Yurtdışına taşınanlar, alışma süreciniz ne kadar zor oldu?

L

littlemermaid993

Üye
Kayıtlı Üye
8 Ocak 2018
365
810
18
31
Gitme süresi yaklaştıkça oldukça rahat olduğum halde, hafif gerginlik durumu başladı.
Ailemden ayrı bir şehirde yaşıyorum ama yine de aynı ülke sınırlarında yaşayıp, istediğimde gidebilmenin rahatlığı vardı. Şimdi aramıza transatlantik bir uçuş mesafesi girecek. Normalde bu kadar ileriyi planlayan bir insan değilim ama beni en çok endişelendiren, anne ve babam yaşlandıkça(şu an gençler 50li yaşların başında ikisi de), bana ihtiyaçları olursa yetişemeyecek oluşum. Bunu hisseden oldu mu, zamanla geçiyor mu?
En çok burnumun direğini sızlatan durum da kız kardeşimden ayrılıyor olmak. Beraber yaşıyoruz ve herhalde son birkaç senedir ayrı zaman geçirmedik. Böyle diğer yarımı bırakıyor gibiyim. Bunu hissedeceğimi hiç düşünmemiştim. Aynı zamanda ilk aşamada nerede kalacağımı bilemediğimden (gidince ev arkadaşı arayacağım), köpeğime de kardeşim bakacak. Çok iyi bakar eminim ama işte... Bu ama' yı köpek sahipleri çok iyi anlar.

Yeni bir hayata başlama konusunda hevesliyim. Doktora eğitimim için gidiyorum zaten. İlk 6 ayın zor geçeceğinin de farkındayım. Kendim için ev arkadaşı bulmak harici konularda pek endişelenmiyorum. Ama işte geride bıraktıklarım, özellikle ailemden bu kadar uzak olmak beni düşündürüyor. Son bir haftadır bu gerçeklerle yüzleştim gibi. Sanırım birinin bana 'Zamanla alışacaksın, durum normalleşecek' demesine ihtiyacım var. Aileme de hiç yansıtamıyorum onları üzmemek için, herkes benim adıma çok mutlu çünkü.

Son olarak; özellikle ABD' de yaşayanlar yanına mutlaka al dediğiniz bir şey var mı? Vakumlu hurçla eşya götürmek ne derece mantıklı deneyen oldu mu? Hiçbir zaman az eşya ile tatile bile çıkmayan ben, şu an sığamıyorum :)
 
Ben annemle arkadaş gibi olduğum ve onu yalnız bırakacağım için çok duygusaldım .Vedaları hiç sevmem .Uçaktan iner inmez farklı bir heyecan farklı bir duygu başlıyor insanın içinde hani tek başına birşeyi başarmanın verdiği güçlü birşey ,heyecan ,hediye paketi gibi .Benim 6 ay sürmedi alışmam bir kaç gün içinde farklı bir düzenin içinde buldum kendimi koşturmaca ,dersler vs,başlamak zor ilk adımı attıktan sonra gerisi geliyor.Dilerim şansınız yaver gider ve sizde güzel insanlarla karşılaşırsınız .Bavul konusunda oradada birşeyler almak isteyeceksiniz dönüşte yükünüz artmasın ben götürdüğüm çoğu şeyden pişman oldum çoğunu ellemedim ordan aldıklarımlada sığmadı bavuluma .çok zorlandım 4 kişi anca kapattık :)ve indiğimde kırılmıştı
 
Öncelikle tebrik ederim :) yaşayacağınız yerin iklimine göre giysiler götürmenizi tavsiye ederim. Kişisel eşyalar dışında pek bişry lazım olmaz çoğu zaman . Türk hava yolları iki 23 kiloluk bir ufak 12 kilo bagaj bide çanta alıyor. En mantıklısı o. Türk yiyecekleri zaten hemen hemen her yerde Türk marketlerinde var. ÜNi tercihinize göre yine ev arkadaşı bulmak zor olmaz. Umarım iyi birine denk gelir yinede kendi kültürümüzden birini bulursanız yararınıza temizlik konuları falan daha az sorun olur. Bölüm arkadaşlarınız ve hocanızla hemen kaynaşmaya bakın Emin’im çok faydaları olur . Araba almak uzakta ev tutmazsanız şart değil . Toplu taşıma baya yaygın o konuda sıkıntı olmaz. Bazı kampüsler zaten her ihtiyacınızı karşılar.
Aile ile alakalı bişey diyemeyeceğim . Zaten birgün ayrılacaktınız gibi düşünün. Doktora da uzun bir süreç tamamen kendinize ait bi hayatınız bi sisteminiz olacak. Bazen stresli bazen mutsuz . Ama bitirince muhtemelen en şanşlı insanlardan biri olacaksınız o yüzden çok naif olmamaya bakın.
Detaylı bi soru olursa özelden de cevaplayabilirm . Bide köpek alabilirsiniz belki . Tabi maması bakımı falan birazdaha pahalı olabilir.
 
