- 28 Aralık 2012
- 1.858
- 2.110
-
- Konu Sahibi kurklukadin
- #21
Hayır,soğuk değilim ama sevmediğim ortamdan çıktığım zaman o kişiyi unutuyorum mesela.Öyle aman arayayım,görüşelim gibi dertlere düşmüyorum
Hayır,soğuk değilim ama sevmediğim ortamdan çıktığım zaman o kişiyi unutuyorum mesela.Öyle aman arayayım,görüşelim gibi dertlere düşmüyorumE bu normal ki.
Tabii ki samimiyet dereceleri var. Benim de çok samimi olmadığım insanlar var, her şeyimi anlatmadığım.
Zor bir insan diyor eşim dediniz ben de sandım mesafeli soğuk durup sohbet etmiyorsunuz. Belli ediyorsunuz.
Hayat başkalarının egosunu tatmin edecek kadar uzun değil.Çok iyi yapmışsınızKimsenin yüzüne söyleyemeyecegim/söylemedigim seyi arkasından konusmadıgım için elti örneğinde ki gibi ben de bu tarz tutumlar gördügümde istemsizce soğuyup uzaklasıyorum.
Bizim cocukluktan cok eski bir arkadaş grubumuz vardı.Onlar bizden cok cok sonra evlendiler ve esleri ile tanıstıktan sonra arada sadece biriyle daha yakındık.O beni daha sık arar daha çok birbirimize gelir giderdik.Diğer arkadasımın esi de aslında onu benden daha önce tanımasına ragmen biz her toplandıgımızda bu toplanma nerede olursa olsun başkasının evindeyken bile sanki onun gelmemesinin sebebi benmisim gibi bana trip tavır alıyordu.Diğer kız onun arkasından çekemem simdi onu gelmesin derken yüzüne karsı hicte öyle degil? Canciger kuzu sarmasıydı.Böyle durumlar ola ola en sonunda hepsine yol verdim.Riyakar degiliz diye zor diyeceklerse desinler..Az insan,çok huzur =ben
En cok uyuz olduğum neydi peki? Onca yıllık dostlarım dedigim evimizden cıkmayan,bunca yıllık evlilikte hep dertlerini dinledigim kocaları, eşlerinin ağzının içine bakıp korkularından eşlerine hatalarını söyleyemediler.E onca yıl ben iyiydim de evlendikten sonra mı kötü oldum dedim?Benim eşim hatalıysam söyler gerekirse tartısırız ben de aynı sekilde ona söylerim.Bunlar çok toylar cok..Sanıyorlarki herşeylerine he deyince evlilik güzel gidecek.Hayat başkalarının egosunu tatmin edecek kadar uzun değil.Çok iyi yapmışsınız
Haksıza haksızsın denilmediği için bu durumdayız.Ben anneme bile haksızsın demiş insanım. ‘Hayır anne,haksızsın yanlış düşünüyorsun’ dedim halamla yaşadıkları bir tatsızlıkta.Bu beni kötü bir insan yapmıyor.En cok uyuz olduğum neydi peki? Onca yıllık dostlarım dedigim evimizden cıkmayan,bunca yıllık evlilikte hep dertlerini dinledigim kocaları, eşlerinin ağzının içine bakıp korkularından eşlerine hatalarını söyleyemediler.E onca yıl ben iyiydim de evlendikten sonra mı kötü oldum dedim?Benim eşim hatalıysam söyler gerekirse tartısırız ben de aynı sekilde ona söylerim.Bunlar çok toylar cok..Sanıyorlarki herşeylerine he deyince evlilik güzel gidecek.
Yaa,burcunu merak ettimİnsanların arkasından konuştuğunu kuyu kazdığını bildiğim, ikiyüzlülüğüne şahit olduğum kimsenin yakınında bulunasım gelmiyo. Yarın o okun bana dönmeyeceğini bilemem. Güven verici değil yani. Başkasıyla konuştuklarını bana anlatabilen insanlara da bişey anlatmak istemiyorum. Birine haksızlık yapılıyorsa korumaya çalışmak gibi yerine göre kötü olabilen bir huyum da var. Bazen kötü duruma da düşüyorum bu yüzden ama törpüledim baya
Bende böyleyim..iş yerinde mesela neler neler konuşurlar birbirinin arkasından sonra da AA şu kıyafet muhteşem değil mi diye gösterirler benim de bünyem kaldırmıyor bende herkese mesafeliyim,kendini çok soyutladin derler sanırım hassas insan olmakla,daha insani olmakla,duyguları daha net yaşamakla alakaliSelam kızlar
Sizinle paylaşmak ve konuşmak mutlu ediyor.Objektifsiniz
Şimdi kızlar kısaca anlatayım,evlenmeden önce sosyal çevrem çok genişti.Çok arkadaşım vardı,vakit geçirirdik vs.Evlendikten sonra (30 yaşında evlendim ve bana bir aydınlanma geldi) daha önce arkadaş çevremde tolere edebildiğim şeyler,beni çok rahatsız etmeye başladı.
Samimiyetsizliği,kabalığı,emrivaki danranışları asla sevmiyorum.Bu bana yapılmasa o an bulunduğum ortamda yapılsa dahi rahatsız oluyorum ve uzaklaşıyorum.Tabi evlendikten sonra çok değişti dediler bana ama ben bunu biraz da yaşın olgunlaşmasına bağlıyorum.
Mesela kısaca yaşadığım bir olayı anlatayım.Eltim,eşimin ablasıyla ilgili bir sürü şey söylemişti bana.Ben de tanımadığım için abla boşver falan demiştim.Kısa bir süre sonra hepimiz aynı ortamda bulunduk ve eltimin görümcemle muhabbetine,davranışlarına çok şaşırdım.Resmen yılan dediği görümcemle ‘ablacım,görümcecim’ modundaydı.İnanılmaz midem bulandı ve zamanla uzaklaştım,çok iletişim kurmadım.Sadece bu sebep değildi,kendinde gördüğüm birkaç davranışından dolayı da.
Eşim bir gün bana ‘bırak kim kime nasıl davranmak istiyorsa öyle davransın,sen o kişiyle kendi ilişkine bakmalısın’ dedi.
Yapamıyorum ama inanın samimiyetsizliği,yalanı kimyam kaldırmıyor.Elimde değil yani.
Şimdi birkaç yakın arkadaşım dışında kimse yok çevremde,yanlış anlaşılmasın bu durumdan rahatsız ya da şikayetçi değilim.
Kitaplarım var çok zaman geçirdiğim,evladım var ve en yakın arkadaşım ablam var.
Sizce sorun gerçekten benim zor bir insan olmam mı?
Ben yaninda fazla dusunerek konusmam davranmam gereken insanlarla gorusmeyi tercih etmiyorum. Bu zorluksa zorum o zaman napalimSelam kızlar
Sizinle paylaşmak ve konuşmak mutlu ediyor.Objektifsiniz
Şimdi kızlar kısaca anlatayım,evlenmeden önce sosyal çevrem çok genişti.Çok arkadaşım vardı,vakit geçirirdik vs.Evlendikten sonra (30 yaşında evlendim ve bana bir aydınlanma geldi) daha önce arkadaş çevremde tolere edebildiğim şeyler,beni çok rahatsız etmeye başladı.
Samimiyetsizliği,kabalığı,emrivaki danranışları asla sevmiyorum.Bu bana yapılmasa o an bulunduğum ortamda yapılsa dahi rahatsız oluyorum ve uzaklaşıyorum.Tabi evlendikten sonra çok değişti dediler bana ama ben bunu biraz da yaşın olgunlaşmasına bağlıyorum.
Mesela kısaca yaşadığım bir olayı anlatayım.Eltim,eşimin ablasıyla ilgili bir sürü şey söylemişti bana.Ben de tanımadığım için abla boşver falan demiştim.Kısa bir süre sonra hepimiz aynı ortamda bulunduk ve eltimin görümcemle muhabbetine,davranışlarına çok şaşırdım.Resmen yılan dediği görümcemle ‘ablacım,görümcecim’ modundaydı.İnanılmaz midem bulandı ve zamanla uzaklaştım,çok iletişim kurmadım.Sadece bu sebep değildi,kendinde gördüğüm birkaç davranışından dolayı da.
Eşim bir gün bana ‘bırak kim kime nasıl davranmak istiyorsa öyle davransın,sen o kişiyle kendi ilişkine bakmalısın’ dedi.
Yapamıyorum ama inanın samimiyetsizliği,yalanı kimyam kaldırmıyor.Elimde değil yani.
Şimdi birkaç yakın arkadaşım dışında kimse yok çevremde,yanlış anlaşılmasın bu durumdan rahatsız ya da şikayetçi değilim.
Kitaplarım var çok zaman geçirdiğim,evladım var ve en yakın arkadaşım ablam var.
Sizce sorun gerçekten benim zor bir insan olmam mı?
Ben de öyleyim biraz bu bana yapılmıyor diğer kişiye yapılıyor desende diğerine de gidip senin için ileri geri konuşacak aynen bende 30 dan sonra iki yüzlülere tahammülüm kalmadı artıkMesela bulunduğum semtte yaşıtım kişilerle görüşüyorduk hatta grubumuz bile vardı.Bir gün grupta sohbet ederken, x kişisi y kişisi ile ilgili bir şey yazdı bana özelden..Rahatsız oldum,uyardım onu..Sonrasında grupta x kişisi y kişisine aşkım,bebeğim,çok tatlısın gibi yazışmalar yapınca ay burası bana göre değil dedim çıktım
Ortada bana yapılan bir şey yoktu ama rahatsız oldum
Yani bana da samimiyeti geçmez. Arkasından yılan dediğine canım diyorsa bana da canım diyip canı çıksın diyordur. Tamamen soyutlamam ama güvenmem deSelam kızlar
Sizinle paylaşmak ve konuşmak mutlu ediyor.Objektifsiniz
Şimdi kızlar kısaca anlatayım,evlenmeden önce sosyal çevrem çok genişti.Çok arkadaşım vardı,vakit geçirirdik vs.Evlendikten sonra (30 yaşında evlendim ve bana bir aydınlanma geldi) daha önce arkadaş çevremde tolere edebildiğim şeyler,beni çok rahatsız etmeye başladı.
Samimiyetsizliği,kabalığı,emrivaki danranışları asla sevmiyorum.Bu bana yapılmasa o an bulunduğum ortamda yapılsa dahi rahatsız oluyorum ve uzaklaşıyorum.Tabi evlendikten sonra çok değişti dediler bana ama ben bunu biraz da yaşın olgunlaşmasına bağlıyorum.
Mesela kısaca yaşadığım bir olayı anlatayım.Eltim,eşimin ablasıyla ilgili bir sürü şey söylemişti bana.Ben de tanımadığım için abla boşver falan demiştim.Kısa bir süre sonra hepimiz aynı ortamda bulunduk ve eltimin görümcemle muhabbetine,davranışlarına çok şaşırdım.Resmen yılan dediği görümcemle ‘ablacım,görümcecim’ modundaydı.İnanılmaz midem bulandı ve zamanla uzaklaştım,çok iletişim kurmadım.Sadece bu sebep değildi,kendinde gördüğüm birkaç davranışından dolayı da.
Eşim bir gün bana ‘bırak kim kime nasıl davranmak istiyorsa öyle davransın,sen o kişiyle kendi ilişkine bakmalısın’ dedi.
Yapamıyorum ama inanın samimiyetsizliği,yalanı kimyam kaldırmıyor.Elimde değil yani.
Şimdi birkaç yakın arkadaşım dışında kimse yok çevremde,yanlış anlaşılmasın bu durumdan rahatsız ya da şikayetçi değilim.
Kitaplarım var çok zaman geçirdiğim,evladım var ve en yakın arkadaşım ablam var.
Sizce sorun gerçekten benim zor bir insan olmam mı?
OğlakYaa,burcunu merak ettim