- 28 Aralık 2012
- 1.949
- 2.282
-
- Konu Sahibi kurklukadin
- #1
Selam kızlar
Sizinle paylaşmak ve konuşmak mutlu ediyor.Objektifsiniz
Şimdi kızlar kısaca anlatayım,evlenmeden önce sosyal çevrem çok genişti.Çok arkadaşım vardı,vakit geçirirdik vs.Evlendikten sonra (30 yaşında evlendim ve bana bir aydınlanma geldi) daha önce arkadaş çevremde tolere edebildiğim şeyler,beni çok rahatsız etmeye başladı.
Samimiyetsizliği,kabalığı,emrivaki danranışları asla sevmiyorum.Bu bana yapılmasa o an bulunduğum ortamda yapılsa dahi rahatsız oluyorum ve uzaklaşıyorum.Tabi evlendikten sonra çok değişti dediler bana ama ben bunu biraz da yaşın olgunlaşmasına bağlıyorum.
Mesela kısaca yaşadığım bir olayı anlatayım.Eltim,eşimin ablasıyla ilgili bir sürü şey söylemişti bana.Ben de tanımadığım için abla boşver falan demiştim.Kısa bir süre sonra hepimiz aynı ortamda bulunduk ve eltimin görümcemle muhabbetine,davranışlarına çok şaşırdım.Resmen yılan dediği görümcemle ‘ablacım,görümcecim’ modundaydı.İnanılmaz midem bulandı ve zamanla uzaklaştım,çok iletişim kurmadım.Sadece bu sebep değildi,kendinde gördüğüm birkaç davranışından dolayı da.
Eşim bir gün bana ‘bırak kim kime nasıl davranmak istiyorsa öyle davransın,sen o kişiyle kendi ilişkine bakmalısın’ dedi.
Yapamıyorum ama inanın samimiyetsizliği,yalanı kimyam kaldırmıyor.Elimde değil yani.
Şimdi birkaç yakın arkadaşım dışında kimse yok çevremde,yanlış anlaşılmasın bu durumdan rahatsız ya da şikayetçi değilim.
Kitaplarım var çok zaman geçirdiğim,evladım var ve en yakın arkadaşım ablam var.
Sizce sorun gerçekten benim zor bir insan olmam mı?
Sizinle paylaşmak ve konuşmak mutlu ediyor.Objektifsiniz
Şimdi kızlar kısaca anlatayım,evlenmeden önce sosyal çevrem çok genişti.Çok arkadaşım vardı,vakit geçirirdik vs.Evlendikten sonra (30 yaşında evlendim ve bana bir aydınlanma geldi) daha önce arkadaş çevremde tolere edebildiğim şeyler,beni çok rahatsız etmeye başladı.
Samimiyetsizliği,kabalığı,emrivaki danranışları asla sevmiyorum.Bu bana yapılmasa o an bulunduğum ortamda yapılsa dahi rahatsız oluyorum ve uzaklaşıyorum.Tabi evlendikten sonra çok değişti dediler bana ama ben bunu biraz da yaşın olgunlaşmasına bağlıyorum.
Mesela kısaca yaşadığım bir olayı anlatayım.Eltim,eşimin ablasıyla ilgili bir sürü şey söylemişti bana.Ben de tanımadığım için abla boşver falan demiştim.Kısa bir süre sonra hepimiz aynı ortamda bulunduk ve eltimin görümcemle muhabbetine,davranışlarına çok şaşırdım.Resmen yılan dediği görümcemle ‘ablacım,görümcecim’ modundaydı.İnanılmaz midem bulandı ve zamanla uzaklaştım,çok iletişim kurmadım.Sadece bu sebep değildi,kendinde gördüğüm birkaç davranışından dolayı da.
Eşim bir gün bana ‘bırak kim kime nasıl davranmak istiyorsa öyle davransın,sen o kişiyle kendi ilişkine bakmalısın’ dedi.
Yapamıyorum ama inanın samimiyetsizliği,yalanı kimyam kaldırmıyor.Elimde değil yani.
Şimdi birkaç yakın arkadaşım dışında kimse yok çevremde,yanlış anlaşılmasın bu durumdan rahatsız ya da şikayetçi değilim.
Kitaplarım var çok zaman geçirdiğim,evladım var ve en yakın arkadaşım ablam var.
Sizce sorun gerçekten benim zor bir insan olmam mı?