bundan 5 ay önce ABD'ye yerleştim. yanımda sevgilim de vardı o yüzden pek zorlanmadım.

giderken bende de aynısı oldu hatta benim babam 68 yaşında ve ben gittim ilk ayın içinde babam rahatsızlandı. geri geldim 1 haftalığına. sonra çok zor oldu hep aklım babamda kaldı. bir de 10 saatlik fark vardı genelde türkiyede sabah olduğu zaman orada gece oluyordu babamla hep o ara konuşabiliyorduk. çok zorlandım tabi ki yani kendimi yalnız hissettim. türkiyedeki arkadaşlarımla konuşayım desem benim prime timeımda onlar müsait oluyordu,onlarınkinde ben boş oluyordum okuyordum hiç senkronize olamıyorduk.

ben buraya geldiğimde ilk 2 gün sokakta kaldım. okulun içine almadılar,tuttuğumuz flat de okulun içinde olduğu için sevgilimle 2 gün boyunca bankta uyuduk. telefonlarımız kitlendi ailemize haber veremedik. hayatımın en kötü 2 gününü geçirdim ve bende ciddi travma oldu. aradığımda babama ulaşamazsam diye hep tedirgin oldum.

zaman geçtikçe arkadaş edindik ama. başta hep sevgilimle ikimiz takılıyorduk sonradan çevremiz çok genişledi. babamla konuşamayınca ağlayan ben artık babamı 3 günde bir arar oldum çünkü aklıma gelmedi. :))

okul çok yoğundu,okuldan çıkınca genelde sosyal aktivitelere katıldık. neredeyse her hafta birinin house partysi oluyor hatta ben de verdim bu şekilde insanlarla tanıştım. bu dönem sevgilimle beraberdik çünkü ikimiz de exchange olarak gittik ama önümüzdeki dönem o aynı eyalette başka bir okula gidecek ben aynı devam edeceğim. daha farklı bir deneyim olacak artık tamamen kendi kendimi survive edeceğim yani. ama korkmuyorum çünkü insan ne olursa olsun alışıyor.

ben giderken köpeğimi götürdüm. aşılarını vs yaptırıp tüm belgelerini tamamladım. uçak biletini de aldım. uyutup götürdük oğlumu da. çünkü burada kimseye bırakamazdım.

nereye gidiyorsun abd de onu bilmiyorum ama alabildiğin her şeyi al. ben tamamen taşındığım için buradan ben gitmeden önce nakliye şirketiyle her şeyimi göndermiştim o yüzden kendi bagajıma ek bir valiz daha aldım bana yetti vakumlu hurç işine hiç girmedim. kalanları zaten babam gönderdi ama tabi o zaman kur böyle değildi. :))

bol şans yeni hayatında. aklına takılan bir şey olursa sorabilirsin. ❤
 

Cok tesekkur ederim. Benim bir 4 - 5 sene doktora egitimim var sonra post-doktora calismalari icin baska bir ulkeye gitmeyi dusunuyorum. Donersem bile uzun bir sure donmeyecegim. O yuzden vakumlu hurclar iyi olur mu dusunuyorum en azindan %75 yer azaliyor. Insallah hepimiz iyi insanlarla karsilasiriz hep :)
 

Cok tesekkur ederim bilgiler icin. Doktoradan sonra baska bir ulkede post-doc yapmayi planliyorum o yuzden baska bir evcil hayvan alamam ne kadar istesem de. Ama ev bombos gelecek farkindayim
 

