- 14 Kasım 2014
- 2.511
- 4.211
Merhaba hanımlar. Bende size bir konuda akıl danışmak istiyorum.
Ben 41 yaşındayım. 16 yıllık evliyim. 17 yıldır çalışıyorum. Ama evin yönetimi eşimde olduğu iiçin hiç birikim yapamadım. Yanliş anlaşılma olmasin. Yaşam standartlarımiz kötü değil. Ama kendime ait hicbir zaman bir param olmadı. Eşimde bizden ayrı hicbir zaman yemez içmez gezmez. Ancak geleceğimiz için daha iyi İngilizce öğrenmeliyim dedi. İngilizce si uğruna binlerce para gitti. Doktora şart dedi. Başladı, 10 bin lira verdi. Fakat bir sorun yuzunden yarım bıraktı şimdi sıfırdan tekra başlamaya niyeti var. Ama yillar önce almak istediğim bir eğitim çok uzun süre ve çok pahalı diye engel oldu ve bu sebepten aslinda çok şey kaybettim. Şimdi o eğitime beni yollamadığı için binbisman ama geçti artık. Şimdi tekrar birseyler yapma azmine girdim. Cumartesi günü bölümümle ilgili bana ünvan verecek bir yüksek lisans programına yazıldım ve gerçekten cok uygun fiyatı. Bir bankadan da odeyebilecegimiz sekilde kredi ayarladık. Onu da olabilecek en uygun fiyata bulduk. Bu ünvan 5-10 yıl sonra bireysel çalışmak istediğimde bana çok gerekecek. Size içimdeki heyecanı, mutluluğu ve tatlı telaşımı anlatamam. Yıllar sonra kabuğundan çıkıp kendim için birşey yapacaktım. Ancak cuma gununden beri piyasada ki durumları biliyorsunuz. Eşim bankacı ve süreçleri yakından takip ediyor. Bu ekonomik krizlerde ilk once bankacilik sektoru etkileniyor. Dün aksam "istersen yuksek lisans i erteliyelim dedi." O da doktorasını erteleyecek mış. Bende tamam dedim ama moralim bozuldu tabii. Kizlar esim bankaci oldugu icin biz 2001 krizini çok ağır yaşadık. Bu sebeple tekrar o durumlara düşmekten çok korkuyorum. Üstelik şimdi iki yavrumuz var. Biri özel okulda, diğeri bir yaşında bakıcısı var. Anlayacağınız artik sabit giderlerimiz de var. Ama sonuçta ben çalışıyorum. Devlet kadrosundayım. En kötüsünü düşünürsek eşim issiz kalsa bile benim oğlumu özel okulda okutmaya zaten gücüm yetmez. Eşimde işsizlik maaşı+ciddi bir tazminat alır. Üstelik tekrar iş bulabilmesi için iyi bir çevresi de var. Ki ben en kotu senaryoyu çizdim. Şuan işten çıkarılma durumu yok zaten.
Ama bu benim son şansım olabilir. Bu sartlarda bir daha yuksek lisans bulamayabilirim. Ben ülke olarak zorlansak da bu gunlerin gececegine inananlardanim. Gecip gittiğinde" keske yapsaydim" demek istemiyorum. Şuan belirsizlik var diye son şansımı kaybetmek istemiyorum. bu parayi ödeyebilirim ben. Eşimde istiyorsan git bugün krediyi hallet dedi. Ama sizce bencillik mi yapiyorum. Cocuklarimin rizkindan mi caliyorum. Ne olur bana bir akıl verin
Güncel yazı sekizinci sayfada
Ben 41 yaşındayım. 16 yıllık evliyim. 17 yıldır çalışıyorum. Ama evin yönetimi eşimde olduğu iiçin hiç birikim yapamadım. Yanliş anlaşılma olmasin. Yaşam standartlarımiz kötü değil. Ama kendime ait hicbir zaman bir param olmadı. Eşimde bizden ayrı hicbir zaman yemez içmez gezmez. Ancak geleceğimiz için daha iyi İngilizce öğrenmeliyim dedi. İngilizce si uğruna binlerce para gitti. Doktora şart dedi. Başladı, 10 bin lira verdi. Fakat bir sorun yuzunden yarım bıraktı şimdi sıfırdan tekra başlamaya niyeti var. Ama yillar önce almak istediğim bir eğitim çok uzun süre ve çok pahalı diye engel oldu ve bu sebepten aslinda çok şey kaybettim. Şimdi o eğitime beni yollamadığı için binbisman ama geçti artık. Şimdi tekrar birseyler yapma azmine girdim. Cumartesi günü bölümümle ilgili bana ünvan verecek bir yüksek lisans programına yazıldım ve gerçekten cok uygun fiyatı. Bir bankadan da odeyebilecegimiz sekilde kredi ayarladık. Onu da olabilecek en uygun fiyata bulduk. Bu ünvan 5-10 yıl sonra bireysel çalışmak istediğimde bana çok gerekecek. Size içimdeki heyecanı, mutluluğu ve tatlı telaşımı anlatamam. Yıllar sonra kabuğundan çıkıp kendim için birşey yapacaktım. Ancak cuma gununden beri piyasada ki durumları biliyorsunuz. Eşim bankacı ve süreçleri yakından takip ediyor. Bu ekonomik krizlerde ilk once bankacilik sektoru etkileniyor. Dün aksam "istersen yuksek lisans i erteliyelim dedi." O da doktorasını erteleyecek mış. Bende tamam dedim ama moralim bozuldu tabii. Kizlar esim bankaci oldugu icin biz 2001 krizini çok ağır yaşadık. Bu sebeple tekrar o durumlara düşmekten çok korkuyorum. Üstelik şimdi iki yavrumuz var. Biri özel okulda, diğeri bir yaşında bakıcısı var. Anlayacağınız artik sabit giderlerimiz de var. Ama sonuçta ben çalışıyorum. Devlet kadrosundayım. En kötüsünü düşünürsek eşim issiz kalsa bile benim oğlumu özel okulda okutmaya zaten gücüm yetmez. Eşimde işsizlik maaşı+ciddi bir tazminat alır. Üstelik tekrar iş bulabilmesi için iyi bir çevresi de var. Ki ben en kotu senaryoyu çizdim. Şuan işten çıkarılma durumu yok zaten.
Ama bu benim son şansım olabilir. Bu sartlarda bir daha yuksek lisans bulamayabilirim. Ben ülke olarak zorlansak da bu gunlerin gececegine inananlardanim. Gecip gittiğinde" keske yapsaydim" demek istemiyorum. Şuan belirsizlik var diye son şansımı kaybetmek istemiyorum. bu parayi ödeyebilirim ben. Eşimde istiyorsan git bugün krediyi hallet dedi. Ama sizce bencillik mi yapiyorum. Cocuklarimin rizkindan mi caliyorum. Ne olur bana bir akıl verin
Güncel yazı sekizinci sayfada
Son düzenleme: