- 3 Temmuz 2009
- 3.389
- 730
- 398
Hayırlı geceler hanımlar. Açtığım konuları hatırlayanlar olacaktır. Abimin sevgilisi (sonra nişanlısı oldu) hakkında konular açmıştım müstakbel yenge diye...
Bahsettiğim sorunlar ayyuka çıktı. Uzun olmasın, bıktırmayayım istiyorum ama merak eden olursa anlatabilirim. Ve sonuç olarak iki hafta kadar önce aileler de işin içine girince hanfendi ağzına geleni saydı, yüzüğünü de bıraktı gitti.
Olayda bize göre annesi ve kendisi tamamen hatalıydı. Abim de böyle düşündü ve her olayda yüzüğü çıkarmasına sinirlenip bir daha peşinden gitmedi.
Biraz zaman geçti, abim kararının kesin olduğunu, kendisinden ona eş olmayacağını söyledi hep bize.
O da sürekli abime mesajlar atmaya başladı. En son geçen gün intihar edeceğim diye hepimizi korkuttu. Sonrasında ailesinden birkaç kişiyi devreye soktu ama olmadı.
Ailem bu konuda abime destek oldu. Eğer yine de evlenmek isterse aşkına saygı duyacağımızı, ona karşı hiçbir kızgınlığımız olmayacağını, ama yalnızca düğününe gideceğimizi, o kızı bu eve gelin olarak istemediklerini söylediler. Fakat ısrarla eğer seviyorsan ve evlenmek istiyorsan yaparız düğününü dediler. Kararı da kendisine bıraktılar.
Bundan sonra olanlardan bizim haberimiz olmadı ama kararının değişmediğini tahmin ediyoruz hal ve hareketlerinden. Artık kesin olarak bittiğini düşünüyoruz.
Her şey tamam fakat benim içime sinmeyen şeyler var. Eski konularımı bilenler bu kızın bana ve aileme karşı çok büyük hataları olduğunu bilir. Bunlara öyle yenileri eklendi ki anlatsam gerçekten ağzınız açık dinlersiniz.
Buna rağmen ben çok tuhaf hissediyorum. Sanki bana o kötülükleri başkası yapmış gibi, şimdi sadece iyi yönleriyle hatırlıyorum onu. Sürekli kendimi onun yerine koyuyorum. Ya ben de nişanlımdan ayrılsaydım ne hissederdim diye düşünüyorum. Abime de ayrı üzülüyorum. Sanki aşk acısı çekiyormuş gibi... Şu an hasta yatıyor mesela ama ben onu bile bu olaya yoruyorum.
Biraz teskin edilmeye ihtiyacım var sanırım. Baktıkça ağlayasım geliyor ona.
Nasıl atarım ki acaba bu düşünceleri kafamdan :26:
Üstelik ayrılmalarında hiçbir katkım da yok. Benimle alakalı değildi yüzük atma sebepleri.
Bahsettiğim sorunlar ayyuka çıktı. Uzun olmasın, bıktırmayayım istiyorum ama merak eden olursa anlatabilirim. Ve sonuç olarak iki hafta kadar önce aileler de işin içine girince hanfendi ağzına geleni saydı, yüzüğünü de bıraktı gitti.
Olayda bize göre annesi ve kendisi tamamen hatalıydı. Abim de böyle düşündü ve her olayda yüzüğü çıkarmasına sinirlenip bir daha peşinden gitmedi.
Biraz zaman geçti, abim kararının kesin olduğunu, kendisinden ona eş olmayacağını söyledi hep bize.
O da sürekli abime mesajlar atmaya başladı. En son geçen gün intihar edeceğim diye hepimizi korkuttu. Sonrasında ailesinden birkaç kişiyi devreye soktu ama olmadı.
Ailem bu konuda abime destek oldu. Eğer yine de evlenmek isterse aşkına saygı duyacağımızı, ona karşı hiçbir kızgınlığımız olmayacağını, ama yalnızca düğününe gideceğimizi, o kızı bu eve gelin olarak istemediklerini söylediler. Fakat ısrarla eğer seviyorsan ve evlenmek istiyorsan yaparız düğününü dediler. Kararı da kendisine bıraktılar.
Bundan sonra olanlardan bizim haberimiz olmadı ama kararının değişmediğini tahmin ediyoruz hal ve hareketlerinden. Artık kesin olarak bittiğini düşünüyoruz.
Her şey tamam fakat benim içime sinmeyen şeyler var. Eski konularımı bilenler bu kızın bana ve aileme karşı çok büyük hataları olduğunu bilir. Bunlara öyle yenileri eklendi ki anlatsam gerçekten ağzınız açık dinlersiniz.
Buna rağmen ben çok tuhaf hissediyorum. Sanki bana o kötülükleri başkası yapmış gibi, şimdi sadece iyi yönleriyle hatırlıyorum onu. Sürekli kendimi onun yerine koyuyorum. Ya ben de nişanlımdan ayrılsaydım ne hissederdim diye düşünüyorum. Abime de ayrı üzülüyorum. Sanki aşk acısı çekiyormuş gibi... Şu an hasta yatıyor mesela ama ben onu bile bu olaya yoruyorum.
Biraz teskin edilmeye ihtiyacım var sanırım. Baktıkça ağlayasım geliyor ona.
Nasıl atarım ki acaba bu düşünceleri kafamdan :26:
Üstelik ayrılmalarında hiçbir katkım da yok. Benimle alakalı değildi yüzük atma sebepleri.