mizikcilik gibi, olmadi ben gidiyorum denmez ki zaten, tamam bosanabilir ama ben cocugu alip trye gitmek istiyorum demesi sacma geldi bana.
Bu yazdıklarinizi size ben yazacaktim, gitmeden onceki aşamlarinizi az cok hatirliyorum, iki ulke arasinda nasil kosturdugunuzu v.s.
Boncuk dizecek ne yapacak..
Boşanırsam Almanya beni deport ediyor. Ha iyi boşandın kal burada demiyor. Benim oturum kartım elimden alınıyor. Ondan dedim trye dönmem gerekir diye.
Çocuk da emen bebek olduğu için velayet bana verilir. Ama boşanma konusunu şu anlık askıya aldım annemle konuştum terapistimden randevu aldı. Zaten bana öyle geliyor ki şu entegrasyon kursuna bir başlayım daha iyi olacak herşey. cocugunuz nerede doğdu, hangi ülkenin vatandaşı?Boşanırsam Almanya beni deport ediyor. Ha iyi boşandın kal burada demiyor. Benim oturum kartım elimden alınıyor. Ondan dedim trye dönmem gerekir diye.
Ana baba peşinden ayrılamayan lafınıza çok güldüm. Allah da sizi güldürsün.
Ne deyim bu lafa bilmeden konuşmak bu herhalde. Bulgaristan ve Türk. Çifte vatandaş.
Eşiniz Bulgar tamam sizi hatırladım. Kayınvalideniz çok fenaydı yanınıza gelip olay çıkartmıştı. Eğer o üyeyseniz. Sırf o kaynana için bile boşanmalısınız..Ana baba peşinden ayrılamayan lafınıza çok güldüm. Allah da sizi güldürsün.
Tamam şöyle anlatayım baba meselesini. Eşim Türkiye’den gittikten sonra varımı yoğumu satıp 300000 borcunun büyük bir kısmını kapattım ondan asla para almayarak yeter ki orada bize bir hayat kurabilsin diye. Sonra da Almanya’ya gelince dedim ki aydan aya kapatırız. Ev tutsun diye ona 2000 Euro gönderdim. Her gün dışardan yemek yiyerek bitirmiş parayı. bir geldim Almanya’ya dedim ayda aya şu borcu kapatalım sürekli bahane uyduruyor beni İstanbul’a gönderirken elime kartlarını tutuşturdu anneme ver ödesin borcumu dedi. Yani böyle biri. Durup durup yumurtluyor denen cinsten. Hiç yoktan bir şey çıkartır öylece ortada kalırsın. Misal sana hiç bir şey söylemez hop evinde icra celbi. Öyle.
Anladığım kadarıyla eşinizin tembel biri oluşuyla sizin orada hayata adapte olamayışınız birleşmiş, bunalıma girmişsiniz. Keşke dil bilmeden gitmeseydiniz, veya çocuk yapmadan önce dil öğrenseydiniz.Selam arkadaşlar,
Buraya daha önce eşimin sorumsuzlukları vs hakkında yazmıştım. Almanya’da yaşıyoruz 1 buçuk yaşında kızımız var kreşe başladı. Eşim şu an çalışıyor Allah’a şükür maddi bir sıkıntımız yok. Ama ben iyi değilim. Ev işi yapmak içimden gelmiyor ki her gün evimin işini eksiksiz yapan bir insandım. Çocukla yeterince ilgilenmediğimi düşünüp her gün kendimi suçluyorum. Eşimle iletişim bile kurmuyorum. Günümün çoğunu sigara içip telefona bakarak geçiriyorum. Sanırım çok ağır depresyondayım. Dil kursu için başvurdum cevap bekliyorum ama inanın içimde hiç bir şey için gram istek yok. Evden gerekmedikçe asla markete bile çıkmıyorum. Eşimden ayrılmak istediğimi çocuğumu alıp geri dönmek istediğimi anneme anlattım. Asla dönme ayrılacaksan da bir şekilde Almanya’da kal dedi annem. Ailemin de beni bu hayata mecbur bıraktığını hissedince iyice bunalıma girdim. Önceden eşim yeter ki çalışsın maddi sıkıntımız olmasın ben kursa gidip dil öğreneyim her şey iyi güzel olur diye düşünüyordum. Şu an her şey o kadar anlamsız ki. Neden uğraşmışım ki ne manası varmış diyorum. Sadece çocuğumu da alıp Türkiye’ye dönmek istiyorum. Parası da pulu da yerin dibine batsın. Kocam bir derdimiz yok Allah’a şükür neden böylesin deyip duruyor. Açıklama bile yapmıyorum. Sesini duymak istemiyorum yeter ki sussun. Kendimi kapana kısılmış gibi hissediyorum. Ben neden ülkeme dönemiyorum ailem sırf almanyadayım diye beni bu hayata neden zorluyor? İçimi dökmek istedim sadece
Dil öğrenme konusunda yetenekliyim. Fransızca ve İngilizcem iyi olmasa 8 ay dayanamazdım gerçi Almanya’da Almanca bilmeyince istersen C2 şakı karşındakine suratına Deutsch diye bağırıyorlar. Almanca öğrenmekte sorun yaşamam ben. Zaten entegrasyon kursu için süreç devam ediyor. Sonuçlanmasını bekliyorum.
