- 18 Temmuz 2020
- 179
- 180
- 35
-
- Konu Sahibi Kadersessz
- #61
(Bunu anlamadım.)
Diğerlerine cevap vereyim. O dövünce affetmedim. boşanmaya kalkmadım. Çekip gidemedim.Sokağa çıkma yasağı vardi. Öyle bir zamana denk geldi ki herşey. Resmen açık hava cezaevi gibi. O an katlanmam gerekiyordu. Ilk bilet alabildiğim vakit alıp hemen geldim. Geldikten iki gün sonra aile büyklerimden birine anlattım..
Başkasına yazması çok kolay biliyorum ama yaşadığını herkes kendi bilir. Ben o dayağı yedeğinin ertesi günü tam karşımda dolabın üstüne çocuk ulaşamasın diye koyduğum ilaçları gördüm ve o an icio herşeyin bitmesini istedim. Ama tabiki ne inancım ne de öyle bisey yapabilirdim. Inanın hiç kimse 5 yıl sonra bunları yaşarım. Yaşarsam da alışırım demiyor. Ama şuan yeni ailemin yanına geldim şimdi de bir hal çaresine çocuğuma zarar gelmeden cirkeflesmeden boşanmak için yol düşünüyorum avukatla görüşüyoruz. Benim elimden bu kadar geliyor. Ilk baş tehdit dayak olunca insan korkuyor. Ve inanın dayak yedikten sonra aynı yatağı aynı evi paylaşmak hiç kolay değil. Ama uzaktan herşey basit gözüküyor.