- 2 Şubat 2015
- 825
- 1.583
- 45
''Aslında ben FSH, Erken Yumurta Yetmezliği vs. gibi konularda bilgi edinirken ve kendimce kürler uygularken bunu hiç savaş gibi görmedim. Kendimi hep şuna inandırdım “sen elinden geleni yap, sonra dönüp keşke şunu da yapsaydım deme”. Bir önceki yazımda bu işi kafaya takmaktan vazgeçtiğimi söylemiştim aslında insan ne kadar öyle dese de (gene dayanamayıp artık alışkanlık olduğundan herhalde) FSH ölçtürdüm ve FSH 30 çıktı tüm çabalarımla 10’lu değerlere düşen FSH gene yükselmişti , demek ki ben her şeyi boşuna yaptım diye üzüldüğümü hatırlıyorum. O gün değişik bir hastaneye gitmiştik çok tonton bir doktor vardı ultrasonda da yumurta görünmemiş olmasına rağmen çok da ümitsiz konuşup bizi üzmek istememişti. Fakat ben yıkılmıştım onca çaba boşa gitmişti demek hem FSH fırlamıştı hem de yumurta yoktu. Eh dedim artık bu konuyu bir kenara bırakmanın vakti geldi , hem işten ayrılmış yeni bir iş arıyordum , yeni bir iş bul orada biraz çalış ve bu bebek konusunu kafandan çıkar dedim kendi kendime. Derken başka bir iş buldum ve çalışmaya başladım fakat ne zaman ki ben bunu kendi kafamda söyledim o ay hamile kalmışım :)
Evet doktorlara göre belki imkansız ama FSH 30 ile hamile kalmıştım ve o ay ultrasonda yumurta da yoktu ( bu yüzden uzunca süre bebeğe sürpriz yumurta dedim). Bunu bana daha önce çocuğun olmaz diyen doktorlara söylediğimde “ her kadın vücudu birbirinden farklıdır, kiminin yumurtası 3.gün oluşmaya başlarken, kiminin daha geç oluşur” “ zaten tıp matematik gibi bir bilim değildir iki kere iki illa da dört etmez” , “ bazen genç hastalarımızda böyle mucizeler olabiliyor” gibi cevaplar verdiler. Eee hani bugüne kadar çizdiğiniz o karamsar tablolar? hani FSH 30 iken bir kadın bırakın hamile kalmayı adet bile olamazdı? . Evet doktorlar belki de genelden bahsediyor ve insanlara boşuna ümit vermek istemiyor bunu anlıyorum ama en azından böyle bir olasılık da olduğunu söyleseler olmaz mı? Yerli ve yabancı kaynaklardan ben kendiminkine benzer pek çok örnek hikaye okudum. Ben belki şanslıyım ve bu kaynaklara ulaşabiliyorum ve bunları öğrenebiliyorum ama eminim benim kadar araştırma imkanı olmayan ve doktorlar ne derse inandığı için boşu boşuna ( sırf birileri daha fazla para kazansın diye belki) tüp bebek yaptıran yada çocuğu olamayacağına inanıp tüp bebeğe de parası olmadığından kahrolan kim bilir ne çok kadın vardır memlekette?
Hamile olduğumu öğrendiğimde bir yandan çok mutluydum (hatta biraz şoka girdiğimden o gün çok da sevinemedim açıkçası) bir yandan da içimden doktorlara karşı çok öfkeliydim. Neden insanlara böyle bir olasılık da olduğunu söylemiyorlar deyip duruyordum sürekli içimden. Sonra içimdeki bu öfkeden arındım ne de olsa artık amacıma ulaşmıştım ve sonunda bende hamileydim Şimdi o uğruna çok gözyaşı döktüğüm bebeğimin gelişi için gün sayıyorum ve yaşananlara bakıp keşke kendimi bu kadar yıpratmasaydım diyorum ama sanırım insanın elinde değil. Bu yazıyı okuyup aynı durumda olanlar varsa ve imkanları da varsa bu dönemlerden geçerken kesinlikle psikolojik destek almalarını öneririm çünkü insan bu konuyu en yakınıyla bile konuşmak istemiyor nedense ve içini döktüğü platformlar ancak forumlar olabiliyor canlı bir insana dert anlatmak daha mantıklı olabilir. Erkekler bu konuda çok daha rahat olabiliyorken biliyorken kadınlar bu konuda çok ama çok hassas. Bu yüzden toplumdaki birkaç yıllık evli insanlara sürekli “ hadi artık çocuk yapın” “niye yapmıyorsunuz ama canım?” gibi sorular soran insanlara da sinir oluyorum belki yapamıyorlar kardeşim olamaz mı böyle bir ihtimal?
Hamile olduğumu öğrendiğim andan itibaren bebeğin erkek olacağını hissetmiştim nasıl bir duygu bilmiyorum ama içime doğmuştu diyelim ve 22.Nisan.2009’da minik yavru henüz 18 haftalıkken kesinleşti evet bir oğlumuz olacaktı. Doğrusu o aşamada benim için cinsiyeti çok da önemli değildi , kendimi bebeğin sağlıklı bir şekilde doğmasına odakladım.
Şimdi her gün bize bu mucizeyi verdiği için Allah’a şükrediyorum , yaptıklarımı yapmasam gene de hamile kalır mıydım? Veya yaptıklarımın bir faydası oldu mu ? o kadar şey yaptım gene başladığım noktaya FSH 30 noktasına geri döndüm bu durumda yaptıklarım boşa mı gitti? Bu soruların cevaplarını bilmiyorum hiçbir zaman da bilemeyeceğim ama bunları yapmasam mutlu olamazdım hiçbir işe yaramamış bile olsa şimdi ben elimden geleni yaptım diyorum umarım yavrumun gelişine bir katkım olmuştur.''
http://www.poyrazligunler.com/2009_09_01_archive.html diye bir blogtan aldığım yazı...
Canım benim,kim ne derse desin.İmkansız desin,yok desin olmaz desin...Elbette üzüleceksin,ağlayacaksın.Yas tutacaksın.Ama yaşananların hiçbirinde senin suçun yok,sen elinden gelenin fazlasını yaptın,yapıyoruz,hepimiz yapıyoruz.Kim ne derse desin Allah ol derse oluyor...''Ki Allah vermiyorsa muhakkak ya daha iyisini vereceğinden ya onun bizim için hayırlı olmadığını bildiğinden yahut bizi o isteğimizle imtihan edip cennetini bize sunacağından… Elbette ki dua edeceğiz her şeyimizi her şeyin sahibi olan Allahtan isteyeceğiz duanız olmazsa ne ehemmiyetiniz var diyor yaradan rabbim bizlere vermek istemeseydi dua etmemizi de istemezdi yeter ki biz o kapıyı çalmayı bilelim kapıyı yumruklamadan…''