Almanca öğrenemezsiniz demedim zaten.
Kanadadan yazıyorum: eşiniz ve aileniz ile ilgili yazdığınız cümleleriniz hariç diğer tüm cümlelerinizi bende yazabilirim. Bence olay yurtdışında yaşamanın yalnızlığı, alışılmamışlığı. Ben ilaç da kullanmaya başladım. Uykularıma faydası oldu en azından. Tüm gün uyusam modundayım. Hiç koltuktan kalkmak istemiyorum. Ben de bugun başlık açmayı düşünüyordum o derece isteksizim birşeyler yapmaya.Selam arkadaşlar,
Buraya daha önce eşimin sorumsuzlukları vs hakkında yazmıştım. Almanya’da yaşıyoruz 1 buçuk yaşında kızımız var kreşe başladı. Eşim şu an çalışıyor Allah’a şükür maddi bir sıkıntımız yok. Ama ben iyi değilim. Ev işi yapmak içimden gelmiyor ki her gün evimin işini eksiksiz yapan bir insandım. Çocukla yeterince ilgilenmediğimi düşünüp her gün kendimi suçluyorum. Eşimle iletişim bile kurmuyorum. Günümün çoğunu sigara içip telefona bakarak geçiriyorum. Sanırım çok ağır depresyondayım. Dil kursu için başvurdum cevap bekliyorum ama inanın içimde hiç bir şey için gram istek yok. Evden gerekmedikçe asla markete bile çıkmıyorum. Eşimden ayrılmak istediğimi çocuğumu alıp geri dönmek istediğimi anneme anlattım. Asla dönme ayrılacaksan da bir şekilde Almanya’da kal dedi annem. Ailemin de beni bu hayata mecbur bıraktığını hissedince iyice bunalıma girdim. Önceden eşim yeter ki çalışsın maddi sıkıntımız olmasın ben kursa gidip dil öğreneyim her şey iyi güzel olur diye düşünüyordum. Şu an her şey o kadar anlamsız ki. Neden uğraşmışım ki ne manası varmış diyorum. Sadece çocuğumu da alıp Türkiye’ye dönmek istiyorum. Parası da pulu da yerin dibine batsın. Kocam bir derdimiz yok Allah’a şükür neden böylesin deyip duruyor. Açıklama bile yapmıyorum. Sesini duymak istemiyorum yeter ki sussun. Kendimi kapana kısılmış gibi hissediyorum. Ben neden ülkeme dönemiyorum ailem sırf almanyadayım diye beni bu hayata neden zorluyor? İçimi dökmek istedim sadece
Bakın samimiyetle söylüyorum ben bundan 1 sene önce bu başlığı görsem, başkası bunları yazsa seni deli mi dürttü derdim. Rahat batmış bunu derdim yemin ederim. O yüzden burada bana cevap yazan herkes çok haklı. Türkiye şu durumdayken bu başlığı gören insan senin de derdini bilmem napayım der. Haklı herkes. Çünkü benim ayakkabımla yürümemişler ki. Ya şu da var belki o cevap yazan buraya gelmeye çalışan insan gelse gül gibi yaşayacak. Herkesin durumu bir değil ki. Ya da belki ben dil öğrensem meslek icra edebilecek pozisyona gelsem bir sosyal hayatım olsa amaaannn deyip mutlu olcam hayatımda şu an dert ettiğim hiç bir şey dert olmayacak. Ama şu an psikolojim buna müsade edemiyor çünkü süreç yavaş ilerliyor daha entegrasyon kursu için izin çıkmadı. Herkes kendine göre haklı. Kanada’da arkadaşım yaşıyor benim de 2 senedir bana diyor ki Pinky keşke ben Almanya’da olsam diyor kızın çatır çatır Almancası da var. Daha önce Almanya’da staj da yaptı deneyimli bura konusunda. Ben de ona diyorum ki keşke ben Kanada’da olsam benim de Fransızcam var.
Boşanmayın demiyorum. Bu sizin kararınız. Sadece bir evlat babasını hiç görmeden büyümemeli.
