalamadık annemin kafası takılır biz uzaktayken diye zaten yeni doğan yoğun bakıma da almıyorlar öyle çok üç güne bir iki güne bir gidip geldik sütleri bıraktık.
Çok hareketliydi çokta güzeldi sağ omzunun üstünde ben vardı bi de kaşının üstünde çok küçüktü ama heryeri belliydi Allah (cc) öyle yaratmış ki hayran kalmamak elde değil. Çok hareket ediyordu geriniyordu eller kollar habire hareketli incecik incecik parmakları vardı . Ellerini bezinin içine bağlamışlar yaramazlık yapmasın diye öyle duruyordu. Umudumuzvolsun diye ismine umut koyduk . Herşey film gibi demi film gibiydi ama ben yaşadım . Yaşadığım stresten dolayı belki belki de takdir ilahi.26 gün oldu beyninde kanama alanı vardı o geçti sonra kalbi çok iyiydi bi gece kalple ilgili sıkıntısı olmuş . Sabahına aradım yine nasıl diye sormak için durumu kritik dedi ben yine içim rahat çünkü ilkgünler Herşey çok iyiydi ya biz çok umutluyuz öğleden sonra eşimi aradılar bi gelir misiniz diye
tüm hikayenizi sıraladım.Allah razı olsun hemşireler bizi düşünmüş uzaktan geliyorlar yolda aceleyle gelmesinler diye bize bi şey söylememişler ama bebeğim iyi değilmiş kalbi durmuş ve müdahale etmişler ama dönmemiş. Onu kaybettik dediler yanına girdiğimizde kalp masajından mosmordu göğsü ağzı açıktı Gülümser gibiydi gözümün önüne gelince çok kötü oluyorum. Atalatamıyprım . Ağlayamadım. Yansıtamadım hiç dışarıya herkes beni iyi sanıyor ne çabuk toparladı diye konuşuyorlar . Ama ben iyi değilim artık kaybetme korkularım çok arttı bir daha aynı şeyleri yaşamaktan çok korkuyorum. Tutunmaya çalışıyorum hayata ama bilmiyor işte böyle parmaklarım koptu yazarken ama iyi geldi teşekkürler okuyanlara .