Cok tesekkur ederim, oncelikle size de basarilar. :) Ben kendime ait esyalari sirayla satiyorum buyuk esya goturmeyecegim. Doktoradan sonra baska bir ulkede post-doc yapma planim var o yuzden esya yuk etmek istemiyorum. Ama kendi esyalarimla sigamiyorum iste :)) Ekstra bavul fiyatlarina bakmadim ama dusunebilirim bir adet daha almayi zor durumda kalirsam. Benim kopegim 10 yasinda ve solunumu sorunlu o yuzden risk almak istemiyorum. Bir de ilk asamada hostelde kalip oradayken ev arayacagim, surunmesin yanimda. Dediginiz gibi insan her seye alisiyor. Umarim hep iyi durumlar olur hayatimizda
 
Ilk defa yurtdisina yasamaya gittigimde 22 yasindaydim
Acaip hevesliydim , kopegim disinda kimseyi ozlemem diyordum :)
2 sene yasadim sonra ailemi ve arkadaarimi ozledigim icin geri dondum

Simdi 40 yasindayim , yine gidiyorum ve sizinle benzer endiseleri duyuyorum annemle babam icin

Eger gencseniz cok dusunmeyin , gidin hayatinizi yasayin , ailenizde mutludur eminim abd'de doktora yapacaginiz icin , gurur duyuyorlardir sizinle :)
Tadini cikarin
 

25 yasindayim su an. Daha once 20 ve 21 yaslarinda ABD'de staj yaptim yaz tatillerinde ama o zaman geri donecegimi bildigim icin hic etkilenmemistim. Simdi uzun ve belirsiz bir sure oldugu icin boyleyim sanirim. Ailem cok mutlu hatta babam akademisyen doktorasini yurtdisinda yapmak istemis annem cocukla cesaret edememis. O yuzden beni cok destekliyor ikisi de. Cok tesekkur ederim, sizin icin de her sey iyi olsun :)
 
Ne guzel iste :) insallah bende veletlerimin boyle basarilarini gorurum
Tesekkur ederim , insallah cok guzel olur hayat bizim icin de
 
Yurt dışından yeni gelmiş biri olarak benim de küçük bir önerim var antibiyotik alın yanınıza! varsa sürekli kullandığınız bir ilacınız onu da biraz fazla alın . Birde ilk günler orada sizde rahatlatıcı etki bırakacak, anısı olan bir küçük eşyanızı alın. Bol şans
 

Çok iyi bir fikirmiş, çok teşekkür ederim :)
 
1 yıl oldu eşimle birlikte yurtdışına geleli
Ortama çevreme herşeye hemen alıştım sevdikçe burayı
Ama gel gelelim aile özlemi bunu tarif edemem hiç alışamadım bu konuda
Her gece ya aileme birşey olursa ya ben yetişemeden başına birşey gelirse birdaha sarilamaz opemez goremessem bu korkuları her gün her gece yaşıyorum
Günde annemle 3 babamla bir kez konuşuyorum
Anneannem ve dedemi her hafta arıyorum çok korkuyorum başlarına birşey gelmesinden
Bazen yapayalnız hissediyorum annemi babamı istiyorum küçük çocuk gibi ağlıyorum şu an yazarken de ağlıyorum çok özlüyorum onları bu özlem hiç dinmeyecek
Çoğunlukla kendimi suçlu hissediyorum onları bıraktım uzağa geldim ailem 50li yaşlarda ama kaç sene daha yaşayacaklar ki anneannem dedem 70li yaşlarda kaç sene ömürleri var
Onlarla dolu dolu doyasıya sağlıklı ve hayattayken geciremedigim her gün beni mahvediyor

Manevi olarak çok zor belki herkes böyle değildir ben malesef manevi olarak çok zorluk çekiyorum
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Büyük umutlarla evlendim ama sanırım pişmanım…
24 25 26
Yorumlar
514
Görüntüleme
17K
Efii
C
Arkadaşlık ?
Yorumlar
4
Görüntüleme
467
gecenin_resmi
D
  • Kilitli
Lohusanın ahı tutar mı?
3 4 5
Yorumlar
90
Görüntüleme
3K
littlelonely
L
A
Ailem sevgilimi istemiyor
2
Yorumlar
26
Görüntüleme
1K
gunisigi
O
Kayınvalide ile beraber yaşama tecrübesi olan var mı?
17 18 19
Yorumlar
368
Görüntüleme
11K
Mehrii34
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…